[Fic] b.a.p ยั่่วไร้เดียงสา...ฮยองรักผมซะดีๆ!!!

ลำดับตอนที่ #7 : SIX: เรื่องที่ลืม...[บังโล่]

SIX : เรื่องที่ลืม...

�

������� .....เอะ?....ที่นี้ที่ไหนทำไมมืดจัง แล้วยงกุกฮยองไปไหนแล้วอ่า...ทำไมปล่อยเซลโล่ไว้คนเดียวล่ะ

'ยงกุกฮยอง!...อยู่ไหนครับ'

'เซลโล่ฮยองอยู่นี้'อะทำไมอยู่ไกลจังแล้วเดินหนีเซลโล่ทำไมอ่ะ

'ยงกุกฮยองรอเซลโล่ด้วย!!!'

'......'

'ฮยองๆ!!!จะไปไหนอ่ะอย่าปล่อยเซลโล่ไว้คนเดียวนะ'

'ลาก่อนเซลโล่'

'ไม่เอาฮึก เซลโล่กลัวทที่มืดๆฮยองรอเซลโล่ด้วย'

'ลาก่อน....'

'ไม่ๆๆๆ!!!...'

���� ฮยอง...ยงกุกฮยอง...

"ไม่นะ!!!...ไม่ๆฮยองอย่าทิ้งเซลโล่ไป!!!"

"เซลโล่ๆตื่นๆ เซลโล่ฮยองอยู่นี้แล้ว"

"ฮึกฮือๆ...มันน่ากลัวมากๆเลยฮึก"

"ไม่เป็นไรนะครับก็แค่ฝันเท่านั้นเอง ฮยองยังอยู่กับเซลโล่นะ"

[Yongguk talk]

"ฮยองฮึกจะไม่ไปไหนใช่ไหมฮะ...ฮยองจะอยู่กับเซลโล่ใช่ไหม...เซลโล่ฝันถึงมันบ่อยมากๆ"

�� ผมนั่งฟังคนตัวเล็กกว่าผมพูด...เรามาอยู่ที่บ้านของเซลโล่กันและพรุ่งนี้ผมก็จะต้องจากพวกเขาไปแล้ว...

"เซลโล่ฮยองขอโทษ..."

"ขอโทษอะไรหรอครับ?"

"ไม่มีอะไรหรอกเรารีบเก็บเสื้อผ้าเถอะไอฮิมมันคงถึงที่บ้านแล้วล่ะ..."

"ครับ"

"เซลโล่มองหน้าฮยองหน่อยสิ..."ผมจับคนตัวเล็กหันหน้ามาทางผม...แล้ว้องไปในดวงตาาไร้เดียงสานั่น ที่ยังมีแววหวาดกลัวจากความฝันนั้นอยู่...ผมอยากมองหน้าเขาไปนานๆจัง...

"ฮยองร้องไห้ทำไมฮะ...ไม่เอานะเซลโล่ไม่อยากเห็นฮยองร้องไห้"

"ฮยองรักเซลโล่นะ...รักชเว จุนฮงคนนี้ที่สุดเลย"

"เซลโล่ก็รักฮยองฮะแล้วจะรักตลอดไปเลย!"ฮยองขอโทษ

"อืมไปอาบน้ำเถอะ ฮยองอาบแล้วเดี๋ยวเอาของไปไว้บนรถแล้วเราจะออกเดินทางกันทันที..."

"ทำไมต้องรีบล่ะครับ"

"อยากอยู่กับเซลโล่นานๆน่ะ..."

"วันนี้ฮยองพูดแปลกๆ..."

"ไม่มีอะไรหรอกไปๆ ไปอาบน้ำได้แล้วที่รัก จุ๊บ"

"ครับ!"

2ชั่วโมงต่อมา

"เซลโล่จะถึงแล้วนะตื่นเถอะฮยองจะไปเข้าห้องน้ำที่ปั้ม..."

"ครับเดี๋ยวเซลโล่เฝ้ารถเอง"

"อืม"

���� ผมทนไม่ไหวแล้ว...ยิ่งใกล้ถึงมากเท่าไรเวลาของผมกับเซลโล่ยิ่งน้อยลงเท่านั่น ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย!!!

"โธ่เว้ย!!!ฮึก...เซลโล่ฮยองขอโทษ"

� บนรถ

"ฮยองไปนานังเลยนะครับ...อ้าว!ตาช้ำๆเป็นอะไรไหมครับ"

"เปล่าหรอกเราไปกันเถอะนะ"

"ฮยอง..."

"ว่าไงครับ"

"วันนี้ฮยองแปลกจริงๆนะ ตลอด3เดือนที่เราอยู่ด้วยกัน ผมรู้สึกว่าฮยองกำลังปอดบางอย่างกับผมอยู่..."

"คิดมากเด็กน้อย!...ฮยองไม่มีอะไรปิดเซลโล่ไว้หรอก "

"จริงนะครับ"ผมมันเลว

"จริงสิ"

"รักฮยองที่สุด!!!"ฮยองก็รักเซลโล่นะ

�� ที่บ้านพักb.a.p

ก็อกๆๆ

"มาแล้วๆ...ไงยงกุก..."

"อืมก็ดี แล้วน้องๆล่ะ ทำไมมึงสองคนมานั่งนี่ล่ะ"

"อยู่ในห้องกับยองแจน่ะ� เซลโล่เป็นไงน่ะเรา"

"ก็ดีครับฮิมชานฮยอง...อ้าวแล้วแดฮยอนฮยองเป็นอะไรไปครับทำหน้าเศร้าจัง"

"ไม่มีอะไรหรอก...เข้าไปดูจงออบให้ฮยองหน่อยสิ"

"ครับ"

[End yongguk]

"ยองแจฮยอง� จงออบฮยอง เซลโล่มาแล้ว!!!"

"ฮึกฮือๆเซลโล่ๆ..."

"จงออบฮยองเป็นอะไรไปฮะ"

"แดฮยอนฮยอง...เขาะไปแล้วฮึกๆ ฮยองไม่อยากให้ไปฮึก"

"ไปไหนหรอครับ!!!"

"ฮึกฮือๆ.."

"ยองแจฮยองครับ?..."

"พวกเขาจะไปเรียนต่อต่างประเทศกันฮึก..."ไม่จริง!...

ทางด้านหนุ่มๆเหล่าเมะ

"มึงว่าไงนะแดฮยอน"

"กูบอกจงออบว่าจะไปต่างประเทศ..."

"กูก็เพิ่งบอกยองแจไปเหมือนกัน..."

"แล้วกู..."

"พวกกูคิดว่ายองแจกับจจงออบคงบอกไปแล้วว่าพวกเราจะไปต่างประเทศ..."

"ยงกุกฮยอง!!!..."เซลโล่!...

"ทำไมๆฮึก...ทำไมไม่บอกเซลโล่ฮือๆ..."

"เซลโล่ฮยองขอโทษ...ฮยองไม่กล้าบอก"

"ฮึกๆฮือๆฮยองๆเซลโล่รักฮยองมากๆเลยอย่าไปนะ"

"ขอโทษนะแต่ฮยองต้องไป..."ผมพูดออกไปจนได้...

"ยองแฮยอง� จงออบฮยองฮึกไม่จริงใช่ไหม!..."พวกผมทั้ง3จ้องไปทั้งสามร่างที่นั่งกอดแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนักนฮิมชานกับแดฮยอนทนไม่ไหวไปฉุดคนรักของตัวเองมากอดไว้แน่น ส่วนผมก็เข้าไปกอดเซลโล่เหมือนกัน...

"ฮึกๆยงกุกฮยองจะกลับมาหาเซลโล่ใช่ไหม"

"ฮิมชานฮยองไหนสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันไงฮะทำไม"

"แดฮยอนฮยองฮะสัญญากับจงออบแล้วนะว่าจะกลับมา"พวกผมทั้งสามมองหน้ากันแล้วพูดว่า...

"ขอโทษนะฮยองอาจจะไม่ได้กลับมา..."

"ไม่เอาๆ...แดฮยอนฮยองใจร้าย!!!ฮึก! จะทิ้งจงออบไปฮือๆ"เสียงของจงออบดังขึ้นหลังจากพวกผมพูดจบส่วนเซลโล่นั้น...

"ยงกุกฮยองฮึก...ไม่ริงใช่ไหม...จะอยู่กับเซลโล่ตลอดไปใช่ไหม..."

"เซลโล่ฮยอง..."


"ทำไมครับฮยอง...ทำไมต้องเป็นแบบนี้...."ดูเหมือนว่าเซลโล่จะไม่รุ้ตัวแล้วว่ายองแจกับจงออบสลบไป...ผมต้องทำให้เซลโล่สลบเพราะการล้างความทรงจำ จำเป็นต้องให้อีกฝายสลบไปก่อน

"ฮยองรักเซลโล่นะ..."

ตุ๊บ

"อึก...พวกมึงอุ้มน้องไปที่เตียงห้องไอฮิมฮึก...กูจะลบความทรงจำพวกเขา"

"อืม"�

���� ตอนนี้เจ้าตัวเล็กของพวกเรา3คนกำลังสลบอยู่ ผมจัดให้พวกเขานอนด้วยกัน เพราะผมจะลบความทรงจะที่เกี่ยวกับพวกผมและวงเท่านั้นส่วนเพื่อนๆของเขาผมจะไม่ลบออกเพราะมันจำเป็นกับเขามาก...

"ยงกุกฮึก...กูทนไม่ได้ว่ะต่อไปนี้พวกเขาจะจำเราไม่ได้แล้วนะ...ยองแจฮยองรักยองแจนะ"ไอฮิมไปกอดที่ร่างของยองแจแล้วร้องไห้จนผมต้องให้ไอแดฮยอนไปลากออกมา

"ไงเด็กๆลบความทรงำน้องแล้วใช่ไหมเอาล่ะมานี้หน่อย..."
อ้าว!ประธานเอ้ย!คุณอานี่นามาทำไม

"คือยังไม่..."

"เร็วๆเข้าตอนนี้ประตูมิติจะปิดแล้ว!!!"

"เดี๋ยวครับประธานเอ้ย!คุณอามันเกิดอะไรขึ้น!!!"

"คือตอนนี้พวกหมาป่ามันมาบุกประสาทน่ะแล้วมันจะทำลายประตูมิติด้วยถ้าไม่รีบไปล่ะก็เกิดเรื่องแน่เรื่องวงฉันจัดการแล้ว และฉันจะไปด้วยต่อไปนี้จะไม่มี TS Entertrinment แล้ว"

"คุณพ่อเป็นยังไงบ้างครับ!"

"แย่!"

"ไม่จริง ไปเร็วไอยงกุก แดฮยอน"

"เออๆ...ไปกันเถอะครับคุณอา"

�� ณ� โลกปีศาจ

"ไอพวกนี้มันทำประตูมิติพังคงอีกประมาณ2เดือนกว่าะซ่อมได้� โธ่เว้ย!...แม่งดาบลืมไว้ที่โลกมนุษย์� ไอยงกุกมึงเป็นอะไร"

"กูๆ...ทำผิดอีกแล้วฮึก..."

"ยงกุกมึงร้องไห้ทำไม"

"เรื่องที่ลืม..."

"มึงลืมอะไร!!!"

"ไอแด้ ไอฮิม� กูขอโทษๆ..."ผม...

"ไม่จริงใช่ไหมยงกุก...มึงต้องได้ทำสิ!!!"

"ฮึก โธ่เว้ย!!!"ผมมันเลว!!!...

"นี้ยงกุก แดฮยอน ฮิมชาน เป็นอะไรไป..."

"ฮึก...คุณอาเปิดประตูให้พวกผมทีฮึก...ผมจะไปโลกมนุษย์!!!"

"ยงกุกประตูเสีย!!!"

"ซ่อมสิครับ...ซ่อมสิเอาให้เร็วที่สุดเลยตอนนี้ก็ได้ๆโปรดเถอะฮะ...เซลโล่ฮยองขอโทษ"

"หมายความว่ายังไงยงกุก"

"พวกผมยังไม่ได้ลบความทรงจำน้องฮึก...เพราะเป็นห่วงท่านพ่อฮึก"

"จงออบ..."

"ยองแจ..."

"ตอนนี้ที่นั่นคงเช้าแล้ว...ไม่เป็นไรเราดูพฤติกรรมน้องได้"

"ได้หรอครับท่านอา"

"อืม"

���� พวกผมจ้องมองไปที่กระจกสีใสที่ตอนนี้เริ่มมีควันออกมาจนในที่สุด

'ไม่!!!...ยงกุกฮยองฮึกๆอยู่ที่ไหนครับ ออกมานะอย่าทิ้งเซลโลไป!!!...'

"เซลโล่ๆ!!!...ฮยองอยู่นี้ๆ"

"ยงกุกเขาไม่ได้ยินเสียงเรา"

"เซลโล่ เขาๆ กำลังร้องไห้ฮึก..."

'ยงกุกฮยองอยู่ไหนฮะฮึก...อย่าทิ้งเซลโล่ไป!!!...อย่าไปฮึกฮือๆ'

"เซลโล่ฮยองขอโทษ..."

'ฮึก ฮือๆฮยองๆเซลโฃ่รักฮยองนะต่อไปนี้เซลโล่ะอยู่ยังไง...'

���� ผมยืนมือไปแตะกระจกแต่เมื่อถูกกระจกภาพทั้งหมดก็หายไป...ผมทำให้เขาลืมผมไม่ได้เวลาที่นั่นกับที่นี้ไม่เหมือนกัน� ประตูมิติใช้เวลาซ่อม2เดือน เท่ากับ2ปีของโลกมนุษย์เซลโล่จะทนได้ไหม� แล้วผมจะทนเห็นเขาเจ็บปวดได้นานแค่ไหนกัน....

..............................................................................................................................

อ๊าก!!!...ดราม่าสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เขียนเองร้องไห้เองงงงงงฮึกๆสงสาร โล่ แจ ออบ� ที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

������ สัญญาว่าจะดราม่าเป็นตอนสุดท้ายจริงๆ(มั้ง)....เม้นเป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะจุ๊บๆ




��