[fic BTS] no more dream...เธอเท่านั้นที่ฉันต้องการ(JinKook)

ลำดับตอนที่ #16 : แผนร้ายซ่อนแผนรัก1

"จองกุก! วันนี้ไปกินข้าวที่บ้านผมนะ"

ร่างเล็กเดินมายืนตรงหน้าคนที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการเก็บของ แล้วนั่งลงบนโต๊ะเรียนข้างๆ

"อื้มได้...แต่เดี๋ยวผมตามไปฮะ"

ร่างบางยังคงเก็บของอยู่ แต่ก็ไม่ลืมที่จะเงยหน้าขึ้นมายิ้มตอบรับคำชวนของจีมิน

"งั้นผมไปก่อนนะ...เร็วๆล่ะ"

จีมินโบกมือลาแล้วเดินออกไปจากห้องเรียน...ปล่อยให้จองกุกอยู่ตามลำพัง

"เฮ้อ!! หวังว่าถ้าอยู่กับจีมินแล้วจะดีขึ้นนะ"

จองกุกพูดให้ความหวังกับตัวเอง หลังจากเจออะไรที่ทำให้หมดกำลังในการก้าวเดินมา

ร่างบางลุกขึ้นยืนแล้วสาวเท้าเดินออกจากห้องช้าๆไม่รีบร้อน เมื่อเดินมาใกล้จะถึงประตูทางออกจากตึกก็ต้องชะงัก เมื่อมีคนสวมผ้าปิดปากมายืนล้อมก่อนจะพุ่งตัวเข้าจับกุมร่างบางที่ไม่ทันระวังตัวไว้...จากนั้นก็ปิดตาแล้วโปะยาสลบชนิดดมทันที จนคนตัวเล็กหมดสติไป...

 

"กลับมาแล้วฮะ..."

จีมินปิดประตูแล้วส่งเสียงเป็นการบอกว่ากลับมาแล้ว ซึ่งการทำเช่นนี้เป็นธรรมเนียมของชาวญี่ปุ่นและเกาหลีที่ไปไหนมาไหนให้บอกคนในครอบครัวก่อนร่างเล็กเดินเข้าบ้านอย่างคุ้นชิน เพราะเขาอยู่ที่นี่มาเกือบสามปีแล้ว...

.

.

.

ปั่งๆๆ เสียงปืนที่ถูกยิงมาจากทางด้านซอกตึก ทำให้คนที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ถึงกับตกใจ รนรานทำอะไรไม่ถูกได้แต่ก้มลงเท่านั้น

'เฮ้!!...วิ่งหนีสิ!!!'

เสียงจากร่างโปร่งตรงหน้าตะโกนบอก คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นอย่างหวาดกลัวก่อนจะทำตามที่ชายคนนั้นบอก แล้ววิ่งหนีไปด้วยกัน

'ขะ...ขอบคุณฮะ'

คนตัวเล็กที่กลัวจนไม่มีสติพูดขอบคุณชายหนุ่มที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเป็นภาษาเกาหลีด้วยความลืมตัวจริงๆ

'อืม...เป็นคนเกาหลีหรอ?'

ชายหนุ่มถามเป็นภาษาอังกฤษ แต่หน้าตาดูแล้วน่าจะเป็นคนแถบๆเอเชียเหมือนกัน

'ฮะ...'

ตอบแล้วก้มลงหยิบบุหรี่ที่บรรจุอยู่ในซอง ในกระเป๋าเสื้อขึ้นมาจุดแล้วสูบ

'ชื่ออะไรน่ะเรา'

ร่างสูงถามแล้วคว้าบุหรี่ที่มือของอีกฝ่ายไปสูบแล้วถือไว้ที่มือไม่ยอมคืน

'ผมชื่อจีมิน...คุณล่ะ'

คนถูกถามตอบแล้วหยิบบุหรี่มวนใหม่ขึ้นมาจุด

'โฮซอก รึจะเรียกเจโฮปก็ได้นะ...'

ตอบแล้วพ่นควันบุหรี่ออกมา แล้วทิ้งก้นบุหรี่ลงบนพื้น ก่อนจะหันไปหยิบของคนข้างๆมาทิ้งลงพื้นแล้วเหยียบให้ไฟดับทั้งๆที่ยังเหลือเยอะอยู่

'เฮ้...ทำแบบนี้ได้ไงอ่ะ เสียของหมด'

ร่างเล็กหันมาตะคอกใส่ แล้วทำหน้าไม่พอใจที่โดนแย่งบุหรี่ไปแถมยังโดนแย่งไปทิ้งอีก

'ที่นี่เป็นเขตุปลอดบุหรี่...อีกอย่างนะ เลิกเหอะมันไม่ดี'

'ผมพยายามแล้ว...แต่มันเลิกไม่ได้จริงๆ'

'งั้นนายก็มาอยู่กับชั้นสิ...'

โฮซอกชวนจีมินแล้วทำหน้านิ่ง จริงจังกับคำพูด จนทำให้คนฟังถึงกับหลงเชื่อโดยหารู้ไม่ว่าจะเจออะไรต่อไป

'อื้ม...'

.

.

.

ร่างหนาที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟา หันมามองคนตัวเล็กที่เพิ่งกลับมาจากโรงเรียน แล้ววางหนังสือลง เดินเข้าไปกอดร่างเล็กที่ยืนกินน้ำอยู่

"อื้ม...ฮยองทำอะไรเนี่ยย..."

จีมินตกใจเล็กน้อยที่อยู่ๆ โฮซอกก็เดินเข้ามาดึงแก้วแล้ววางมันลง จากนั้นก็ประกบจูบคนน่ากินทันที

"คิดถึงนะครับ"

พูดแค่นั้นแล้วก็เดินกลับไปนั่งที่เดิม...

"ฮยอง....!!! ผมรักฮยองนะ"

จีมินตะโกนตามหลัง แล้วทำท่าซารางเฮ ปาหัวใจใส่ร่างสูงตรงหน้าก่อนที่จะเดินขึ้นไปอาบน้ำ

"ฮึ...เด็กบ๊องเอ๊ยย..."

โฮซอกส่ายหน้าแล้วแอบนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว จนกระทั่งโทรศัพท์ดังขึ้น

"ว่าไง..."

[นายฮะคุณจองกุกโดนจับตัวไปฮะ...]

เสียงรายงานข่าวจากปลายสายทำให้ คนฟังแทบจะกระโจนใส่ประตูบ้านเมื่อได้ยิน

"ชิท!!! ดูแลกันประสาอะไร ทำไมถึงปล่อยให้โดนจับไปได้วะ!!"

โฮซอกเริ่มมีน้ำโห เมื่อนึกถึงความงี่เง่าของลูกน้อง ที่สั่งให้คอยไปคุมความปลอดภัยให้จองกุกตามคำขอของใครบางคน

[พวกผมไม่ทันระวังฮะ เห็นว่าอยู่กับคุณจีมิน...]

"แต่จีมินกลับมาแล้ว!! แล้วนี่ไอจินมันรู้เรื่องยัง...???"

ร่างสูงพูดถึงเพื่อนสนิท ผู้ที่คอยสั่งให้เค้าดูแลน้องชายสุดที่รักเป็นพิเศษ ที่จองกุกได้มาเรียนที่นี่ก็เพราะทุนหลอกๆของซอกจินที่ร่วมมือกับทางโรงเรียนที่เกาหลีและที่นี่ ที่พักก็จัดหาให้แถมยังกำชับเพื่อนสนิทหนักหนาว่าให้ดูแลน้องชายของเขาให้ดีๆ อย่าให้เป็นอันตรายเด็ดขาด...

แต่แล้วก็เกิดเรื่องนี้ขึ้น ถ้าซอกจินรู้คงจะลงแดงตายแน่ๆ...ถ้ารู้ว่าคนที่รักสุดใจตกอยู่ในอันตราย...

[ทราบแล้วครับ...]

"แกบอกหรอ??"

[ครับ...]

พอรู้เรื่องโฮซอกก็รีบตัดสายจากลูกน้องแล้วรีบโทรหาซอกจินทันที

ตื้ด~~~~~~~~~~~ตื้ด

[ฮัลโหล...]

เสียงเรียบนิ่งของคนที่อยู่ปลายสาย ทำให้คนที่ได้ยินถึงกับแปลกใจ

"เออ...จินมึงใจเย็นๆนะเว่ย"

[อืม...]

"มึงอยู่ไหน...กูจะไปหา"

[ไม่ต้องมาหรอก...กูอยู่บ้าน]

เสียงตอบที่ดูราบเรียบไร้ซึ่งอารมณ์ฉุนเฉียว ยิ่งทำให้น่าสงสัยเข้าไปอีก 

"จิน!! น้องมึงโดนจับตัวไปนะเว่ย ไม่คิดจะโกรธหน่อยหรอวะ?"

[ไม่อ่ะ...]

"ทำไมวะ?!!!!! ไหนมึงบอกว่ารักนักหลงหนาไง"

[กูเป็นคนทำเอง!....]

ค้าง ค้าง ค้าง แล้วก็ค้าง โฮซอกถึงกับพูดไม่ออกเมื่อรู้ว่าคนที่ทำแบบนี้คือเจ้าตัวเอง

"ไอห่า...น!! ทำแบบนี้ทำไมวะ ตกใจหมดเลอ..."

[เออน่า...ไม่เกี่ยวกับคุณโฮซอกหรอกคร้าบบบ]

"ครับๆ เข้าใจว่าเรื่องส่วนตัว...งั้นแค่นี้ล่ะ กู-ไม่-กวน-มึง-แล้ว-เฟ้ยยย!!!"

พูดจบทั้งคู่ต่างก็รีบตัดสายไปทำธุระส่วนตัว ซอกจินต้องง้อจองกุกให้สำเร็จ ส่วนโฮซอกกับจีมิน...คู่นี้เค้ายังรักกันดี มันเป็นความรักที่เกิดจากความเกลียดชังมาก่อน ทั้งคู่จึงเบื่อที่จะต้องมาทะเลาะกันแล้ว...