[FIC BTSxYOU] I want Bad boy! แบดบอยจ้ามารักกันเถอะ

ลำดับตอนที่ #9 : ★ Chapter (5) : จิตใจซาแซง

     "กรี้ดดดดดดดดด"

     "โอ้ยยยยย ยัยนานึล นี่แกจะกรี้ดหาพระแสงของ้าวอะไรห้าาา"

ยัยเฮียวซานโวยขึ้นทันทีที่ฉันเข้ามาในห้องเรียนแล้วยืนกรี้ดต่อหน้ามัน

อารมณค้างอ่ะ><

งงล่ะสิ ท่านผู้อ่านจำตอนที่แล้วได้ไหมล่ะ

ที่...

วีโอปป้าจูบฉันไง พูดแล้วก็อยากกรี้ดใส่หน้ายัยเฮียวอีกซะรอบ><

     "แกเป็นเปรตหรือยังไงห้ะ! กรีดร้องซะโหยหวญเชียว= ="

ยัยแทอาปิดหนังสือที่อ่านอยู่แล้วเงยหน้าขึ้นมาถามฉันอย่างเอือมๆ

     "ก็คนมันฟินนี่น่าาา><"

     "ฟินเรื่อง?"

     "ก็เรื่อง..."

     "?"

แทอาเอียงคอเล็กน้อยก่อนจะหมุนเก้าอี้หันมาจ้องหน้าฉันอย่างกับพูดคุยกับบารักโอมาม่า[บาม่าจะลูก= =//ไรท์]

เอ่อ บางทีหล่อนก็จริงจังเกินไปน่ะ- -

     "โว้ยยยย บอกเร็วๆ"

ส่วนยัยเฮียวนี้ก็โคตรนักเลง= = สรุป! เพื่อนฉันมีใครปกติบ้างงงง

     "ก็...วีโอปป้าจูบฉันอ้าาา>/////<"

     "ห้ะ! / ห้ะ!"

ทันทีที่ฉันพูดจบ ยัยสองคนนี้ก็อุทานขึ้นพร้อมกันเหมือนเห็นขี้บนหัวฉันมันกำลังไหลเยิ้มเข้าปากอะไรทำนองนั้น อี๋ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉันจะยอมสระหัวด้วยซันไลท์สุดมะนาวเอ็กซ์ตร้าไปเลยTOT

     "ทำไมพวกแกทำหน้าตกใจอีกแล้วอ่ะ?0_0 คราวที่แล้วพวกแกทำหน้าแบบนี้"

     "( 0.0)(- - )"

พอฉันพูดจบ ยัยสองคนนั้นก็หันมองหน้ากัน สเต็บเดิมเป้ะ!

     "นานึล"

แทอากดบ่าฉันให้นั่งลงก่อนจะเริ่มพูดสิ่งที่ฉันไม่อยากฟังมากที่สุด

     "ฉันเคยพูดไว้ว่ายังไง"

เธอพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่จริงจังจนน่าขนลุก มาคุสุดๆเลยค่าาาT^T

     "ห..ห้ามยุ่งกับ'แบดบอย'อีก "

     "เธอก็จำได้นี่นานึล"

     "ก..ก็"

     "พี่ชายเธอก็ห้ามเรื่องพวกนี้ไม่ใช่เหรอ?"

ฉันพยักหน้ารับอย่างสำนึกผิด 

     "อืม"

     "แต่ทำไมเธอถึงยัง..."

เฮียวซานที่ทนเงียบต่อไปไม่ไหวแทรกขึ้นมา

     "ที่พวกเราห้ามเพราะรักแกน่ะเว้ย"

เธอพูดต่อก่อนจะเปลี่ยนมาจับบ่าฉันแลัวบีบเบาๆ

     "แต่ว่า..."

     "แกก็รู้ว่าวีโอปป้าเป็นคนยังไงไม่ใช่รึไง"

     "แต่....ฉันชอบเขานะ"

ฉันพูดเพียงประโยคสั้นๆที่มันออกมาจาก..ใจ

เอาจริงๆน่ะ ถึงเขาจะเลวจะชั่วกว่านี้ฉันก็ยังรักเขาอยู่ดี ก็เหมือนกับที่ฉันรักแทฮยองโอปป้าไม่เคยเปลี่ยนแปลงนั่นแหละ ความหมายของการรักใครสักคนจำเป็นต้องดูภาพลักษณ์ที่เขาสร้างขึ้นมาด้วยเหรอ?

     "เฮ้อ~ ที่ฉันพูดไปน่ะ เธอไม่เข้าใจจริงๆน่ะเหรอ นานึล?"

เฮียวซานถามย้ำฉันอีกครั้ง แต่คำตอบในใจยังคงแน่นอนเหมือนเดิม

     "พอเถอะเฮียว"

แทอาที่เงียบอยู่นานก็ขัดขึ้นก่อนบทสทนาจะเริ่มลุกลามอย่างเช่นคราวก่อนๆที่ผ่านมา
อ่อ ฉันลืมบอกไป ว่าที่จริงแล้วเราเคยทะเลาะกันเรื่องนี้มาก่อน ตอนนั้นฉันกับเฮียวซานแทบไม่มองหน้ากันเลย ปรายตามองก็ยังไม่ทำด้วยซ้ำ จนงอนกันได้ประมาณสองสามวัน ฉันต้องเป็นฝ่ายเข้าไปง้อเอง 

     "เฮ้อ~ ตามใจเธอแล้วกัน จะเป็นยังไงมันก็เรื่องของเธอนี้ มันไม่ได้เกี่ยวกับฉันสักหน่อย"

ยัยเฮียวถอนหายใจอีกครั้งพร้อมกับกลับไปนั่งที่โต้ะตัวเองเหมือนเดิม

     "ถือว่าฉันเตือนเธอแล้วล่ะกัน"

พอแทอาพูดจบ เธอก็ก้มหน้าอ่านหนังสือต่อจนกระทั่งอาจารย์เข้า

ตึงๆ!!!

อาจารย์ทุบโต้ะเรียกความสนใจจากนักเรียนในห้องที่ต่างกำลังหมกหมุ่นอยู่ที่โต๊ะของตนเองให้หันมาสนใจสิ่งที่อาจารย์กำลังจะพูดต่อไป โดยเฉพาะฉัน

     "เอาล่ะๆ สิ่งที่ครูจะพูดต่อไปนี้ ขอให้นักเรียนตั้งใจฟังด้วย โดยเฉพาะ...นานึล"

อาจารย์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆในต้นประโยคและเริ่มหนักขึ้นในประโยคท้ายๆพร้อมกับจ้องมาที่ฉันเพื่อชี้เฉพาะ

ห้ะ! ฉันเหรอ? มีอะไรเกิดขึ้นกับฉันTOT

บ้านไฟไหม้ปลาล้าไหแตกหรือพายุเห็ดถล่มT^T มีอะไรหนักกว่าฉันโดนว่าจากแทอาและเฮียวซานอีกเหรอ ㅠㅇㅠ

     "ทุกคนคงทราบข่าวซองชิลแล้วใช่ไหม?"

     "ห้ะ! ข่าวอะไรอ่ะ?"

ฉันหันไปกระซิบกับเฮียวซาน

     "กลับไปฟังต่อให้จบก่อนสิ"

     "อืมๆ"

ทันทีที่เฮียวซานพูดจบ ฉันจึงหันกลับมาสนใจสิ่งที่อาจารย์พูดต่อ

     "ค่ะ/ครับ"

ทำไมทุกคนตอบพร้อมเพรียงกันเลยอ่ะ? ทำไมมีแต่ฉันไม่รู้คนเดียว? จริงสิ ช่วงสองสามวันนี้ฉันยังไม่ได้โทรไปเช็คข่าวหมอนั้นเลย จะเป็นอะไรรึเปล่าเนี้ย?ㅜ ㅁ ㅜ

     "อืม แล้วเธอล่ะนานึล เธอทราบข่าวแล้วรึยัง?"

อาจารย์เบี่ยงประเด็นจากเมื่อกี้เปลี่ยนมาถามฉันแทน

     "ย..ยังค่ะ"

     "เหรอ งั้นก็ควรรู้ไว้บ้างน่ะ"

     "ค..ค่ะ"

     "ออกมาคุยกับครูที่หน้าห้องครูหน่อยสิ"

     "หน้าห้องเลยเหรอค่ะ0[ ]0"

     "ใช่จ้ะ หน้าห้อง"

หน้าห้องคงจะเป็นที่ที่ฉันเกลียดไปอีกนานTOT

     "เด็กนักเรียนเปิดไปหน้าที่37 ทำแบบฝึกหัดในนั้น ส่วนนานึลเธอตามครูมานี้ ครูเกรงว่าจะไม่ส่วนตัว"

อาจารย์ออกคำสั่งกำกับนักเรียนในห้องรวมถึงฉันก่อนจะเดินนำออกไป




ณ ห้องพักครู

     "อาจารย์เรียกมามีอะไรรึเปล่าค่ะ?"

ฉันเอ่ยถามอาจารย์ที่ก้มหน้าก้มตาขุดคุ้ยเอกสารอยู่บนโต๊ะครู

     "นั่งก่อนสิ เดี้ยวครูมา"

อาจารย์ผายมือไปยังเก้าอี้ว่างตัวหนึ่งและเดินออกไปอย่างเร่งรีบ 

     "ค่ะ(' ')"

ฉันตอบกลับอย่างงงๆก่อนจะค่อยหย่อนตูดตัวเองลงบนเก้าอี้พร้อมกับมองไปรอบๆอย่างไม่ชินตา ก็แบบเด็กดีอ่ะน่ะ ไม่ค่อยได้เข้าห้องพักครู-..-

     "อืมมมม"

อาจารย์ไปแล้ว...ในระหว่างนั้นก็...

สำรวจ!!!(>[ ]<)//

ลัลล้า~ ลัลลา~ 

ครูไม่อยู่หนูร่าเริงจ้าาาา เริ่มค้นจากตรงไหนก่อนดี?
ตู้เก็บเอกสารเป็นอย่างแรก อิอิ อืมมมม มันมีหลายตู้อ่ะ หลับตาแล้วชี้สุ่มๆเอาล่ะกัน

     "(>~<)๘"

อ้ะ! ได้แล้วๆ ตู้ผู้โชคร้ายตู้นั้นคือตู้เก็บประวัตินักเรียนนั่นเอง นานึลพร้อมค้นแล้วค่ะ!!

แอ๊ด~

คลุกคลักๆๆ

อืมมม หาของใครดีน้าาา.....ปิ้ง!

ของวีโอปป้าไง ฉันจะได้รู้ชื่อพ่อตาและแม่ยายของตัวเองเลย หุหุ-..-

คลุกคลักๆ

หลังจากที่ค้นมานาน ก็เจอเอกสารที่หมายปองเอาไว้ 

พลืด~

พลืด~

ฉันค่อยๆพลิกทีละหน้าอย่างใจจดใจจ่อและสอดส่องสายตาคอยเฝ้าระวังอาจารย์ที่จะเข้ามาด้วย
นี่ไงๆ หน้าประวัติส่วนตัวของเขา อ้ะ! จริงสิฉันยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่า เมื่อก่อนฉันเคยอยากรู้ชื่อจริงๆของเขาเพราะชื่อที่ใช้อยู่ปัจจุบันของเขาเป็นเพียงแค่ชื่อที่ใช้ในวงการแบดบอยเท่านั้น เอาล่ะ! วันนี้แหละ จะเป็นวันอิสรภาพของเห็ด(ผิด!?)

ฉันค่อยๆใช้นิ้วไล่ดูทีละบรรทัดอย่างละเอียดพร้อมกับใช้สายตาอันแหลมคมเวลาส่องแบดบอยมองหาชื่อของเขาอย่างกับสายลับมองหาเป้าหมาย

หือ? เดี้ยวน่ะ! ใช่ชื่อ...

คิม แทฮยอง

ห้ะ! ค..คิม แทฮยองเหรออออ? เฮ้ย!!!!!

นี่มันเรื่องอะไรก๊านนนนนนน

© Tenpoints!