ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ไม่มีวันจาก(byจิน)
@สวีเดน
ร่างบางเดินทิ้งทอดตัวไปตามทางเดินในสวนสาธารณะใจกลางเมือง ที่ดูเงียบสงบและสวยสดงดงาม
เหมือนกำลังอยู่ในสวนดอกไม้ ในพระราชวังเก่าที่เกาหลีใต้ไม่มีผิด อากาศที่เย็นอุณหภูมิที่ต่ำกว่าเกาหลียังผลให้
ใบหน้าสวยที่สดใสกลายเป็นใบหน้าที่ซีดขาว จนสามารถมองเห็นเส้นเลือดใต้ใบหน้าได้เลยทีเดียว
เหมือนกำลังอยู่ในสวนดอกไม้ ในพระราชวังเก่าที่เกาหลีใต้ไม่มีผิด อากาศที่เย็นอุณหภูมิที่ต่ำกว่าเกาหลียังผลให้
ใบหน้าสวยที่สดใสกลายเป็นใบหน้าที่ซีดขาว จนสามารถมองเห็นเส้นเลือดใต้ใบหน้าได้เลยทีเดียว
"ชิท!!!...ย่าห์ๆๆๆๆ"
เสียงสบถด่าแบบคนเกาหลีดังมาจากด้านหน้าคนตัวเล็ก ชายร่างสูงที่กำลังนั่งเก็บหนังสือ พูดบ่นเป็นภาษาเกาหลี
"ให้ผมช่วยนะครับ"
ร่างบางรีบวิ่งเข้าไปช่วยคนแปลกหน้าที่เป็นคนเกาหลีเหมือนกันเก็บหนังสือที่หล่นตกเต็มทางเดิน
"นายเป็นคนเกาหลีหรอ?"
ดูท่าทางงร่างสูงจะดีใจมากที่ได้เจอคนชาติเดียวกันในต่างแดนโดยบังเอิญ
"ครับ...ผมชื่อจองกุกฮะ"
คนตัวเล็กแนะนำตัวอย่าสดใสร่าเริง ที่ได้เจอคนเกาหลีเหมือนกัน
"ฉันชื่อเจโฮป แต่เรียกโฮซอกดีกว่า ไม่มีคนเรียกชื่อนี้นานแล้วล่ะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักฮะ...ว่าแต่พี่มาทำอะไรที่นี่ครับ?"
จากนั้นร่างบางก็ลุกขึ้นยืนเพราะเห็นว่าหนังสือที่ตกเกลื่อนเมื่อครู่ถูกเก็บไปหมดแล้ว
"ฉันเป็นติวเตอร์สอนการแสดงน่ะ แล้วนายล่ะ"
ตอบเสร็จโฮซอกก็ยืนขึ้น ทำให้ความสูงระหว่างคนตัวเล็กกับโฮซอกดูต่างกันเล็กน้อย
"ผมมาเรียนฮะ...เพิ่งมาถึงวันนี้เอง"
"งั้นหรอ? แล้วนายพักที่ไหนล่ะ"
โฮซอกเริ่มชวนคุยคนตัวเล็กคุย เพราะเห็นว่าน่าจะคุยกันถูกคอ
"หอพักถัดจากสวนนี้ไปประมาณ500เมตรฮะ...นั่นไง"
จองกุกพูดแล้วทำท่าชี้โบ๊ยชี้เบ๊ไปทางตึกหรูที่สูงเฉียดฟ้าใกล้ๆสวนแห่งนี้และยังติดถนนอีกด้วย
ซึ่งแค่เพียงนักศึกษาต่างชาติธรรมดาคงไม่มีทางเข้าพักได้ นอกเสียจากว่าทางบ้านจะมีฐานะพอสมควร
"ฮ่าๆๆ บังเอิญจังเลยนะ บ้านฉันอยู่ตรงข้ามกับหอพักนายพอดีเลย"
แล้วโฮซอกก็ชี้ไปทางบ้านหรูหลังโตที่อยู่ตรงข้ามหอพักที่จองกุกอยู่ มันเป็นบ้านที่สวยและเลิศหรูมาก
"งั้นพี่โฮซอกก็อยู่ที่นี่นานแล้วสิฮะ"
คนตัวเล็กเริ่มเดินไปคุยไปหลังจากทำความรู้จักกันพอสมควรแล้วยังรู้อีกว่าพักอยู่ใกล้ๆกัน
"ก็ประมาณนั้นแหละ"
ร่างสูงตอบรับ แล้วหันหน้ามายิ้มกว้างๆให้คนตัวเล็ก
"งั้นผมฝากตัวด้วยนะครับ...."
จองกุกโค้งให้คนที่เพิ่งรู้จักและดูเหมือนว่าสนิทแล้วรู้จักกันมานาน
"ฮ่าๆๆ ยินดีครับ"
"ขอบคุณฮะ"
"งั้นฉันไปละโชคดีนะ"
ร่างสูงทำท่าโบกมือให้จองกุกแล้วก็เดินข้ามไปยังบ้านหลังโตฝั่งตรงข้าม...ส่วนคนตัวเล็กก็เดินเข้าหอพักด้วยอารมณ์ที่ดี
และลืมเรื่องต่างๆไปได้ซะสนิทเลยทีเดียว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น