คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ★BlackMail ฉบับที่ 13 : Plan Step Thirteen >///< [100%]
BlackMail ★
Chapter XIII : Plan Step Thirteen >///<
ผมทอดสายตามองสายฝนแรกของเชียงใหม่ที่โปรยปรายลงมายามดึกดื่นค่ำคืนแล้วนึกอยากจะซุกตัวนอนอยู่ในผ้าห่มบนเตียงนุ่มๆที่บ้าน โต๊ะรอบตัวเริ่มทยอยกลับเพราะบริเวณเอ้าท์ดอร์ของร้านเริ่มเปียกกันถ้วนหน้า ผมยื่นมือพ้นบริเวณหลังคาออกไปเล่นน้ำฝนหยดเล็กๆถี่ๆที่โปรยปรายเชื่องช้าราวกับไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลงง่ายๆ
“ กูว่าแยกย้ายดีกว่ามั้ง ฝนตกหมดสนุกหว่ะ ”
เสียงพี่รหัสปีสี่ของผมพูดด้วยอารมณ์เซ็งๆ ใบหน้าหล่อนั่นวางอยู่บนมือที่ยกขึ้นเท้าคางอยู่บนโต๊ะด้วยหน้าตาที่บอกว่าเซ็งจัด ผมหันไปมองต้นเสียงพูดนั่นก่อนจะส่งยิ้มไปให้ผู้ชายที่เกลียดฝนเข้ากระดูกดำอย่างเฮียบาส ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงเกลียดฝนมาแต่ไหนแต่ไร หรือว่าเฮียเคยโดนคนชื่อฝนหักอกครับ?? -..-
“ น้ำอะไรวะ… ”
ผมที่กำลังจะอ้าปากแซวประธานปกครองปีสี่ต้องชะงักกึก เมื่อเสียงของคนที่นอนพาดยาวอยู่ที่โซฟามานานสองนานดังขึ้นก่อนที่มือเรียวนั่นจะพาดป่ายเข้าที่ต้นขาของผม อูย… ใกล้ไปป่ะเฮียมิว อิทน้อยเสียวไส้เลยเนี่ย >_< ผมยกแขนพี่รหัสออกจากบริเวณหน้าขาของตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไปรอบๆร้านที่ตอนนี้ทุกคนนั่งเงียบไปแล้ว…
และขณะที่ผมกวาดสายตามองไปทั่วอย่างไม่ได้ตั้งใจ บังเอิญสายตาของผมก็ไปสบประสานเข้ากับดวงตาคู่ดำสนิทที่ไม่ว่าจะมองเท่าไหร่ก็ดูไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ของพี่ประธานฝ่ายปกครองปีสาม ริมฝีปากบางนั่นยกยิ้มมาให้ผมนิดหนึ่งราวกับมีความหมายอะไรแอบแฝงแต่ไม่อาจจะทำความเข้าใจได้ เจ้าของใบหน้าหล่อนั่นกอดอกจ้องมาที่ผมจนผมต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาคมๆนั่นเอง เชี่ย อะไรวะ เมื่อกี๊ใจเต้นตุบๆเลย >///<
ผมเบนสายตาหนีนัยน์ตาคู่คมนั่นโดยการแสร้งหันไปชวนเฮียบาสคุยเรื่องน้องปีหนึ่งที่ซิ่วไปของสายรหัสผม แต่ดูเหมือนจะคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องสักเท่าไรเพราะเสียงฝนที่ตกแรงขึ้นทุกที บรรยากาศร้านกลิ่นตอนนี้ดูจะเงียบเหงาราวกับไม่ใช่ร้านเดียวกับเมื่อเย็น บรรยากาศสนุกสนานเริ่มหายไปพร้อมกับเพลงสนุกๆที่แปรเปลี่ยนกลายเป็นเพลงเศร้าเข้ากับบรรยากาศอกหัก -0- แม่งกูว่าใครอกหักละมาร้านนี้ตอนนี้ คงจะวิ่งออกนอกร้านไปที่ถนนให้รถชนตายเลยอ่ะ โศกได้อีกนะเพลงมึงเนี่ย -_-
ผมยกแก้วเหล้าขึ้นจิบก่อนจะแอบเหลือบมองใบหน้าหล่อของคนที่อาสารอรับส่งผม ปิงนั่งหน้านิ่งอยู่ที่เก้าอี้เยื้องๆไปนิดหน่อย โครงหน้าเรียวหล่อนั่นตีสีหน้านิ่งดูเหม่อลอยแผ่วเบาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ไร้ซึ่งรอยยิ้ม ไร้ซึ่งการแสดงอารมณ์ มีเพียงนัยน์ตาราวกับจะทำให้ต้องมนตร์คู่นั้นที่จับจ้องผมตอบกลับมาราวกับรับรู้ว่าถูกจ้อง ผมจ้องมันตอบไปคู่ใหญ่ก่อนจะได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อนั่นอีกครั้งที่มาแทบจะพร้อมๆกับใบหน้าของผมที่ขึ้นสีแบบไม่ทราบสาเหตุ >///<
เชี่ย อะไรนักหนาวะ พวกมึงเล่นเกมแข่งจ้องให้กูใจเต้นกันหรือไง >///<
“ มิว… น้องมิว ไหวไหมเราหน่ะ?? ”
แล้วผมก็ต้องหยุดความเขินของตัวเองไว้แค่นั้นก่อนจะมองตามเสียงทุ้มของเฮียบาสที่เขย่าเรียกชื่อคนที่นอนพาดยาวบนโซฟาข้างๆตัวผม เฮียมิวอืมเบาๆในลำคอเหมือนรำคาญพร้อมกับมือเรียวคู่เนั้นที่กระชากคอเสื้อเฮียบาสลงมาใกล้ O_o ผมตกใจวืบ แต่ดีพี่รหัสปีสี่ผู้เก๋าเกมของผมกลับดีดตัวออกห่างอย่างรู้ทัน และนั่นทำให้เฮียบาสแกรอดพ้นจากคนเมาแล้วชอบไล่จูบอย่างน้องรหัสปีสามของตัวเองได้ -0-
“ อยากอ้วก… ”
คนถูกถามเอ่ยเบาๆก่อนจะทำท่าคลื่นไส้ทั้งที่สภาพเหมือนคนหลับอยู่ ผมกับเฮียบาสเบิกตาโพลงเพราะความตกใจกับประโยคที่คนตรงหน้าพูด ผมกับเฮียบาสมองหน้ากันก่อนจะช่วยกันหิ้วปีกพยุงเฮียมิวไปที่ห้องน้ำอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลงเพราะเดี๋ยวจะเสียสองร้อยให้ร้านเค้าค่าทำความสะอาด -0-
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมพยุงพี่รหัสปีสามของตัวเองที่ยืนก้มหน้านิ่งอยู่หน้ากระจกบริเวณอ่างล้างมือของห้องน้ำโดยมีเฮียบาสลูบหลังเฮียมิวอยู่ ผมเห็นพี่ปีสี่ตัวเองถอนหายใจช้าๆก่อนจะยกมือขึ้นลูบเม็ดฝนที่เกาะพราวตามใบหน้าตอนที่วิ่งผ่ามาเมื่อครู่ ทรงผมที่เซ็ตมาอย่างดีลู่ลงแนบใบหน้าทำให้คนๆนี้โคตรจะดูเซ็กซี่ >_<
“ อยากกลับบ้าน ไม่เอาแล้ว จะกลับแล้ว… ”
แล้วความคิดของผมก็ถูกทำให้ชะงักอีกครั้งด้วยคนๆเดิม เสียงอู้อี้ผ่านริมฝีปากบางของพี่รหัสปีสามทำให้ต้องหันมามองอีกรอบ ใบหน้าเอาแต่ใจถือดีมั่นใจในตัวเองนั่นดูต่างไม่จากทุกที ดูราวกับเด็กใสซื่อสนละคนกับคนขี้เหวี่ยงคนเดิม ผมได้ยินเฮียบาสถอนหายใจพร้อมกับส่ายหน้านิดหนึ่งเพราะอาการเพ้อหนักของคนเมาตรงหน้า
“ งั้นเดี๋ยวกูไปคิดเงินแล้วกลับเลยดีกว่า อิท ถ้ามิวอ้วกเสร็จก็พาตามไปที่โต๊ะนะ ”
เฮียบาสว่าก่อนจะล้วงกระเป๋าเงินออกมาถือแล้วเดินไปที่เคาท์เตอร์ของร้านทันที ผมมองตามแผ่นหลังกว้างๆก่อนพี่รหัสปีสี่ไปจนลับตาก่อนจะหันมาสนใจคำบ่นงุ๊งงิ๊งฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่องของพี่รหัสปีสามของตัวเองต่อ ผมอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาบางๆกับมุมที่ไม่ค่อยจะได้เห็นบ่อยนักของคนๆนี้ ^^
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมพยุงเฮียมิวกลับมาที่โต๊ะตามคำสั่งและนั่นกลับเป็นเวลาพอดีกับที่ ภาพตรงหน้าที่เห็นกลับเป็นปิงที่ยกแก้วชนกับพี่แบงค์ก่อนที่ทั้งคู่จะยกเหล้าจรดริมฝีปากรวดเดียวหมดแก้ว =[]=!! พวกมึงทำบ้าอะไรกันเนี่ย ผมจำได้ว่าตัวเองยืนอึ้งไปเกือบสิบวิก่อนจะได้สติก็ตอนที่เสียงดุของพี่รหัสอีกคนของตนดังขึ้น
“ แบงค์!! กูขอสั่งในฐานะประธานฝ่ายปกครองของชั้นปีสูงสุด ให้มึงหยุดการดวลเหล้าบ้าบอของมึงสองคนแล้วตามกูออกมาข้างนอกเดี๋ยวนี้!! ”
ผมได้ยินเฮียบาสทำเสียงเข้มก่อนจะกระชากแก้วออกจากมือทั้งพี่แบงค์และปิง พี่แบงค์เหลือบมองผมนิดหนึ่งด้วยสายตาที่ผมไม่อาจเข้าใจก่อนที่พี่แกจะเดินตามพี่ปกครองปีสี่ของคณะออกไปจากร้านแต่โดยดี ผมที่กำลังจะหาเก้าอี้ให้เฮียมิวนั่งกลับต้องนิ่งไปครู่ใหญ่ตอนที่…
จังหวะที่ร่างสูงๆของพี่ประธานฝ่ายปกครองปีสามกำลังจะเดินผ่านตัวผมไปอยู่แล้วนั้น มือเรียวของคนๆนั้นกับรั้งไว้ที่บ่าของผมพร้อมทั้งหยุดนิ่งยืนอยู่แนบชิดไม่ห่างออกไปเท่าใดนัก ใบหน้าหล่อนั่นเอนเข้ามาที่ข้างแก้มพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์แผ่วอุ่นที่มาพร้อมประโยคสั้นๆที่ผมไม่อาจเข้าใจความหมาย…
“ อย่าพึ่งเลือกไอ้เด็กนั่นนะ พี่ขอร้อง… ”
ผมจำได้ว่าตัวเองยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูกพร้อมกับสบตาเข้ากับปิงที่จ้องมาพอดิบพอดี ใบหน้าหล่อนั่นแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ผมก็ไม่รู้ว่ามันกินไปกี่แก้วตอนที่ผมลุกออกไปห้องน้ำเมื่อครู่ สิ่งเดียวที่รับรู้คือหัวใจตัวเองที่เต้นตุบๆไม่เป็นจังหวะเพราะมืออุ่นๆที่รั้งอยู่หัวไหล่และเพราะนัยน์ตาคู่คมของคนที่นั่งอยู่อันจับจ้องมาไม่วางตา
ชีวิตกูทั้งชีวิต ทำอะไรไม่ถูกก็เพราะผู้ชายเป็นครั้งแรกในชีวิตเลยละวะ!! >/////<
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมหมุนพวงมาลัยเลี้ยวขวาก่อนจะเหลือบมองใบหน้าหล่อของคนนั่งข้างๆที่นิ่งขรึมไปตั้งแต่ก่อนออกจากร้านเหล้า ผมเห็นปิงเท้าคางเข้ากับขอบประตูก่อนจะนั่งนิ่งมองออกไปนอกหน้าต่างโดยที่มันไม่แม้แต่จะพูดหรือมองหน้าผมอีกเลย…
ผมกับไอ้หล่อนี่ออกจากร้านกลิ่นมาได้สักพักใหญ่โดยมีผมเป็นคนขับรถเพราะไม่ไว้ใจปริมาณแอลกอฮอล์ในกระแสเลือดของไอ้เจ้าของรถตัวจริง -0- ผมไม่รู้หรอกครับว่าทำไมมันต้องดวลเหล้ากับพี่แบงค์ แค่เล่นสนุกตามประสาพี่น้องโรงเรียนเดียวกันหรือว่าเพราะเรื่องอื่น? ตอนนี้สมองผมกำลังสับสนมึนงงไปหมดจนเรียงลำดับเหตุการณ์ไม่ถูก อีกเรื่องที่ตอนนี้ต้องยอมรับว่าไม่เข้าใจอย่างสูงสุดก็คงเป็นประโยคสั้นๆที่พี่ปกครองหน้าหล่อนั่นทิ้งไว้ให้...
‘ อย่าพึ่งเลือกไอ้เด็กนั่นนะ พี่ขอร้อง… ’
“ อิท… ”
เสียงเรียงแผ่วๆเบาหวิวนั่นทำเอาผมใจหายวาบเพราะความตกใจเนื่องด้วยความเงียบที่ครอบครองรถมานาน ผมอืมตอบในลำคอไปนิดหนึ่งก่อนจะชะลอรถติดไฟแดงแถวทางเลี้ยวเข้าบ้านไอ้ปิง อากาศในรถเย็นเฉียบจนหนาวพร้อมกับความเงียบที่เข้าครอบงำระหว่างเราสองคนอีกครั้ง ผมจ้องนิ่งไปยังที่ปัดน้ำฝนที่กวาดไปมาส่งเสียงเครียดคราดเบาๆฟังดูน่ารำคาญ
“ เรื่องที่ถามไปจะให้คำตอบได้รึยัง? ”
“ คะ….คำตอบเรื่องอะไรหล่ะ? ”
มันเอ่ยขึ้นแผ่วๆพร้อมกับหันมาจ้องห้ามผมราวกับจะกดดันเอาคำตอบให้ได้ตอนนี้ ผมตะกุกตะกักถามกลับไปทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันหมายถึงคำถามไหน เสียงหัวใจผมที่เต้นตุบๆแทบจะดังกว่าเสียงสายฝนที่โปรยปรายลงมาในความรู้สึกของตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองทำตัวไม่ถูกไปครู่ใหญ่พอๆกับที่อีกฝ่ายก็นิ่งไปพักใหญ่เช่นกัน
แล้วผมก็รู้สึกถึงฝ่ามืออุ่นๆที่ตัดกับอากาศเย็นเฉียบจากแอร์ในรถและสายฝนภายนอก… ฝ่ามืออุ่นๆที่ประครองเข้าที่ใบหน้ามาพร้อมกับใบหน้าหล่อที่โน้มเข้ามาใกล้จนรู้สึกถึงแอลกอฮอล์ลอยกรุ่นออกมาพร้อมลมหายใจร้อนผ่าว อีกฝ่ายทาบหน้าผากลงกับหน้าผากของผม ทำให้ตอนนี้ใบหน้าของเราใกล้กันมากจนวัดเป็นเซนฯได้ แล้วผมก็นิ่งสนิทไปราวกับชัทดาวน์ตัวเองเพราะคำพูดที่ผ่านออกมาจากริมฝีปากที่แนบชิดลงมา…
“ เป็นแฟนกันไหมครับ? ”
Character name : Mr. It
HP : 3000/4000
>////<
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมจำได้ว่าตอนนั้นตัวเองแก้เขินไอ้คำถามนั่นด้วยการรีบหันมาคว้าพวงมาลัยรถแล้วใส่เกียร์หนึ่งขับกระชากออกมาด้วยความเร็ว แม่งใจสั่น >///< ใจเต้นตุบๆยังกับจะวายตอนไหนก็ไม่รู้ เฮ้ย กูจะบ้า โอ้ย กูจะบ้าแล้วเนี่ย >///< ผมไม่กล้าแม่แต่จะหันไปสบตาไอ้บ้าบ้างคนที่นั่งยิ้มกรุ้มกริ่มตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา แม่ง มีหน้ามายิ้ม ยิ้มแล้วยิ้มอีก ยิ้มชนิดที่ถ้าหน้ามันยับได้หน้าไอ้ปิงคงมีหลายกลีบ -_- (มุขอะไรของเฮียคะ??)
“ อิทว่างัยครับ? จะตอบได้รึยัง?? ^^ ”
ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่ออยู่ๆไอ้หล่อนั่นก็เร่งเอาคำตอบขึ้นมาเสียดื้อๆด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเหมือนแม่งกำลังพูดกับผมว่า ‘ สวัสดีอิท กินข้าวหรือยัง? ’ >///< แม่ง ฟีลมึงโคตรไม่จริงจังอ่ะ กูจะเชื่อได้ไหมเนี่ยว่ามันไม่มีกล้องอยู่มุมไหนหรือมีการเล่นตลกอะไรกับกู ไม่แน่นี่อาจจะเป็นเซอร์ไพรส์วันเกิดล่วงหน้าอายุ 20ของกูรึเปล่าวะ?? >///<
“ มะ….ไม่รู้เว้ย!! ไม่ต้องมาถาม ใช้สมาธิขับรถอยู่!! ”
ผมแสร้งโมโหเสียงดังใส่มันไปแก้เขิน เห็นมันหัวเราะนิดหนึ่งอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเอนเบาะลงนอนผิวปากสบายอารมณ์ เชี่ย!! มีหน้ามาผิวปากเป็นเพลงกดดันกูด้วย ไอ้บ้านี่!! >///< ผมทำอะไรไม่ถูกไปครู่ใหญ่ก่อนจะค่อยๆชะลอรถอีกครั้งพร้อมกับความรู้สึกโล่งอกที่ตัวเองไม่สติแตกแล้วพาไอ้หล่อนี่ชนเสาไฟตายคู่ -0-
ผมเลี้ยวเข้าจอดตรงหน้าบ้านไอ้ปิงช้าๆ จำได้ว่าตัวเองอึกอักไปครู่ใหญ่แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไรต่อเหมือนกัน สมองมันโล่ง มึน ชา สับสนมึนงงไปหมดด้วยความรู้สึกมากมายที่ไม่รู้ว่าไปเอามาจากไหน สิ่งเดียวที่รู้ตอนนี้คือใบหน้าร้อนฉ่าของตัวเอง หากแต่นั่นก็ดูจะเด็กๆไปแทบจะทันทีที่ใบหน้าหล่อของไอ้ปิงโน้มเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับริมฝีปากบางที่กระซิบข้างผิวแก้มว่า…
“ คืนนี้อยู่ด้วยกันได้ไหม? เราสัญญาเลยว่าจะทำแค่จูบ นะอิท… ”
>/////////////////////////////////< (ฆ่าไรเตอร์เถอะพี่ปิงถ้าจะพูดแบบนี้ >3<)
Critical Attack!!
Character name : Mr. It
HP : 0/4000
>///////////////<
Talk Talk Talk : ขอสกรีมบวกชาบูให้ความหน้าด้านของมิสเตอร์ปิง มีหน้ามาพูดว่า ’ เราสัญญาว่าจะทำแค่จูบ ’ เล่นเอาพลังชีวิตเฮียอิทหมดหลอดเลยทีเดียว กรี๊ดอ่ะกรี๊ด บ้าบอที่สุดอร๊างงงงง~ (?) แต่แอบเศร้าเนอะกับคำพูดพี่แบงค์ จีแต่งเองยังรู้สึกเลยว่าพี่ปอปกน่าสงสาร T^T ต้องหาคนมาดามใจด่วน!! อิอิ
Ps. ฉบับสิบสามเน้นโรแมนติก ไม่เน้นฮา (ข้ออ้าง ความจริงหมดมุข -_- ) เอิ๊กๆ ^^
Ps. ปอปกปอเชียร์จะมาในไม่ช้าจ้า ^^ ( รีดเดอร์บอก อินี่ดึงเกม -_- )
ความคิดเห็น