คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -รักได้ไหม? ไอ้เพื่อนคิดไม่ซื่อ!2-
-รักได้ไหม? ไอ้เพื่อนคิดไม่ซื่อ!-
Type: Comedy,romance
Rage: 13+
Couple: Sasuke x Naruto
"ไง......เจ้าเซอะเบ๊อะ"
"เอ่อ...ยะ โยว! ว..ว่าไง ฮาๆ บังเอิญจังเลยนะ^^;"ร่างบางพูดพร้อมเอามือไปไขว้หลังไว้ก่อนกำแน่น เพื่อข่มอาการตื่นตกใจของตน พร้อมคิดในใจว่า 'นั้นสิ! มันบังเอิญเกินไปแล้วนะ'สวรรค์จะแกล้งเขารึไงกัน
"อืม นั้นสินะ บังเอิญจริงๆ"ร่างสูงว่าผลางมองมือที่ไคว้หลังไว้ของร่างบาง เเละพอจะรู้ว่าที่ร่างบางตรงหน้าทำแบบนี้ก้เพราะเค้า ซาสึเกะเลยกระตุกยิ้มที่มุมปากพร้อมเอามือลวงกระเป๋ารอ เพื่อนารูโตะจะพูดอะไรบ้าง
ส่วนนารูโตะที่ไม่เห็นร่างสูงจะพูดอะไรต่อเลยยืนนิ่ง ผ่านไปสักพัก ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ร่างบางเลยตัดสินใจเปิดบทสนทนาขึ้นมาก่อน
"ไปไหนมาหรอ"ทั้งที่รู้อยู่เเล้วว่าคำตอบคืออะไร เเต่ก้ไม่รู้จะพูดอะไรนี้หน่า
"ไปบ้านซากุระมา"
"หือ?"ร่างบางขมวดคิ้วทันที
'ไปบ้านซากุระจังมา? โกหกนี้หว่า เมื่อกี้ยังเห็นโซ้ยราเมงสบายใจเฉิบอยู่เลย= = ว่าเเต่โกหกทำไมหละ?'
"ไปทำไมหรอ"ถึงจะรู้ว่าโกหก เเต่อย่างน้อยก้ขอรู้หน่อยเถอะ ว่าถ้าไปจริงๆจะไปทำไม
"มันไม่เกี่ยวกับนาย"ร่างสูงกล่าวเช่นนั้น ไม่ใช่เพราะอะไร เเต่เพราะเขาคิดเหตุผลไม่ออกต่างหาก! จะให้เจ้าตัวดีรู้ไม่ได้เด็ดขาด ว่าที่เขามาร้านเเถวนี้ เพราะต้องการมาดักเจอนารูโตะ แถมเขายังต้องการพิสูจน์บางอย่างกับคนตรงหน้านี้ด้วย
"เออ! ใช่! มันไม่เกี่ยวกับฉันนี้ งั้นฉันไม่ยุ่งกับนายเเล้วไปหละ!"ร่างบางตะคอกผลางกึ่งเดินกึ่งวิ่งตรงเข้าร้านอิจิราคุทันที ร่างสูงมองตามร่างบางที่เดินเข้าร้านไปผลางทำหน้างุนงง สักพักก้เเปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม
'หึๆ นารูโตะ ยิ่งนายเเสดงอาการอย่างนี้ มันก้เท่ากับว่านายให้ความหวังฉันนะ ฉันพอมีโอกาสสินะ หึๆ'ร่างสูงคิดผลางเดินยิ้มไปอย่างอารมณ์ดี ไปรอที่จุดนัดพบก่อนเริ่มภารกิจ
ฝ่ายร่างบางนั้น พอเดินเข้ามาในร้านก้จัดการสั่งอาหารในทันที
"ลุงฮะ! ขอมิโสะราเมงซูปเปอร์พิเศษเลยฮะ!"นารูโตะสั่งผลางเดินไปนั่งกระแแทกก้นกับเก้าอี้ในทันที
"อ้าวไงนารูโตะ วันนี้มาซะเช้าเชียว...แล้วนั้นเป็นอะไรหละ อารมณ์ไม่ดีเเต่เช้าเลยหรอ"คุณลุงเจ้าของร้านพูดผลางส่งยิ้มเอ็นดูไปให้นารูโตะ ร่างบางเพียงเเค่ยิ้มเเหยๆ ส่งไปให้
"แหะๆ มีเรื่องให้ปวดหัว(ใจ)นิดหน่อยหนะฮะ"ร่างบางกล่าวผลางนึกถึงเหตุการเมื่อครู่
'ชิ! ไม่เกี่ยวกับเรางั้นหรอ ใช่สี๊ เรามันไม่มีความหมายอะไรกับเขาสักหน่อยหนิ เอ๊ะ! ว่าเเต่ทำไมเราจะต้องน้อยใจไอ้บ้านั้นด้วยหละเนี่ย เเต่เเค่พอคิดว่าสมมุติไปจิงจะเป็นยังไง มันก้หงุดหงิดจริงๆเล๊ย โอ๊ย~หงุดหงิดโว้ยยย นี้มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกับฉ้านน(เมนไม่มาไงลูก เเอ็ฟ!!:เนียน//โดนโตะถีบ) ว่าเเต่.......ฉันหงุดหงิดใครกันหละ หงุดหงิดที่ซาสึเกะไปหาซากุระจัง รึหงุดหงิดที่ซากุระมีซาสึเกะไปหา รึว่านี้เรากำลังตกหลุมรักซาสึเกะกันเเน่ อ็ากกกกกกก ใครก้ได้บอกฉันที ฉันต้องการผู้เชียวชาญ...'
เเละความคิดก้หยุดชะงักทันที เพราะคุณลุงเจ้าของร้านยื่นราเมงชามโตเเบบพิเศษที่ร่างบางสั่งไปวางบนโต็ะ พร้อมลูบเส้นผมสีทองอย่างอ่อนโยน
"อย่าหักโหมมากเกินไปหละ"คุณลุงพูดเเล้วก้เดินจากไปทำงานต่อ สำหรับนารูโตะเเล้ว คุณลุงเจ้าของร้านก้เปรียบเสมือนลุงแท้ๆของเค้าคนนึ่ง เหมือนคนในครอบครัว
"ฮะ! ขอบคุณนะฮะคุณลุง อิทาดากิมาสสสส"นารูโตะพูดขอบคุณเสร็จเเล้วก้รีบโซ้ยราเมงของโปรดอย่างรวดเร็ว ลืมเรื่องอาการหงุดหงิดเมื่อกี้ไปในทันที
"อิ่มเเล้วคร้าบบบบ ขอบคุณสำหรับอาหาร ไปก่อนนะฮะคุณลุง เเล้วผมจะมาใหม่"นารูโตะกล่าว เเล้ววางเงินค่าราเมงไว้บนโต็ะก่อนจะเดินออกจากร้านไป เเต่พอออกมาจากร้าน ร่างบางก้สังเกตเห็นใครบ้างคน เดินเคียงคู่มากับเพื่อนสาวอย่างอารมณ์ นารูโตะเห็นดังนั้นจึงเดินไปหาสองคนนั้นทันที
"คิบะ~ฮินาตะจางงงง"ร่างรีบเรียกสองคนนั้น ทั้งสองหันมาทางต้นเสียง เเต่เมื่อฮินาตะเห็นว่าใครเรียก เธอก้ออกอาการเขินในทันที ทั้งสองคนอื่นรอให้คนที่เรียกพวกเขาไว้เดินเข้ามาคุย
"อ้าว เออว่าไงนารูโตะ เรียกพวกฉันกันทำไมอะ เเล้วดูฮินาตะสิเจอนายทีไรเป็นงี้ทุกที"
"อ้าว ฉันผิดหรอเนี่ย"ร่างบางพูดผลางชี้ตัวเองเเล้วทำหน้างงๆ
"เออใช่ นายผิด....ว่าเเต่มีเรื่องไรหละถึงเรียกเนี่ย"
"เอ่อ...ฉันอยากขอความคิดเห็นจากนายสักหน่อยหนะ ช่วยฟังเรื่องที่ฉันจะเล่าหน่อยได้ปะละ"
"ก้เอาสิ ชักอยากรู้ละเนี่ย"
"คือ..เรื่องเปนงี้ มีนาย Aกับ B ทั้งคู่ บลาๆๆๆ ๆๆๆๆ"ร่างบางเล่าเรื่องทุกอย่างระหว่างเขากับซาสึเกะ เเน่นอนว่าเรื่องจูบด้วย-/////-
"โหหห ทำไมมันเหมือนนิยายหยั้งเงี้ยอะ(ก้นิยาย(สั้น)จึงๆนิหน่าฮุฮุ><) นายเเต่งนิยายหรอนารูโตะ"คิบะทำหน้าไม่เชื่อ ไม่เชื่อว่านารูโตะจะเเต่งนิยายออกมาได้
"อะ เอ่อ ใช่ๆ ฮ่าๆๆ ฉันเเต่งนิยายเล่นๆอยู่หนะ ว่าเเต่นายจะบอกฉันได้รึยัง ว่าอาการของตัวละครของฉัน มันคืออะไร"นารูโตะกล่าวผลางทำสีหน้าลุ้นระทึก
'ขออย่าให้เป็นอย่างที่ฉันคิดเลย'
"อ้าว! เป็นคนเเต่งเองยังไม่รู้อีกหรอเนี่ย กรรมๆ มันก้คืออาการที่นาง(นาย)เองตกหลุมรักพระเอกหนะสิถามได้"พอฟังที่คิบะพูดจบ ร่างของนารูโตะก้เกิดอาการสตั้น 3 วิทันที(ไม่ใช่ละๆ)
'นางเองตกหลุมรักพระเอกหนะสิ'
'นางเอกตกหลุมรักพระเอกหนะสิ'
'ตกหลุมรักพระเอกหนะสิ'
'ตกหลุมรัก....ซาสึเกะ.....หนะสิ'
"อ็ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"เมื่อคิดได้ดังนั้นนารูโตะก้วิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที ปล่อยให้สองคนข้างหลัง ยืนงงเต็กกับพฤติกรรมของเขา
พอวิ่งออกมาเเล้วร่างบางก้รีบวิ่งไปทางป่าทันที ตอนนี้เค้าต้องการที่ที่สงบ เพื่อสยบเสียงหัวใจที่ดังลั่นเเทบจะกระเเดนออกมาข้างนอกของตัวเอง เมื่อวิ่งมาถึงเเม่น้ำเขารีบควักน้ำล้างหน้าล้างตาทันที เพื่อหน้าที่ร้อนผ่าวของเขาตอนนี้จะเย็นลงบ้าง พอล้างหน้าเสร็จร่างบ้างก้เดินไปนั่งพักกาย(พักใจ)ที่ต้นไม้ข้างลำธารทันที ผลันนึกถึงคำพูดของคิบะหน้าที่เริ่มหายเเดงก้กลับมาเเดงฉ่าาอีกครั้ง
'ตกหลุมรักงั้นหรอ..'
เขาจะไปตกหลุมรักซาสึเกะได้ยังไง ร่างบางคิดพลางกอดเข่า เเละเเล้วเขาก้เริ่มทบทวนความคิดและความรู้ที่มีต่อซาศึเกะ เขามีความสุขเมื่ิออยู่ใกล้รึทะเลาะกับซาสึเกะ เขาไม่ชอบใจเวลาพวกผู้หญิงพูดถึงซาสึเกะ ไม่ชอบให้ซาสึเกะพูดถึงผู้หญิงด้วย-3-
'เอ็ะ! นี้ฉันชอบมันจริงๆหรอเนี่ย ไม่น้าาาาาาา ฉันไม่ได้ชอบผู้ชาย ม่ายยยยยย'
ร่างบางเดินออกป่าจากป่า เมื่อคิดว่าพอจะเข้าใจความรู้สึกตัวเองเเล้ว ใช่...เขาชอบซาสึเกะ เเต่เมื่อคิดว่าซาสึเกะคงไม่มีทางชอบเขา ร่างบางเลยเดินคอตกไปเรื่อยๆ เเละเมื่อเงยหน้าขึ้นมามองก้ต้องต้องตกใจเเละรีบวิ่งไปทันที
ความคิดเห็น