นายจอมซ่า(รึปล่าว)กับยัยตัวร้าย(ดีไหมหว่า)

ลำดับตอนที่ #4 : เยือนโรงพยาบาล(ก็เพื่อนป่วยนี่)

ณ โรงเรียนมัธยม มาซาวะ



วันจันทร์    

เวลา 8.00am



ครึดดดดด!!!!  เสียงเปิดประตูดังขึ้น(แต่ไม่ดังมาก)พร้อมกับการปรากฏตัวของชายหนุ่มดวงตาสีน้ำเงินนามว่าเรย์ ฟรอตัน



“อรุณสวัสดิ์ “ชายหนุ่มทักทายยามเช้ากับเพื่อนๆทั้งสองของตน



“อรุณสวัสดิ์”เพื่อนทั้งสองทักกลับ



“ทำไมวันนี้นายมาสายจังเลยล่ะ”คาโตถามขึ้น



“ก็วันนี้ฉันยืนรอมาร์อยู่น่ะซิ “เรย์พูดขึ้น”ปกติมาร์ต้องมาคอยฉันทุกที  วันนี้ทำไมยังไม่มาก็ไม่รู้ “ชายหนุ่มพูดต่อ



“สงสัยจะไม่สบายมั้ง”เครสพูดขึ้น



“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ เพราะหลังจากกลับจากดูหนังวันนั้นเห็นมาร์บอกว่าปวดหัวรู้สึกไม่ค่อยสบาย”ชายหนุ่มเสริม



“งั้นเดี๋ยววันนี้ฉันโทรไปถามมาร์ดูแล้วกันนะ”เครสเสนอ

“อืม “คาโตและเรย์พูดพร้อมกัน



เวลา 6.00 pm. วันเดียวกัน



“หา!!!! อะไรนะมาร์”เครสร้องเสียงดัง



“อย่าร้องแบบนั้นซิ ฉันรู้สึกไม่ดีเลยกะอีแค่เป็นไข้หวัดใหญ่นอนโรงพยาบาล2-3วันเอง”มาร์พูดขึ้น



“ก็ฉันตกใจนี่ “เครสพูดแก้ตัว”แต่ถ้าเธอไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว”เครสพูดต่อ



“ขอบใจมากนะที่เป็นห่วง “มาร์พูดขอบใจเครส



“ไม่เป็นไรหรอก”เครสพูด “อืม!!! งั้นเดี๋ยวฉันเรย์ คาโต แล้วก็อากิซาวาจะไปเยี่ยมเธอพรุ่งนี้แล้วกันนะ”เครสพูดต่อ



“อืม มาซิ”มาร์พูด



“แล้วเธออยู่ห้องไหนล่ะ ถ้าไม่รู้ห้องเดี๋ยวก็ไปไม่ถูกกันพอดี”เครสถาม



“อ๋อ!!! ห้อง604นะ”มาร์ตอบ



“ โอเค  งั้นฉันไม่รบกวนเธอแล้วกันนะ พักผ่อนให้เต็มที่จะได้หายเร็วๆนะเพื่อน บาย”เครสพูด



“บายจ้ะ”มาร์ตอบ



แล้วการสนธนาระหว่างมาร์และเครสทางโทรศัพท์ก็สิ้นสุดลงจนกระทั่ง



โรงอาหารโรงเรียนมัธยม มาซาวะ



วันอังคาร เวลา 12.00pm.



“หา!!!อะไรนะ มาร์เข้าโรงพยาบาลหรอ “เรย์ร้องเสียงดังจนผู้คนทั้งโรงอาหารมามองกันเป็นแถวทำให้คนที่ถูกมองหน้าแดงก่ำ



“ก็ใช่น่ะซิ แต่ไม่เป็นอะไรมากหรอก ใจเย็นๆน่า  นายนี่กระต่ายตื่นตูมจริงๆ มาร์เค้าแค่เป็นไข้หวัดใหญ่เองไม่เป็นอะไรมากหรอก”เครสพูดขึ้น(เมื่อวานฉันก็เป็น ไอ้กระต่ายตื่นตูมเนี่ย อิอิ) “อืม! แล้วฉันก็บอกกับมาร์ว่าวันนี้พวกเราจะไปเยี่ยม”เครสพูดต่อ



“อืมไปซิ  “อากิซาวาพูดขึ้น



“ใช่ไปซิ ไปเยี่ยมมาร์กัน”คาโตพูดขึ้น



“งั้นหลังเลิกเรียนเรามาพบกันที่หน้าโรงพยาบาลเลยแล้วกันนะ แล้วค่อยเข้าไปพร้อมกัน ”เครสพูดขึ้น



“โอเค”ทุกคนตอบพร้อมกัน



หน้าโรงพยาบาล ซานายะ



วันเดียวกัน เวลา6.00pm.



“ขอโทษทีทุกคน ฉันมาช้าไปหน่อย มัวแต่ไปซื้อของมาเยี่ยมมาร์นะเลยมาช้า”เรย์พูดขณะในมือกำลังถือถุงแอ็ปเปิ้ลวิ่งเข้ามาหาเพื่อนๆในกลุ่ม(กว่าจะต่อราคาแอ็ปเปิ้ลได้)



“ไม่เป็นไร ไม่ว่ากัน “เครสพูด



“งั้นเราเข้าไปกันเลยดีกว่า เดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อน”อากิซาวาพูดขึ้น



“เอาซิ  ฉันก็รอมาตั้งนานแล้วเนี่ย”คาโตพูดขึ้น



โรงพยาบาลแห่งนี้เป็นโรคพยาบาลประจำจังหวัดทีมีเนื้อที่กว้างขวาง ภายในโรงพยาบาลประกอบด้วยตกใหญ่ๆมากมายหลายตึก สีของตึกต่างๆถูกทาด้วยสีขาว ฟ้าและ เหลืองซึ่งดูเหมาะกันมากกับบรรยากาศของโรงพยาบาล หน้าโรงพยาบาลมีสวนหย่อมขนาดเล็กตกแต่งด้วยดอกไม้หลากสีสัน ส่วนด้านข้างจะเป็นที่จอดรถสำหรับญาติผู้ป่วยและด้านหลังจะติดกับแม่น้ำซึ่งสร้างบรรยากาศการพักผ่อนได้ดีอย่างยิ่ง



“นี่เครส มาร์อยู่ตึกไหนเนี่ย”คาโตพูดขึ้นขณะที่กำลังเดินหาห้องที่เครสอยู่(จะมาเยี่ยมเค้าดันถามแต่ห้องดันไม่ถามตึกยัยนี่เฉิ่มจริงๆ)



“เดี๋ยวไปถามประชาสัมพันธ์เอาก็ได้”เครสพูดแก้ตัว



“ก็น่าจะนึกได้ตั้งนานแล้วนะ ปล่อยให้เพื่อนไมาเดินเหนื่อยอยู่ได้ ก็รู้ๆอยู่โรงพยาบาลนี้มันกว้างขนาดไหน”คาโตต่อว่า



“ก็ฉันลืมนี่ ปกติฉันไม่ค่อยได้มาโรงพยาบาล”เครสแก้ตัวอีกรอบ



“เอาละ ๆ ถ้าขืนมัวมายืนทะเลาะกันอยู่เนี่ย แล้ววันี้เราจะเจอตึกที่มาร์พักอยู่มั้ยเนี่ย”อากิซาวาพูดขึ้น(ถ้าไม่พูดมันก็ไม่หยุดทะเลาะกันหรอกไอ้คู่เนี้ย)



“นั่นไงประชาสัมพันธ์”เรย์พูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่เค๊าเตอร์ที่เขียนว่าแผนกประชาสัมพันธ์



“โรงพยาบาลซานายะ สวัสดีค่ะ มีอะไรให้รับใช้คะ”พยาบาลสาวพูดขึ้น



“เอ่อ!! ผู้ป่วยที่มาร์มาร์ มิสเทียร์ พักอยู่ห้องไหนครับ”อากิซาวาถามขึ้น



“เดี๋ยวดิฉันจะหาให้นะคะ กรุณาคอยซักครู่ค่ะ”นางพยาบาลสาวพูดขึ้นพร้อมกับหันไปที่คอมพิวเตอร์ที่อยู่ด้านข้างของเธอ จากนั้นเธอก็พิมพ์ชื่อของผู้ป่วยจากนั้น ชื่อและเลขห้องก็ปรากฎขึ้น



“พบแล้วค่ะ อยู่ที่ห้อง604 ตึกที่7ค่ะ”นางพยาบาล



“ไม่ทราบว่าตึก7อยู่ทางไหนคะ”เครสถามนางพยาบาล



“ก็เดินออกจากตึกนี้แล้วเลี้ยวขวาจากนั้นคุณก็เดินผ่านตึกไป2ตึกก็จะพบแล้วค่ะ”นางพยาบาลบอก



“ขอบคุณมากค่ะ”เครสกล่าวขอบคุณนางพยาบาล



หลังจากที่ทุกคนเดินออกมาจากเค๊าเตอร์แล้วก็เดินไปตามท่พยาบาลบอกจนพวกเค้ามาพบกับตึกที่เขียนไว้ว่าตึก7



“นี่ไงเจอแล้ว”คาโตพูดขึ้น



“ฉันเห็นแล้วหล่ะ ฉันมีตา”เครสแย้ง



“อ๋อเหรอ ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย”คาโต้ย้อนกลับบ้าง



“เอาอีกแล้วไอ้คู่นี้ ทะเลาะกันให้เสร็จนะแล้วค่อยเดินตามเข้าไป เราไปกันก่อนเถอะเรย์”อากิซาวาพูดขึ้น



“อืม ไปซิ “เรย์ตอบ



“คอยฉันด้วยซิ”เครสและคาโตพูดขึ้นพร้อมกันหลังจากที่หันไปมองตึกที่ติดอยู่ใกล้ๆกันที่เขียนว่า ห้องดับจิต



“นี่ไง ห้อง604 “เครสพูด



“อืม!! เราเข้าไปกันดีกว่า”เรย์พูด

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น



“มาร์เราเข้าไปนะ”เครสพูด



“อ้าว พวกเธอเองหรอ เข้ามาซิ ฉันกำลังรออยู่เลย”มาร์พูดขึ้น



บรรยากาศภายในห้องสวยงามกว้างขวางเหมือนกับโรงแรมระดับ5ดาวแต่กลับกันที่นี่คือโรงพยาบาล พื้นห้องและผนังถูกทาด้วยสีขาวทั้งหมด  ผนังห้องประดับด้วยรูปวิวทิวทัศน์ต่างๆที่สวยงาม  มีระเบียงยื่นออกจากตัวตึก ที่สามารถชมทิวทัศน์ของเมืองได้เป็นอย่างดี(ก็นี่มันชั้น6นี่) ภายในห้องมีทั้งแอร์และพัดลมที่ติดอยู่บนเพดานด้านบน รวมไปถึงโทรทัศน์เครื่องใหญ่ที่ติดอยู่กับผนังห้องที่อยู่ตรงข้ามกับเตียงผู้ป่วย และในห้องยังมีกระถางต้นไม้ใหญ่ และแจกันใส่ดอกไม้อีกหนึ่งใบ



“ สวัสดีจ้ะ เป็นไงบ้างคนป่วย”เครสแซว



“ก็ค่อยยังชั่วแล้วหล่ะ หมอบอกว่า วันมะรืนนี้ฉันก็กลับได้แล้วหล่ะ”มาร์บอก



“งั้นก็ดีแล้วหล่ะที่เธอหาย”อากิซาวาพูดขึ้น



“ขอบใจจ้ะ”มาร์พูด



“อืม! พวกเราซื้อของมาเยี่ยมเธอด้วย “เครสพูด



“ของฉันกับอากิซาวารวมตังค์กันซื้อน่ะ “คาโตพูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่อากิซาวาที่กำลังถือช่อดอกกุหลาบสีเหลืองอยู่



“หุ้นกันหรือนายจะขอพึ่งเค้ากันแน่”เครสแซว



“มันก็เหมือนกันแหละน่า ฉันมีคติประจำตัวว่า  ของๆเพื่อนก็เหมือนของๆฉัน  รู้ไว้ซะ”คาโตรีบแก้ตัวแบบน้ำขุ่นๆ



“เอาเหอะน่า ไม่เป็นไรหรอก “อากิซาวาพูดขึ้นพร้อมกับส่งช่อดอกกุหลาบสีเหลืองไปให้กับมาร์



“ขอบใจมากนะอากิซาวา”มาร์กล่าวขอบคุณ



“แล้วนี่ของฉันนะ “เรย์พูดขึ้นพร้อมกับส่งถุงแอ็ปเปิ้ลให้กับมาร์



“อืม ขอบใจนะเรย์ แล้วเธอรู้ได้ยังไงล่ะว่าฉันชอบแอ็ปเปิ้ล”หญิงสาวกล่าว



“อ้าวหรอ เธอชอบแอ็ปเปิ้ลหรอเนี่ย”เด็กหนุ่มทำหน้าดีใจ(ฟลุ๊คนะเนี่ย อุตส่าห์ซื้อมามั่วๆดันชอบอีก)



“งั้นเดี๋ยวฉันไปปอกเปลือกให้แล้วกันนะ”เครสเสนอ



“อืม ขอบใจนะ “มาร์ตอบ



“เธอดูแข็งแรงขึ้นแล้วนี่มาร์” เรย์พูด

“ใช่ซิ  ก็ฉันอยู่นี่มาตั้งแต่วันอาทิตย์จนวันนี้วันอังคารแล้วปาเข้าไปตั้ง2วันแล้วอาการฉันจะไม่ดีขึ้นได้ยังไงกันล่ะ”สาวน้อยตอบกวนๆซึ่งทำให้ชายหนุ่มที่ถามและอยู่ใกล้ๆอีก2คนยืนเหวอไปตามๆกัน”ฉันพูดเล่นนะ”สาวน้อยแก้ตัว



“จริงๆแล้วฉันดีขึ้นเยอะบังเอิญได้หมอดีเลยหายเร็วนะ”สาวน้อยตอบ



“หรอ เธอหายเร็วก็ดีแล้ว “อากิซาวาพูดขึ้น



“ใช่ๆ”คาโตเสริม



“แอ็ปเปิ้ลมาแล้ว “เสียงของเครสดังขึ้นหลังจากที่ทุกคนลืมเธอไปแล้ว



“ดีเลย ฉันกำลังหิวอยู่พอดีเลย”คาโตพูดขึ้น



“นายนี่มันเห็นแก่กินจริงๆเลยนะ ฉันเอามาให้มาร์เค้ากินย่ะ ไม่ใช่ให้นายกิน”เครสต่อว่าคาโตเป็นการใหญ่



“ไม่เป็นอะไรหรอก มากินด้วยกันก็ได้เพื่อนกันทั้งนั้นจะเป็นอะไรไปละ มาซิคาโต”มาร์พูดขึ้นซึ่งทำให้คาโตรีบวิ่งมาที่จานแอ็ปเปิ้ลทันที “มากินด้วยกันซิทุกคน “มาร์พูดชวนคนอื่น



“ไม่เป็นไรหรอก ฉันอิ่มแล้ว “เครส เรย์และอากิซาวาพูดขึ้นพร้อมกัน



และทั้งหมดก็นั่งคุยนั่งเล่นกันอยู่ในห้องอย่างสนุกสนานจนลืมไปเลยว่าที่นี่โรงพยาบาล และระหว่างที่ทุกคนกำลังคุยกันอยู่นั้นก็มีเสียงของคนที่ทุกคนไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น  



“สวัสดีจ้ะทุกคน มาเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาลทั้งทีทำไมไม่บอกรีรีสเลยล่ะ”รีรีสพูดเสียงดังแกมประชด(มาทำไมก็ไม่รู้)



“เธอมาได้ยังไงกันเนี่ย “คาโตหลุดปากพูดออกมา



“ก็วันนั้นที่โรงอาหารนะพวกเธอคุยกันซะเสียงลั่นเลยทำไมฉันจะไม่ได้ยิน”รีรีสพูดขึ้น



“อ๊ะมาร์! สวัสดีจ้ะ เธอท่าทางดีขึ้นแล้วนี่สงสัยจะหายแล้วมั้งเนี่ย”รีรีสพูดแกมประชด



“อืม ก็ดีขึ้นแล้วหล่ะ อีก2-3วันฉันก็กลับไปกัดกับเธอ เอ๊ย!!! ไปเจอเธอที่โรงเรียนได้แล้วหละ”มาร์พูดขึ้น



“เหรอจ๊ะ!! โฮ๊ะๆๆๆ  “รีรีสพูดแกมหัวเราะ(แกมรึป่าวเนี่ยหัวเราะซะเสียงลั่นเลย)”แต่ฉันไม่อยาก…เธอซักเท่าไหร่หรอก”รีรีสพูดกวนประสาท”เอานี่ของฝากของเธอ”รีรีสพูดพร้อมยืนถุงใบหนึ่งที่เธอถือมาด้วยให้กับมาร์(ถ้าเปิดออกมารับร้องต้องร้องไห้ขี้มูกโป่งแน่เลย อิอิ)



“ขอบใจนะ”มาร์พูดพร้อมกับก้มหน้าดูของที่อยู่ในถุง”นี่มัน……”มาร์พูดค้าง



“อะไรหรอมาร์”เครสถาม



“ก็หนอนนะซิ ตัวเป็นๆซะด้วยซิ “มาร์บอก “น่ารักมากเลย เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันชอบหนอน เธอนี่ช่างเป็นเพื่อนที่ดีของฉันจริงๆเลยนะเนี่ย ขอบใจมากนะรีรีส”มาร์พูดขอบใจรีรสพร้อมกับเอามือล้วงเข้าหยิบหนอนมาเดินเล่นบนมือซึ่งทำให้ทุกคนในห้องถึงกับตะลึงตาค้างไปตามๆกันโดยเฉพาะรีรีส



“มะ…..ไม่เป็นไรหรอก “   รีรีสพูดด้วยใบหน้าที่ซีดเผือดราวกับผีดิบที่ไร้วิญญาณ ”เอ่อ…ฉันคงต้องไปแล้วนะ บายนะทุกคน”รีรีสรีบพูดลาทุกคนจากนั้นก็วิ่งไปที่ประตู(ทำไมถึงเป็นอย่างนี้นะ)



“สุดยอดเลยมาร์ เธอทำให้รีรีสหน้าเหวอแล้วเดินกลับไปเลย”เครสพูดพลางมองไปที่มาร์”อ๊ะ!มาร์ เธอเป็นอะไรไปนะ “เครสร้องเสียงหลงจากนั้นก็วิ่งไปดูเพื่อนของตนที่บัดนี้กำลังนั่งตัวแข็งทื่อเหมือนกับท่อนไม้อยู่บนเตียง



“สงสัยจะกลัวหนอนนะ “อากิซาวสพูดขึ้นพลางวิ่งไปหยิบหนอนออกจากมือของสาวน้อยที่บัดนี้กำลังช็อคอยู่



“ที่หลังกลัวก็อย่าฝืนรู้รึปล่าว เดี๋ยวเป็นอะไรหนักเข้าไปอีกเดี๋ยวจะแย่”เรย์พูดดุมาร์



“ฉันรู้แล้วน่า เมื่อกี้ฉันแค่รักษาหน้าตาเท่านั้นเอง”มาร์รีบแย้ง



“แต่เมื่อกี้เธอเล่นได้เนียนมากเลยนะ ฉันนึกว่าเธอชอบหนอนจริงๆซะอีก”คาโตพูดแซวมาร์



“แล้วจะได้ตุ๊กตาทองมั้ยล่ะ”มาร์พูดแกมขำ ซึ่งเรียกเสียงฮาจากเพื่อนๆในห้องได้เป็นอย่างดี



ก๊อกๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ซึ่งหลังจากสิ้นเสียงเคาะประตูร่างของพยาบาลวัยกลางคนก็ปรากฎขึ้น







“ได้เวลาคนไข้พักผ่อนแล้วค่ะ”เสียงของพยาบาลท่าทางใจดีดังขึ้น



“จริงด้วยซิ นี่มัน3ทุ่มกว่าแล้วนี่”เครสพูดพลางก้มลงไปมองที่นาฬิกาข้อมือของตน“งั้นพวกเราขอตัวกลับก่อนนะ แล้วจะมาเยี่ยมใหม่”เครสพูดต่อ



“อืมจ้ะ โชคดีนะทุกคน”มาร์พูด



“บาย”



“บาย”



และหลังจากการร่ำลาบรรดาเพื่อนๆก็เดินออกมาจาห้องของมาร์แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้านของตน



เธอนี่มันยัยตัวร้ายจริงๆนะเนี่ย

^-^: