คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ★BlackMail ฉบับที่ 11 : Plan Step Eleven -_- [100%]
BlackMail ★
Chapter XI : Plan Step Eleven -_-
ผมทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้พร้อมกับมือที่คว้าแก้วเหล้าขึ้นมาซดฮวบเสียครึ่งแก้ว รู้สึกได้เลยว่ามือตัวเองกำลังสั่นอยู่แน่ๆ ก็จะไม่ให้สั่นได้ยังไงหล่ะครับ ก็เมื่อกี๊ผมพึ่งเห็นผู้ชายที่เกลียดกันสุดโต่งสองคนจูบกันอย่างดูดดื่มในห้องน้ำ >///< ให้ตายเหอะ ตอนนี้กูคันปากอยากกระจายข่าวมาก แต่จะติดว่าทำไม่ได้ก็เพราะ....
ข้อหนึ่ง ผู้ชายสองคนนั้นมีอำนาจล้นฟ้าในคณะของผม
ข้อสอง ผู้ชายหนึ่งในนั้นเป็นพี่รหัสของผมซึ่งหล่อ(?)และโหดมาก
ข้อที่สาม สำคัญที่สุด คือ ถ้าผมเกิดบอกชาวบ้านเขาไปจริงๆ ชีวิตผมคงไม่มีวันพรุ่งนี้แน่ๆ T^T
ผมยกแก้วขึ้นซดอีกครั้งเพราะรู้สึกถึงสายตาคมๆของพี่ปอปกปีสามที่จับจ้องมาไม่วางตา ราวกับพี่แกกลัวว่าผมจะแกล้งเมาแล้วลุกขึ้นยืนตะโกนบอกความลับนั่นกับคนทั้งร้าน T^T ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกครับพี่ ถ้าผมอยากให้คนรู้เยอะๆจริงๆ ก็ไม่ต้องทำอะไรมาก แค่เดินไปบอกความลับนี่กับไอ้กันต์ก็พอ เพราะถ้ากันต์รู้ ผมรับรองได้เลยว่าคนทั้งโลกต้องรู้แน่ๆ!! -_-
ผมเห็นพี่แบงค์ยกเหล้าขึ้นซดถี่ๆก่อนจะเหลือบมองพี่รหัสปีสามของผมที่ฟุบหลับโดยใช้บ่าผมแทนหมอน ตอนนี้เฮียบาสไปเม้าท์กับโต๊ะอื่นเรียบร้อยนานแล้ว บรรยากาศโต๊ะของผมตอนนี้เลยเงียบกว่าป่าช้าเสียอีก และขณะที่ผมกำลังจะหันไปชงเหล้าในแก้วตัวเองแก้เก้ออยู่นั้น
“ อิท!! มึงไปกับกูตอนนี้เลย!! ”
เสียงไอ้ปริ้นท์ดังขึ้นแทรกทุกความเงียบของโต๊ะขึ้นมาเรียกให้ผมกับพี่แบงค์สะบัดหน้าหันไปมอง แต่ไม่ว่าเปล่า มือขาวๆของไอ้ปริ้นท์ดันกระชากเข้าที่คอเสื้อของผมก่อนจะลากออกไปจากโต๊ะทันทีโดยที่ผมไม่มีแม้แต่โอกาสจะขัดขืน ผมอ้าปากค้างมองหน้าไอ้เพื่อนสนิทที่โกรธจัดผิดกับปรกติที่มันจะมึนๆไม่ค่อยพูดอะไร
“ อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ดิ่ปริ้นท์!!! ”
เสียงไอ้กันต์ดังขึ้นพร้อมกับมันที่เดินตามผมกับไอ้ปริ้นท์ออกมาข้างนอก ผมเห็นไอ้เพื่อนสนิทที่กำลังฉุดกระชากลากถูผมนิ่งไปนิดหนึ่งก่อนที่ใบหน้าหล่อๆนั่นจะสะบัดหันมามองหน้าไอ้กันต์อย่างหาเรื่องเต็มที่ หูย โหมดดาร์กมึงน่ากลัวมากเพื่อน เดี๋ยวกูจะไปจดไว้ในสมุดบันทึกว่า ‘ ไอ้เหี้ยปริ้นท์โกรธแล้วน่ากลัวมาก >_< ’
“ มึงพูดแบบนี้แสดงว่าไม่กล้าพิสูจน์อ่าดิ่ งั้นมึงก็ยอมรับใช่มั้ยว่ามึงจีบน้องรหัสไอ้ปิง?? ”
เสียงทุ้มของไอ้ปริ้นท์ตวาดเสียงดังจนคนที่เดินผ่านแถวนั้นหันมามอง ผมอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้นเพราะไม่เข้าใจเรื่องราวว่ามันสองคนทะเลาะเหี้ยอะไรกัน? แต่ที่พอจะจับใจความได้แบบมึนก็คือมันยังคงทะเลาะกันในประเด็นเดิมตั้งแต่เมื่อเย็น
“ เดี๋ยวนะ พวกมึง กูงงหว่ะ มึงทะเลาะกันเรื่องน้องคนนั้นทำไมวะ?? ”
“ ก็ไอ้เหี้ยกันต์มันนอก…. ”
ผมถามกลับเพื่อเคลียร์ความสงสัยให้ตัวเอง ว่าทำไมจู่ๆกูถึงต้องโดนลากออกมาข้างนอก แล้วมึงรู้รึเปล่าตอนมึงลากกูออกมา เฮียมิวที่นอนพิงบ่ากูอยู่หัวโขกเก้าอี้เลยนะสาด!! ว่าแต่คำว่านอกที่มึงว่านี่ มันนอกไรวะปริ้นท์?? นอกคอก? นอกบ้าน? นอกรั้ว? -_- หรือว่า.....
นอกใจ???
ผมได้แต่เก็บความสงสัยนั้นไว้โดยไม่กล้าจะพูดออกไปในเวลาแบบนี้ เพราะตอนนี้หน้ามันสองคนเครียดมาก แถมแม่งไอ้ปริ้นท์ยังเสือกแอบตาแดงๆเหมือนจะร้องไห้ นี่พวกมึงอะไรกันวะเนี่ย? กูงงไปหมดแล้ว ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมมึงสองคนต้องงอนกันด้วย แม่ง ใครก็ได้บอกกูสักคน กูเครียดแล้วเนี่ย!!
“ ปริ้นท์ฟังกูดิ่ กูก็แค่ไปขอเทคเฉยๆ ยังไม่ได้เทคน้องเค้าเลยด้วยซ้ำ…. ”
ไอ้กันต์ถอนหายใจก่อนจะพูดเสียงอ่อนเหมือนคนกำลังง้อแฟน -0- ไอ้ปริ้นท์กัดริมฝีปากนิดหนึ่งเหมือนคนกำลังเครียด ก่อนที่มันจะปล่อยคอเสื้อผมแล้วหันไปกระชากคอเสื้อไอ้กันต์แทน O_o เห้ย!! กูตกใจ ใจเย็นๆนะเพื่อน
“ กูถึงบอกให้มึงพิสูจน์ไง ไปหาปิงกับกู ตอนนี้เลย!! ”
ผมเข้าไปขวางไอ้ปริ้นท์ไว้เพราะกลัวมันฟิวส์ขาดแล้วฟาดปากไอ้กันต์ แต่ผมกลับรู้สึกว่ายิ่งตัวเองเข้ามาเกี่ยวพันกับเรื่องของมันสองคนมากเท่าไหร่ ยิ่งรู้ว่าตัวเองไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยมากขึ้นเท่านั้น -_- สรุปแล้ว กูก็ยังเป็นคนข้างบ้านเหมือนเดิมสินะ T^T
“ โอเคๆ เอางี้ กูตัดสินเอง กูจะขับรถพาพวกมึงไปหาไอ้ปิงตามที่มึงต้องการเลยอ่ะ จะได้เคลียร์กันให้จบๆไป ”
ผมที่เริ่มเห็นท่าว่าสถานการณ์จะแย่ไปกว่าเดิมก็ตอนที่ไอ้กันต์เริ่มชักสีหน้าไม่พอใจอย่างเปิดเผยแถมไอ้ปริ้นท์แม่งก็ตาแดงก่ำยังกับคนกลั้นน้ำตาอยู่ และนั่นทำให้ผมยิ่งประสาทเสีย =[]=!!
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมนั่งอยู่ในรถที่เงียบกริบและเงียบสนิทเสียจนขนาดว่าหลอนกันไปเลยทีเดียว T^T ผมเหลือบมองไอ้ปริ้นท์ที่นั่งอยู่ๆข้างๆซึ่งกำลังหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่างราวกับครุ่นคิดเคร่งเครียดกับอะไรอยู่ แต่พอมองไอ้กันต์ผ่านกระจกดูหลังก็เห็นมันมีอาการไม่ต่างกัน จะต่างเล็กน้อยก็ตรงที่มันดูขรึมแบบที่ผมไม่เคยคิดว่าผู้ชายลั้ลลาอย่างมันจะทำได้
สรุปกูเป็นข้างบ้านกับเป็นลูกเมียยังไม่พอใช่ไหม?? นี่กูยังต้องมาเป็นคนขับรถด้วยหรอวะ?? -*-
ผมเลี้ยวรถไปตามทางซึ่งจำได้ว่าวันนั้นปิงมันพาเลี้ยวออกมา ขับอีกไม่ไกลนักก็ถึงเต็นท์รถที่เป็นโดมขนาดใหญ่ขายรถนำเข้าของบ้านไอ้ปิงมัน ทันทีที่ขับเข้าไปพอระยะสายตามองเห็น ใจผมก็เต้นตุบๆเพราะเหลือบไปเห็นใบหน้าหล่อที่ยืนรออยู่พร้อมรอยยิ้มโชว์เหล็กดัดฟันสีน้ำเงินของมัน
แม่งเอ้ย ใจจะเต้นอะไรวะ เรื่องวันนั้นมันก็แค่บังเอิญน่า >////<
รู้สึกได้ทันทีว่าหน้าตัวเองขึ้นสีเลือดร้อนฉ่าเพราะดันไปนึกถึงเรื่องที่ไอ้หล่อนี่แอบจูบผมตอนเมา แถมไหนจะเรื่องที่ผมล้มทับมัน แล้วมันเสือกทำผ้าเช็ดตัวหลุดต่อหน้าน้องชายมันอีก บ้าเอ้ย บ้า บ้า บ้า บ้า บ้า!! อย่าคิดสิวะอิท >_<
.
.
.
.
.
.
.
.
“ สรุปมากันจริงๆหรอเนี่ย ก็คิดว่าจะแค่ล้อเล่น…. ”
ผมสามคนเดินลงรถมา ใบหน้าหล่อที่มักจะมีรอยยิ้มนั่นก็ร้องทักขึ้นพร้อมกับเลื่อนประตูบ้านเล็กให้เราเข้าไปด้านใน ผมเดินตามเพื่อนๆเข้าไปโดยทิ้งตัวเองไว้รั้งท้าย ก็ไม่อยากจะเข้าไปใกล้มันหรอกนะ ก็แม่งอยู่ใกล้มันแล้วหัวใจเต้นยังกะพร้อมจะหยุดทำงานลงตอนไหนก็ไม่รู้ เพราะฉะนั้นผมเลยขอประกาศให้ ไอ้ปิงเป็นบุคคลต้องห้ามต่อจากนี้ไป -_-
“ ปิง!! ฮือ….. T^T ”
ทันทีที่เราผ่านประตูเข้ามาได้ ไอ้ปริ้นท์ที่ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรก็ร้องไห้โฮเข้ากอดเพื่อนโรงเรียนเก่าของมันทันทีท่ามกลางผมกับไอ้กันต์ที่อ้าปากค้างเพราะความอึ้งทึ่งและตกใจ ผมมองไอ้ปริ้นท์ที่ร้องไห้หนักๆซบกับอกกว้างของเพื่อนสนิทโรงเรียนเก่าที่สูงกว่ามันอยู่มากโข ก่อนจะเหลือบไปมองหน้าไอ้กันต์ที่ราวกับกำลังแผ่รังสีอมหิตอยู่ทางด้านหลังของผม
เหี้ยกันต์ ใจเย็นๆ อย่าพึ่งกินยาดับเครื่องชนนะมึง =[]=!!
“ โอ๋ๆ อย่าร้องๆ กูเข้าใจเว้ย เลิกร้องก่อนน่าแล้วจะได้คุยกัน นะครับ… ”
ปิงลูบหัวปริ้นท์แผ่วๆอย่างปลอบประโลมก่อนที่มือเรียวนั่นจะยันไหล่เพื่อนผมออกมาแผ่วเบาแล้วย่อตัวในระดับเดียวกับใบหน้าเปื้อนน้ำตานั่นจากนั้นค่อยๆเช็ดน้ำตาให้ด้วยท่าทางอ่อนโยน ผมมองใบหน้ามันสองคนที่ใกล้กันมากพร้อมๆกับรู้สึกว่าไอ้คนด้านหลังของผมมันโยนยาดับเครื่องชนเข้าปากเรียบร้อยไปแล้ว =[]=!!
แม่ง รุ่นที่สิบของวองโกเล่มาเองรึเปล่าวะเนี่ยงานนี้ -_-
“ ปริ้นท์ ไปกับกู!! เดี๋ยวกูจะอธิบายให้มึงฟังเอง!! ”
ยังไม่ทันที่ผมหรือใครจะได้ตั้งตัวไอ้กันต์ที่ดูโมโหจัดก็ตรงเข้าไปกระชากไอ้ปริ้นท์ออกมาจากไอ้หล่อดัดฟันเจ้าของบ้าน เท่านั้นยังไม่พอครับ มันยังมีหน้ามากระชากเอากุญแจแจ๊สของผมที่ผมถืออยู่แล้วลากไอ้ปริ้นท์ขึ้นรถขับออกไปหน้าตาเฉยต่อหน้าผมกับไอ้ปิงที่มัวแต่ยืนอึ้งจนไม่ได้ทักท้วงหรือทำอะไรเลย
“ อ้าว เหี้ย… ”
ผมพึมพำแผ่วเบาด้วยอารมณ์อึ้งปนงงจัดก่อนจะหันไปหาไอ้เพื่อนร่วมชะตางงอีกคนที่กำลังหันมาสบตากับผมพอดี ไอ้ปิงยิ้มแหยๆก่อนจะยกมือขึ้นเกาหัวแบบไม่ค่อยเข้าใจเหตุการณ์เช่นเดียวกับผม
“ เอาไงต่ออ่ะอิท? ”
มันว่าก่อนจะเดินมายืนข้างๆจนได้กลิ่นเมนทอลเย็นๆที่โชยมากระทบจมูก ผมแทบจะขยับหนีเมื่อรู้สึกถึงความอุ่นของอุณหภูมิจากร่างกายอีกฝ่ายที่ยืนห่างออกไปเพียงน้อยนิด ไอ้บ้านี่ ชอบมายืนใกล้ๆถึงเนื้อถึงตัวตลอด ก็รู้บ้างอะไรบ้าง ว่ากูทำตัวไม่ถูก แสส >////<
“ อะ…. เอ่อ งั้นเดี๋ยวเราลองโทรตามพวกมันดูก่อน เผื่อมันจะกลับมารับ ”
ผมควานหาไอโฟนที่จำได้ว่าเอาใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง แต่ปรากฏว่า ฉิบหายแล้วครับ ผมให้เฮียบาสยืมไปโทรหากิ๊กตะกี๊แล้วลืมขอคืนมา T^T ที่ผมทำได้ตอนนี้เลยทำได้แต่ยิ้มแหยๆไปให้ปิงที่กำลังมองมาด้วยรอยยิ้มจางๆมุมปากพร้อมกับคิ้วเข้มที่เลิกขึ้นเชิงถาม
“ ลืม… เอาโทรศัพท์มา >_< ”
“ ฮ่าๆ โอเคๆ งั้นเดี๋ยวเราโทรให้ งั้นอิทเข้ามารอในบ้านก่อนแล้วกัน ^^ ”
ผมพยักหน้าหงึกๆรับข้อเสนอของคนตรงหน้าอย่างไม่ค่อยจะมีทางเลือกมากนัก มันเดินนำผมเข้าไปในโดมที่พึ่งมาเมื่อวานนี้นี่เอง แล้วมันก็นำผมเดินขึ้นบันไดผีสิงอันเดิมที่เป็นทางไปห้องของมัน ภาพเลือนลางตอนเมาๆที่ผมพอจะจำได้เล็กน้อยทำให้แทบอยากจะตะโกนใส่หน้ามันว่า ‘ เชี่ย!! กูเขิน >///< ’
“ อิทรอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวเราไปหยิบมือถือมาโทรหาปริ้นท์ให้ ^^ ”
ไอ้หล่อนั่นมันหันมาพูดกับผมขณะที่เรากำลังขึ้นบันได ผมอืมในลำคอตอบกลับไปเชิงรับทราบ มันเดินนำผมไปที่ประตูบ้านเดียวกับเมื่อคืน การมาเยือนของผมวันนี้แตกต่างจากเมื่อวานก็ตรงที่วันนี้ผมไม่ได้เมาจนต้องให้ไอ้หล่อนี่หิ้วอีกขึ้นมา -0-
.
.
.
.
.
.
.
.
“ อ้าว พี่อิท มาอีกแล้วหรอคร้าบ ติดใจพี่ชายปายอ่าดิ่ หุหุ ^[]^ ”
=[]=!!
ผมแยกกับปิงตรงหน้าห้อง ทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของคนที่พึ่งเดินห่างออกไป น้ำเสียงแตกพร่าแบบเด็กหนุ่มกับใบหน้าหล่อที่กำลังยิ้มเจ้าเล่ห์ล้อเลียนมาให้ทำให้แทบอยากจะปิดประตูกระแทกใส่หน้าแล้วเดินกลับบ้านเองให้มันรู้แล้วรู้รอด -0- ติดใจเตี่ยมึงดิ่ กูโดนเพื่อนทิ้งไว้เมื่อกี๊เองไอ้เด็กปลวก -_-
“ อ้าว สวัสดีครับน้องปาย ดึกแล้วยังไม่นอนหรอ?? ”
“ พี่อิทนี่ถามแปลกๆ ถ้าปายนอน แล้วพี่อิทจะเห็นหรอครับ?? ”
ผมยิ้มแหยๆส่งไปให้เจ้าของใบหน้าหล่อไม่แพ้พี่ชายของมันก่อนจะเอ่ยทักแบบที่แขกที่ดีควรทำกัน มันวางจอยสติกในมือลงก่อนจะหันมาตั้งหน้าตั้งตากวนตีนผมอย่างเต็มประสิทธิภาพ -*- หน้าตาไอ้เด็กนั่นดูมุ่งมั่นและสนุกมากมายกับการกวนอวัยวะเบื้องร่างของผม วอนตีนได้ตลอดนะมึงเนี่ย -*-
“ แล้วทำอะไรอยู่ครับเนี่ย? ”
ผมที่ไม่อยากต่อปากต่อคำกับเด็กให้เสียเวลาเลยถามโยกประเด็นไปเรื่อย ความจริงก็ไมได้อยากรู้หรอกว่ามึงจะทำอะไร ขอให้รู้ไว้ว่ากูไม่รู้จะพูดอะไรมากกว่า -_-
“ อ้อ กำลังกินข้าวครับ ^^ ”
-*-
“ ล้อเล่นนะพี่อิท เนี่ยปายกำลังเคลียร์เกมอยู่อ่ะ พี่อิทสนใจจะช่วยป่ะ? ”
แล้วไอ้เด็กนั่นก็กวนตีนผมจนถึงวินาทีสุดท้าย ถ้าเป็นปรกติที่ไม่ใช่สถาการณ์แบบนี้ผมคงปรี๊ดแตกตรงเข้าไปโบกเกรียนมันแรงๆหลายทีแล้วหล่ะ แต่นี้ยังอยู่ในสภาพต้องพึ่งพาไอ้หล่อพี่ชายของมันอยู่ ไม่งั้นนะมึงไอ้เด็กปลวก =[]= กูจะตบเกรียนแม่งให้แตกเลย!!
.
.
.
.
.
.
“ พี่อิทอ่อนอ่ะ เกิดมาเคยเล่นเกมไหมเนี่ย -*- ”
เสียงไอ้เด็กนั่นถากถางเสียงดังตอนที่ผมโดนมัมมี่ในเกม Metal slug พ่นพิษใส่เป็นครั้งที่สองแล้วตายไปอย่างอนาถ T^T อะไรวะ ก็ยิงแล้วมันทำไมไม่ตาย กูหล่ะตายเอาตายเอา แถมแม่งยังมาโดนเพื่อนทิ้ง แล้วเด็กเยาะเย้ยอีก ชีวิตช่างอนาถจริงๆเลยมึง ไอ้เนติ T^T (เนติ ชื่อจริงเฮียอิท)
“ โอ้ย ไม่เล่นแล้ว เกมบ้าอะไรวะ ยากได้อีกกกกกกกกกก!! ”
ผมโวยวายก่อนจะโยนจอยสติกของ PS2 ลงบนเตียงข้างตัว ไอ้เด็กนั่นทำหน้ามุ่ยนิดหนึ่งก่อนจะกดปิดเกมด้วยความเซ็งพอกัน ผมนั่งเอาแขนยันพื้นสองข้างก่อนจะกวาดสายตามองห้องของไอ้หล่อที่ชอบทำให้ผมใจเต้น ห้องโทนสีน้ำตาลสะอาดสะอ้านดูไม่เหมาะกับมัน ชั้นหนังสือสูงๆที่เต็มไปด้วยหนังสือโป๊หลายยี่ห้อ โดยมี FHM เป็นยี่ห้อชูโรง -_-
แล้วขณะที่ผมกำลังมองอะไรเรื่อยเปื่อยเพลินๆพร้อมกับปล่อยความคิดให้ว่างอยู่นั้น จู่ๆก็รู้สึกถึงมืออุ่นๆจับเข้าที่ที่ใบหน้า จนต้องหันมามองด้วยความมึนงง หากแต่กลับต้องตกใจวืบเมื่อใบหน้าหล่อๆที่มีเคล้าโครงเหมือนคนที่บอกว่าจะไปเอาโทรศัพท์ที่เลื่อนเข้ามาใกล้อย่างน่าใจหาย ทรงผมไถเกรียนเหมือนเด็กมอปลายนั่นอยู่ใกล้สายตาจนทำอะไรไม่ถูก
.
.
.
.
.
.
.
ลมหายใจอุ่นๆที่ปะทะอยู่ใกล้ใบหน้ามาพร้อมกับริมฝีปากที่ถูกเลื่อนเข้ามาอย่างไม่อาจทราบเจตนา ผมหลับตาปี๋เมื่อรู้สึกถึงลมหายใจที่รดลงใกล้ชิดบนริมฝีปาก ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวราวกับโดนสตาฟไว้กับที่ แม่งอะไรวะ อะไรเนี่ย นี่กูโดนเด็กมอปลายจู่โจมใช่ไหม?? T_T เสียเชิงชายฉิบหายเลยอิท!!
.
.
.
.
.
.
.
“ ปาย!!!! ”
ขณะที่ผมกำลังคิดได้ว่าต้องขยับตัวหนีริมฝีปากนั่น ไวกว่าสิ่งอื่นใด ผมรับรู้ถึงมือเรียวแกร่งของอีกคนที่กระชากเข้าที่ต้นแขนจนปลิวลุกขึ้นยืนซึ่งมาพร้อมกับเสียงทุ้มที่ตวาดดังลั่นของอีกคนที่ไม่ทราบว่าเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมเงยหน้ามองคนที่ยืนแนบชิดซ้อนหลังอยู่ ใบหน้าหล่อภายใต้เหล็กดัดฟันนั่นนิ่งสนิท มีเพียงคิ้วเรียวที่ขมวดมุ่นแสดงออกว่าไม่พอใจอย่างชัดเจน
“ พี่ปิงงงงงงงงงง ปายขอโทษ!! อย่าโกรธปายน้า T^T ”
ผมได้ยินเสียงแตกพร่าแบบเด็กมอปลายของคนที่นั่งอยู่บนพื้นพูดสำนึกผิดขึ้นมาอย่างทันท่วงที หากแต่เสียงเย็นๆปนโกรธของคนที่พึ่งเข้ามากลับกลบทุกสรรพเสียงนั่นลง
“ เดี๋ยวปายกับพี่ต้องคุยกันยาวแน่!! ”
=[]=!! <<<< Mr. It
T_________T <<<< Mr. Pai
-_- <<<< Mr. Ping
Talk Talk Talk : อุวะ ฮ่าๆ ๆ ช่วงนี้อยากอัพแต่แบล็กเมลล์ เลยลงถี่หน่อย อิอิ ในที่สุดก็หาโมเม้นให้พี่ปิงโผล่จนได้ ผู้ชายคนนี้เวอร์ชั่นดาร์กแอบเท่นะเนี่ย >///< แต่น้องปายแบบว่าไม่ไหวแล้ว แอบร้ายพอตัว ชอบๆ >_< ใครเชียร์ใครก็รอเลยนะคะ เดี๋ยวจะพยายามหาตอนพิเศษให้ทุกๆคู่เล้ย ><*
Ps. ตอนหน้าพี่ปอปกปะทะกับพี่ปิงแบบเบาๆ ^^ แถมอาจจะมีตอนพิเศษของพี่กันต์พี่ปริ้นท์ด้วยเน้อ ^^
PS. ช่วงเวลาของแบล็กเมลล์ ช่วงนี้ขออัพแต่เรื่องนี้ไปก่อนละกันเนอะ ดองมานาน แถมฟีลกำลังมาเลยแต่งคล่องมาก ส่วนเรื่องเฮีย6’ กับเด็กเนิร์ดก็กำลังแต่งค่ะ แต่มันลื่นเท่าแบล็กเมลล์เลยอัพเลื่อนออกไปนิดละกัน
Ps. ว่าด้วยเรื่องนิยายเซ็ตใหม่ -_- Sinister Company Set. ซึ่งเรื่องเก่ายังไม่จบซักเรื่องแต่วางโปรเจ็คไว้แล้ว แหะๆ >_< มีทั้งหมดด้วยกันสี่เรื่องค่ะ สี่รส สี่แนว ประกอบด้วย
Satyriasis Concerto!!★ร่านแบบนี้ เอาอีกกี่ทีดีวะ??
Histeria Sonata!!★ ไม่ได้ร่านนะ...กูแค่บ้าผู้ชาย!!
Sex Orchestra!!★เกลียดฉิบหาย ผู้ชายแบบมึง!!
และเรื่องที่จะทำการปล่อยออกมาเรื่องแรกคือ Condom Symphony!!★ ร้ายแบบนี้ขอxxxสักทีเถอะวะ!!
ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^
beyo ng
ความคิดเห็น