ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สับสน วุ่นวาย วุ่นใจ
2
"พี่านยอละไปไหนฮะ?"ยอูถามานยอลหลัาที่ัวเออาบน้ำมานั่บนเียไ้ัพั ็เหนร่าโปร่อพี่ายเินถือหมอนับผ้าห่มะออไปาห้อ
"พี่ะไปนอนับไอ้เเบมันน่ะ"
"พี่นอนับผม็ไ้นี่ฮะ พี่อย่าไปเลยเี๋ยวพี่เ้าะว่าผมอี"ยอูพูพลา้มหน้าลเล็น้อย อึอัะเเย่มาเปนัวถ่วเ้าอี เฮ้ออ ยอูเอ๊ยย ัวปัหาิๆเลยยอูิเเล้วถอนหายใ
"อะๆ โอเๆั้นนอน้วยันเนี่ยเเหละ ั้นพี่นอนโฟานะ"านยอลเหนน้อถอนหายใ็ไ้เเ่พยัหน้าเออออับนที่เปนเหมือนน้อายอีนไป เฮ้ออ เิมาเปนนลานี่มันลำบาิๆ
"อย่าฮะ พี่มานอนบนเียเถอะเี๋ยวผมนอนโฟาเอ"
"อย่าเลย พี่นอนเอเี๋ยวเราะไม่สบายัวนะ"
"พี่านยอลมานอนเียเถอะฮะ ส่วนสูพี่ไม่ใ่น้อยๆนะไปนอนโฟาา็ยื่นออมาพอี ฮ่าๆๆ"ยอูหัวเราะเสียใสพนร้อมับมอหน้าพี่านยอลที่ทำหน้ามุ่ยเล็น้อย พี่านยอลน่ารััเเฮะ
ปั
เสียประูระเเทผนัห้อัลั่นพร้อมับร่าอรูมเมทอีน ื่อเเบอะไรัอย่าเนี่ยเเหละ พี่เ้ามอผม้วยสายาเเบบเิมอีเเล้ว ผมไปทำอะไรให้พี่เ้าไม่อบอีรึเปล่านะ ผมิเเล้วหันไปมอพี่านยอลเล็น้อย
"นายมีอะไร เเบฮยอน?"
"หิว ทำอะไรให้ินหน่อยสิ!!"
"หา!!!"
"เออ ้อหาเร็วๆ้วย "
"อยาินอะไรหรอ?"านยอลย้อนถามๆ็ไอ้เเบนี่มันะมาให้ผมทำอะไรให้ินไ้ยัไ ในเมื่อผมทำอะไรไม่เปนเลย้อนี้มันน่าะรู้นะ มันะมาไม้ไหนเนี่ย านยอลมึน =*=
"อะไร็ไปหามาเถอะ!! "
"เอ้าไอ้นี่ ็นทำไม่เปนมาสั่ๆๆๆๆเเล้ว็ไป ไอ้บ้า"ยอูมอานยอลที่ยืนบ่นๆให้เเบฮยอนพลาทำหน้าอ้ำเหมือนเ็เอาเเ่ใ เลยหลุหัวเราะออมาเบาๆ
"พี่านยอล ผมทำให้พี่เเบ็ไ้นะ"ผมอาสาทำเเทนพี่านยอลเอ เพราะอย่าน้อยผม็อไ้ทำัวเปนประโยน์ัหน่อย ไหนๆ็มาออยู่ับพี่เ้าเเล้วเรื่อเเ่นี้ยัน้อยไป้วย้ำ
"ะีหรอ ยอูทำเปนหรอ?"
"เปนสิฮะ นั่นวามฝันผมเลยนะ"
"อย่าบอนะว่าที่ออาบ้านมาเพราะเรื่อนี้อ่ะ"านยอลถามออมา้วยวามใ
"ฮะ นั่นวามฝันอผมเลย ผมไปนะ?"านยอลมอวามไหววูบในวาลมอยอู้วยวามสสาร เฮ้อออ เิมารวย็ใ่ว่าะมีวามสุเสมอไป
"ั้นพี่ฝา้วยนะ พี่ะัที่นอนให้"ยอูหันมายิ้มให้านยอลเล็น้อยเเล้วเินออาห้อไป
หลัาที่เินออมาาห้อเเล้วยอู็ไ้เอับปัหาอีอย่าเเล้วือ ผมไม่รู้ว่าห้อรัวอยู่ไหน ายละห้อ็ว้าอ่ะ ือผมลืมบอไปว่าทั้ั้นมีอยู่สอห้อให่ๆือห้ออพี่านยอลับพี่เเบฮยอน เเ่อีห้อไม่รู้อใรเหมือนัน
"ห้อรัวอยู่ไหนนะ? "
"นี่!!"
"ฮะ !! พี่เเบฮยอน"
"มาเินทำอะไรเเถวนี้ ไอ้ยอลไปไหน?"เเบฮยอนถามเสียห้วนพร้อใลมับีหน้านิ่นอีนทำหน้าไม่ถู นี่พี่เเบฮยอนเ้าโรธอะไรผมรึเปล่านะ
"ือ.. พี่านยอลัที่นอนให้ผมอยู่ฮะ ผมเลยออมาทำอาหารให้พี่ินเเทน"
"เเ่ที่นอนัเอไม่เปนหรอไ? วุ่นวายนอื่นเ้าไปหม!!"ผมมอพี่เเบฮยอนพร้อมับ้อนสะอึที่วิ่ึ้นมานุในอไปหม ทำไมพี่เ้า้อทำเหมือนผมเปนัวปัหานานั้น ใ่สิผมมันัวปัหานี่
"........."
"หึ!! ไปหาไรมาให้ันินหน่อยไป "เเบฮยอนมอนัวเล็ว่าที่ทำหน้าเหมือนะร้อไห้อยู่รอมร่อ เฮ้ออ มีนามในเยินสิน่า เลยัสินใอะไรไม่ไ้ัอย่า
"ฮะ พี่อยาินอะไรหรอฮะ? ผม.."
"อะไร็ไ้!! ไปทำมาเถอะ รัวอยู่้าหลัเินรไปวามือ"เเบฮยอนพูเเล้วมอร่าอนัวเล็เิน้มหน้าออไปามที่เ้าบอเเล้วเินไปนั่รีโมทีวีูอะไรไปพลาๆ ไม่นานนัเสียในรัว็เียบลพร้อมับลิ่มหอมอผัอะไรัอย่าลอยมาเเะมู
"เสร็เเล้วฮะ"
"อือ!! "ยอูมอเเบฮยอนอบเสียห้วน้วยวามไม่อบใเล็ๆ นอะไรเเ่อบุยัพูไม้ไ้เลย
"......."
"มีอะไร?"
"ป่าวฮะ"
"เเล้วมอทำไม?"
"พี่เเบฮยอน ผมอถามอะไรัอย่าไ้มั้ยฮะ?"
"อะไร?"
"ทำไมพี่ถึทำท่าทาเหมือนไม่อบผมล่ะฮะ"ถามออไปเเล้ว ยอูเอ๊ย ุหลุมฝััวเอเเท้ๆเลย ยอูถามเเล้ว้มหน้าลทันทีสอมือบีบันไว้นรู้สึเ็บ พร้อมับเหื่อที่ไหนึมออมาบนใบหน้า ายๆโนี่เ้าโยนออนอห้อเเน่ๆ
"ัน้ออบนายหรอ?"
"ป่าวฮะ ือผมไม่ไ้หมายวามว่าอย่าั้น ือ.. ผม...ือว่าผมเเ่"
"อิ่มละ!! เ็บ้วยละัน ทำัวเปนประโยน์ะบ้า"
"ฮะ"ผมมอพี่เเบฮยอนลุออาเ้าอี้เเล้วเินเ้าห้อไปทันที เเล้วำอบล่ะ? เมื่อไหร่ผมะรู้ำอบอพี่เ้าล่ะ? ยอูิเเล้วเ็บาน้าวเ้าไปในรัว
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เเร๊
หลัาปิประูห้อเเล้วร่าอเเบฮยอน็เินรไปที่เียว้าอัวเอพร้อมับทิ้ัวลนอนพร้อมับวามิ่าๆวิ่วนเ้ามาในหัว อันที่ริผม็ิไม่ออว่าะอบเ็นั่นไปยัไเหมือนัน เพราะผมไม่รู้เหมือนันว่าทำไม้อหุหิที่เหนเ็นั่นอ่อนเเออยู่เเบบนี้
"มึเปนไรวะไอ้เเบ โว๊ยยยยยยยยยย!!"เเบฮยอนหันหน้าฟุบับหมอนใบโพร้อมับะโนโวยวายับัวเออยู่นเียว มึ้อบ้าไปเเล้วไอ้เเบ มึมันบ้าๆๆๆๆๆๆ โว๊ยยยย หุหิ!! เเ่หู็ันไ้ยินเสียหัวเราะิัาห้อ้าๆ
"ิ พี่านยอลลริๆนะฮะ "
"พี่ไม่อยาให้เราร้อไห้อีนี่"
"ผมไม่ใ่เ็ะหน่อย ผมไม่ร้อเเล้วอบุนะพี่านยอล"
"อือๆ โอเๆ"
"ผมออพี่ไ้มั้ย?"อเลยหรอวะ สอนนั้นทำอะไรันวะนั่น เเล้วมึะสนทำไมวะไอ้เเบ็เเ่ออเอ
เเบฮยอนพูเเล้วทรุัวลนอนเเ่็ยัไ้ยิเสียหัวเราะพูุยิััเ้ามาเรื่อยๆ
"โอ๊ยยย พี่านยอลพี่ทำอะไรอพี่อ่ะ"
"ยอมยัๆ ยอมพี่รึยััวเล็"
"ยอมเเล้วฮะ ยอมเเล้วๆๆๆ"
ยอมยั? ยอมเเล้ว ยอมอะไรวะ? ไอ้ยอลมันเล่นอะไรับเ็าโนั่นว่ะ!! เเล้วมึะสนทำไมวะไอ้เเบฮยอน เเ่นอนมึะายหรอไวะ นอนๆๆๆๆ เเบฮยอนิเเล้วเินไปนั่บนเียพร้อมับวามิบ้าๆที่วิ่วนเ้ามาในหัว รึว่าสอนนั้นะ......
"พวบ้านั่น!!!"เเบฮยอนสบถเเล้วรีบเินออมาาห้ออัวเอพร้อมับสอา้าวไปหน้าห้ออรูมเมทอีน่อนะ....
พลั!!!
"เเบฮยอนประูห้อันะพัเเล้วนะ นายเปนบ้าอะไรหา!! ถึมาถีบประูห้อนอื่นเ้าอ่ะไอ้หมาบ้าาาาา"รับ ผมถีบประูเอ เเ่ทำไมวามิในหัวับภาพที่เหนมัน่าันเนี่ย? ผมิว่าสอนนั้นะ...นั่นล่ะ เเ่็ไม่ไ้เปนอย่าที่ผมิสอนนั้นเเ่นั่เล่นอยเมส์ันเเ่นั้น
"พวนายทำอะไรัน?"
"เล่นเมส์ไ ้อใอะไรอีมั้ยห๊ะ!! ันโมโหเเล้วนะ"านยอลลุึ้นเท้าสะเอวร้อมับทำหน้าอ มีอย่าที่ไหนมาถีบมาพลัประูห้อนอื่นเ้าอ่ะ ปิมันไม่วุ่นวายนานี้ไม่ใ่หรอไ
"็มึเล่นเสียั ูอ่านหนัสือไม่รู้เรื่อ!!!"พูเสร็็ระเเทบประูปิ้วยวามหุหิทิ้วามสสัยไว้ให้ับยอูับานยอลไม่น้อย ไอ้บ้านี่ ผีเ้าผีออ ปิมันไม่ทำอะไรบุ่มบ่ามนี่นา ออะนิ่ไป้วย้ำเเล้ววันนี้มันเิอะไร
"เออ ไปอ่านให้ายไปเลยหนัสืออ่ะ ไอ้หมาบ้า!!!! ไอ้บ้าาา"านยอละโนไล่หลัเเบฮยอนเเล้วเินมาเล่นับยอู่อเพราะยัไพรุ่นี้็วันหยุอยู่เเล้วเาเอไม่้อไปมหาลัย น้อ็ไม่้อไปโรเรียนเหมือนัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น