คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : -ความจริงเปลี่ยนความคิด(SN)-
ด้านเคะ(?)(ทางขึ้นหอพัก)
"นารูโตะ นายหายไปไหนมาหะ"คิบะถามขึ้น
"ฉันก้เเค่ไปนั่งคนเดียวเเปปเดียวเองน่าาา เป็นห่วงกันเกินไปเเล้ว--;"
"จะไม่ให้พวกผมห่วงได้ยังไงละคับ ก้นารูโตะคุงผอมเป็นขี้ก้างอย่างนี้ เกิดโดนฉุดไปละก็ พวกผมอาจจะต้องออกจากโรงเรียนเลยนี้นา^^~"
"ขะ..ขอบใจมากซาอิ^^* เเต่เหมือนนายจะด่าฉันมากกว่าห่วงฉันนะเนี่ย หึ?"
"แหมๆ รู้ตัวเร็วจังเลยนะครับ ไม่เหมือนเนจิคุงเลยอะ โดนหลอกด่ายังไม่รู้ตัวเลยอะคับ"
"ก้เนจิมันซื่อบื้อหนะสิ"นารูโตะว่า(ฮัดเช้ยย!! ใครนินทาคนหล่อฟะ--//เนจิ)
"โหยยย ได้ที่หนึ่งมาตลอดเลยอวดเบ่งว่างั้น?"คิบะเอ่ยขึ้นมา
"เเน่นอนอยู่เเล้วหละ คุณที่สอง^0^~"
"หนอยๆๆ ไอ้เจ้านี่ มานี่เลย!!"ว่าเเล้วคิบะก้จัดการล็อคคอนารูโตะไว้เเล้วก้ลงมือขยี้ๆหัวสีทองๆนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว
"โอยๆๆ พอเเล้วน่าา เดี๋ยวฉันก้หมดหล่อพอดี-3-"
"โห หล่อตายหละครับ--"ซาอิขัดขึ้นมา
"โด่~ปากหมาจังนะ คุณที่สามมม"นารูโตะพูด
"นารูโตะคุงครับ อยากไปเฝ้าพระอินทร์เร็วขึ้นไหมครับ--*"
"ใครจะอยากไปหละ แบร่;p"
"นารูโตะคุงง--* งั้นไปเลยละกันนะครับ!"ว่าเเล้วซาอิก้วิ่งไล่ทำท่าจะบีบคอนารูโตะไปทั่ว ทางเดินทันที สร้างเสียงหัวเราะให้คนที่เดินผ่านไปมาเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะคิบะ พี่เเกลงไปนอนหัวเราะกับพื้นซะเเล้ว--;
ด้านเมะ(?)(อยู่ในลิฟท์)
"นายรู้ตัวคนร้ายเเล้วใช่ไหม?"ซาสึเกะถามชิกามารุ
"นายยังไม่รู้รึไง?"
"รู้สิ เเต่ยายนั่นจะทำอย่างนี้ไปทำไมกันละ"
"ก้ไม่รู้สิ พรุ่งนี้ลองไปดูไหมละ ตึกหน่ะ"
"ก้เอาสิ"
"พรุ่งนี้ค่อยไปขอลุงเอาละกัน"
"อือ ฉันโทรไปบอกลุงเย็นนี้ก้ได้"
"ไปปะ กาอาระ"ซาสึเกะพูด
"....ไป"
"โอเค งั้นพรุ่งนี้เจอกันหน้าประตูโรงเรียนละกัน"ชิกามารุนัด
"อือ งั้นฉันไปละ ต้องไปจัดการอะไรสักหน่อย"ซาสึเกะบอกลาชิามารุเเละกาอาระ เเละเดินออกจากลิฟท์มา ถึงพวกเขาจะอยู่ห้องเดียวกัน เเต่ต้องนอนกันคนละชั้น เขาอยู่ชั้น3 ห้อง345 ชิกามารุอยู่ชั้น 4 ห้อง445 กาอาระอยู่ชั้น5 ห้อง 545 สรุปว่าเรียงกันลงมานั้นเองระหว่างที่คิดอะไรเพลินๆ ซาสึเกะก้ได้เดินมาถึงห้องของเขาสักที่ มันอยู่ใกล้ลิฟท์มาก ถัดจากลิฟท์มาเเค่ 2-3ห้องเท่านั้น ถือว่าสะดวกมากสำหรับการเดินทาง ท่านผ.อเขาจัดห้องได้ดีจริงๆ
กึก!
เมื่อลองหมุดลูกบิดประตูดู ซาสุเกะก้พบว่าประตูห้องมันยังล็อคอยู่
'ยังไม่ถึงสินะ'ซาสึเกะคิด
เขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเนื้อดี เพื่อหากระเป๋าเงินสีดำอันโปรดทันที เมื่อหยิบได้เเล้ว นิ้วเรียวก้จัดการหยิบการ์ดสีขาวเเถบเขียวใบหนึ่งขึ้นมา ก่อนที่จะรูดตรงช่องของเครื่องมือไฮเทคที่ติดอยู่บนประตู
ตึด!
เสียงสัญญาณบ่งบอกว่าตอนนี้ เขาสามารถเปิดประตูบานนี้เมื่อไหรก้ได้ ซาสึเกะจัดการหมุนลูกบิดเเละผลักประตูเข้าไปในห้องทันที
ภายในห้องที่ดูสะอาดตาเเละน่าอยู่กว่าที่เขาคิดมาก เเสดงว่าคนสร้างเป็นคนที่รสนิยมดีทีเดียว
ซาสึเกะเปลี่ยนรองเท้าเเล้วเดินสำรวจห้องทันที ห้องนี้มีทั้งห้องนำ้เเละห้องครัวขนาดเล็กที่พร้อมใช้งาน ส่วนพวกของสดหรืออาหารสำเร็จรูปก้มีอยู่ในตู้(เหมือนheจะไม่ได้สังเกตเตียง=,.=)
แอ๊ด~
ซาสึเกะหันหลังไปมองผู้มาใหม่ทันที ตัวเขาเองตอนนี้กำลังเดินอยูที่ห้องรับเเขก
--------------------------เดี๋ยวมาต่อนะค้าบบบบ---------
ซาสึเกะเดินออกไปทางประตูทันที พบกับรูมเมทตัวเล็กที่กำลังถอดรองเท้าเปลี่ยนเป็นรองเท้าใส่ในห้องอยู่ เนื่องจากเจ้าตัวนั่งหันหลังให้เขาอยู่ ซาสึเกะจึงยืนรอ
เมื่อใส่รองเท้าเสร็จนารูโตะจึงยืนขึ้น หันหลังเตรียมเดินเข้าไปข้างใน เเคต่ก้ต้องชะงักเมื่อเห็นร่างสูงที่เพิ่งไปมีเรื่องด้วย
พอคิดกลับไปถึงเรื่องนั้น นารูโตะก้รู้สึกถึงอาการน่าร้อนขึ้นมาทันทีจึงก้มหน้าเอาไว้ เเละรีบซอยเท้าหนี เเต่เมื่อถึงส่วนของห้องนอนเท่านั้นเเหละ นารูโตะชะงักเท้าดังกึกทันที
ซาสึเกะที่เดินตามมาก้หยุดตามเพราะงงว่าทำไมนารูโตะถึงทำหน้าซีดอย่างนั้น เเต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเท่านั้น ซาสึเกะรู้ทันทีว่านารูโตะเป็นเเบบนี้เพราะอะไร
เตียงคู่!!!
นารูโตะกับเขาต้องมานอนเตียงคู่ด้วยกันเนี่ยนะ!!
'นี่มันอะไรกันฟะเนี่ย!!!=[]='เสียงในใจของทั้งสองดังก้องขึ้นมาทันที
"เอ่อ..."ซาสึเกะเป็นคนเอ่ยขึ้นมาก่อนเพื่อทำลายบรรยกาศตอนนี้
เเต่ไม่ทันทีซาสึเกะจะพูดอะไรมากกว่านี้ นารูโตะก้สะดุ้งสุดตัวก่อนจะใส่ตีนหมาไปที่ตู้เสื้อผ้าเเล้วหยิบของที่จำเป็นต่อการอาบนำ้ออกมาเเล้วรีบซอยยิบเข้าห้องนำ้ไปอย่างรวดเร็ว
ซาสึเกะจึงเเต่เเต่ยืนอ้าปากค้างไว้อย่างงงๆ
(ในห้องนำ้)
ปึง!!
นารูโตะเมื่อจัดการใส่ตีนหมาหนีซาสึเกะเรียบร้อยเเล้ว ตอนนี้เขาก้มานั่งผิงประตูห้องนำ้กอดเสื้อผ้ากับของใช้ตัวเองเเน่นเเละหอบเเหกอยู่นั้นเอง
'เหนื่อยวุ้ย=[]=;'นารูโตะคิด
"เเฮกๆ...แฮก..อึก..แฮกๆ"
'เอาไงดี ถ้าออกไปก้ต้องเจอหมอนั่นอีกอะสิ ไม่เอาอ่าาาาTOT'นารูโตะคิดพลางขยี้หัวยุ่งๆสีเหลืองทองของตัวเอง
'จะหลบในนี้ตลอดไปก้ไม่ได้ ตายก่อนพอดี--;'นารูโตะยังคงคิดอยู่อย่างงั้น เเต่เปลี่ยนมาเอามือจับคางใช้ความคิดเเทน
"........................"
"..............................."
"......................................."
"โว้ยยยยยยย!!!=[]="เมื่อคิดไม่ออก นารูโตะจึงตะโกนขึ้นมาอย่างอารมณ์เสีย
ทางด้านนอก ซาสึเกะที่กำลังจัดของอยู่พอได้ยินเสียงนารูโตะก้สะดุ้งขึ้นมาทันที ซาสึเกะเหงื่อเเตกหันซ้ายหันขวาเพื่อหาต้นเสียง(;--)(--;)(;--)(--;) เมื่อไม่ได้ยินอะไรอีก ซาสึเกะจึงเปลี่ยนมาพนมมือสวดมนต์เเทน
"พุทโธ ทัมมัง สังคัง รังเเค อย่ามาหลอกกันเลยนะสาธุ><"เมื่อสวดเสร็จซาสึเกะจึงจัดของต่อด้วยความหวาดกลัวที่ยังเหลืออยู่(_ _;)
กลับมาทางห้องนำ้อีกครั้ง
เมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มฝังตัวอยู่ในห้องนำ้นานเกินไป นารูโตะจึงตัดสินใจเผชิญหน้ากับซาสึเกะเเทน เขาจึงรีบอาบนำ้สระผมทันที เพราะมันยังดีกว่าเขามานั่งจิตตกอยู่ในห้องนำ้แบบนี้
พอนารูโตะอาบนำ้เสร็จเละเดินออกมาจากห้องนำ้พร้อมผ้าเช็ดหัวผาดบ่าก้พบว่าไฟในห้องได้ถูกเปิดจนสว่างจ้าเเละเเอร์ก้ถูกเปิดจนเย็นชำ่ เมื่อหันไปทางเตียง ก้พบซาสึเกะกำลังหลับอยู่บนเตียงโดยมีหนังสือเล่มหนึ่งกางวางอยู่บนหน้า
นารูโตะจึงเดินไปที่เตียงทันที เเละเข้าไปยืนใกล้ๆซาสึเกะพลางหยิบหนังสือเล่มนั้นออกมาจากใบหน้าหล่อเหล่าอย่างเบามือ เมื่อลองสังเกตดูดีๆนั้น นารูโตะเพิ่งจะรู้ตัวว่าซาสึเกะคือคนที่หล่อมากคนหนึ่ง ใบหน้าคมเข้ม เเละดวงตาสีดำสนิทที่เหมือนจะดึงดูดแปลกๆ จมูกโด่งได้รูปเเละปากเรียวนั้น เมื่อนึกมาถึงตอนนี้ นารูโตะก้เกิดอาการหน้าเเดงอีกครั้ง เขายังจำสัมผัสของริมฝีปากนี้เมื่อกลางวันได้อยู่เลย
มือเล็กถูกยกขึ้นมาเเละกำลังจะไปสัมผัสกับปากเรียวของคนที่นอนอยู่ เเต่เเล้วคนที่คิดว่าได้หลับไปเเล้วกลับลืมตาขึ้นมา นารูโตะรีบชักมือกลับไปไว้ข้างหลังทันที พลางทำท่ามองไปรอบๆห้องเหมือนไม่รู้ไม่ชี้-3-
"นาย...."เมื่อถูกเรียก นารูโตะจึงสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะลากสายตาไปยังร่างสูงที่ลุกมานั่งตั้งเเต่เมื่อไหรไม่รู้
"มานี่สิ"ซาสึเกะพูดพลางเอามือตบลงบนที่นอนข้างๆเขา ส่วนนารูโตะนั้นก้เผลาทำตามอย่างว่าง่าย
เมื่อนั่งเสร็จเเล้ว ผ้าเช็ดหัวที่ผาดบ่านารูโตะอยู่ก้ถูกดึงไปทางข้างหลังเเละวางแผละอยู่บนหัวทองๆที่เปียกนำ้ทันที ผ่านไีปสักพัก สัมผัสบางเบาก้เข้ามาที่ศีรษะของนารูโตะ มันสบายมากจนนารูโตะเกือบจะหลับไปเลยที่เดียว ระหว่างที่กำลังเคลิ้มๆนั้น ก้มีเสียงเรียกให้นารูโตะตื่นขึ้นมาเบาๆ
"ขอโทษนะ.."
นารูโตะหันหลังขวับทันที พบกับใบหน้าหล่อกำลังก้มหน้าเล็กน้อยเเละคิ้วเข้มขมวดเล็กน้อย ก้เหมือนจะไม่กล้าสู้สายตานารูโตะ
"เอ่อ..."
"ฉันขอโทษที่ดูถูกป้านาย"เเต่ไม่ทันทีนารูโตะจะพูดอะไร ซาสึเกะก้พูดขัดขึ้นมาซะก่อนเเละก้มหน้าลงตำ่กว่าเดิมอย่างสำนึกผิด
"................"
เมื่อไม่มีเสียงตอบรับ ซาสึเกะจึงคิดว่าคงโดนเกลียดซะเเล้วสิ
"ฉันก้....ขอโทษด้วยนะ"ซาสึเกะเงยหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว พบกับใบหน้าหวานของนารูโตะกำลังยิ้มแหยะๆเหมือนกำลังขอโทษมาให้เขาอยู่
ซาสึเกะจึงเปลี่ยนมาทำหน้าสงสัยเเทน นารูโตะที่ดูเหมือนจะสังเกตเห็นจึงขยายความต่อทันที
"ฉันขอโทษที่ไปว่าครอบครัวนายไง-///-"ซาสึเกะจึงพยักหน้าน้อยๆอย่างเข้าใจ
"งั้น....เราก้หายกันเเล้วสิ"ซาสึเกะว่าพลางยิ้มน้อยๆ
"คงงั้นมั้ง"นารูโตะว่าเเละยิ้มตาม
"....................."เเละเเล้วความเงียบก้เข้าครอบงำทันที
ทั้งสองจึงจ้องหน้ากันพักใหญ่จนกระทั่งใบหน้าคมเข้มเริ่มขยับเข้าใกล้ใบหน้าเรียวเล็ก จนระยะห่างของทั้งสองคนเพียงเเค่ปลายจมูกเท่านั้น
"เอ่อ...."นารูโตะเอ่ยขึ้นมาเบาๆ เรียกสติของซาสึเกะได้เป็นอย่างดี
"ฉะ..ฉันไปอาบนำ้ก่อนนะ"
"อะ..อืม"
หลังจากจบบทสนทนาซาสึเกะก้จักการนำเสื้อผ้าเเละของใช้ของตัวเองเข้าห้องน้ำทันที
ทางด้านนารูโตะก้ล้มตัวลงนอนเเละดึงผ้ามาคลุมจนถึงครึ่งใบหน้าที่กำลังแดงของตัวเองทันที
'เกือบไปแล้วสิเรา-///-'ทั้งสองคิดขึ้นพร้อมกัน
เมื่อซาสึเกะออกมาจากห้องนำ้ก้พบว่านารูโตะได้หลับไปแล้วเรียบร้อย ร่างสูงเดินอ้อมมาหานารูโตะที่อีกด้านของเตียงก่อนจะล้มตัวลงนอนบ้างพลางมองใบหน้ายามหลับของคนตัวเล็ก ใบหน้าหวานกำลังหลับปุ๋ย มันน่าเอ็นดูเหลือเกิน ซาสึเกะเอือมมือไปจับปลายผมที่ลงมาระหน้าหวานเก็บที่ใบหูเล็ก เเละลูบเเก้มนวลอย่างเเผ่วเบา
'ชักจะเริ่มชอบนายขึ้นมาเเล้วสิ'ซาสึเกะคิดพลางยื่นใบหน้าไปจุ๊บหน้าผากนารูโตะเบาๆ นารูโตะยิ้มรับน้อยๆเหมือนกำลังฝันดีอยู่
"ฝันดีนารูโตะ"ซาสึเกะว่าเเละนอนหลับตามไปอีกคน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงบ้างฮะทุกโคนนนนนน หนุกป่าวๆ
พรุ่งนี้ผมอาจจะมาต่อให้อีกสักตอนนะคร้าบบบบบ
"ฝันดีเหล่ารีดเดอร์ทุกคน"
ความคิดเห็น