คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ★BlackMail Top Secret : Hot massage?? [Bank*Mu] [100%]
BlackMail ★
S PECAIL CHAPTER : Hot massage ?? [ BANK*MUNICH ]
สายลมเย็นเฉียบชื้นไอฝนลอยปะทะเข้ากับใบหน้าทำให้ต้องสะดุ้งลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกมึนงงเต็มพิกัด ความรู้สึกขมไปทั่วทั้งปากเพราะรสชาติแอลกอฮอล์ไม่รู้กี่แก้วต่อกี่แก้วที่ดื่มเข้าไปเพื่อศักดิ์ศรีที่ถึงแม้จะรู้ดีว่ากินไม่ได้ แต่ผมก็รู้สึกหวงมันฉิบหายเลย จำได้ว่าตัวเองฝืนเปิดเปลือกตาหนักอึ้งนั่นขึ้นมามองไปรอบกายนิดหนึ่งพร้อมกับที่รับรู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในรถ…
ผมกวาดสายตาพร่าเบลอของตัวเองมองไปรอบกายอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะไปสะดุดกับใบหน้าหล่อของไอ้คนขับที่นั่งอยู่เบาะข้างกาย ใบหน้าคมกับคิวเข้มดูรับกับริมฝีปากบางๆที่เม้มแน่นเป็นเส้นตรง รู้สึกว่าตัวผมเองจะจ้องใบหน้าหล่อที่มองแว่บเดียวก็รู้สึกไม่ถูกชะตานั่นอยู่พักใหญ่
“ ไอ้เชี่ยแบงค์?? ”
ผมพึมพำแผ่วเบาก่อนจะเอียงคอถามไอ้คนตรงหน้า เห็นใบหน้าหล่อนั่นหันมาเหลือบมองนิ่งๆมาที่ผมนิดหนึ่ง ก่อนที่ริมฝีปากบางตรงหน้าจะคลี่ยิ้มมาให้แต่กลับไม่พูดอะไร และผมที่กำลังมึนเมาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่อยู่เต็มกระแสเลือดก็ไม่มีแรงพอที่จะไปค้นหาคำตอบที่แท้จริงให้กับตัวเองว่าไอ้คนตรงหน้ามันเป็นใคร งั้นเอาเป็นว่า….
ที่กูเห็นหน้าไอ้ปอปกนั่นในตอนนี้ กูขอเหมาว่ามึงเป็นภาพหลอนก็แล้วกัน….. =O=
Let’s keep it to da secret ,
‘ Cuase this story is all about 2 big gun of Entaneer. >O< !!
ผมกระชับอ้อมกอดของตัวเองลงบนหมอนข้างอุ่นๆนิ่มๆตรงหน้าให้แน่นขึ้นพร้อมกับซุกหน้าลงไปสูดกลิ่นหอมอ่อนๆเหมือนสบู่เด็กที่ติดอยู่บนหมอนข้างในอ้อมกอด…อากาศเย็นๆของฤดูฝนทำให้ไม่อยากแม้แต่จะขยับกายห่างออกไปจากที่นอน หากแต่หมอนข้างที่ขยับเบาๆนั่นทำให้ต้องเปิดเปลือกตาขึ้นดูอย่างเชื่องช้า…
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!! ”
ผมแหกปากดังลั่นก่อนจะดีดกายลุกขึ้นนั่งอยู่บนเตียงนุ่มนิ่มที่ใช้นอนมาทั้งคืน ภาพตอนลืมตาตื่นเมื่อสักครู่ทำเอาผมแทบอยากจะเดินไปหาเชือกแล้วเอามาผูกคอตาย TOT ก็จะไม่ให้ผมอยากตายได้ยังไงหล่ะครับ ก็เมื่อกี๊อ่ะ T^T ผมกับใครที่ไหนไม่รู้แม่งนอนกอดกันอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนโชว์แผ่นอกกันทั้งคู่!!! TOT สิ้นแบ้วชีวิตไอ้มิว บ๊ะเจ้า!!!
“ เสียงดังอะไรแต่เช้าของนายเนี่ย มิวนิก… ”
“ เฮ้ยมึง!! อ๊ากกกกกก!!! ไอ้สลัดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!! ”
แล้วผมก็ต้องแหกปากดังลั่นห้องอีกครั้งด้วยความช็อกยิ่งกว่าเดิมเมื่อไอ้คนที่นอนโชว์ซิกแพ็คข้างๆมันเอาที่ปิดตานอนของมันลงพร้อมกับนิ่วหน้ามองผมที่แหกปากดังลั่น….ใบหน้าคมกับคิวเข้มดูรับกับริมฝีปากบางๆที่เม้มแน่นเป็นเส้นตรง คุ้นไหมหล่ะครับคุ้นไหม?? ก็จะไม่ให้ผมคุ้นได้ยังไง ก็ไอ้ห่านี่มันภาพหลอนเมื่อคืนชัดๆ!!! T^T
“ ไอ้เหี้ยแบ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!! ”
ผมแหกปากดังลั่นเป็นครั้งที่สามในยามเช้าเช่นนี้เมื่อรับรู้ว่าตนเองนอนร่วมเตียงกับใครมาทั้งคืน แถมแม่งยังกอดกันกลมอีก T^T โอ้ย บ๊ะเจ้าครับ เชี่ยมิวแม่งsadมากอ่ะตอนนี้ อาเมน นะโมตัสสะมาก(?) TOT จากตอนแรกกูแค่ตกใจว่ากูนอนร่วมเตียงกับผู้ชายที่แม่งถอดเสื้อแล้วขาวมากและเสือกมีกล้ามด้วย แต่ตอนนี้กูถึงแทบอยากฆ่าตัวตายเมื่อรู้ว่าไอ้คนที่กูกอดมาทั้งคืนนั้นคือคนที่ตัวเองแม่งเกลียดขี้หน้าฉิบหายบรรลัยจักรเลยเหอะ!! T[]T
“ เรียกทำไมมิวนิก?? ”
ยังมีหน้ามาถามว่ากูเรียกมึงทำไมอีกหรอไอ้กะเพราะปลา?T^T มึงไม่ช็อกมั่งหรือไงวะไอ้เชี่ย!! นี่มึงลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วเสือกเจอตัวเองนอนกอดกันกลมกับไอ้ตัวเพศผู้อย่างกูเนี่ย!! TOT ผมจำได้ว่าตัวเองส่ายหน้าไปมาราวกับไม่เชื่อสายตาของตนพร้อมกับพึมพัมคำว่าเป็นไปไม่ได้อยู่พักใหญ่ราวกับคนจิตตกสติแตก T_T จะไม่จิตตก จิตหลุด สติแตกก็ให้มันรู้ไปสิครับ ถ้าวันนี้ไอ้มิวไม่เป็นบ้าตายจะเป็นพระคุณมากอ่ะ ฮือ…. T____T
“ มึงมอมเหล้ากู แล้วลากกูขึ้นห้องข่มขืนใช่ไหมไอ้เหี้ยแบงค์!! TOT ”
ผมตะคอกใส่มันพร้อมกับรู้สึกได้เลยว่า กูอยากร้องไห้มากเลยครับณ.จุดจุดนี้ T^T ไอ้ประธานปกครองหน้าเหียก(?)ตรงหน้ากลอกตามองฟ้าทำหน้าเบื่อๆมาให้เมื่อมันฟังผมพูดจบ ปฏิกิริยาแบบนั้นมันหมายความว่ายังไงครับไอ้นมตาวัวแดง?? จะบอกว่ากูสมยอมเดินตามมึงขึ้นห้องหรือไงวะ?? ไม่มีทางแสส!! บอกกูมาเลยนะว่ามึงล่อลวงกูมาข่มขืนใช่ไหม โฮๆๆๆ TOT
“ ก็เมื่อคืนอ่ะ… ”
ริมฝีปากบางนั่นเอ่ยขึ้นนิดหนึ่งก่อนจะหยุดไปเสียดื้อๆ เมื่อคืนอะไรวะ?? บอกกูมาก่อนที่กูจะสติแตกนะไอ้บ้า!! T^T ผมจ้องเขม็งจิกกัดไปที่คนตรงหน้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ เมื่อมันทำท่าจะอธิบายแล้วก็เงียบไปทำหน้ากวนตีนไม่รู้ไม่ชี้เสียเฉยๆ กวนตีนกูฉิบหายเลยมึง โทรบอกหม่อมแม่สั่งมือปืนยิงทิ้งแม่ง!! =O= (ระวังเป็นหม้ายนะคะพี่มิว >_<)
“ เมื่อคืนทำไมวะ?? ”
“ นี่มิวนิก… ”
ผมขมวดคิ้วด้วยความเคร่งเครียดมองไปยังใบหน้าหล่อคมเข้มของเพื่อนร่วมเตียงตรงหน้า(?) เห็นริมฝีปากบางนั่นคลี่ยิ้มกรุ้มกริ่มไม่น่าไว้วางใจขึ้นแว่บหนึ่งพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาที่โน้มเข้ามาใกล้ ผมรีบขยับดันกายออกห่างท่าทางรุกรานของคนตรงหน้า หากแต่มือเรียวที่บีบล็อกเข้าที่ปลายคางแผ่วเบาทำให้ไม่อาจหลีกหนีไปได้มากกว่านั้น….
นัยน์ตาสีน้ำตาลของผมถูกบีบบังคับให้สบประสานเข้ากับนัยน์ตาคู่คมกริบสีดำที่ค่อยๆเลื่อนเข้ามาใกล้อย่างจงใจ ลมหายใจอุ่นๆที่รินรดลงข้างผิวแก้มราวกับจะกลั่นแกล้งนั่นช่างใกล้เกินไปจนใจสั่นไหว… ผมรับรู้ถึงจมูกโด่งที่เฉียดผ่านข้างแก้มไปจนรู้สึกได้ว่าใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวอันมาพร้อมกับใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ…
“ จำเรื่องเมื่อคืนระหว่างเราไม่ได้หรอครับ??… หืม?? ^O^ ”
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกก!! เรื่องระหว่างเราพ่องมึงสิ!! กูไม่มา ’ ระหว่างเรา ’ กับมึงด้วยหรอกกกกกกกก!! TOT ”
ผมจำได้ว่าตัวเองแหกปากดังลั่นที่สุดเท่าที่ในชีวิตจะเคยทำพร้อมกับปัดมือที่บีบเข้าที่ปลายคางออกก่อนจะดีดกายออกห่างจากเตียงที่อีกคนนั่งหัวเราะเสียงดังลั่นไม่แพ้กันอยู่ ใบหน้าที่ปรกติผมมักจะเห็นมันนิ่งขรึมกลับคลี่ยิ้มกว้างพร้อมกับหัวเราะร่วนราวกับเจอเรื่องสนุกถูกใจก็ไม่ปาน ฮือ..... ไอ้เหี้ยแบงค์!! กูจะบอกหม่อมแม่ให้โทรหามือปืนมายิงมึงทิ้งเดี๋ยวนี้เลย แงๆๆๆๆ!! TOT
“ ชู่ว์ อย่าเสียงดังสิครับที่รัก มันยังเช้าอยู่เลยนะ มานอนกอดกันต่ออีกหน่อยไหม?? ”
ใบหน้าหล่อเปื้อนรอยยิ้มนั่นยกนิ้วชี้ขึ้นเตะปากพลางส่ายหน้าน้อยๆเป็นสัญญาณให้ผมเงียบที่มาพร้อมประโยคถากถางตอกย้ำของมันที่ทำให้ผมแทบอยากจะลงไปดิ้นๆๆๆๆๆตายคาพื้น T^T ไอ้ยอดฟักแม้วเอ้ย!! ที่รักป้อคิงก๋า!! ใครเป็นที่รักมึงครับไอ้บ้า!! TOT
“ ฮือ….T^T ไอ้เหี้ย!! กูจะกลับบ้าน โทรศัพท์กูอยู่ไหน?!! ”
ผมที่เริ่มจะใกล้บ้าเพราะไอ้คนตรงหน้าขึ้นมาจริงๆกระทืบเท้าใส่พื้นอย่างอารมณ์เสียพร้อมอาละวาดก่อนจะตวาดใส่มันดังก้องห้องกว้างนั่น เห็นไอ้วรนุชตรงหน้าขำท่าทางผมอยู่พักใหญ่ก่อนจะชี้มือไปที่ไอโฟนสี่มีกล้องหน้าของผมที่วางอยู่บนโต๊ะตัวเล็กข้างบีบีโบด์ลสีขาวของมัน ดูเอาเถอะครับว่ามันกับผมเกิดมาเพื่อเป็นศัตรูกันขนาดไหน!! ขนาดมือถือ ยังใช้คนละยี่ห้อที่บริษัทมันไม่ค่อยจะถูกกันด้วย!! เอาสิ กูออกไปจากห้องมึงได้เมื่อไหร่ กูจะบอกหม่อมแม่ให้คนมาเผาห้องมึงทิ้ง TOT
ผมในสภาพเปลือยท่อนบนโชว์สัดส่วนของตัวเองรีบเดินเข้าไปหยิบสมาร์ทโฟนตรงหน้ามาโทรออกอย่างไม่คิดจะลีรอ และคนแรกที่ผมโทรหาก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากคนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ซึ่งต้องรับผิดชอบเหตุการณ์เสียตัว(?)ของผมในครั้งนี้ด้วย!! T[]T!!
“ ฮัลโหลพี่บาส!! พี่บาสอยู่ไหน?? ”
และแน่นอนว่าคนที่ผมจะโทรไปเหวี่ยงใส่เป็นคนแรกก็คือพี่รหัสของตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่งพร้อมกับที่ผมได้ยินเสียงคำว่า ‘ ไฟฉายย่อส่วน!! ’ ออกมาจากลำโพง =[]=!! แม่ง เสียงโดเรม่อนชัดๆ อย่าบอกว่าพี่รหัสกูกำลังนั่งดูการ์ตูนช่องเก้าวันเสาร์นะครับ?? ถ้าเป็นแบบนั้นก็เจริญฮวบๆแน่คณะวิศวะฯ T^T
‘ อยู่บ้านเมีย มึงมีไรมิว?? ’
=[]=!!
ตอบได้เต็มปากเต็มคำสมเป็นประธานปกครองชั้นปีสูงสุดมากๆอ่ะครับพี่รหัสกู T^T น้องรหัสซึ้งมากจนกูอยากจะร้องไห้แล้วเนี่ย T[]T ผมที่แอบอึ้งไปสักห้าวินาที จึงเริ่มคิดได้ว่าตัวเองโทรไปเพื่อที่จะอาละวาดคนตรงหน้าที่เป็นต้นเหตุทำให้มาเสียตัว(? )ให้ไอ้วรนุชที่นั่งเท้าคางมองมายิ้มๆจากบนเตียง TOT พ่องมึงเหอะไอ้เหี้ยแบงค์!! ทุกวันกูเห็นไม่เคยจะยิ้ม วันนี้มึงจะยิ้มทำแมงกุ๊ดจี่อะไรนักหนาวะ!? =[]=!!
“ พี่บาส รู้ไหมตอนนี้มิวอยู่ไหน!?? ”
‘ ไม่รู้ เพราะกูไม่ได้มีของวิเศษของโดเรม่อนมาใช้ส่องหามึง ’
“ ………………. ”
ผมถึงกับอึ้งไปพักใหญ่ๆกับประโยคที่ผู้ชายคนที่มีอำนาจสูงสุดของคณะวิศวะฯตอบกลับมา =[]=!! ยอมรับว่าอารมณ์โกรธพร้อมเหวี่ยงเมื่อครู่ของตัวเองหายไปในพริบตาราวกับโดนท่าไม้ตายเดือดทะลุจุดศูนย์ของรุ่นที่เก้าแช่แข็งไว้ -_- บอกกูทีว่าผู้ชายคนนั้นไม่ได้นั่งดูการ์ตูนสำหรับเด็กก่อนวัยเรียนอยู่… บ๊ะเจ้าครับ คณะวิศวะฯคงถึงแก่กาลอวสานเสียแล้วหรือนี่ T^T
“ พี่บาส ตอนนี้มิวอยู่ห้องไอ้ปอปกปีสาม… ”
‘ อ้าวหรอ… กูบอกให้แบงค์ไปส่งมึงที่บ้านนี่หว่า สงสัยมันไปบ้านมึงไม่ถูก ’
“ พี่บาส ตอนที่มิวตื่นมาอ่ะ มิวกับมันนอนกอดกันอยู่… แถมสภาพเปลือยท่อนบนทั้งคู่!! TOT ”
‘ …………………… ’
ผมกล้ำกลืนฝืนทนบอกคนตรงหน้าไปด้วยความเจ็บช้ำในศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย Y_Y พี่รหัสปีสี่ที่อยู่ปลายสายของผมเงียบไปครู่หนึ่ง เสียงที่ผมได้ยินเล็ดลอดผ่านลำโพงออกมาตอนนี้นี้คือเสียงโวยวายแหบพร่าเหมือนเด็กมอปลายที่ดังออกมาเบาๆจากโทรศัพท์…. -_- หลังจากผมนิ่งฟังรอคำตอบอย่างรับผิดชอบของผู้มีอำนาจคนนั้นอยู่พักใหญ่… จนในที่สุด เสียงเคร่งขรึมทรงอำนาจนั่นก็ดังผ่านโทรศัพท์ออกมาว่า….
‘ ตื่นแล้วก็กลับบ้านดิ่ เดี๋ยวหม่อมแม่มึงส่งคนตามหาทั่วเชียงใหม่แล้วจะยุ่ง ’
FUCK YOU Mr. Baskin!!! TOT !!
ผมแทบจะแหกปากด่าคำข้างต้นนั่นใส่คนปลายสายตรงหน้า หากแต่ติดที่ถ้าหากพูดออกไปยังไม่ทันจบประโยค ดีไม่ดีผมอาจจะโดนสไนเปอร์จากไหนไม่รู้ดัก Head Shot เอาได้ T^T ผมจึงต้องจำกล้ำกลืนฝืนทนเก็บงำความอัปยศอดสู(?)จากเรื่องระหว่างผมกับไอ้หอกนี่ไว้แล้วกดวางสายด้วยหัวใจที่แหลกสลายไม่มีชิ้นดี T_T (นางเอกละครน้ำเน่ายังเทียบเฮียมิวไม่ติดเลยเหอะ -_-)
“ ว่างัยครับมิวนิก…โทรฟ้องพี่บาสแล้วพี่เค้าว่าไงมั่ง?? ”
เสียงทุ้มกลั้วหัวเราะของคนที่นั่งเท้าคางมองผมอยู่นานสองนานดังแซวขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าเจื่อนๆของผมหลังจากวางสายของพี่รหัสตัวเอง ผมสะบัดหน้าไปมองมันตาเขียวปั๊ดแบบเคืองๆก่อนจะด่าไม่ออกเสียงแบบผู้ดีใส่มันว่า’เสือก’ แต่แทนที่ไอ้คนตรงหน้าจะหน้าเสียที่โดนด่า มันกลับยิ้มร่าหัวเราะร่วนยังกับคนเมากัญชา -_- มึงพี้กัญชามากไปป่ะแบงค์?? คือแบบวันนี้มึงผิดปรกติมากอ่ะ จากที่ไม่ค่อยยิ้มไม่ค่อยหัวเราะ กลายเป็น กูทำห่าอะไรนิดหนึ่งมึงหัวเราะหมด กูไม่ใช่หม่ำชะชะช่านะครับ!! =_=
ผมพยายามสกัดกลั้นความอยากต่อยปากคนของตัวเองแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆพลางหาคนรับผิดชอบการเสียตัวของผมครั้งนี้ต่อไป(เฮียมิวยังเสียตัวไม่เลิก -_-) และผู้รับผิดชอบรายต่อไปที่จะต้องโดนเหวี่ยงก็คงจะหนีไม่พ้น ไอ้น้องรหัสเวนตะไลที่มันบังอาจทิ้งพี่รหัสรูปหล่อแสนใจดีของมันไว้กับจ่าฝูงหมาพันธุ์ล็อตไวเลอร์ของคณะ!! ไอ้หอกหักอิท ถ้ามึงรับสายเมื่อไหร่นะแม่ง พ่อจะกรี๊ดใส่หน้า!!!(?)
‘ ครับ?? ’
แล้วไม่นานเกินรอก็มีการตอบรับจากหมายเลขที่ผมเรียกไป หากแต่เสียงที่ตอบมากลับเป็นเสียงทุ้มที่ผมไม่คุ้นเคย เฮ้ยแม่ง กูรีบจนโทรผิดเบอร์ป่ะวะ?? ผมยกหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นดูรายชื่อโทรออกก่อนจะพบว่าตัวเองโทรถูกเบอร์แล้ว แต่เสียงนั่นฟังยังไงก็ไม่ใช่เสียงไอ้น้องรหัสสุดจะเกรียนของผม -_-
“ นี่เบอร์อิทรึเปล่าครับ?? ”
ผมถามยืนยันให้แน่ใจ เดี๋ยวมาหน้าแตกทีหลังมันจะยุ่ง =_= แล้วผมก็ได้ยินเสียงปลายสายตอบรับมาว่าเป็นเบอร์ไอ้เด็กนั่นแล้วก็เงียบไปเหมือนรอให้ผมพูดต่อ ผมที่กำลังสับสนมึนงงกับทั้งเรื่องของตัวเองและเรื่องของคนที่รับสายแทนไอ้อิทเลยเงียบไปครู่หนึ่งแล้วก็เอ่ยปากถามแก้ความสงสัยของตนในที่สุด
“ แล้วนี่ใครพูดอ่ะครับ ”
‘ นี่ปิงเพื่อนอิทพูดครับ?? ’
“ ปิงไหนครับ? ”
แล้วผมก็เอ๋อแดกมากกว่าเดิม ปิง? ปิงไหนวะเนี่ย?? เพื่อนน้องรหัสผมมีคนชื่อปิงด้วยหรือไง? ทำไมกูไม่เคยรู้วะ? -_- และขณะที่ผมกำลังซักไซ้ไล่เรียงเหตุการณ์ต่างๆนานาจากไอ้ปลายสายอยู่นั้น จู่ๆก็มีมือมาแย่งโทรศัพท์ที่ผมกำลังยกแนบหูไปเสียดื้อๆ ผมรีบสะบัดหน้ามองตามมือเรียวที่ยกโทรศัพท์ผมขึ้นสนทนาแล้วกำลังจะหันไปแย่งคืนอยู่นั้น กลับเป็นผมเองที่จำต้องล้มเลิกความคิดที่จะเอามือถือของตัวเองคืนมา…
“ มึงอยู่กับน้องอิทเมื่อคืนใช่ไหม?? ”
เสียงทุ้มเรียบเฉยนั่นกล่าวขึ้นมานิ่งๆด้วยใบหน้าปราศจากรอยยิ้มทั้งที่เมื่อครู่มันยังคงนั่งหน้าทะเล้นยั่วโมโหผมอยู่เลย คิ้วเข้มของคนที่ถือวิสาสะยึดมือถือของผมไปขมวดมุ่นมาพร้อมกับสรรพนามเรียกคนปลายสายด้วยคำที่ผมไม่เคยเห็นคนที่ดูสุภาพอย่างมันเคยใช้ ผมนิ่งมองเจ้าของใบหน้าเข้มที่ดูโมโหจัดจากประโยคที่อีกคนปลายสายตอบกลับมาซึ่งผมไม่รู้ว่าคนๆนั้นตอบว่าอะไร สิ่งที่ผมรู้ มีเพียงแต่เสียงเข้มที่ตวาดก้องห้องกว้างว่า…
“ เดี๋ยวมึงกับกูได้เห็นดีกันแน่!! ”
มันพูดจบก็กดตัดสายแล้วยื่นโทรศัพท์คืนมาให้ผม ผมที่กำลังงงๆกับเหตุการณ์เลยเอื้อมมือไปรับมาแบบมึนๆ จากสมองอันชาญฉลาดที่ได้มาจากหม่อมแม่ทำให้ผมพอจะประติดประต่อเรื่องราวได้แบบเลือนราง -_- กูว่าแล้ว ว่ากูตงิดๆแปลกๆกับสายตาที่มึงมองน้องรหัสกู หึหึ มันเป็นแบบนี้นี่เองหรอเนี่ย?? ^O^ (แบบไหนคะเฮียมิว??)
“ เห้….ไอ้คุณเชี่ยปอปก มึงชอบน้องรหัสกูหรอ?? ”
ผมแสร้งโยนหินถามทางไอ้คนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่แสร้งทำให้ตัวเองเหมือนกำลังเป็นต่อ อีกฝ่ายตวัดสายตามองผมแว่บหนึ่งก่อนจะนิ่งไปอย่างมีพิรุธ หึหึ สนุกแล้วสิไอ้มิวงานนี้!! ^O^ ผมที่กำลังรู้สึกเหมือนถูกหวยแจ็กพ็อตเพราะดันไปรู้ความลับที่ไม่ควรรู้ของผู้มีอำนาจเข้า และบังเอิ๊ญบังเอิญเหลือเกินที่ไอ้คนที่มันพลาดให้ผมไปรู้ความลับของมัน ดันเป็นคนที่ผมเกลียดที่สุดในสามโลกอย่างไอ้ถั่วงอกนี่!! งานนี้สนุกแน่ไอ้ปอปก!! ^O^
“ โถๆ ช่างน่าสงสาร ไม่อยากจะคิดเลยว่า….มันจะดังขนาดไหน ถ้าคนรู้ว่าประธานปกครองปีสาม แม่งเป็นเกย์!! ”
ผมเดินเข้าไปโอบบ่ามันอย่างถือสนิทก่อนจะแสร้งพูดข้างหูของใบหน้าหล่อที่ก้มหน้านิ่งราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ นัยน์ตาสีเข้มนั่นเหลือบมองผมแว่บหนึ่งก่อนที่ผมจะพูดจบ หากแต่ผมกลับไม่สนใจสายตานั่นเท่ากับความรู้สึกสนุกอย่างยิ่งยวดที่ตอนนี้ตัวเองได้ถากถางทับถมไอ้คนตรงหน้าเสียให้พออกพอใจ!!
“ เอ๊… กูจะโพสเรื่องนี้ตอนนี้เลยดีไหมนะ?? เทคโนโลยีเดี๋ยวนี้มันก็แสนจะสะดวกรวดเร็วซะด้วยสิ… ”
และขณะที่ผมกำลังผละตัวออกห่างจากคนที่ผมพึ่งถากถางมันไปเมื่อครู่ จังหวะที่ผมกำลังจะยกแขนออกจากไหล่คนตรงหน้าอยู่แล้วนั้น ผมกลับรับรู้ถึงมือเรียวของอีกฝ่ายที่กระชากเข้าที่ต้นแขนมาพร้อมกับมืออีกข้างของไอ้บ้านั่นที่ดึงโทรศัพท์ที่ผมถืออยู่ไปไว้ในมือมันอีกครั้ง และผมที่กำลังจะยื้อแย่งมือถือคืนก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อ…
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมรับรู้ถึงมือเรียวของคนตรงหน้าที่กระชากเข้าที่หัวไหล่จนผมไม่ได้ตั้งตัวเซเข้าปะทะกับคนดึง หากแต่สัมผัสอื่นใดก็ไม่น่าชวนประสาทเสียเท่าริมฝีปากนิ่มของอีกฝ่ายที่กดลงประทับพอดิบพอดีเข้ากับริมฝีปากของผม… ลมหายใจอุ่นๆจากสัมผัสเนิ่นนานนั่นทำให้ผมเบิกตาโพลงด้วยความช็อกสุดขีด…
แช๊ะ!!
เสียงเหมือนกดชัตเตอร์กล้องถ่ายรูปที่ดังมาจากไอโฟนของผมที่อยู่ในมือคนตรงหน้าทำให้ได้สติอีกครั้ง ผมจำไว้ว่าตัวเองผลักอีกฝ่ายออกสุดแรงก่อนจะเหวี่ยงหมัดเข้าใส่ใบหน้าหล่อเข้มนั่นแบบอัตโนมัติ คนโดนต่อยเซผงะห่างออกไปนิดหนึ่งก่อนที่นัยน์ตาคมสีเข้มนั่นจะตวัดหลับมามองใบหน้าผม…
“ หะ…เหี้ยอะไรของมึงวะไอ้เกย์!! ”
“ ฉันก็ได้ไอเดียมาจากนายนั่นแหละมิวนิก… ก็ไอ้ที่เรียกว่าแบล็กเมล์ไง… ”
เสียงทุ้มนั่นเอ่ยนิ่งๆตอบกลับมาพร้อมกับมือเรียวที่ยกจอสัมผัส3.5นิ้วขึ้นมาให้ผมดูในระดับสายตา… ผมเบิกตาโพลงมองภาพดิสเพลที่ถูกไอ้บ้านั่นเรียกขึ้นมาให้ดู ภาพริมฝีปากของผมแตะอยู่กับริมฝีปากของมันที่หันข้างอยู่เด่นหราอยู่กลางจอสัมผัสสามนิ้วครึ่งนั่น ผมที่เห็นท่าไม่ดีจึงตรงเข้าจะแย่งมือถือกับคนตรงหน้า หากแต่ใบหน้าขรึมกับเสียงเข้มฟังดูจริงจังนั่นทำให้ผมนิ่งลงเสียก่อน….
“ ถ้าไม่อยากให้รูปนายไปโผล่กลางเฟซคณะ ก็ช่วยฉันจีบน้องรหัสนาย… ”
“ แล้วถ้ากูบอกว่าไม่หล่ะ??... ”
“ ถ้านายบอกว่าไม่… นายก็เตรียมใจไว้ก็แล้วกัน นายก็น่าจะรู้นิ่ว่าเทคโนโลยีสมัยนี้มันสะดวกรวดเร็วขนาดไหน!! ”
บอกได้คำเดียวครับว่าโคตรเหี้ย!! กูจะบอกหม่อมแม่จ้างมือปืนมายิงมึงทิ้งแน่ไอ้เหี้ยแบงค์!!! ฮือ…TOT
Talk Talk Talk : แรกๆเหมือนจะฮาๆอยู่ดีๆ หลังๆเครียดซะงั้นเลยพี่แบงค์กับเฮียมิว ขอโทษด้วยนะคะ พอดีลงแบบอึนๆ มึนๆ เนื่องจากง่วงมาก =_= เอาเป็นว่า ฝันดีค่ะ ^O^
beyo ng
ความคิดเห็น