นายจอมซ่า(รึปล่าว)กับยัยตัวร้าย(ดีไหมหว่า)

ลำดับตอนที่ #1 : ยัยตัวร้าย เพื่อนใหม่ที่ชวนปวดหมอง

เช้าวันหนึ่งที่อากาศแสนจะสดใส  :  “ตื่นได้แล้ว!!”    “เร วันนี้ต้องไปสอบไม่ใช่เหรอลูก    ถ้าไปสอบไม่ทันอย่ามาโทษแม่นะ “   เสียงของหญิงวัยกลางคนดังขึ้น



“  คร๊าบ!!! “”   รู้แล้วแม่    แต่นี่กี่โมงแล้วแม่   “เสียงของเด็กหนุ่มถามขึ้น



“ก็ซัก7โมงกว่าแล้วละลูก” เสียงของผู้เป็นแม่ตอบ



“อะไรนะแม่ 7โมงกว่าแล้ว ผมมีสอบตอน8โมง แล้วนี่จะไปทันมั้ยเนี่ย”เสียงของลูกชายเอ่ยขึ้นมาด้วยความตกใจ



“ก็ถ้าแกมัวแต่มานั่งพล่ามอยู่บนเตียงของแกเนี่ยแล้วมันจะไปทันมั้ย”    “ลุกขึ้นมาอาบน้ำแล้วก็แต่งตัวไปโรงเรียนได้แล้ว ”   เสียงของผู้เป็นแม่พูดขึ้นด้วยอารมณ์ที่เริ่มหงุดหงิดกับลูกชายจอมขี้เกียจของเธอ



“ก็ได้  “ เจ้าลูกชายตอบผู้เป็นแม่ด้วยอารมณ์ที่เซ็งสุดๆ



เจ้าลูกชายตัวดีใช้เวลาอาบน้ำไปเกือบ10นาทีบวกกับการแต่งตัวอีก15นาทีรวมไปถึงรับประทานอาหารอีกกว่า10นาที สรุปก็คือเหลือเวลาอีกนิดเดียวสำหรับการเดินทางไปโรงเรียน



“แม่ขอข้าวเพิ่มอีก”  เจ้าลูกชายพูดขึ้น



“ พอได้แล้วเจ้าเร นี่แกลืมไปแล้วเหรอว่าแกต้องไปสอบ”  แม่พูดขึ้น



  “อืมใช่! ลืมไปเลยนะเนี่ย     ลืมไปเลยว่าวันนี้ต้องไปสอบ    สงสัยความจำมันคงหลุดไปกะน้ำตอนที่อาบมั้ง”เจ้าลูกชายจอมกวนพูดย้อนแม่



“นี่แกอย่ามาย้อนฉันนะ ถ้าแกไปสอบไม่ทันฉันจะสมน้ำหน้าให้ “ คนเป็นแม่เริ่มย้อนขึ้นบ้าง



“ไม่มีทางแน่นอนแม่  คนอย่างนาย เร มาร์ฟฟอน  ไม่มีทางไปสายแน่นอน”  คนเป็นลูกเริ่มอวดสรรพคุณของตัวเอง



“ให้มันแน่เหอะไอ้ลูกชาย “  แม่พูด     “ไปโรงเรียนได้แล้วไป”   แม่สั่งอีกรอบ



“งั้นผมไปก่อนนะ  “ เจ้าลูกชายบอกลาแม่



“จ้า เดินทางดีๆนะลูก” แม่เตือน



“เหลืออีก10นาทีจะไปโรงเรียนทันมั้ยเนี่ย “เด็กหนุ่มบ่นกับตัวเองขณะที่กำลังวิ่งไปโรงเรียน



“เฮ้อ!  ในที่สุดก็ถึงซักที่   โรงเรียนสุดที่รักของเรา(กัดฟันพูดนะเนี่ย) “เรพูดขึ้นขณะที่ก้มลงมองที่นาฬิกาเรือนโตสีฟ้าที่อยู่บนข้อมือข้างซ้ายของเขา  “ยังเหลืออีกตั้ง2นาที แฮะเดินไปก็ทันแค่ข้างหน้านี่เอง”



ขณะที่เขากำลังเดินอยู่นั้นดวงตาประกายสีน้ำเงินอันเจ้าเล่ของเขาก็ได้พบกับสาวน้อยผู้หนึ่งมีประกายดวงตาสีชมพูใสผสมกับเส้นผมที่เรียวยาวสีชมพูบวกกับรูปร่างทรวดทรงที่สวยงามคล้ายกับซุปเปอร์โมเดลยังไงยังงั้น

“ส..ว..ยยย.มา..ก.เ.ลย..น.ะ..เนี่ย!”  ชายหนุ่มพูดเสียงอื้ออึงอยู่ในลำคอ พลางมองสาวน้อยชนิดที่วาตาไม่กระพริบ ซึ่งบัดนี้สาวน้อยได้เดินเข้ามาอยู่ข้างหน้าเขาแล้ว



“เอ่อ ไม่ทราบว่า  โรงเรียน มัธยมมาซาวะ อยู่ที่ไหนคะ”สาวน้อยพูดขึ้น ซึ่งทำให้นาย เรย์ถึงกับตกอยู่ในภวังค์



“ขอโทษนะคะ คุณคะ! สาวน้อยเริ่มพูดเสียงดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มเริ่มได้สติกลับมา



“มีอะไรหรอครับ!!  มีอะไรให้ผมช่วยหรอครับ” ชายหนุ่มรีบตอบกลับด้วยท่าทางทีออกจะสุภาพบุรุษ นิดๆ(ก็กำลังเขินอยู่นี่)



“คือว่าฉันถามนายว่า”



“ผมชื่อ เรย์ ฟรอตันครับ   ยินดีที่ได้รู้จักครับ หรือ จะเรียกว่าเรย์ก็ได้ครับ ดูกันเองดี  แล้วคุณล่ะชื่ออะไรครับ”ชายหนุ่มรีบพูดแทรกขึ้นมาโดยที่สาวน้อยเบื้องหน้ากำลังงงอยู่กับการกระทำของเขา



“ฉันชื่อ มาร์ค่ะ มาร์ มิสเทียร์  ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ” สาวน้อยพูดพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มทักทายกับเพื่อนใหม่ของเธอ(แม้ว่าจะยังงงกับการกระทำคนข้างหน้าเธอก็ตาม)



“ครับ  ว่าแต่ว่าเมื่อกี้คุณถามผมว่าอะไรนะ”



“ก็ฉันจะถามนายว่าโรงเรียน มัธยมมาซาวาอยู่ที่ไหนนะ”เธอทวนคำถามให้นายเรย์ฟังอีกครั้ง



“อ๋อ โรงเรียนมัธยม มาซาวานะหรอ เธอเรียนที่นั่นหรอ ที่เดียวกับฉันเลยนี่”



“จริงหรอ แล้วนายเรียนอยู่ม.อะไรละ  “ สาวน้อยถามขึ้น



“ฉันนะหรอ ฉันเรียนอยู่ม.6 แล้วเธอละ”ชายหนุ่มถามสาวน้อยกลับบ้าง



“ฉันก็เรียนอยู่ม.6เหมือนกัน พึ่งจะย้ายมาเรียนที่นี่เป็นวันแรกยังไงก็ฝากตัวด้วยนะ  อืม!!ว่าแต่ว่าโรงเรียนเข้ากี่โมงละ” สาวน้อยถาม



“อ๋อ!! ก็8โมงไง  หา!!!!! สายแล้วๆๆๆๆๆ เรารีบไปโรงเรียนกันเถอะ”เรย์รีบชวนสาวน้อยไปโรงเรียน



“ฉันว่านะเราไม่ต้องรีบแล้วหล่ะ เพราะนี่มันตั้ง8โมง15น.แล้ว มีทางเดียวคือต้องแอบเข้าทางประตูหลังของห้องเรียนแล้วหล่ะ”สาวน้อยแนะนำข้อเสนอของเธอ



“ก็คงต้องทำอย่างนั้นน่ะแหละ เพราะถ้าเดินเข้าไปเลยมีหวังโดนทำโทษแน่เลย”ชายหนุ่มพูด



ครึกกกกกกก!!!!  เสียงเปิดประตูดังขึ้น(แต่ไม่ดังมาก)พร้อมกับการปรากฏตัวของชายหนุ่มดวงตาสีน้ำเงินนามว่าเรย์ ฟรอตัน ซึ่งกำลังพลางตัวให้พ้นจากสายตาของครูประจำชั้นที่กำลังยืนหันหน้าเข้าหากระดานดำอยู่ ขณะที่เค้ากำลังจะคลานเข้าห้องเรียนทางประตูหลังอยู่นั้นก็มีมือหนึ่งมาสะกิดที่ขาของเขาซึ่งทำให้นายเรย์ตกใจจนร้องออกมาว่า



“ผมขอโทษนะครับอาจารย์ทีหลังผมจะไม่มาสายอีกแล้ว”เขาตะโกนโวยวายเสียงดัง ซึ่งหลังจากที่เขาอุธานเสร็จเขาก็หันไปมองแต่ก็ต้องตกใจ(อย่างแรง)เพราะคนที่จับขาของเขานั้นไม่ใช่ครูประจำชั้นของเขาแต่กลายเป็นมาร์ เพื่อนคนใหม่ของเขาที่พึ่งจะรู้จักกันได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง



“นายจะโวยวายทำไมเล่าดูซิคนเค้าหันมามองกันทั้งห้องแล้วเห็นมั้ย”สาวน้อยดุกลับ และชายหนุ่มก็พึ่งจะรู้สึกว่าตอนนี้ทุกคนในห้องกำลังมองทั้ง2คนเป็นสายตาเดียวรวมถึงคุณครูด้วยที่บัดนี้กำลังมองนายเรย์ของเราด้วยสายตาอันดุดัน



“นายเรย์เดินมานี่เดี๋ยวนี้เลย มาสายแล้วยังจะแอบคลานเข้าห้องเรียนอีก สงสัยเมื่อคืนเล่นเกมจนดึกล่ะซิเนี่ย“คุณครูของเขาบ่นแกมโมโหนิดหน่อย(เป็นธรรมดาของแก บางวันบ่นตั้งแต่ต้นคาบจนท้ายคาบเลยหล่ะเพื่อนๆ)



“ไปยืนกางแขนคาบไม้บรรทัดหน้าห้องเรียนเดี๋ยวนี้แล้วห้ามเข้าจนกว่าฉันจะสั่ง”คุณครูเริ่มทำโทษ



“เดี๋ยวก่อนค่ะอาจารย์ อย่าลงโทษเรย์เลยนะคะ คือว่าที่เรย์มาสายก็เพราะหนูเองล่ะคะ ลงโทษหนูดีกว่านะคะ”สาวน้อยรับผิดแทนเพื่อนใหม่ของเธอ



“อ้าว! เธอใช่คนที่มาเข้าใหม่ใช่มั้ย “ครูถาม



“ใช่คะ!  พอดีหนูจำทางมาโรงเรียนไม่ได้ พอดีเจอเรย์เค้าระหว่างทางหนูเลยถามทางเค้าแล้วก็คุยกันเพลินไปหน่อยเลยมาสายน่ะค่ะ”สาวน้อยพูดแก้ตัว



“อ๋อ อย่างนี้เอง  อืม! งั้นนายเรย์เธอไปนั่งที่ได้แล้ว ดีนะที่ได้เพื่อนใหม่เค้ามาช่วยเอาไว้นะ”อาจารย์แซว



“ขอบคุณมากคร๊าบบบบบ”นายเรย์ตอบเสียงกวนพร้อมกับเดินไปนั่งที่



“ส่วนเธอก็มาแนะนำตัวหน้าชั้นแล้วกันนะ”อาจารย์พูดขึ้น



“ได้ค่ะ”สาวน้อยพูดขึ้นพร้อมกับมายืนหน้าห้อง



“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ มาร์ มิสเทียร์ ย้ายมาจากโรงเรียนมัธยม ยางาซากิ  ฝากตัวด้วยนะคะทุกคน”สาวน้อยพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูมั่นใจเกินร้อย



“เอาละทุกคนคงจะรู้จักเพื่อนใหม่กันแล้วนะ ยังไงครูขอฝากเพื่อนด้วยนะ   ส่วนที่นั่งเธอก็ไปนั่งข้างนายเรย์แล้วกันนะเพราะมันเหลือที่ว่างอยู่แค่ที่เดียวเอง”หลังจากที่ครูพูดจบ นายเรย์ที่กำลังนอนหมอบอยู่กับโต๊ะเรียนถึงกับสะดุ้งขึ้นมาแต่ก็ไม่ทันการซะแล้วเพราะเพื่อนใหม่ได้มานั่งข้างเขาเรียบร้อยแล้ว



“ครูฝากเพื่อนด้วยนะเรย์ และช่วงนี้ครูฝากเธอดูเป็นที่ปรึกษาให้มาร์ด้วยนะ”



“ครับ อาจารย์”เรย์ตอบอาจารย์ด้วยเสียงที่ละห้อยเพราะจากความชอบเมื่อเช้านี้บัดนี้ได้กลายเป็นความปวดหัวแทนเพราะว่าตั้งแต่เจอกันเมื่อเช้าก็มีแต่เรื่องวุ่นวายเข้ามาตลอด ตั้งแต่มาโรงเรียนสายแถมยังเกือบจะโดนอาจารย์ทำโทษอีก



“ฉันพึ่งรู้นะว่าเธอเรียนอยู่ห้องเดียวกัน”เรย์คุยกับมาร์



ก็เธอไม่ได้ถามฉันนี่”สาวน้อยตอบเสียงห้วน



เรย์คิดในใจ”แสดงว่าฉันผิดใช่มั้ยเนี่ย เธอนี่มันยัยตัวร้ายจริงๆเลย  เฮ้อ!!!!

^_^: