[FIC BTSxYOU] I want Bad boy! แบดบอยจ้ามารักกันเถอะ

ลำดับตอนที่ #12 : ★ Chapter (8) : ความจริงปรากฎ

요즘 따라 내꺼인 듯 내꺼 아닌 내꺼 같은 너

วันเวลาที่คิดว่าเธอเป็นของฉันแล้วแต่จริงๆไม่ใช่เลย

니꺼인 듯 니꺼 아닌 니꺼 같은 나

มันรู้สึกเหมือนกับว่าฉันเป็นของเธอ แต่ก็ผิดถนัด

너 요즘 너 별로야 너 별로야 나 근데 난 너뿐이야 난 너뿐이야

ฉันไม่ชอบเธอที่เป็นแบบนี้ทุกวันเลย แต่ฉันก็ยังมีเพียงแค่เธอเท่านั้น

분명하게 내게 선을 그어줘 자꾸 뒤로 빼지 말고 날 사랑한다 고백해 줘

ช่วยทำให้เรื่องทุกอย่างมันกระจ่างทีได้ไหม อย่าทิ้งขว้างกัน ช่วยบอกว่ารักฉันที


#SOME - SOYOU & JUNGGIGO
 

เช้าวันต่อมา~

กริ๊กๆๆๆ

เสียงออดดังขึ้นเพื่อบอกเวลาว่าตอนนี้...

มันสายแล้ว!!! โอ้! พระเจ้า! ทำไมถึงจงใจแกล้งฉันแบบนี้!T^T ตอนนี้ฉันรีบวิ่งใส่เกียร์หมาอย่างสุดแรงเกิด จะถึงแล้วอีกนิดเดียว!! อีกนิดเดียวจะถึงหน้าประตูโรงเรียนแล้ว!!

ครืด~

!!!!!!!!!!!!

ม..ไม่จริง! ประตูโรงเรียนมัน...มัน...มัน..
.
ถูกปิดโดยอาจารย์ฝ่ายปกครองเรียบร้อยYoY สรุปคือฉันมาไม่ทันออดสิน่ะTOT ฉันไม่ได้ตื่นสายน่ะแค่เมื่อคืนคิดถึงเรื่องโอปป้าอยู่มากไปหน่อย ก็เลย...กลายเป็นนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน กรรม- -

     "เฮ้อ~ มาไม่ทันอีกจนได้-^-"

ฉันบ่นกับตัวเองพร้อมกับก้มหน้ารับชะตากรรมที่จะโดนต่อไป นี่ฉันต้องโดนทำทัณฑ์บนจริงๆเหรอเนี่ยยย ไม่เอาน่ะ!! ฉันไม่อยากไปกวาดลานขี้ไก่หลังโรงเรียนนนT[ ]T

ควับ!!!

จู่ๆก็มีมือปริศนามาคว้าข้อมือของฉันจูงออกไปจากทางเข้าประตูโรงเรียน 

ใคร? 0.0

พลืบ!!

ฉันตัดสินใจเงยหน้าขึ้นไปมองว่าใครเป็นเจ้าของมือปริศนานี้

เฮ้ย! ซองชิลเองเหรอ!? ไหนบอกว่าโดนพักการเรียน!0[ ]0

     "เดี้ยว! ซองชิล! นายจะพาฉันไปไหน?"

ฉันเอ่ยในขณะที่โดนลากไปแถวๆหลังโรงเรียน

     "มาสายไม่ใช่เหรอไง?"

     "อืมY^Y"

จึก! แทงใจดำๆโสโครกของนานึลเต็มๆเลยค่าT^T

     "ฉันจะพาไปหาคนที่ช่วยเธอได้ไง^^"

เขากล่าวพร้อมกับหันหน้ามามองฉันแล้วส่งยิ้มมาให้ ฮู้ว*0* ดูหล่อขึ้นมาทันทีเลยเพื่อนรัก~

     "ใจดีจัง~"

     "แต่ไม่ใช่กับทุกคนหรอกน่ะ^^"

     "หมายความว่าไง- -"

ฉันกระตุกมือให้เขาหยุดเดินก่อนที่เราทั้งสองคนจะหันมามองหน้ากันอย่างมิได้นัดหมาย

     "ก็...ใจดีกับแค่..."

     "?"

     "คนพิเศษ^^"

     "ห้ะ!0///[ ]///0"

ตอนนี้ฉันอ้าปากหวอโดยไม่แคร์สื่อเป็นที่เรียบร้อย อ..ไอ้เพื่อนบ้า! ฉันไม่อยากหวั่นไหวกับเพื่อนสนิทผู้ชายคนเดียวของฉันน่ะเว้ย!>///< กลับสู่สภาวะปกติโดยด่วนนน

ช่างก่อนเถอะ! ฉันมีเรื่องต้องถามเขานี่น่า..

     "เอ่อ...โทรศัพท์นายน่ะ"

     "หืม? ทำไมเหรอ?"

     "เอ่อ...."

     "อ่อ มันหายไปตั้งแต่ตอนที่ฉันไปมีเรื่องกับแก๊งแบดบอยแล้วล่ะ ไม่รู้ว่าตอนนี้มันไปอยู่ไหน^^"

     "ห้ะ!0[ ]0 อ..อ้าว แล้วใคร..."

     "ทำไม?- -"

     "เปล่า ช่างเถอะ"

ฉันเก็บความสงสัยนั้นไว้ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องคุยมาเป็นเรื่องการมาสายของเด็กหญิงนานึลแทนT^T

     "เออ...แล้วคนที่นายบอกว่าจะช่วยฉันน่ะ คือใครเหรอ? '__' "

     "ตามมาสิ^^"

เขายิ้มให้ก่อนที่จะคว้าข้อมือของฉันมาจับและจูงฉันเดินตามเขาไปอย่างเดิม

ตึกๆๆ

หลังจากที่เราเดินกันมาได้สักพัก สถานที่ที่เขาพามาก็ไม่ใช่ที่ไหน แต่เป็น...หลังโรงเรียนของฉันนั้นเอง ตอนที่เราทั้งสองคนเดินมาถึงก็มีผู้ชายสามคนรุ่นราวคราวเดียวกับโอปป้านั่งอยู่ก่อนแล้ว

หน้าตาคุ้นๆ-__-;;

     "เฮ้! ไอ้ซองชิลมาถึงแล้วว่ะ!"

     "ตะโกนเสียงดังทำไมเหล่า! เดี้ยวไอ้จองกุกก็รู้กันหมดพอดี"

เดี้ยวน่ะๆ 'ไอ้จองกุก'เหรอ=[ ]= ถ้าอย่างนั้นผู้ชายทั้งสามคนนั้นก็คือ...

ชัดเลยครับYoY 

     "รุ่นพี่เจโฮป รุ่นพี่ซูก้า รุ่นพี่แรปม่อนเบาๆหน่อยสิครับ"

นั่นแหละ คำตอบที่ทุกคนอยากรู้T^Tb ว่าแต่...ซองชิลเขาจะพาฉันมาหาพวกโอปป้าทำไม? ทั้งๆที่เขาก็ไม่ถูกกับแทฮยองโอปป้าไม่ใช่เหรอ?

     "เดี้ยว!"ฉัน

     "ทำไม?"เขา

ฉันกระตุกปลายเสื้อของเขาพร้อมกับกระซิบถามด้วยน้ำเสียงที่เบาสุดหูรูด ว่า..

     "ทำไมนายกับโอปป้าสามคนนั้นถึงได้..."

     "อ่อ รุ่นพี่เจโฮปกับฉันเป็นพี่น้องกันห่างๆน่ะ^^"

     "ห้ะ!"

คำตอบของซองชิลทำเอาซาแซงอย่างฉันอึ้งจนแทบตีลังกาหงายหลังไปสามรอบ อะไรน่ะ! เจโฮปโอปป้ากับซองชิลเป็นพี่น้องกัน!0[ ]0

     "แล้วซูก้าโอปป้ากับแรปม่อนโอปป้าล่ะ..."

ฉันถามต่อพลางเหลือบมองอย่างไม่ให้โอปป้าทั้งสามคนรู้ตัว

     "อืม...สองคนนั้น...พ่อแม่เป็นหุ้นส่วนธุรกิจกับพ่อฉันน่ะ^^;;;"

     "ห้ะ! 0_0 จริงอ่ะ ทำไมนายไม่เคยบอกฉันเลย?"

     "เอาไว้ค่อยอธิบายทีหลังน่ะ ตอนนี้เธอก็สายมากแล้ว^^"

จริงด้วยแฮะ- - ฉันก็ลืมไปเลยว่าเคยมีคาบ(เรียน)

     "อืมๆ"

ฉันตอบกลับ

     "มีเรื่องอะไรให้ช่วยล่ะ?"

ซูก้าโอปป้าถามขึ้นหลังจากที่เห็นเราสองคนคุยกันอยู่นาน 

     "เฮ้ย! นั่นมันเด็กไอ้วีน่ีหว่า- -+++ แกรู้จักกันด้วยเหรอ?"

เจโอปโอปป้าเอ่ยแทรกบทสนทนาระหว่างซองชิลและซูก้าโอปป้าพร้อมกับส่งสายตาเชือดเฉือนเป็นการถาม(?)ซองชิล

     "ใช่ครับ^^ นี่เพื่อนผมเอง"

เขากล่าวแนะนำฉันพลางผายมือเป็นการอธิบายให้ชัดเจนขึ้น

     "อืม เหรอ ว่าแต่...มาสายใช่ไหมเราน่ะ?"

แรปม่อนโอปป้าเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับแกว่งไม้หน้าสามในมือเสมือนว่ามันเบามาก 
ณ จุดๆนี้ นานึลจะรอดหรือไม่? ตอบภายในสิบวินี้ รับจีมินโอปป้าไปควงเล่นหนึ่งวันT^T

     "ค..ค่ะToT"

     "ทำไมต้องเบะหน้าอย่างนั้นล่ะ? ฉันไม่ได้หน้ากลัวซักหน่อย- -"

ฉันไม่ได้กลัวที่หน้าตาเขาน่ะ แต่กลัวไม้หน้าสามที่อยู่ในมือตะหากT^T

     "เร็วๆเถอะครับ เดี้ยวเพื่อนผมก็สายกันพอดี"

ซองชิลทักท้วงขึ้นก่อนที่ฉันจะสายไปมากกว่านี้

     "เอ้า! ตามมา! ฉันจะพาไปทางลับ"

ทางลับ! ลับอะไร? ทำไมฉันไม่เห็นจะรู้เลยว่าโรงเรียนเรามีทางลับด้วย0[ ]0

     "ไปสิ"

ซองชิลดันไหล่ฉันให้เดินตามแรปม่อนโอปป้าไป

     "แล้วนายไม่มาด้วยเหรอซองชิลล?*0*"

ฉันส่งสายตาวิงวอนจากเขาเป็นเชิงขอร้อง ถ้าเกิดแรปม่อนโอปป้ามีอารมณ์ทางเพศขึ้นมาแล้วลากฉันไปขมขื่นตบท้ายด้วยการเอาไม้หน้าสามทุบหัวลากเข้าพงหญ้าขึ้นมาจะทำยังไงT{ }T

      "ไปเถอะ...ฉันเข้าโรงเรียนไม่ได้นี่^^"

เออ จริงด้วย เขาโดนพักการเรียนนี่น่า ถ้ายังงั้นฉันก็ต้องเดินไปกันแรปม่อนเพียงลำพังใช่ไหมYoY

      "รีบตามมาสิ!!-*-"

แรปม่อนโอปป้าพูดเร่งฉันพร้อมกับเดินนำหน้าไปก่อน

      "รีบไปสิ เดี้ยวก็ไม่ทัน^^"

     "อืมๆ"

ฉันตอบกลับพร้อมกับรีบเร่งฝีเท้าเดินตามแรปม่อนโอปป้าให้ทัน 

ตึกๆๆๆ

     "แรปม่อนโอปป้าค่ะ ทำไมมันนานจัง"

ฉันถามขึ้นหลังจากที่เห็นเราทั้งสองเดินกันมานานแล้วแต่ก็ยังไม่ถึงส่วนที่คับคล้ายว่าจะเป็นโรงเรียน

     "..."

เขาเงียบตอบ จึงทำให้ไม่มีบทสนทนาที่จะพูดต่อ

ตึกๆๆๆ

     "ห้ะ! 0[ ]0"

ฉันอุทานขึ้นมาเบาๆเมื่อเห็นเงากำแพงใหญ่ที่อยู่ตรงหน้ามันเริ่มใกล้ขึ้นมาทุกทีที่ฉันรีบเดิน
ปรากฏว่าที่เราทั้งสองคนเดินมามันเป็นทางตัน!!!

     "ร...แรปม่อนโอปป้า น..นี่มันทางตันไม่ใช่เหรอ?0_0"

     "หึหึ"

เขาหัวเราะในลำคอก่อนจะค่อยๆก้าวเข้ามาหาฉันอย่างช้าๆซึ่งแน่นอนว่าสัญชาตญาณของฉันมันบอกให้รีบหนีให้พ้นจากตรงนี้ 

ไม่ดีแน่ถ้าขืนฉันยังคงยืนนิ่งๆอยู่แบบนี้

     "อ..โอปป้าจะทำอะไร?"

ในขณะที่ฉันพูดก็ค่อยๆก้าวถอยหลังทีละก้าวและทีละก้าว

และเขาก็เริ่มก้าวเข้ามาทีละก้าวเช่นกัน

     "ยังไงไอ้วีมันก็ไม่สนใจผู้หญิงอย่างเธออยู่แล้วนี่...มาเป็นของฉันเถอะน่ะนานึล  "

     "กรี้ดดดดดด>[ ]<"

ฉันรีบวิ่งจากจุดนั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่แรงทั้งหมดของฉันจะหายไป 

ตึกๆๆๆ

ตึกๆๆๆๆ

เขาวิ่งตามฉันมาแล้วววว ใครก็ได้ช่วยนานึลที!!!!!T^T

ตึกๆๆๆๆๆ

ปั้ก!!!

ฉันวิ่งชนกับใครบางคนเข้าอย่างจังจึงทำให้ฉันล้มไปนอนเกลือกกลิ้งกับพื้นเป็นที่เรียบร้อยT0T

หวังว่าคงจะไม่ใช่กองกำลังเสริมของแรปม่อนโอปป้าน่ะ!YoY

ตึกๆๆๆๆ

เขาวิ่งเข้าใกล้มาแล้วฉันคงต้องขอร้องคนที่อยู่ตรงหน้าแล้วสิน่ะ!

     "คุณค่ะ...ว...วีโอปป้า!!!TT O TT"

ฉันรีบโผกอดโอปป้าด้วยความดีใจพลางปาดน้ำตาอย่างลวกๆ

     "ใครมันทำเธอร้องไห้!!! ฉันไปฆ่ามัน!!"

     "ฮึกๆ"

     "บอกมาสินานึล!"

ตึกๆๆๆๆ

ในจังหวะนั้นผู้ชายที่ฉันไว้ใจขอให้ช่วยแต่กลับจะข่มขื่นฉันก็มาถึงพอดี

     "อ...ไอ้วี!!!0[ ]0"

     "ไอ้แรปม่อน!!! นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่นานึล?"






 

***ไรท์มาอัพให้แล้วน่ะ แต่แฟนคลับลดและเม้นไม่เพิ่ม ดังนั้นตอนที่9อาจจะยังคงไม่อัพต่อT^T

BlackForest✿