[ Fic naruto] Can I baby?ขอเดิมพันใจ ได้ไหมครับ ที่รัก?

ลำดับตอนที่ #7 : -เมื่อพบกันอีกครั้ง-

ขอโทษนะฮะที่มาซะดึกเลยแหะๆ^^; ไปอ่านกันเลยดีกว่าเนอะ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


[ Sasuke talk ]



       พอเจ้าชิกามารุมันขอแยกจากพวกผมไป ผมก้โทรบอกคนขับรถที่บ้านให้มารับทันที ขามาชิกามารุมันรับผมกับกาอาระมา เเต่ขากลับมันดันทิ้งพวกผมซะงั้น==; ส่วนกาอาระตอนนี้เหมือนมันจะรู้ว่าจะโดนทิ้ง มันจึงเรียกรถมารอไว้ตั้งนานเเล้ว ตอนนี้คงจะถึงบ้านละมั้ง ถ้าถามว่าทำไมผมถึงไม่กลับพร้อมมัน ความจริงบ้านของพวกผมก้อยู่ใกล้ๆกันนะ แต่ผมอยากซื้อของอะไรสักหน่อย เพราะพรุ่งนี้ต้องย้ายเข้าหอชะ?


       ตอนนี้ผมกำลังเดินอยู่ในร้านของใช้พวกสบู่กับผ้าเช็ดตัว เอ...เอาอันไหนดีหว่า เอาแบบทึบๆไม่มีลายเเล้วกัน เรียบดี


       "เอ่อ....มีลายอื่นบ้างไหมครับ"ผมหันไปมองต้นเสียงทันที และก้เผลอยกยิ้มมุมปากขึ้นมา หึ! ถ้าจำไม่ผิดนั้นคนที่อยู่กับคนที่เจ้าชิกามารุเล่าให้ฟังนี้ เห?น่ารักดีนี้หน่า เอาคนนี้ละกัน-_,-


       ผมหยิบเอาผ้าเช็ดตัวสีดำที่ตัวเองเลือกไว้มาถือ ตอนจะเดินไปทางหนุ่มน้อยที่มีผมสีทองและสีฟ้าสดใสทันที สีตาสวยดีนะเจ้านี้...


       "เอาผืนนี้ไหมหละ?"ผมเลือกหยิบมามั่วๆจากในกองผ้าเช็ดตัวลายการ์ตูนติ๊งต๊องที่น่าจะเหมาะกับเด็กมากกว่า


       "อ๊ะ! น่ารักจัง*0* ขอบคุณมากครับ...หง่ะ=[]="


       เจ้าผมทองสะดุ้งนิดนึงตอนที่ผมแทรกบทสนทนาขึ้นมา ผ้าที่ผมหลิบมาได้มั่วๆคือผ้าสีเหลืองอ่อนลายลูกชิ้นปลาแฉกๆสีขาวที่มีเส้นวนๆข้างใน ใช่เเล้ว..มันคือลูกชิ้นปลานารูโตะนั้นเอง เข้ากับหัวเจ้านี่ดีแหะ^^เรื่องนั้นช่างมันเถอะ หน้าเจ้านี่ตอนนี้อย่างฮาเลยอะ 55 พอหันมาเจอผมก้เป็นจากหน้าตาที่เป็นประกายวิบวับเป็นทำหน้าตะลึงช็อคค้างทันที ใบหน้าซีดเผือก แถมอ้าปากค้างยังกะเห็นผี...เฮ้ยๆชักจะมากไปละ! ผมไม่ใช่ผีนะ-0-


       "นะ...นาย นายคะ..คือ"


       "ใช่เเล้ว เราเคยเจอกันที่ร้านไอศกรีมเมื่อกี้ไง บังเอิญจังเลยนะ ฉันว่าต่อไปนี้เราคงได้เจอกันอีกนานเเน่ๆเลยหละ อะนี่...มัน'น่ารัก'ไม่ใช่หรอ"


       ผมพูดพลางเน้นเสียงตรงคำว่าน่ารักแล้วจ้องไปในตาของคนตรงหน้า แล้วก้หมุนตัวหันหลังเดินไปจ่ายตังที่เค้าเตอร์ทันที เมื่อจ่ายเงินเสร็จผมก้เดินออกมานอกร้านเเล้วก้มองผ่านกระจกใสเข้าไปในตัวร้าน 555เจ้านั้นยังช็อคค้างอยู่เลยอะ ส่วนพนักงานที่ยืนอยู่ด้วยก้ค่อยโบกมือไปมาในอากาศเหมือนกำลังเรียกสติลูกค้าของเธอ ผมยืนมองภาพนั้นสักพักก่อนจะเดินไปทางลานจอดรถเพราะคนขับรถโทรมาบอกผมว่าได้มาถึงเเล้ว


       'อยากให้ถึงพรุ่งนี้ไวๆจัง จะได้อยู่ห้องเดียวกันปาวหว่า หึๆ'


       ที่ผมรู้เพราะชุดนั้นเเหละ ชุดของโคโนะฮะ เพราะแบบนี้หละมั้งที่ทำให้เจ้าชิกามารุมันคิดเกมเดิมพันนี้ขึ้นมา-_,- ชักน่าสนุกกว่าเดิมสิ เวลา 4 เดือนกับหัวใจ6ดวง มันจะเป็นยังไงหละเนี่ย ผมนั่งเท้าคางมองไปที่นอกหน้าต่างและยกยิ้มมุมปากตลอดทาง คนขับรถหันมามองผมเป็นระยะๆ ผมอ่านสายตามันออก มันบอกว่า


       'นายน้อยบ้าไปแล้วเเน่ๆ!!=='


       ไอ้เจ้านี่วอนโดนไล่ออกซะละ!!=*=

[ End sasuke talk ]

[ Naruto talk ]


       อาาาาาา ปวดเฮดดดดด เจอกันที่ร้านไม่พอ ดันบังเอิญเจอกันที่ร้านขายของซะอีก อะไรมันเข้าสิงทำให้ผมซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนี้เนี่ย =[]= พอผมหายช็อคในร้านผมก้วิ่งออกมาจากร้านทันที แต่มีพนักงานชายคนนึงวิ่งตามผมมาพร้อมกับชี้ที่ไหล่ของผม ผมหันไปมองตามนิ้วของพนักงานคนนั้น หง่ะ=[]= ผมลืมไปเลยว่าผ้าเช็ดตัวลายนารูโตะที่เจ้านั้นเอามาผาดไหล่ผมยังไม่ได้จ่ายตังเลย กรรมๆๆ เขาคงหาว่าผมขโมยเเน่เลย ตอนนี้ผมวิ่งมาตรงบันไดเลื่อนเลยทำให้มีคนมองพวกผมเยอะเเยะไปหมด น่าอายจังอาาา>0< ดีนะเจ้าของร้านไม่เรียกตำรวจ ไม่งั้นชื่อเสียงของตระกูลอุซึมากิไม่เหลือแน่ ลูกชายหัวเเก้วหัวเเหวนวิ่งขโมยผ้าเช็ดตัวในห้างการค้าชื่อดัง ม่ายยยยยย =0= ผมควักเอาแบงค์พันประมาน10ใบยัดใส่มือของพนักงานคนนั้นเเล้ววิ่งหนีมาทันที 


       ตอนนี้ผมอยู่บนห้องนอนของตัวเองในคฤหาศส์อุซึมากิ นอนเเผ่หลาบนเตียงอย่างหมดเเรงกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเผชิญเมื่อตอนเย็น อาาาา สงสัยต้องไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ซะเเล้วซิ==
พวกของใช้ของผม ผมให้พวกแม่บ้านจัดให้เเล้ว ส่วนที่ไปซื้อผ้าเช็ดตัวนั้น เพราะผมไม่อยากใช้พื้นที่บ้านผม มันเก่าจนจะขาดเเล้ว ถ้าถามว่าทำไมไม่ซี้อใหม่ตั้งเเต่เเรก แม่ผมเป็นคนประหยัดมากกกกก ถึงขนาดเป็นเศรษฐีเเล้วยังจะอดออมเเบบบาทเดียวไม่ให้กระเด็นเลย! ผมจึงให้เเม่รู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าผมซื้อผ้าผืนนั้นมาด้วยราคา 10,000 บาท=0= แม่ฆาตกรรมปาดคอผมแน่เลย ขนาดตอนเด็กๆผมทำเหรียญ 10 บาทหาย เเม่ยังให้ผมอดข้าวเย็นเลย ถ้ารู้ว่าเป็นหมื่นคงขับไล่ไสส่งผมออกจากกองมรดกแน่นอน-0-b


       ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวลายนารูโตะยัดใส่กระเป๋าใบใหญ่ข้างตู้เสื้อผ้าทันที และก้หยิบอีกผืนนึงที่สภาพต่างกันสุดขั้วเดินเข้าห้องนำ้ไปอ่านน้ำเตรียมเข้านอน เมื่ออาบน้ำเเต่งตัวเสร็จผมก้เดินลงไปข้างล่างเพื่อเทนมกินอีกหนึ่งเเล้วเข้านอน ผมว่าผมก้กินนมทุกวันนะ ทำไมไม่ยักกะสูงขึ้นฟะ?


      ผมกำลังปิดไฟเตรียมตัวเข้านอน เเต่เมื่อหลับตาภาพเหตุการณ์เมื่อตอนเย็นก้ตามมาหลอกหลอนผม เอิ่ม...เเล้วคื่นนี่ผมจะนอนหลับไหมเนี่ย==?



-เช้าวันต่อมา-



       เป็นดั่งคาด เมื่อคืนผมนอนไม่คอยหลับเลย ผมเลยเดินเข้าห้องเรียนมาด้วยสภาพเหมือนหมีเเพนด้า จนพวกคิบะต้องทักขึ้นมา


       "เมื่อคืนอดนอนรึไงเนี่ย หน้านายตอนนี้น่ากลัวหวะนารูโตะ--;"


       "อาาาาา มัน....หนักขนาดนั้น...เลยหรอ"ตอนนี้ผมไม่มีเเรงจะพูดเลยเนื่องจากการนอนไม่พอเมื่อวานนี้


       "ท่าทางจะเป็นเอามากนะนั้น ไปเจออะไรมาอะ"เนจิถามผมบ้าง อา...เเล้วผมก้เล่าเหตุการณ์เมื่อวานให้คิบะ ซาอิ(อยู่ด้วย?) และเนจิฟัง ส่วนปฎิกริยาก้...


       "555 กร็ากกกกก ฮาๆๆๆ "อย่างที่เห็น ยังกะเดจาวูเลยอะ มันไม่ห่วงผมเลยชะ?==


       "เเหม่ นายนั่นอาจจะเป็นโรมิโอที่นายฝันถึงก้ได้นะ 555"เนจิพูดขึ้นอย่างติดตลก แต่ผมไม่ตลกด้วย จะว่าไป....หน้ามันก้เหมือนกันเลยนี้หว่า!!=[]= ทำไมผมถึงไม่สังเกตุเลยนะ!


       "นี้นารูโตะ เมื่อวานฉันก้เจอกับไอ้ผมเเดงเพื่องไอ้ตูดเป็ดเหมือนกันนะ"พวกผมแทนพวกนั้นด้วยฉายาคือ ไอ้จุก(ชิกามาารุ) ไอ้ตูดเป็ด(ซาสึเกะ) เเละไอ้หัวเเดง(กาอาระ)


       "เจอได้ไงอะ"ซาอิถามขึ้น นั้นดิเจอได้ไง บ้านอยู่เเถวนั้น?


       "ก้ตอนที่รถฉันกำลังจะเข้าซอยบ้านฉัน มันก้ปาดหน้าออกมาจากซอยเฉยเลยอะ เกือบชน! โชคดีที่ไม่บุบ มันเดินลงมาจากรถฉันก้เดินลงไปด่ามันทันทีเลย เเต่มันเเค่มองฉันแแล้วเดินกลับขึ้นรถเเล้วขับไปเลยอะ น่าหมั่นไส้ชะมัด-3-"


       "เอาหน่าครับ คงจะไม่ได้เจอกันอีดเเล้วหละ"



 ติ้งหน่อง ตองต่อยย เท่งป๊ะ ตึ้งตึง~(มันกลับมาเเล้ว=0=)



       "โอ็ะ!! ออดเข้าเรียนเเล้วนะครับนั่งที่กันเถอะ" ผมเดินไปนั่งที่ของตัวเองทันที เอ๊ะ! ผมพึ่งสังเกตุโต็ะของผมมันถูกจัดให้นั่งเป็นคู่นี้หน่า สงสัยคงมีพนักงานมาจัดไว้เเน่เลย มีชื่อติดไว้ด้วย


       'อุจิวะ ซาสึเกะ'



ครืดดด!!



       "เอาหละๆเงียบหน่อยๆ วันนี้เรามีเหล่านักเรียนจากโอโตะมาเรียนกับเราละนะ สนิทกันไว้หละ เริ่มจากหัวหน้า,รองหัวหน้า,กับเลขาละกัน


ตึกๆๆๆ


       ตื่นเต้นชะมัดเลยอะจะเป็นคนเเบบไหนกันนะ--;


       "อุจิวะ ซาสึเกะฝากตัวด้วย"ผมหันควับไปมองทันที เขาคือคนที่จะมานั่งข้างผมตลอดหนึ่งปีนี้หน่า แต่ทำไมเสียงคุ้นๆหว่า.....หง่ะ=[]= ทำไมต้องเป็นเจ้านี่ด้วยอาาา ม่ายยยยยยย!!!==[]==


      "นารา ชิกามารุ ดี"


      "ซาบาคุ...โนะ....กา...อาระ"


      "ไอ้ตูดเป็ด/ไอ้จุก/ไอ้หัวเเดง!!!"พวกผมสามคนลุกขึ้นมาตะโกนชี้หน้าทั้งสามทันที พวกมันมองมาทางพวกผมโดยเฉพาะไอ้เจ้าอุจิวะ ซาสึเกะ จ้องผมซะตาเเถบถล้นเลยอะ น่ากล้ว!!=[]= สงสัยจะเคืองที่ไปเรียกว่า ไอ้ตูดเป็ด


       อาาาา สงสัยชีวิตในรั้วโรงเรียนของผมจะไม่ปกติซะเเล้วสิ.....



 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฮิ้วๆๆๆ เจอกันเเย้วอะๆ ติมตามกันต่อไปนะค้าบบบบบ