ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : FIFE : เจ็บ...[ฮิมแจ]
FIFE: เจ็บ...
�
���� วันนี้ทำไมอิมชานฮยองดูแปลกๆนะเราทำอะไรผิดหรือเปล่า...
"ฮิมชานฮยองฮะ"
"...."
"ฮะ...ฮิมชานฮยอง..."ทำไมเขาไม่คุยกับผมล่ะ...เขาเป็นคนชวนผมออกมาเองนะ ผมทำอะไรผิดอุตส่ามีโอกาสได้อยู่ด้วยกันแล้ว ทำไมถึงไม่คุยกับผมล่ะ...
"ฮึกอุ๊บ..."ไม่ได้ห้ามร้องนะยองแจ...อย่าร้องเด็ดขาดเราจจะต้องไม่อ่อนแอสิ
"เราจะไปประเทศไทยนะยองแจ..."เสียงเย็นชาจัง
"ฮิมชานฮยอง..."
"ไปขึ้นเครืองกันเถอะเครื่องจะออกแล้ว"
"จับมือหน่อยสิฮะ"
"ฮยองถือของอยู่น่ะ" ทำไมล่ะ!...
"ฮะ..."ผมเจ็บที่หัวใจจัง...ทำไมเขาไม่สนใจผมเลยล่ะ
� บนเครื่องบิน
"ฮิมชานฮยองฮะกินอะไรไหมฮะ...ฮิมชานฮยองยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะ"
"ไม่เป็นไรฮยองไม่หิว..."ผมทนไม่ไหวแล้ว...เขาเย็นชากับผมมาก...ถ้าไม่อยากมาจะชวนผมมาทำไม...
"ฮยองฮึก...ผมไปห้องน้ำนะฮะฮึก..."ทำไมเขาไม่สนใจผมล่ะ...ผมทำอะไรผิดถ้าไม่อยากมาทำไมไม่บอก.......
[Himchan talk]
"ยองแจ...ฮยองขอโทษ"
��� ผมคิดว่าถ้าเริ่มๆหากกันออกไปเขาคงจะลืมผมหรือไม่อาเกลียดผมไปเลยก็ดีเหมือนกัน...ให้เขาเกลียดผมมากๆ...เวลาลบความจำเขาจะได้ไม่จำแม้แต่ความรู้สึกที่มีต่อผมจะต้องเจ็บแต่ผมก็จะจำเขาตลอดไป...
"ฮยองฮะ...จะถึงแล้วนะฮะ"
"อืม"ตาช้ำมากเลย...ยองแจอย่าร้องมากกว่านี้เลยนะฮยองก็เจ็บ...
��� ที่ทะเลประเทศไทย
"ฮยอง!ทะเลสวยมากๆเลย ยองแจรักฮยองที่สุดเลยที่พายองแจมาที่สวยๆแบบนี้...จุ๊บ!"
"ยองแจปล่อยแขนฮยองก่อนนะเดี๋ยวฮยองเอาของไปเก็บที่บ้านพักก่อน"
"ยองแจช่วยฮะ!"
"ไม่เป็นไรนั่งรอที่นี้เถอะ...หรือจะเดินเล่นรอก็ได้นะ"
"ฮยอง...ก็ได้ฮะงั้นยองแจนั่งรอตรงชายทะเลนะฮะ"
"อืม...เอาสเปพริกไทยไว้ด้วยนะ"
"ฮะ"ฮยอง...ผมเจ็บ เจ็บมากๆด้วยทำไมฮยองเย็นชากับผมจัง ผมทำอะไรผิด
"ฮือๆฮึกฮิมชานฮยองฮึก...ผมเจ็บฮือๆ..."
"ยองแจร้องไห้ทำไม"ฮยอง
"ฮือๆฮิมชานฮยองๆยองแจขอโทษถ้ายองแจทำอะไรผิดยองแจขอโทษฮึก...อย่าโกรธยองแจนะ...ฮือๆอย่าเย็นชากับยองแจนะ...ฮึกขอโทษๆ"
"ยองแจ..."ปกติจะเข้มแข็ง...เขาร้องไห้มากกว่าตอนอยู่บนเครื่องบินอีก...ผมจะทำยังไงต่อไปดี จะทำตามแผนต่อไปหรือว่าบอกความจริงดีว่าผมจะต้องไป...จะทำยังไงดี...
"ฮยองฮึก...ขอโทษฮะ ยองแจจะไม่ร้องไห้แล้ว...ไม่ร้องแล้วงั้นยองแจไปอาบน้ำนะฮะเหนียวตัวจะแย่ฮึก..." พอคนตัวเล็กหันหลังผมก็วิ่งไปแล้วโอบกอดไว้ด้านหลัง...
"ฮิมชานฮยอง...ยองแจจะไปอาบน้ำ"
"อืม" สุดท้ายผมก็บอกออกไปไม่ได้...สุดท้ายผมก็ปล่อยให้คนตัวเล็กร้องไห้อีกจนได้ ผมมันงี่เง่าแต่ถ้าบอกไปเขาจะเจ็บกว่านี้ใช่ไหม...
�ใน บ้านพัก
"ฮึก ฮือๆฮยองฮะ ยองแจไม่อยากทนแล้ว...ยองแจเจ็บฮึก"
ผมนอนฟังคนตัวเล็กที่คิดว่าผมหลับแล้วร้องไห้...เขาบอกกว่าจะไม่ทน...เขาจะเลิกรักผมใช่ไหม เขาจะลืมผมได้ใช่ไหม...
"ฮิมชานฮยองลุกก่อนได้ไหมฮะ...ฮยองๆ!!!..."
"ยองแจ!!!"ผมไม่อยากตวาดเขาเลย...ไม่อยากทำแต่ว่าถ้าไม่ทำแผนผมต้องล้มแน่ๆ
"อึกฮิมชานฮยอง.....ตวาดฮึกยองแจทะ...ทำไมฮะ"
"ฮยองง่วงปลุกทำไม!!!"
"ฮึกยองแจเจ็บฮึก...ฮิมชานฮยองทำไมๆ..."
"เจ็บอะไร!..."ทั้งๆที่รู้...ผมมันเลวที่สุด
"ฮือๆทำไมใจร้ายที่สุด..."
"ฉันทำอะไร"
"ฮยองทำไมหรอครับ ยองแจทำอะไรผิด ทำไมฮยองเปลี่ยนไปล่ะถ้าไม่อยากมากับยองแจ ทำไมไม่บอกฮะ..."
"ฉัน....."
"ฮึก ยองแจไม่รู้ว่าทำไมมันเป็นแบบนี้ ยองแจอยากได้คำตอบ ถ้ายองแจน่ารำคาญพรุ่งนี้ยองแจจะกลับก็ได้ฮะฮึกๆ ขอแค่บอกเหตุผลหน่อย...ฮึกฮือๆ..."
"ยองแจ...ฮยองขอโทษแต่เรา...เลิกกันเถอะนะ"
"ฮึกฮือๆฮิมชานฮยองอึก..."ผมหันหลังให้กับยองแจ แล้วจะเดินออกไปข้างนอกแต่ว่า....
ตุ๊บ!
"ยองแจๆ...เป็นอะไรไปยองแจฟื้นสิ"ผมๆทำให้เขาเป็นแบบนี้...ผมเข้าใจผิดมาตลอดเขาเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในทีม จงออบบอกผมอย่างนั้นแต่ผมไม่เชื่อเพราะผมไม่เคยเห็นยองแจป่วย...เขาเข้มแข็งเสมอ� แต่ไม่ใช่เลย...
"ยองแฮยองขอโทษ"
�� 2ชั่วโมงต่อมา
"อือ ฮยอง...ฮิมชานฮยอง อย่าทิ้งยองแจไปนะ!...ไม่!!!"
"ยองแจๆ...ยองแจตื่นๆ"
"ฮิมชานฮยอง...จะ...จะเลิกกับฮึกยองแจจริงๆหรอฮะฮือๆ"
"ไม่!แล้ว...ไม่ฮยองขอโทษฮยองผิดเอง...ฮยองรักยองแจรักมากๆด้วย...ฮยองจะไม่เลอกกับยองแจ..."
"จริงๆนะฮะฮึก...อย่าเลิกกับยองแจนะ...อย่าไปจากยองเจ...อยู่กับยองแจตลอดไปนะ"ตลอดไป...งั้นหรอ ผมทำไมไม่ได้...อีก3เดือนผมต้องไปแล้ว
"ฮยอง..."
"สัญญาสิฮะฮึก...สัญญาว่าจะอยู่กับยองแจอึก"
"ยองแจ ฮยอง...."ไม่เป็นไรใช่ไหมถ้าจะสัญญาเพราะสุดท้ายแล้วผมจะต้องลบความทรงจำเขาอยู่ดี...
"...."
"ฮยองสัญญา"
���� ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม ช่วงเวลานี้ผมจะอยู่กับเขา ทำช่วงเวลาอันน้อยนิดให้เขามีความสุขที่สุด และจะเป็นผมเองที่จะขอเก็บความเจ็บปวดและความทรงจำทั้งหมดไว้เอง� เขาจะไม่เห็นหน้าผมแน่นอน ส่วนวงผมจะบอกประธานว่าไม่ต้องทำแล้วสำหรับตัวปลอมของพวกผมเพราะไม่แน่ยองแจเห็นแล้วความรู้สึกอาจถูกกระตุ้นขึ้นมาอีกจนได้และเขาะต้องเจ็บแน่นอนหากเห็นใครที่เหมือนผม...ผมรู้ความรู้สึกของเขาจะไม่เปลี่ยนไปจากผมแน่นอน...ถ้าเขาเจอผมความรู้สึกของเขาจะต้องกลับมาแน่
"หลับแล้วหรอยองแจ...ฮยองขอโทษนะที่สัญญาไปแบบนั้น...ตั้งแต่นี้ไปฮยองจะทำให้ยองแจมีความสุขที่สุดนะ ที่รัก"
...........................................................................................................................
เอิบ� ไรท์ขอโทษนะที่ดราม่าซะเยอะเลย...เอ่อ...อย่าลืมนะคะรีด ยังเหลืออีกหนึ่งซึ่งน่าจะหนักกว่านี้แน่นอน...เตรียมทิชชู่ด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
��������� เม้นนนนนน...หน่อยนะคะ...
���� วันนี้ทำไมอิมชานฮยองดูแปลกๆนะเราทำอะไรผิดหรือเปล่า...
"ฮิมชานฮยองฮะ"
"...."
"ฮะ...ฮิมชานฮยอง..."ทำไมเขาไม่คุยกับผมล่ะ...เขาเป็นคนชวนผมออกมาเองนะ ผมทำอะไรผิดอุตส่ามีโอกาสได้อยู่ด้วยกันแล้ว ทำไมถึงไม่คุยกับผมล่ะ...
"ฮึกอุ๊บ..."ไม่ได้ห้ามร้องนะยองแจ...อย่าร้องเด็ดขาดเราจจะต้องไม่อ่อนแอสิ
"เราจะไปประเทศไทยนะยองแจ..."เสียงเย็นชาจัง
"ฮิมชานฮยอง..."
"ไปขึ้นเครืองกันเถอะเครื่องจะออกแล้ว"
"จับมือหน่อยสิฮะ"
"ฮยองถือของอยู่น่ะ" ทำไมล่ะ!...
"ฮะ..."ผมเจ็บที่หัวใจจัง...ทำไมเขาไม่สนใจผมเลยล่ะ
� บนเครื่องบิน
"ฮิมชานฮยองฮะกินอะไรไหมฮะ...ฮิมชานฮยองยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะ"
"ไม่เป็นไรฮยองไม่หิว..."ผมทนไม่ไหวแล้ว...เขาเย็นชากับผมมาก...ถ้าไม่อยากมาจะชวนผมมาทำไม...
"ฮยองฮึก...ผมไปห้องน้ำนะฮะฮึก..."ทำไมเขาไม่สนใจผมล่ะ...ผมทำอะไรผิดถ้าไม่อยากมาทำไมไม่บอก.......
[Himchan talk]
"ยองแจ...ฮยองขอโทษ"
��� ผมคิดว่าถ้าเริ่มๆหากกันออกไปเขาคงจะลืมผมหรือไม่อาเกลียดผมไปเลยก็ดีเหมือนกัน...ให้เขาเกลียดผมมากๆ...เวลาลบความจำเขาจะได้ไม่จำแม้แต่ความรู้สึกที่มีต่อผมจะต้องเจ็บแต่ผมก็จะจำเขาตลอดไป...
"ฮยองฮะ...จะถึงแล้วนะฮะ"
"อืม"ตาช้ำมากเลย...ยองแจอย่าร้องมากกว่านี้เลยนะฮยองก็เจ็บ...
��� ที่ทะเลประเทศไทย
"ฮยอง!ทะเลสวยมากๆเลย ยองแจรักฮยองที่สุดเลยที่พายองแจมาที่สวยๆแบบนี้...จุ๊บ!"
"ยองแจปล่อยแขนฮยองก่อนนะเดี๋ยวฮยองเอาของไปเก็บที่บ้านพักก่อน"
"ยองแจช่วยฮะ!"
"ไม่เป็นไรนั่งรอที่นี้เถอะ...หรือจะเดินเล่นรอก็ได้นะ"
"ฮยอง...ก็ได้ฮะงั้นยองแจนั่งรอตรงชายทะเลนะฮะ"
"อืม...เอาสเปพริกไทยไว้ด้วยนะ"
"ฮะ"ฮยอง...ผมเจ็บ เจ็บมากๆด้วยทำไมฮยองเย็นชากับผมจัง ผมทำอะไรผิด
"ฮือๆฮึกฮิมชานฮยองฮึก...ผมเจ็บฮือๆ..."
"ยองแจร้องไห้ทำไม"ฮยอง
"ฮือๆฮิมชานฮยองๆยองแจขอโทษถ้ายองแจทำอะไรผิดยองแจขอโทษฮึก...อย่าโกรธยองแจนะ...ฮือๆอย่าเย็นชากับยองแจนะ...ฮึกขอโทษๆ"
"ยองแจ..."ปกติจะเข้มแข็ง...เขาร้องไห้มากกว่าตอนอยู่บนเครื่องบินอีก...ผมจะทำยังไงต่อไปดี จะทำตามแผนต่อไปหรือว่าบอกความจริงดีว่าผมจะต้องไป...จะทำยังไงดี...
"ฮยองฮึก...ขอโทษฮะ ยองแจจะไม่ร้องไห้แล้ว...ไม่ร้องแล้วงั้นยองแจไปอาบน้ำนะฮะเหนียวตัวจะแย่ฮึก..." พอคนตัวเล็กหันหลังผมก็วิ่งไปแล้วโอบกอดไว้ด้านหลัง...
"ฮิมชานฮยอง...ยองแจจะไปอาบน้ำ"
"อืม" สุดท้ายผมก็บอกออกไปไม่ได้...สุดท้ายผมก็ปล่อยให้คนตัวเล็กร้องไห้อีกจนได้ ผมมันงี่เง่าแต่ถ้าบอกไปเขาจะเจ็บกว่านี้ใช่ไหม...
�ใน บ้านพัก
"ฮึก ฮือๆฮยองฮะ ยองแจไม่อยากทนแล้ว...ยองแจเจ็บฮึก"
ผมนอนฟังคนตัวเล็กที่คิดว่าผมหลับแล้วร้องไห้...เขาบอกกว่าจะไม่ทน...เขาจะเลิกรักผมใช่ไหม เขาจะลืมผมได้ใช่ไหม...
"ฮิมชานฮยองลุกก่อนได้ไหมฮะ...ฮยองๆ!!!..."
"ยองแจ!!!"ผมไม่อยากตวาดเขาเลย...ไม่อยากทำแต่ว่าถ้าไม่ทำแผนผมต้องล้มแน่ๆ
"อึกฮิมชานฮยอง.....ตวาดฮึกยองแจทะ...ทำไมฮะ"
"ฮยองง่วงปลุกทำไม!!!"
"ฮึกยองแจเจ็บฮึก...ฮิมชานฮยองทำไมๆ..."
"เจ็บอะไร!..."ทั้งๆที่รู้...ผมมันเลวที่สุด
"ฮือๆทำไมใจร้ายที่สุด..."
"ฉันทำอะไร"
"ฮยองทำไมหรอครับ ยองแจทำอะไรผิด ทำไมฮยองเปลี่ยนไปล่ะถ้าไม่อยากมากับยองแจ ทำไมไม่บอกฮะ..."
"ฉัน....."
"ฮึก ยองแจไม่รู้ว่าทำไมมันเป็นแบบนี้ ยองแจอยากได้คำตอบ ถ้ายองแจน่ารำคาญพรุ่งนี้ยองแจจะกลับก็ได้ฮะฮึกๆ ขอแค่บอกเหตุผลหน่อย...ฮึกฮือๆ..."
"ยองแจ...ฮยองขอโทษแต่เรา...เลิกกันเถอะนะ"
"ฮึกฮือๆฮิมชานฮยองอึก..."ผมหันหลังให้กับยองแจ แล้วจะเดินออกไปข้างนอกแต่ว่า....
ตุ๊บ!
"ยองแจๆ...เป็นอะไรไปยองแจฟื้นสิ"ผมๆทำให้เขาเป็นแบบนี้...ผมเข้าใจผิดมาตลอดเขาเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในทีม จงออบบอกผมอย่างนั้นแต่ผมไม่เชื่อเพราะผมไม่เคยเห็นยองแจป่วย...เขาเข้มแข็งเสมอ� แต่ไม่ใช่เลย...
"ยองแฮยองขอโทษ"
�� 2ชั่วโมงต่อมา
"อือ ฮยอง...ฮิมชานฮยอง อย่าทิ้งยองแจไปนะ!...ไม่!!!"
"ยองแจๆ...ยองแจตื่นๆ"
"ฮิมชานฮยอง...จะ...จะเลิกกับฮึกยองแจจริงๆหรอฮะฮือๆ"
"ไม่!แล้ว...ไม่ฮยองขอโทษฮยองผิดเอง...ฮยองรักยองแจรักมากๆด้วย...ฮยองจะไม่เลอกกับยองแจ..."
"จริงๆนะฮะฮึก...อย่าเลิกกับยองแจนะ...อย่าไปจากยองเจ...อยู่กับยองแจตลอดไปนะ"ตลอดไป...งั้นหรอ ผมทำไมไม่ได้...อีก3เดือนผมต้องไปแล้ว
"ฮยอง..."
"สัญญาสิฮะฮึก...สัญญาว่าจะอยู่กับยองแจอึก"
"ยองแจ ฮยอง...."ไม่เป็นไรใช่ไหมถ้าจะสัญญาเพราะสุดท้ายแล้วผมจะต้องลบความทรงจำเขาอยู่ดี...
"...."
"ฮยองสัญญา"
���� ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม ช่วงเวลานี้ผมจะอยู่กับเขา ทำช่วงเวลาอันน้อยนิดให้เขามีความสุขที่สุด และจะเป็นผมเองที่จะขอเก็บความเจ็บปวดและความทรงจำทั้งหมดไว้เอง� เขาจะไม่เห็นหน้าผมแน่นอน ส่วนวงผมจะบอกประธานว่าไม่ต้องทำแล้วสำหรับตัวปลอมของพวกผมเพราะไม่แน่ยองแจเห็นแล้วความรู้สึกอาจถูกกระตุ้นขึ้นมาอีกจนได้และเขาะต้องเจ็บแน่นอนหากเห็นใครที่เหมือนผม...ผมรู้ความรู้สึกของเขาจะไม่เปลี่ยนไปจากผมแน่นอน...ถ้าเขาเจอผมความรู้สึกของเขาจะต้องกลับมาแน่
"หลับแล้วหรอยองแจ...ฮยองขอโทษนะที่สัญญาไปแบบนั้น...ตั้งแต่นี้ไปฮยองจะทำให้ยองแจมีความสุขที่สุดนะ ที่รัก"
...........................................................................................................................
เอิบ� ไรท์ขอโทษนะที่ดราม่าซะเยอะเลย...เอ่อ...อย่าลืมนะคะรีด ยังเหลืออีกหนึ่งซึ่งน่าจะหนักกว่านี้แน่นอน...เตรียมทิชชู่ด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
��������� เม้นนนนนน...หน่อยนะคะ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น