นายจอมซ่า(รึปล่าว)กับยัยตัวร้าย(ดีไหมหว่า)

ลำดับตอนที่ #2 : ยัยตัวร้าย เพื่อนใหม่ที่ชวนปวดหมอง(ต่อ)

“เธอว่าอะไรนะ  อะไรใครป่วน “สาวน้อยถามกลับด้วยความงง



“มะ….ไม่มี อะ..ไรหรอก  ฉันก็แค่พูดอะไรขึ้นมาลอยๆเฉยๆนะ” เด็กหนุ่มรีบพูดปฎิเสธ  (ถ้าพูดตรงๆมีหวังเละแน่เลยเรา)



“อืมใช่เห็นเมื่อเช้านายบอกว่าวันนี้มีสอบ แล้วสอบวิชาอะไรละ”มาร์ถามกับเรย์ซึ่งมันก็ทำให้ชายหนุ่มนึกขึ้นมาได้ว่าวันนี้มีสอบ



“อืมใช่เลย วันนี้มีสอบสังคม  ไม่ได้การแล้วต้องให้อากิซาวาให้ติวให้แล้ว”หลังจากพูดเสร็จชายหนุ่มก็รีบจูงมือของเด็กสาววิ่งไปหาเพื่อนของเขาที่นั่งอยู่หน้าห้อง ซึ่งมันทำให้สาวน้อยที่ถูกลากไปถึงกับงุนงง



“ เดี๋ยวก่อน!!!   อากิซาวานี่ใครนะ”สาวน้อยสะบัดมือออกพร้อมกับถามขึ้น



“อากิซาวานี้ก็คือเพื่อนสนิทของฉันเองแหละ เค้าเรียนเก่งมากเลยนะ อยู่ห้องข้างๆเรานี่แหละ  เดี๋ยวไปถึงแล้วจะแนะนำให้เธอรู้จัก  แต่ตอนนี้เราสองคนรีบไปกันก่อนเดี๋ยวติวไม่ทัน” พอพูดเสร็จชายหนุ่มก็จับมือสาวน้อยแล้วพาวิ่งออกไปนอกห้อง



“ แล้วเราจะไปยังไงนายลองดูซิเพื่อนๆมองกันหมดห้องแล้ว”สาวน้อยรีบพูด



“เออ ใช่แฮะนี่มันยังไม่พักเลยนี่ แฮะๆฉันลืมไป โทษที”ชายหนุ่มพูดขอโทษ



“แต่ครูว่ามันคงไม่ทันแล้วมั้ง อยู่ๆก็ลุกพรวดขึ้นมา ครูถือว่ามันเป็นกิริยาที่ไม่สุภาพและไม่ให้เกียจครูเลยเพราะฉะนั้นครูขอสั่งให้เธอไปทำความสะอาดห้องพักครูในตอนพักเป็นเวลา1อาทิตย์ “



“หา!!!!! ทำไมโหดขนาดนั้นละครับ หยวนๆหน่อยนะครับ”ชายหนุ่มเจรจากับครู



“นี่เธอว่าฉันโหดใช่มั้ย ได้ งั้นเธอไปล้างห้องน้ำทั้งโรงเรียนด้วยละกัน เฉพาะเธอเท่านั้นนะ ส่วยมาร์เธอไปนั่งที่ได้เพราะครูเห็นว่าเธอไม่ผิด”



“ขอบคุณมากค่ะ”สาวน้อยขอบคุณครูแล้วหันไปมองเด็กหนุ่มที่ตอนนี้กำลังคิ้วขมวดด้วยความกลุ้ม (ก็จะไม่ให้กลุ้มได้ยังไงกันเล่าล้างห้องน้ำเชียวนะ เหม็นตายเลย!!! ไม่น่าเลยเรา)



“เอาล่ะไปนั่งที่กันได้แล้ว”คุณครูสั่ง



“  นี่คาโต  ทำไมนายไม่เตือนฉันเลยล่ะ”ชายหนุ่มว่าเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ



“ก็จะให้ฉันไปเตือนนายได้ยังไงกันเล่า อยู่ๆนายก็ลุกพรวดขึ้นมาแล้วก็จูงมือเพื่อนใหม่จะเดินออกไปนอกห้อง แต่คิดแล้วก็ขำดีนะ อิอิ!!” คาโตหนุ่มหน้าตี๋ ผิวขาว รูปร่างสูงโปร่งสันทัด  ผมสีน้ำตาลและคิ้วเข้ม (แหม!! อะไรจะเพอร์เฟ็คขนาดนั้น) เป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทของเรย์



“สรุปว่าฉันผิดใช่มั้ย”เรย์พูดขึ้นด้วยอาการเคืองนิดๆ



“ก็มันจริงมั้ยล่ะ  ว่าแต่นายยังไม่แนะนำเพื่อนใหม่ให้ฉันรู้จักเลยนะ รึว่านี่แฟนนายเลยหวงไม่อยากใหืเพื่อนรู้จัก”คาโตแซว



“เฮ้ย!!! ฟงแฟนที่ไหนกันเล่ายัยนี่ฉันพึ่งจะรู้จักเมื่อเช้านี่เอง”ชายหนุ่มรีบปฎิเสธ(ใครจะรักลงตั้งแต่เจอกันก็มีแต่เรื่องน่าปวดหมอง)



“งั้นนายก็แนะนำให้ฉันรู้จักซิ “คาโตพูดขึ้นด้วยแววตาที่ออดอ้อน



“นายก็รู้จักเธอแล้วไม่ใช่หรอ เมื่อเช้านะ”เรย์พูดขึ้น



“เฮ้ย ก็เมื่อเช้ารู้จักเธอ แต่เธอยังไม่รู้จักฉันนี่ จริงมั้ย!”



“ก็ได้ นายนี่มันเห็นผู้หญิงไม่ได้เลยนะไอ้โต้”



“คาโตเฟ้ย!”



“เออมันก็เหมือนกันนั่นแหละ” พอพูดเสร็จเรย์ก็เอามือไปสะกิดที่แขนของมาร์ ซึ่งตอนนั้นสาวน้อยกำลังนั่งคุยอยู่กับเพื่อนสาวที่นั่งอยู่ข้างๆเธอ



“เพื่อนฉันเค้าอยากรู้จักเธอน่ะ”เรย์พูด



“สวัสดีครับ ผมชื่อคาโต ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณมาร์ “คาโตรีบเปิดบทสนธนาก่อน



“อืม สวัสดีนะฉันชื่อมาร์ ยินดีที่ได้รู้จัก “สาวน้อยพูดห้วนๆ เมื่อพูดเสร็จเธอก็หันไปคุยกับเพื่อนสายของเธอที่พึ่งจะรู้จักใหม่ๆ

“เธอดูห้าวๆห้วนๆดีนะ ฉันดูท่าทางเธอคล้ายๆกับนักร้อง/นางแบบชื่อดังคนนึงที่ฉันรู้จักเลยว่ะเธอชื่อว่า เจ ริดเดิล”คาโตพูด



“จริงหรอฉันว่า เจ ริดเดิล ยังดูท่าทางดีกว่ายัยนี่อีก “เรย์พูด



“ฉันว่านายมีอคติกับเธอมากไปมั้ง นายชอบมีอคติกับผู้หญิงจริงๆเลยนะ”คาโตแซว



“ผู้หญิงคนอื่นฉันไม่มีอคติหรอกแต่กับยัยนี่กรณีพิเศษ”(ก็จะไม่ให้มีได้ยังไงกันล่ะ ตั้งแต่เจอกันก็มีแต่เรื่อง)



อ๊อดๆๆๆๆ เสียงสัญญาณพักกลางวันดังขึ้น



“ไปกินข้าวกันดีกว่ามาร์” เครสชวนเพื่อนสาวคนใหม่ของเธอไปกินข้าวกลางวัน



“อืมไปซิ แล้ววันนี้เราจะไปกินอะไรกันดีล่ะ” มาร์พูดกับเครส



“อืม ฉันว่า กิน….!”



“ให้ผมไปกินด้วยคนได้มั้ยสาวๆ “คาโตพูดแทรกขึ้นมา



“นายไปกินกับเพื่อนของนายเลย นั่นไงเรย์เดินมาโน่นแล้ว ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน”เครสพูดขึ้น



“แหมก็มาร์เค้าพึ่งเข้ามาใหม่ ฉันก็เลยอยากแนะนำร้านดีๆของโรงเรียนเราให้ก็เท่านั้น “คาโตพูดขึ้น



“ฉันว่านายน่าจะไปแนะนำเพื่อนของนายดีกว่านะ”เครสรีบแย้ง



“แหม ไอ้โต้เดินมาไม่คอยกันเลยนะ “เรย์พูด



“บอกให้เรียกคาโตไม่ใช่ไอ้โต้ บอกแล้วไม่รู้จักจำไอ้เพื่อนคนนี้”คาโตพูดขึ้น



“อ้าวมาร์ เธออยู่กับเครสเองหรอ(ดีแล้วหล่ะ)ฉันอุตส่าห์ตามหาเธอจนทั่วเลยกะว่าจะชวนไปกินข้าวกลางวันด้วยกันซักหน่อยแต่อยู่กับเครสก็ดีแล้ว ผู้หญิงกับผู้หญิงอยู่ด้วยกันมันจะดูเข้าใจกันมากกว่า”เรย์รีบพูด “งั้นเครสฉันฝากมาร์ด้วยนะ”



“อืมได้เลยแต่ฉันก็ฝากนายระวังพื่อนชายของนายหน่อย(สายตาอาฆาตรมองมาที่คาโต)ระวังอย่าให้เข้ามาใกล้เพื่อนฉันนักนะ”เครสพูด

“เธอพูดเหมือนฉันเป็นโรคติดเต่อร้ายแรงเลยนะยัยเครส”คาโตรีบแย้ง



“เรย์จ๋าๆๆๆๆมากินข้าวกลางวันทำไมไม่คอยรีรีสเลยล่ะ  รีรรีสงอนแล้วนะ”สาวน้อยร่างเล็กตาโตผมสีดำกับดวงตาสีดำขลับพูดขึ้นขณะที่กำลังพาร่างเล็กของเธอเดินเข้ามาหาเรย์



“ยัยรีรีสมาแล้ว แกซวยแน่วะเรย์”คาโตแซวเพื่อนชายของเขาที่ตอนนี่กำลังสีหน้าเค่งเครียดหลังจากที่ได้ยินเสียงของรีรีส



“สงสัยจะจริงว่ะ  ทำไงดีวะ”เรย์เริ่มคิดไม่ตก



“ไม่ต้องทำอะไรมากหรอกก็แค่หนีเหมือนที่แกทำทุกทีแหละ”คาโตเสริม



“อืม!!งั้นฉันฝากนายดูทางนี้ต่อที่นะ ฉันไปล่ะ”พอสิ้นเสียงพูดเรย์ก็ได้ใช้ความเร็ว120กม./ชม.วิ่งหายไปในกลีบเมฆทิ้งให้คาโตเพื่อนสนิทของเขารวมไปถึงเครสกับมาร์ที่ยังยืนงงอยู่ต้องมารับกรรมแทน



“นี่!!!!!คาโต เรย์เค้าหายไปไหนเนี่ยเมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลย” เสียงแหลมๆของรีรีสถามกับคาโต



“เรย์เค้าโดนทำโทษให้ไปขัดห้องน้ำกับทำความสะอาดห้องพักครูนะเลยต้องรีบไป”คาโตพูดพร้อมกับรอยยิ้มเจือนๆ



“จริงเหรอ แล้วยัยคนนี้ใครน่ะเครส”รีรีสพูดพร้อมกับพิจารณามาร์ตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้า



“อ๋อ!! นี่เพื่อนใหม่ของฉันเองนะ ชื่อมาร์ “ เครสพูดกับรีรีส



“ยินดีที่ได้รู้จักนะ มาร์ หน้าตาสวยใช้ได้เลยนี่แต่ถ้าเธอคิดจะมาแย่งเรย์จากฉันละก็ไม่มีทางแน่นอนนะจ๊ะ โฮ๊ะๆๆๆๆๆ”  รีรีสพูดกับมาร์พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ฟังดูแล้วประหลาดยังไงก็ไม่รู้



“ยินดีที่รู้จักนะรีรีสสสสสสส ขอบใจที่ชมนะว่าฉันสวย จริงๆแล้วฉันสวยอยู่แล้วไม่ต้องชมหรอก  ส่วนเรื่องนายรงนายเรย์อะไรของเธอนะไม่เคยอยู่ในหัวของฉันเลย  ตอนนี้ฉันหิวแล้วฉะนั้นอย่ามาขวางฉันดีกว่า  ไปเครสเราไปกินข้าวกันดีกว่า”มาพูดกับรีรีส



“ให้มันแน่นะ “รีรีสพูด



“ไปมาร์อย่าไปยุ่งกับหมาหวงก้างเลยเราไปกันดีกว่า”เครสพูด



“นี่ยัยเครสเธอว่าใครหมาหวงก้างกันฮะ”รีรีสขึ้นเสียง



“ก็แล้วแต่เธอจะคิดนะ คนเค้าไม่เล่นด้วยยังจะมาตามตื๊ออีก โฮ๊ะๆๆๆๆ”เครสพูดพร้อมกับหัวเราะเลียนแบบรีรีสซึ่งทำให้คาโตกับมาร์แอบอมยิ้มเล็กๆ



“ไปมาร์กับเครส ไปก่อนนะรีรีส “คาโตพูดปนยิ้มน้อยๆ



พอพูดจบทั้งสามคนก็เดินหนีรีรีสออกไปซึ่งเป็นการตัดบทสนธนาระหว่างทั้งสามคนออกไปเพราะถ้าขืนอยู่ต่อไปอาจเกิดเรื่องใหญ่โตยิ่งกว่าเหตุการณ์ซึนามิขึ้นได้     เมื่อทั้งสามคนมาถึงโรงอาหารทั้งสามคนก็พบกับเรย์ที่กำลังยืนคอยอยู่ตรงหน้าโรงอาหาร



“เป็นยังไงมั่งคาโต”เรย์ถาม



“จะเป็นยังไงกันล่ะก็เกิดการประชันฝีปากระหว่างกับเครส มาร์แล้วก็รีรีสขึ้นไงเมื่อกี้นายน่าจะอยู่สนุกดีออก”คาโตพูดหยอกล้อเรย์



“สนุกกับผีอะไรเล่า ยัยรีรีสผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้หลงตัวเองชะมัดเลย”เรย์รีบแย้ง



“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ ถ้าเธอมีปัญหาเกี่ยวกับยัยรีรีสนะก็บอกฉันได้นะ ถึงแม้ฉันจะมาใหม่แต่ฉันก็รู้ว่าเธอไม่ได้ชอบยัยนั่นเลย”มาร์พูดกับเรย์



“ใช่ฉันก็จะช่วยเธอด้วย “เครสเสริม



“ฉันด้วย เพราะถ้าไม่มีฉันเดี๋ยวเนื้อเรื่องจะไม่สนุก”คาโตเสริมอีกคน



“ขอบใจทุกคนมากเลยนะ ที่ช่วยฉันในวันนี้นะ  ถือเป็นการขอบคุณฉันจะเลี้ยงข้าวทุกคนเลย ตกลงไหม”เรย์พูด



“ก็ดีเลยเพื่อนแต่ฉันกินเก่งนะนายจะจ่ายไหวหรือเพื่อน”คาโตพูดขึ้น



“เรื่องนั้นไม่มีปัญหา ถ้าเงินไม่พอฉันจะยืมเงินนายยังไงเล่าไม่เห็นจะยากเลย”เรย์พูดพร้อมกับยิ้ม



“หา!!!!!ทั้งปีเลยนะ “



“ก็มันแน่อยู่แล้วก็นายมันเป็นเพื่อนฉันนี่หว่า”



“ทั้งปีน่ะ ชอบเอาคำว่าเพื่อนมาอ้าง”



“แล้วแกจะจ่ายมั้ยล่ะ “เรย์พูด “จ่ายก็ได้ฟะ”คาโตตอบแบบขืนใจพูด



“ตกลงกันได้แล้วก็ดีแล้ว เพราะเดี๋ยวกินเสร็จเรย์เค้าก็ต้องไปล้างห้องน้ำกับทำความสะอาดห้องพักครูอีกไม่ใช่หรอ”เครสพูดพร้อมกับรอยยิ้มเจือๆบนใบหน้า



“เธอนี่ก็ตอกย้ำฉันจริงๆเลยนะเครส” เรย์พูด



“เดี๋ยวฉันจะช่วยเธอเอง “มาร์พูดขึ้น



“ใช่ๆเดี๋ยวพวกเราก็ไปช่วยด้วยอีกแรง”เครสและคาโตพูดพร้อมกัน



“ขอบใจทุกคนมากเลยนะ”เรย์พูดขอบใจเพื่อนๆ



“งั้นเราไปกินข้าวกันได้แล้วฉันหิวแล้ว”คาโตพูด



“แหม นายนี่มันหิวเก่งจริงๆเลยนะ แต่จะว่าไปนี่มันตั้งเที่ยงครึ่งแล้วฉันก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกันแหละ ครึ๊ดๆๆ ท้องร้องพอดีเลย”เครสพูดปนหัวเราะ



“จะว่าไปเธอนี่ท่าจะหิวยิ่งกว่าฉันอีกนะ”คาโตรีบแย้งกลับ



“เราอย่ามาเถียงกันอยู่เลยเรารีบไปกินข้าวกันดีกว่า”



“สวัสดีตอนเที่ยงทุกคน “เสียงของบุรุษรูปงามผมสีดำ ใส่แวนตาที่เหมาะกับใบหน้าของเขาผสมกับผิวสีขาวและรูปร่างที่สูงโปร่งเอ่ยขึ้น



“อ้าว อากิซาวา สวัสดีไปกินข้าวด้วยกันมั้ย”เรย์ชวน

“อืมไปซิฉันกำลังหิวอยู่เหมือนกัน ว่าแต่คนที่อยู่ข้างๆเครสนี่ใครน่ะ”อากิซาวาถาม”ไม่คุ้นหน้าเลย”



“นี่ไงมาร์อากิซาวาที่ฉันจะแนะนำให้เธอรู้จักน่ะ ถ้ามีปัญหาเรื่องเรียนก็ปรึกษาอากิซาวาได้ตลอดเลยนะ”เรย์พูดขึ้น



“ฉันชื่อมาร์ พึ่งมาใหม่วันนี้เป็นวันแรก ยินดีที่ได้รู้จักนะ”มาร์ตอบ



“เช่นกันครับ”อากิซาวาตอบ



“ยังดูเป็นสุภาพบุรุษเหมือนเดิมเลยนะ อากิซาวา “คาโตแซว



“ก็มันเป็นหน้าที่ของสุภาพบุรุษอยู่แล้วนี่”



“ไปกินข้าวกันเหอะหิวแล้ว”เครสชวน”ฉันหิวจนใส้จะขาดอยู่แล้วนะ”



“อืม ไปๆคราวนี้ไปจริงๆแล้ว”เรย์พูด



แล้วทั้ง5คนก็นั่งกินข้าวเที่ยงกันอย่างมีความสุข



(เธอนี่เป็นยัยตัวร้าย ดีรึปล่าวเนี่ย)

^_^:

หลังจากที่รับประทานอาหารเที่ยงเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันเข้าห้องเรียน(จะแยกย้ายทำไมเล่าก็อยู่ห้องเดียวกัน มีแต่อากิซาวาที่อยู่ต่างห้อง)



“กินอาหารกลางวันมาซะอิ่มเชียว ดูซิพุงกางเลย “เครสพูดพลางเอามือลูบท้องของตัวเอง



“ก็น่าจะอิ่มอยู่หรอกแย่งฉันกินซะแทบหมด”คาโตพูดขึ้นด้วยท่าทางที่เคืองนิดๆพลางสายตามองไปที่เครส



“ก็นายอยากกินช้าเองนี่เลยเสร็จเจ๊หมด”เครสแซวคาโต



“คราวหน้าเธอไม่มีทางแย่งฉันได้แน่นอนยัยเครส”คาโตเย้ย



“ฉันจะคอยดูนะไอ้โต้”เครสพูดหยอก



“คาโต้เฟ้ย ไม่ใช่ไอ้โต้”คาโตสวนกลับ

“อืม ก็นั่นแหละน่า”เครสเสริม



“อาจารย์มาแล้วไปนั่งที่กันดีกว่า”มาร์พูด



“อืม ไปซิ”เรย์บอกพร้อมกับเดินไปที่นั่งของตน



“เดี๋ยวเลิกเรียนเรากลับพร้อมกันนะเรย์ “มาร์พูดก่อนที่จะกลับไปที่นั่งของเธอซึ่งทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกสับสนกับการกระทำของเธอมาก



“อืม!!!ได้ซิ ว่าแต่บ้านเธออยู่แถวไหนล่ะ”เรย์ถาม



“ก็แถวๆสถานีรถไฟแหละ “มาร์พูด



“โห ตรงกันข้ามกับบ้านฉันเลยนะ บ้านฉันอยู่ใกล้กับห้างมาไซนะ”เรย์พูด”แต่ถ้าเราจะกลับพร้อมกันฉันว่าเราก็ไปแยกทางกันตรงถนนใหญ่หน้าร้านเกมตรงหน้าปากซอยก็ได้เพราะมันเป็นตรงกลางระหว่างทางบ้านเราทั้งสองคนพอดีเลย”เรย์พูดต่อ



“ งั้น โอเค “มาร์ตอบพร้อมรอยยิ้ม

(สรุปแล้วฉันิดยังไงกับยัยนี่กันแน่เนี่ย เฮ้อ!!!)

^_^: