ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : -ที่มาที่ไปของความวุ่นวาย-
"ว่าไงนะ!!!!!!"
ตอนนี้ผม คิบะ เเละเนจิกำลังตกใจกับสิ่งที่ซาอิขอร้องให้พวกผมทำมากจนเผลอตะโกนเสียงดังกันจนคนทั้งร้านหันมามองพวกเรา ซาอิยืนขึ้นก่อนที่จะโค้งขอโทษคนทั้งร้านก่อนนั่งลงกับที่เหมือนเดิม เเละเมื่อเห็นว่าพวกผมยังไม่หายจากการช็อคเลยพูดอะไรบ้างอย่างขึ้นมา
"เพื่อนต้องช่วยเพื่อนไม่ใช่หรอครับ.."
"มะ..มันก้ใช่นะซาอิ แต่ว่าจะให้ช่วยเรื่องเเบบนี้มัน.."ผมที่ตั้งสติได้คนเเรกตอบซาอิอย่างตะกุกตะกัก เพราะเรื่องที่ซาอิขอมันทำให้ผมตกใจมากจนหัวใจจะวายตกเก้าอี้อยู่เเล้วเนี่ย(เว่อร์= =)
"แต่เรื่องนี้มันมีที่มาที่ไปนะครับ"
ซาอิรีบพูดขึ้นมาก่อนเมื่อเห็นว่าพวกผมทำท่าจะปฎิเสธ เเต่ผมไม่สนหรอกนะว่ามันจะมาจากอะไร เพราะมันคงไม่พ้นเพราะนิสัยปากหมาไม่เลือกหน้าของซาอินั้นเเหละ ไอ้นี่เห็นใครหน้าหมั่นไส้ก้เเขวะทุกคนจนมีเรื่องเป็นประจำ เเละคนเคลียร์ก้เป็นใครไม่ได้ก้พวกผมทุกที เพราะซาอิชกต่อยไม่เก่งเลยต้องพึ่งเนจิกับคิบะที่เชี่ยวชาญเรื่องเเบบนี้(บ้าพลังนั้นเอง แอ๊ฟ!!//โดนเนจิ&คิบะถีบ) และผมก้เป็นคนจ่ายค่ารักษาพยาบาลทุกที พูดง่ายๆว่าซาอิเป็นตัวปัญหาที่คลาดสายตาไม่ได้ เเต่...เป็นไงหละที่นี้ คลาดสายตาเเค่15นาที มีปัญหาใหญ่กว่าก้อนขรี้ก็อตซิลล่าอีก เเถมยังเป็นเรื่องเเบบนี้อีก ถ้าจะเป็นงี้ ขอจมขรี้ก็อตซิลล่ายังจะดีกว่าเลยอ่าาา=0=
"ไหนลองเล่าที่มาที่ไปที่นายพูดถึงหน่อยสิ"
เนจิที่ได้สติตามผมมาเเละถามที่มาที่ไปของเรื่องนี้ทันที ส่วนคิบะหนะเหรอ มันช็อคจนนำ้ลายฟูมปากสลบไปแล้วเเหละ--(เฮ้ยๆ!! นำ้ลายฟูมปากนั้นตายรึเปล่าหนะ=[]=)
"ก้คือว่า...."
15 นาทีที่เเล้ว ณ หน้าห้องน้ำาาาาาาา [writer talk]
ร่างบางของซาอิเดินออกมาจากห้องนำ้ชาย แต่เห็นชายหญิงคู่หนึ่งยืนบังทางออกโดยที่ฝ่ายชายยืนหันหลังให้เขาอยู่ ซาอิเลยเดินไปยืนรอหลังผู้ชายคนนั้นเพื่อรอให้เขาขยับจะได้ออกจากห้องน้ำซะที เเต่เมื่อเดินไปไกล ซาอิก้ได้ยินบทสนทนาที่ดูเหมือนกับว่าฝ่ายชายจะกำลังทิ้งฝ่ายหญิง
'ฉันเบื่อเธอละ จะไปไหนก้ไปเธอมันน่ารำคาญ จู้จี้อะไรนักหนาก้ไม่รู้น่ารำคาญชะมัด'
ฝ่ายหญิงได้ยินดังนั้นเเสดงอาการตกใจตาเบิกกว้าง เอามือปิดปากทำท่าจะร้องไห้ทันที ซึ่งดูจากอาการแล้วคงจะเพิ่งคบกันไม่นานแน่นอน
'ทะ ทำไมหละชิกามารุคุง ฉันสามารถเปลี่ยนตัวเองเพื่อเธอได้นะ ได้โปรดอย่าทิ้งฉันไปเลยนะ'
ชื่อชิกามารุงั้นหรอ?หึ นึกว่าตัวเองหน้าตาดีนักรึไงถึงมาทิ้งผู้หญิงหน้าห้องน้ำยังกะนิยายนำ้เน่า(อย่ามาว่านิยายเค้าน้าาาา>0<)เเถมยังมัดผมเป็นจุกอีกต่างหาก ประหลาดชะมัด
'โว้ยยยย ฉันบอกเเล้วไงว่าฉันเบื่อเธอเเล้ว เธอมันน่ารำคาญไปให้พ้นหน้าฉันไป!!!'
เเหนะ!! เเถมยังมารยาทไม่ดีตะโกนใส่หน้าผู้หญิงคนนั้นด้วย ส่วนเธอ เมื่อเห็นคนที่เดินผ่านห้องน้ำเริ่มมองมาทางนี้้ เธอจึงวิ่งหนีไปพร้อมนำ้ตาทันที ซึ่งสำหรับซาอิ มันช่าง.....น่าสมเพชจริงๆ
'คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกในละครหลังข่าวรึไงครับ'
ส่วนชิกามารุที่รู้ตัวว่ามีคนมาคนมายืนข้างหลังตั้งนานเเล้วจึงค่อยๆหันไปมองทันที ก่อนที่จะนิ่งไปเพราะหน้าตาอันสวยหวานเกินผู้หญิงบางคนของคนตรงหน้า และเผลอหลุดปากตามประสาเพลร์บอยจอมขี้เบื่อที่อยากหาอะไรทำเวลาว่าง
'เธอมีแฟนรึยัง'
ถึงจะรู้สึกติดใจตอนที่คนตรงหน้าพูดว่า'ครับ'เเต่เพราะหน้าตาอันสวยหวาน เขาจึงเลือกใช้คำว่า'เธอ'เเทนคำว่า'นาย' สำหรับเขาชายหรือหญิงก้ได้อยู่เเล้ว
'ขอโทษด้วยนะครับ ผมเป็นผู้ชาย'
'สำหรับฉัน ชายหรือหญิงก้ได้ทั้งนั้น'
'เพราะอย่างนั้นคุณถึงกลายเป็นคนน่ารังเกียจสินะครับ เพราะไม่เลือกเลยว่าจะเป็นเพศไหน^^'ซาอิพูดพลางส่งยิ้มไปให้ชิกามารุ
'ว่าไงนะ?!'ชิกามารุคิ้วขมวดที่โดนคนที่เพิ่งเจอหน้ากันเเต่ด่าว่าเขาน่ารังเกียจทันที
'คุณคงคิดว่าตัวเองเสน่ห์แรงเเละหน้าตาดีมากสินะครับ ถึงได้คบๆทิ้งๆพวกผู้หญิงเหมือนคุณผู้หญิงคนเมื่อกี้'
'พวกเธอเสนอตัวมาให้ฉันเองต่างหาก'ชิกามารุยิ้มยียวนใส่ซาอิ 'อย่างนายคงหาไม่ได้สักคนเลยหละสิ ถึงได้มาเเหวะฉัน'
'หึ สำหรับผมหนะ สามารถทำให้ใครมาเป็นของผมก้ได้ เเละผมไม่ขอเลิกอย่างทุเรศเหมือนคุณเเน่ๆ'
ซาอิยกยิ้มมุมปากอย่างท้าทาย
'ว่าเเต่เเล้วคุณ สามารถทำให้ใครก้ได้มาเป็นของคุณรึเปล่าหละ '
ชิกามารุที่รู้สึกเหมือนโดนดูถูกจึงเอ่ยไปอย่างฉุนๆ
'งั้นฉันจะทำให้นายเห็นเอง ฉันจะจีบนายเเละจะให้เพื่อนของฉันจีบเพื่อนนายให้หมดทุกคนเลย!!'
'ทำได้ก้ลองดูสิครับ ถ้าเรามีโอกาสเจอกันละก้นะ^^'
ซาอิเปลี่ยนมาเป็นส่งยิ้มพิมใจให้ชิกามารุก่อนที่จะเดินจากมา
กลับมาปัจุบันนนนนนนนน [end writer talk]
พอผมฟังเรื่องที่ซาอิเล่ามา ก้เเทบจะเอาหัวไปกระเเทกขอบโต็ะเลยทีเดียว โอ็ยยยยยว่าเเล้วไง มันเป็นเพราะนิสัยปากหมาของซาอิจริงๆด้วย เเละทำไมไอ้ชิกามารุอะไรนั่นต้องลากพวกผมเข้ามาร่วมด้วยนะไม่เข้าจายยยยย=o=
"ถึงอย่างไงฉันก้ไม่ยอมทำเด็ดขาด"คิบะพูดขึ้นมาผลางเช็ดนำ้ลายที่เคยเลอะอยู่บนปากของมัน(อ้าว ฟื้นจากการช็อคเเล้วหรอลูก//เนียน)(ใครลูกนาย=*=//คิบะ)
"ฉันก้ด้วยนะซาอิ เรื่องนี้ไม่ไหวจริงๆ"ผมพูดเสริมขึ้นมา ผลางทำหน้าเห็นด้วยกับคิบะ ส่วนเนจิก้พยักหน้ารัวๆ ผมหละกลัวหัวมันจะหลุดลงไปจิ้มถ้วยไอศกรีมจริงๆ= =
"งั้นหรอครับ...ผมว่าเเล้วว่าทุกคนต้องตอบแบบนี้"
ซาอิพูดพลางส่งยิ้มเย็นมาให้ มันทำให้ผมเสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันที ทำไมผมถึงมีลางสังเห่า เอ็ย! หอนนะ ว่าต่อไปนี้คงมีเรื่องอะไรที่ทำให้ผมเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองพูด ผมมองซาอิอย่างหวาดๆ เเต่ซาอิมันกลับส่งยิ้มหวานมาให้พวกผมพร้อมชูอะไรบางอย่างขึ้นมาก่อนที่จะกดเล่นเสียง ทำให้พวกผมที่มองอยู่อ้าปากค้างกรามเเทบหลุดเลยทีเดียว
'ผมขอถามอะไรทุกคนสักหน่อยนะครับ เพื่อนต้องช่วยเพื่อนใช่ไหมครับ?'
'แน่นอนสิ เพื่อนต้องช่วยเพื่อนอยู่เเล้ว โดยเฉพาะเวลาที่เพื่อนลำบาก'นั้นมันเสียงผมหนิ0-0
'ช่ายๆ ฉันก้ด้วย'นี้ก้เสียงไอ้คิบะ....เเต่เอ็ะ!?
'งั้นช่วยอะไรผมหน่อยสิครับ...'
'ได้สิ ฉันจะช่วยนายทุกอย่างเลย'เสียงผมอีกแล้ว0o0
'ฉันก้จะช่วยนายเหมือนกัน'เสียงคิบะอีกเช่นเคย เอ็ะ!ทำไมมันไม่มีเสียงเนจิเลยหละ
"เนจิคุง เขาเอาเเต่พยักหน้าหนะครับ เลยไม่มีเสียงในเทป"
ซาอิเหมือนจะรู้ความคิดผมเลยตอบให้ผลางเก็บเครื่องบันทึกเทปเสียงลงในกระเป๋ากางเกง
"งั้นเเสดงว่าฉันรอดเเล้วหนะสิ เพราะฉันไม่มีเสียงในเทปนี้"เนจิยิ้มอย่างดีใจเเล้วกินไอศกรีมต่อทันที เเล้วผมหละ แล้วพวกผมหละ!!!!TOT
"อะ..เอ่อ"คิบะทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบ้างอย่าง ดีมากไอ้คิบะมาช่วยกันหนีเจ้าซาอิกันเถอะTT
"ตระกูลอุซึมากิกับตระกูลอินุซึกะ คงเป็นตระกูลที่รักษาคำพูดนะครับ รึว่าผมจะเอานี้ไปให้พวกคุณลุงฟังดีน้าาาา"
"ไม่น้าาาาาา ฉันยอมช่วยนายก้ได้ แต่อย่าเอาไปให้พ่อฉันฟังน่าาาาา"ไอ้ซาอิมันขี้โกงอ่าาา มันรู้จุดอ่อนของผมกับคิบะ มันรู้ว่าพวกผมต้องช่วยมันดีกว่าการที่ต้องไปฟังพ่อเทศเรื่องเกี่ยวกับสัญญาลูกผู้ชายบลาๆๆอะไรนั่นอะT-T
"ดีมากครับ^-^" อ็ากกกก ไอ้ซาอิฉันเกลียดรอยยิ้มของแก็กกก=[]=
"โอ็ะ!"อยู่ดีๆซาอิก้อุทานออกมา พวกผมเลยเกิดความสงสัยถามซาอิไป
"มีอะไรอะซาอิ"
"นั้นมัน..."
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เอาหละ นั้นมันอะไรกันละนี้>< ตอนท้ายๆมึน ขออภัยนะคร้าบบบบบบบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น