ผม คือ..Yaoi งั้นหรอ O_o!!!!

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำเรื่อง ผมชื่อ อากิระครับ [แก้ตวามสูงของอากิระคุงใหม่ ^^]

            ตอนเช้าก่อนไปโรงเรียน ที่บ้านผมเอง ^^

                         ผม โคมาโมยะ อากิระ รายงานตัวคับพ้ม ^O^ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก พร้อมกับการขึ้นเป็นพี่ม.4 ที่น่าภูมิใจ

                     "แม่ๆๆๆๆๆๆ >O< ขนมปังอ่ะ"ผมตะโกนลั่นบ้าน เพื่อนผมมันนัดไว้ 7 โมง ตอนนี้มัน 6.50 แว้ว TOT ผมต้องโดนพวกมันฆ่าตายแน่ๆเลย

"อยู่ในเตาอบไง โง่จริงลูกฉัน" แม่คนกำลังรีบ อย่ามาด่ากันได้มะ - -^

"ไปล่ะ แม่.."ผมบอกลา แล้วผลุนผลันออกจากบ้านไป พร้อมขนมปัง 1 แผ่นคาบอยู่ในปาก และกระเป๋านักเรียนเบาๆในมือ

                     "แกนี่มาสายเมือนเดิมนะ อากิระ - -^^"เจ้าของเสียง ไม่ต้องหันไปก็รู้ หมอนี่คือเพื่อนผมเอง

"อย่ามาพูดมากน่า...มาก็ดีแล้วเฟ้ย"ผมตอกกลับ พร้อมกับหอบแฮ่กๆๆ

"รู้จักเถียงนะ อากิระ..- -^^^^ คนอื่นเค้ารอแกคนเดียว !!!!"

                      โอเค ขอคั่นโฆษณาซักครู แนะนำเพื่อนในแก๊งค์ของผมก่อน คนแรก ไอ้คนที่ด่าผมเมื่อตะกี้นั่นแหละ ชื่อ ริวคัง นามสกุลไม่ต้องไปจำก็ได้ มันเป็นคนที่ตรงต่อเวลามากๆ เนี้ยนทุกสถานกาณณ์

                    "ใจเย็นน่า ริวคัง อากิจังมากก็ดีแล้วนะ ^^"ส่วนหมอนี่ คือ นาโอรุ มันอายุน้อยที่สุดในกลุ่ม สูงที่สุดในกลุ่ม และหน้ามันหล่อที่สุดในกลุ่ม ผมละอิจฉามัน..แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้มันเรียกผมว่า อากิจังเรอะ !!!

"แกว่าไงนะ นาโอะ -o-^^^^ เรียกฉันว่าอะไร"ผมถามมัน เสียงน่ากลัว นาโอรุยิ้มกวนๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร จับฆ่าทิ้งเลยดีไหมเนี่ย -*-

"พูดถูกใจมากมายเลย นาโอะ ^^ ว่าอากิระ...งานช่วงปิดเทอมน่ะเสร็จหรือยังล่ะ"

"O_O เฮ้ย มีงานด้วยหรอ ไมไม่เห็นรู้เรื่องเลยอ่ะ"ผมแหกปาก อย่างตกใจ แล้วรีบกระวีกระวาดหยิบกระดาษขึ้นมา เตรียมทำงานทันที แต่มันกลับหัวเราะ ไอ้คนที่พูดนั่นแหละ

"ล้อเล่นๆ มีซะที่ไหนเล่า ขึ้นม.4 มันคงจะมีหรอกนะ"

                     ง่ะ!! จับฆ่าหมกป่าเลย ไอ้เร็น ผมมองมันด้วยสายตาอาฆาตแค้น

"ไอ้เวง -o- ถ้าเมื่อไหร่มีกฏหมายฆ่าคนได้โดนไม่ติดคุก ฉันจะฆ่าแกคนแรกเลย เร็น"

"+555 ฆ่าได้ก็ลองดูเซ่" แหม่ ไอ้นี้มันท้า ผมเลยเตะตูดมันไปหนึ่งที แล้วรีบวิ่งมาหลบหลังริวคังทันที แค่มีมันอยู่ มันก็ทำอะไรผมไม่ได้แล้ว ^^ หุหุเป็นต่อสุดๆ

"แน่จริงอย่าใช้ ไอ้ริวคังเป็นที่กำบังสิวะ"ไอ้เร็นตะโกนลั่น ตะโกนได้ก็ตะโกนไป ไม่สนเฟ้ย

                       "เฮ้ย!!!พวกแก..ไปกันได้หรือยัง ฉันฟังพวกแกทะเลาะคนเบื่อแล้วนะเว้ย!!!!"

                     อ้าว ผมลืมแนะนำอีกคนไปซะสนิทเลย คนนี้คือ ฮารุ มันเป็นคนเงียบๆ ขรึมๆ แต่ก็ชอบแกล้งคนอื่นไปทั่วเลยล่ะ

"ฮารุ แกก็เงียบๆไปก่อนเหอะน่า..อากิระมันเตะฉันนะ"เร็นฟ้อง แล้วมองผมอย่างแค้นๆ

"ช่วยไม่ได้ ก็แกมากวนฉันเองน่ะเว้ย"ผมตอกกลับไป พร้อมยิ้มกว้าง

"ริวคัง ฮารุ ฉันว่าพวกเราไปกันดีกว่านะ ปล่อยไอ้ 2 ตัวนี้ทะเลาะกันไปดีกว่า"นาโอะ เรียกใครเป็นตัววะ - -^^

"ว่าไงนะ นาโอะ!!!!"ผมกับเร็นตะคอกพร้อมกัน

                    "เร็น แกคิดเหมือนฉันใช่มะ"ผมถามลองเชิง เร็นพยักหน้ารับเบาๆ "งั้น ลุย!!!!!!!"

                       ว่าแล้ว ผมกับเร็นก็ร่วมมือกัน ไล่เตะไอ้นาโอะ จอมกวนประจำทีมจนไปถึงห้องเรียน สะใจสุดๆ

                    "ขอบใจที่ให้ความร่วมมือนะ เร็น"

"ไม่เป็นไร อากิระ ^^ ยินดีเสมอ"

"พวกแกนะ จำไว้เหอะ ถ้าฉันหายช้ำเมื่อไหร่ จะมาคิดบัญชี"นาโอะเอ่ยแค้นๆ ความจริงมันโดนผมกะเร็นผลัดกันเตะน่ะ คงช้ำไปทั้งตัวล่ะมั้งเนี่ย ฮะฮะ

"คงไม่นะ ฉันจะช่วยเตะแผลช้ำแกไปพลางๆแล้วกัน"ริวคังเอ่ยเรียบๆ แล้วเดินไปนั่งที่ตัวเอง พร้อมรอยยิ้มมุมปาก ให้ตาย ไอ้หมอนี้ ทำตัวเท่ห์ซะเหลือเกินล่ะ

                   "อากิระซัง ^O^"เฮ้ยๆๆๆ...เสียงนี้มัน ผมคิดยังไม่ทันจบ ก็มีนักเรียนหญิงมากอดแขนผมแน่นยังกับปลิง

"ปล่อยนะ...มินาโมโต้ >O< เฮ้ยๆ พวกแกช่วยฉันหน่อยเซ่"ผมร้องขอความช่วยเหลือ พร้อมกับแกะมือเธอออกจากตัวอย่างทุลักทุเล

                    เจ้านาโอะ กับเร็นมองเฉยๆ พร้อมกับหัวเราะ หน็อย เพื่อนลำบากน่ะเฟร้ย ไม่คิดจะช่วยเลยหรือไง

                            "มินาโมโต้ครับ..ปล่อยเพื่อนผมซะ ถ้าไม่ปล่อย ก็อย่าหาว่าผมไม่เตือนนะ"ริวคังเอ่ยขึ้น โห แต้งกิ้วมากเพื่อนเลิฟ^^

"แหม..ริวคังล่ะก็"ยัยนั่นพูดเสียงอ้อนๆ แล้วเดินไปหาเพื่อนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ เหอะๆ ยังไม่วายที่จะส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้ผม อยากจะบ้า

                             "อากิระ นายเป็นผู้ชายอะไรนะ..แรงสู้ผู้หญิงไม่ได้หรือไง"ริวคังบ่น อ้าวก็ทำไงได้ล่ะ ผมมันตัวเล็กนี่ ผมสูง 166 ซม. หนักแค่ 49 -*- แถมหน้าหวานยังกับอะไร ทำไมแม่ให้ผมมาอย่างนี้ล่ะ > <

"ริวคัง แกจะเอาไรกับอากิระมากนะ มันตัวเล็กจะตาย ผอมแห้งแรงน้อย"เหอะๆ ไอ้นาโอะ มันสูง 182 แถมดูเท่ห์ซะด้วย

"นั่นน่ะสินะ..แต่เร็นมันก็ตัวเล็กนะ ไม่เห็นจะแรงน้อยเลย"ริวคังแย้ง เฮ้ๆ รับรู้หน่อย คนที่พวกแกนินทาน่ะ ยังอยู่น่ะเฟ้ย

"ก็ฉันมันนักยูโดน่ะเว้ย อย่าลืมๆ"เออ ไม่ลืมหรอก แต่ช่วยรำลึกหน่อยว่าฉันยังอยู่

"แล้วนายสูงเท่าไรนะ เร็น"

"171 ซม.น่ะ"

"ตัวเล็กชะมัด"ฮารุว่า

"ว่าไงน่ะ - -^ แล้วแกน่ะสูงเท่าไร ฮารุ"

"180 ซม. สูงกว่านาย 9 เซ็น มีปัญหาหรอ"ฮารุถามเสียงสูง ผมว่าตอนนี้มันน่ากลัวมากเลยล่ะ

                      "นั่นแหละนะ...ช่างมันเถอะ จะว่าไปอากิระก็นั่งอยู่ตรงนี้นี่หว่า ^^"ริวคังตัดบท แล้วหันมายิ้มให้ผม

"เออดิ พึ่งรำลึกหรือไงฮะ ฉันนั่งอยู่ตั้งนาน ฟังพวกแกนินทาฉันเนี่ย"

"อ้าว โทษที มองไม่เห็นน่ะ"นาโอะหัวเราะ นี่มันหลอกด่าผมป่าวอ๊ะ o_O

"นี่แกหลอกด่าฉันว่าเตี้ยหรอ ไอนาโอะ"ผมถามมัน

"ช่ายแว้ว...แหมๆฉลาดๆ ใช้ได้เลยอากิจัง"

"ไอ้นาโอะ!!!!!!!!!!!!!!!!! >O<"



จบตอนที่ 1

-------------------------------------------------------------------------------

เรื่องแรกเลยนะเนี่ย เป้นแฟน Y น่ะ อิอิ ช่วยติชมกันหน่อยนะคะ