[Fic] b.a.p ยั่่วไร้เดียงสา...ฮยองรักผมซะดีๆ!!!

ลำดับตอนที่ #5 : FOUR : เวลา[แดออบ]

FOUR: เวลา

�

"จงออบ นอนหรือยังครับ"

"....."

���� สงสัยจะหลับแล้วแฮะ เฮ้ย!นี้ก็9เดือนหลังจจากเดบิวต์มาแล้ว ไม่แปลกเลยทีเจ้าตัวเล็กของข้าจะเหนื่อยและนอนหลับสนิททุกคืนขนาดนี้ ข้า...ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าหากต้องลบความทรงจำของเจ้าตัวเล็กนี้ความรู้สึกของข้จะเป็นเช่นไร...

"จงออบ...ถ้าหากเจ้ารู้ว่าข้าเป็นใครเจ้าจะรังเกลียดข้าไหม แล้วถ้าหากรู้ว่าเราไม่สามารถรักกันได้ เจ้าจะเสียใจไหม...ข้ารักเจ้านะ"

"อืม...แดฮยอนฮยองจงออบรักแดฮยอนฮยองนะฮะ งืมๆ..."ละเมอน่ารักที่สุดเลย

ณ� ห้องรับแขก

"นี้พวกแกมานั่งหน้าเครียดอะไรตรงนี้...อ้าวคุณอา!เฮ้ย!ประธานมีอะไรหรอครับ"

"แดฮยอนนั่งลงก่อน"

"ครับ"

"ยงกุกอธิบายอากลับก่อนนะ"

"ไอเหยินไม่ได้หรอครับขี้เกรียจ"จะเถียงกันทำไมกูอยากรู้แล้ว

"เฮ้ย!โอเคๆผมก็ได้...อีก3เดือนเราต้องกลับแล้วล่ะ"

"กลับ?..."

"บ้านเราไง"บ้าน...

"หรือว่า!....."

"เออท่านพ่อให้เรากลับได้แล้ว...."ไม่จริง...

"ยงกุก มึงไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ"

"หึหึ...กูจะร้องไห้แล้วไอบ้า!!!"

"กูไม่อยากทิ้งยองแจไป"

"อึก"�

��� พวกเราทั้ง3คนนั่งเงียบอยู่ในความคิดของตัวเองเพราะ สิ่งที่รู้นั้นไม่ได้เป็นสิ่งที่เราอยากรู้เลย ผมยอมรับนะตอนแรกอยากกลับบ้านมาก(เมืองปีศาจ)แต่ตอนนี้ผมมเจ้าตัวเล็ก ที่อ่อนแอ ต้องดูแลมีคนขี้อ้อนคอยเทคแคร์ มีคนที่ผมรักและไม่อยากจากไปอยู่...ผมจะทำยังไง...

"กูจะพาเซลโล่ไปเที่ยวแค่2คนแม้จะแค่3เดือนแต่ว่า...มันจะเป็นสิ่งสดท้ายที่กูจะทำก่อนลบความทรงจะเขา"

"ยงกุกมึงจะลบความทรงจำน้องจริงๆหรอ..."

"มันจำเป็นแล้วพวกมึงทั้ง2ก็ต้องทำด้วย...แดฮยอน ฮิมชาน กูรู้ว่ามันยากแต่กฎก็ต้องเป็นกฎ ถือซะว่านี้เป็นสิ่งที่เราต้องชดใช้ที่ผิดกฎเพราะไปรักมนุษยืแล้วกัน...เราจะมีคนมาแทนที่หลังจากที่เราจากไปหรือก็คือร่างปลอมๆของพวกเรานั่นเองส่วนพวกน้องๆฉันจะให้ประธานทำโคลนนิ่งออกมา เพื่อไม่ให้เหลือความทรงจำไว้กระตุ้นเด็กๆจะมีชีวิตต่อไปแต่ไม่ใช่ในฐานะB.A.P..."

"งั้นกูพายองแจไปเที่ยวดีกว่า"

"อืม...กูไปปลุกเซลโล่ก่อนนะ...จะพาเขาไปเช้านี้เลย"

"อืม...งั้นกูอยู่ทีนี้กับจงออบเอง"

"มึงจะไม่พาน้องไปไหนหรอวะ"

"ไม่ว่ะกูจะอยู่นี้"

"อืมงั้น...พวกกูไปนะ"

�� ผมจะทำยังไงดี.....

"อืม...ฮยองฮะ"

"ว่าไงตัวเล็ก"

"เซลโล่กับยองแจฮยองล่ะฮะฮยองคนอื่นด้วย"

"เขาไปเที่ยวแล้วนะเราได้หยุดตั้ง3เดือนแนะ"

"อ่า...จริงหรอฮะดีจังเลยมีเวลาอยู่กับฮยองแล้ว"

"อืมฮยองก็ดีใจเหมือนกัน"สีหน้า น่ารักแบบนี้ผมจะมีโอกาสเห็นอีกแค่3เดือนเองหรอ...แล้วที่ผมตัดสินใจไปมันจะถูกใช่ไหม...

"ฮยองเป็นอะไรหรือเปล่าฮะทำหน้าเครียดจัง...เราไม่มีงานแล้วนร้าาาาา..."

"จงออบ"

"ฮะ"จะบอกดีไหม...

"คือว่าฮยอง..."จงออบจะรู้สึกยังไง

"...."โอเค!

"ฮยองจะไปเรียนต่างประเทศ"...โกหกแบบนี้ได้สินะเพราะยังไงก็ต้องลบความทรงจำอยู่ดี...แล้วตัวเล็กของผมจะได้ไม่ต้องรอด้วย

"....."ตัวเล็กอย่าก้มหน้าแบบนั้นเงยหน้าขึ้นมามองฮยองสิ

"จงออบ...ฮยอง..."

"ฮะ...ฮยองจะไปเมื่อไรครับ..."อย่าเสียงสั่นแบบนั้นนะ...

"อีก3เดือน..."

"แล้ววงล่ะครับ"

"ประธานจะจัดการให้น่ะ...ฮยองขอโทษอึก...จงออบไปไหน"ตัวเล็ก...

"ผมฮึก...ขออยู่ในห้องคนเดียวซักพักนะฮะฮือๆ"

"ตัวเล็กๆ"

ปัง!

"ฮึกๆฮยองๆฮือๆ..."

��� เสียงร้องไห้ที่ดังออกมาตั้งแต่ตัวเล็กของผมเข้าไป มันทำให้ผมเจ็บมาก ผมไม่กล้าเข้าไปแต่ว่าเพราะห้องเก็บเสียงไม่ได้ทำให้ผมได้ยินเสียงร้องไห้ชัดมาก...ผมทนไม่ไหวแล้ว...

กริ๊ก

"ตัวเล็ก..."ผมเดินเข้าไปหาจงออบที่อยู่ใต้ผ้าห่มบนเตียง

"ฮึกๆฮือๆ"อย่าร้องแบบนี้สิ

"ฮยองขอโทษ...อย่าร้องไห้นะ"

"ฮึก...ฮยองจะกลับมาใช่ไหมฮะ"เสียงพูดกลั้นสะอื้นที่ออกมาจากผ้าห่มทำให้ผมกระชากผ้าห่มออกแล้วกอดคนตัวเล็กไว้

"ฮยองขอโทษๆ..."

"ฮยองจะไม่กลับมาหรอ...จะทิ้งจงออบหรอฮะฮึกๆ...ไม่เอานะ...ถ้าไม่กลับมาจงออบไม่ให้ไป!!!"

"ฮยอง...อาจจะไม่ได้กลับมา..."

"ฮยอง!!!...ใจร้ายๆ!!!จะทิ้งจงออบฮึกฮือๆไม่เอา...ฮึก!ไม่ให้ไปๆ"

"จงออบ ฮยองยังไม่ไปตอนนี้หรอกนะ...ฮยองจะอยุ่กับจงออบก่อน...และจะรักจงออบคนเดียวด้วยอย่าร้องนะฮยองขอร้อง..."

"ฮยองสัญญาสิว่าจะมากลับหาจงออบ สัญญานะๆ"

���� ผมสัญญาได้ใช่ไหมยังไงก็จะลบความทรงจำเขาอยู่แล้ว...ผมจะทำให้เขามีความสุขที่สุดตอนนี้แม้สุดท้ายจะเป็นผมเองที่จะจำเขาตลอดไป

"ฮยองสัญญา"

...........................................................................................................................

อ๊าก!!!เขียนเองร้องไห้เอง...ไม่ไหวนะแบบนี้ ฮือๆสงสารหนูออบที่สุดเลย
�