Love like TEQUIL★ [TEMPG*] [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #2 : TEQUIL★ 2nd Shot : Mad about you.

    
beyo ng

TEQUIL★ 2^nd Shot

                เสียงระบายลมหายใจอย่างเร่าร้อนดังคลอกับเสียงครวญครางวาบหวามสะท้อนกลับไปกลับมา ริมสระน้ำห้องคาบาน่าสุดหรูของโรงแรม…

                ร่างบางในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยนอนหอบหายใจถี่อยู่ข้างสระน้ำ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มปรือขึ้นมองใบหน้าของคนที่สัมผัสตน ฝ่ามือที่ไล้ไปตามใบหน้า ลำคอ ไหล่ เอว ต้นขา…ทำให้รู้สึกสับสนหากแต่กลับรู้สึกหงุดหงิดเสียมากกว่า ริมฝีปากซุกซนของอีกฝ่ายจูบวนอยู่ทั่วแผ่นอกขาว รอยจูบสีแดงตัดกับผิวขาวซีดชวนมอง ยิ่งทำให้อารมณ์พลุ่งพล่าน

“ อื้อ… อ๊ะ ”

เสียงครางหวานหูยังคงดังอ้อยอิ่งกังวานราวกับเสียงระฆัง มือเล็กๆสองข้างจิกลงบนแผ่นหลังกว้างของอีกคนอย่างระบายอารมณ์ ริมฝีปากบางถูกบดเบียดครั้งแล้วครั้งเล่า ลิ้นร้อนของอีกฝ่ายรุกไล่เกี่ยวพันโดยไม่ปล่อยโอกาสให้แม้แต่หายใจ อึดอัด… วาบหวาม… ร้อนแรง…

แต่แล้ว…

.

.

.

.

“ ช่วยปล่อยมือทีได้มั้ย? ฉันหมดอารมณ์แล้ว ” เสียงหวานของคนที่นอนกล่าวนิ่งๆ

ใบหน้าเร้าอารมณ์เมื่อครู่กลับนิ่งเฉยเย็นชาจนอีกคนนิ่งไปเช่นกัน มือใหญ่ๆที่กำลังลูบไล้ไปทั่วร่างพลันชะงัก จียงสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของอีกฝ่าย กลัดกระดุมเสื้อสองสามเม็ด มือเรียวเล็กผลักร่างสูงที่ตนเองเป็นคนชวนเข้าห้องให้พ้นจากตัว

“ คุณจียงครั… ”

“ ฉันหมดอารมณ์แล้ว เชิญ… ”

เสียงหวานกล่าวขึ้นอย่างนิ่งเฉยอีกครั้ง พลางนั่งชันเข่าอยู่บนเตียงไม้ข้างสระว่ายน้ำ มือเรียวยกบุหรี่ขึ้นแตะริมฝีปาก อัดควันสีเทาจางนั่นแผ่วเบาก่อนจะปล่อยผ่านออกมาทางริมฝีปากเช่นเดิม เชื่องช้า… อ้อยอิ่ง… เหม่อลอย ในใจพลางนึกหงุดหงิดกับสภาพของตัวเองตอนนี้ เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางแนบผิวกายเป็นเพียงอาภรณ์ชิ้นเดียวที่ยังไม่ถูกปลดให้พ้นจากตัว

หนุ่มร่างสูงหน้าตาดีอีกคนในห้องเกาหัวงงๆก่อนจะรีบเก็บเสื้อผ้าของตัวเองที่ถอดกองทิ้งไว้ ตอนแรกก็คิดว่าส้มหล่นที่จู่ๆคนสวยที่นั่งสูบบุหรี่ด้วยหน้าบอกบุญไม่รับนั่นมาชวนเค้าขึ้นห้อง ซึ่งเค้าที่สนใจคนๆนี้เป็นทุนเดิมอยู่ก่อนแล้วก็ตอบรับทันทีอย่างไม่ลังเล แต่แล้วจู่ๆพอกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม เจ้าตัวก็ดันมาบอกว่าหมดอารมณ์ เล่นเอาคนที่กำลังอารมณ์พุ่งได้ที่อย่างเค้าถึงกับมึนไปเลยเหมือนกัน

“ จะให้ผมกลับจริงหรอครับ ”  หนุ่มหล่อซึ่งเจ้าของห้องเองก็ไม่รู้จักถามซ้ำอีกครั้ง

                จียงปลายหางตามองอีกฝ่ายแล้วพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปสนใจบุหรี่ที่คาบติดอยู่ที่ริมฝีปากต่อ ชายหนุ่มถึงกับคอตกเล็กน้อยก่อนจะเดินไปที่ประตู

ปัง!

                เสียงประตูปิดลงพร้อมๆกับร่างบางถอนหายใจอย่างนึกหงุดหงิด ฟันหน้าที่ขบบุหรี่ให้อยู่บนริมฝีปากกลับเผลอกัดลงอย่างแรง ในหัวสับสนจนแทบนึกอะไรไม่ออก

 ทำไมกัน… ทำไมคนอย่างควอน จียงต้องมาทำตัวน่าสมเพชด้วยการนั่งหงุดหงิดอย่างนี้ด้วย

จนแล้วจนรอดคำตอบหนึ่งเดียวที่พอจะนึกออกจากสมองที่สับสนตอนนี้ก็คือ ชเว ซึงฮยอน ร่างบางกระชากบุหรี่ออกจากปากของตัวเองด้วยแรงอารมณ์ ก่อนจะกดปลายด้านที่ติดไฟลงกับพื้นเตียงไม้ข้างสนามข้างกาย หงุดหงิดหว่ะ…

“ กล้าดียังไงวะชเว ซึงฮยอน…. กล้าดียังไงปฏิเสธฉัน ” ริมฝีปากบางพึมพำกับตัวเองไม่ขาด

มือเรียวกดบุหรี่ติดกับพื้นจนมันหักรุ่งริ่ง นึกเจ็บใจคนที่ตัวเองกล่าวถึงไม่หาย นั่นสิ หมอนั่นถือดียังไงมาเผานามบัตรเค้าทิ้งต่อหน้าเค้าที่มองอยู่ แถมเหล้าที่ส่งไปให้ก็ถูกเทลงบนพื้น จากนั้นหมอนั่นจะเดินออกจากร้านไปหน้าตาเฉย เค้าก็เลยต้องระบายอารมณ์บ้าๆพวกนั้นด้วยการชวนใครที่เค้าไม่รู้จักขึ้นห้องด้วย…

กะว่าจะใช้แทนที่เจ้าคนอวดดีนั่นสักหน่อย หากแต่กลับผิดหวังอย่างมาก เมื่อความรู้สึกที่เจ้าตัวแทนนั่นสัมผัสกลับไม่รู้สึกตื่นเต้นน่าค้นหาเท่ากับการแค่มองหน้าเย็นชาตายด้านของเจ้าคนอวดดีนั่นเลยสักนิด เทียบกันแทบไม่ได้เลย

                เมื่อรู้สึกว่ายิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด อารมณ์และสัมผัสที่ยังค้างๆคาๆอยู่ในร่างกายโดยไม่ได้รับการสานต่อนั่นยิ่งทำให้พาลโมโหต่างๆนาๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มเหลือบมองแก้วช็อตของเหล้ายี่ห้อโปรดซึ่งวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงไม้ที่ตนนั่ง  มือเรียวเอื้อมไปคว้าแก้วใบเล็กนั่นมาไว้ในมือ ก่อนจะกระดกรวดเดียวเข้าปาก

                แต่แล้วร่างบางก็รู้สึกว่าตัวเองคิดผิดอย่างมากที่ดื่มเตกีล่าอันเป็นเหล้าดีกรีสูงตอนนี้ ความร้อนจากเหล้าที่ทำให้ร่างกายกระสับกระส่ายบวกเข้ากับอารมณ์รุ่มร้อนที่ยังค้างคาอยู่ภายในร่างกายทำให้เค้าแทบนั่งไม่ติด…

…..รุ่มร้อน

….หวั่นไหว

….ใจสั่น

                ร่างบางทอดกายลงพิงเตียงไม้ตัวยาว ยกมือเรียวที่สั่นน้อยๆขึ้นก่ายหน้าผาก ริมฝีปากบางรู้สึกแห้งผากโหยกระหายมาพร้อมๆกับความรู้สึกวูบวาบทั่วร่างกายที่เจ้าตัวยังรู้สึกได้

Damn!  เค้าไม่น่ารีบไล่เจ้าตัวแทนนั่นไปเลยสิน่า อย่างน้อยก็น่าจะให้ทำให้เสร็จก่อนแล้วค่อยไล่ออกไป…

                จียงหลับตาลงเพื่อไล่ความคิดที่เริ่มฟุ้งซ่านในหัวของตนเอง มือเรียวลากไล้ไปตั้งแต่หน้าท้องจนถึงต้นขาของตนเองช้าๆ ก่อนที่….

.

.

.

.

ก๊อก ก๊อก…

“ Bastard!! ” ร่างบางสบถดังลั่นอย่างหงุดหงิด นี่มันอะไรนักหนาวะ?

                เสียงประตูที่เคาะเป็นจังหวะโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเรียกน้ำโหให้คนที่กำลังอารมณ์ไม่ดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วให้เดือดขึ้นไปอีก กระแทกฝีเท้าหนักๆเดินไปที่ประตู ริมฝีปากบางบ่นขมุบขมิบไปตลอดระยะทางสั้นๆที่เดิน เค้ากะว่าไอ้หน้าไหนก็ช่างที่มันเคาะประตูตอนนี้ สมควรคุกเข่าลงแทบเท้าแล้วเกล่าวขอโทษซะ!

                มือเรียวกระชากประตูให้เปิดสุดแรง แต่แล้วริมฝีปากบางที่อ้าเตรียมจะด่าก็ต้องอ้าค้างอยู่เช่นนั้น…

.

.

.

.

.

.

.

                ก็ในเมื่อไอ้บ้าที่มันเคาะประตูนั่น มันเป็นคนเดียวกับคนที่ทำให้เค้าหงุดหงิดอยู่แทบจะทั้งคืน ใบหน้านิ่งเฉยเย็นชาที่ตอนนี้กลับมีรอยยิ้มเรียวร้ายที่มุมปาก ดวงตาสีดำสนิทเป็นประกายวาวจ้าจับจ้องเค้าตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า…

“ ชเว ซึงฮยอน… ”

ชื่อของอีกฝ่ายหลุดออกมาจากปากอย่างยากลำบาก หากแต่ง่ายกว่าที่สติและความมีเหตุผลทั้งหมดของจียงจะขาดสะบั้น มือเรียวของร่างบางกระชากเข้าที่ต้นคอให้อีกฝ่ายโน้มเข้ามาก่อนที่ริมฝีปากบางสีแดงสดจะประกบเข้ากับริมฝีปากของคนตรงหน้า…

ริมฝีปากที่บดเบียดกันอย่างเร่าร้อนมาพร้อมลิ้นร้อนที่เกาะเกี่ยวกับโพรงปาก มือหนาของคนมาใหม่โอบเข้าที่เอวของร่างบางตรงหน้าอย่างหลวมๆ ดวงตาสีดำสนิทมองข้ามไหล่ร่างเล็กเข้าไปในห้อง นึกชมในรสยมการแต่งห้องของคนตรงหน้าอยู่น้อยๆก่อนที่มือหนาจะดันร่างบางที่ตึดหนึบกับตนไม่ยอมปล่อยออก

จียงผละริมฝีปากออกมาจากคนตรงหน้าก่อนจะใช้หลังมือป้ายเลือดที่ไหลออกมาจากริมฝีปากของตน รสชาติของเลือดที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งปากทำให้รู้สึกกระหายมากขึ้น… และมากขึ้น…

“ จะตรงประตูฉันก็ไม่เกี่ยงหรอกนะ… แต่ที่เตียงนายน่าสนุกกว่า จริงไหม? ”

                คำกระซิบร้อนๆข้างหูพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ลอยตามมาด้วยจางๆทำให้คนฟังยิ่งปั่นป่วน และยิ่งปั่นป่วนไปใหญ่เมื่อรู้สึกถึงแรงกัดแผ่วเบาของฟันคมๆที่ใบหูตนเอง

                ร่างบางที่ใบหน้าซับสีแดงระเรื่อพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่จะรู้สึกถึงขาของตัวเองที่ลอยวืดขึ้นจากพื้น จียงคล้องแขนเข้าที่รอบคอของอีกฝ่ายตามสัญชาตญาณก่อนจะแนบใบหน้าลงกับอกของอีกฝ่าย น้ำหอมกลิ่นคลาสสิกของดิวิด็อฟที่อีกฝ่ายใช้กลับรู้สึกหอมจนเคลิ้มติดจมูก…

                ร่างสูงวางคนในอ้อมกอดลงบนเตียงสีขาวสะอาดที่มีรอยยับเล็กน้อย ก่อนที่รอยยิ้มร้ายๆจะผลุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหลานั่นอีกครั้ง

นายมันก็ไม่ต่างจากลูกแมวหรอกควอน จียง…

Talk Talk  Talk :  กรี๊ด ด ด  ด ด ด ด ! (เพื่อ?) แต่งเองก็เขินเองเว้ยเฮ้ย! ไรเตอร์บ้าไปแล้วค๊า คาดว่าตอนหน้าก็อาจจะมี NC ตามมาติดๆ (<<<<<<นังหื่น!!) ช่วยติดตามด้วยนะค๊า ^^ ขอบคุณค๊า