คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 7
"วันนี้จะไปไหนหรอจุนมยอน?"
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าคนผิวขาวยืนส่องกระจกจัดแต่งทรงผมมาได้พักใหญ่ๆแล้ว แถมวันนี้ก็ดูจะแต่งตัวเยอะกว่าวันอื่นๆ เสื้อเชิ้ตพร้อม แจ็กเก็ตพร้อม กางเกงขาสามส่วนพร้อม นี่จุนมยอนจะออกไปไหนนะ เย็นมากแล้วแท้ๆ
"มีงานเลี้ยงคืนสู่เหย้าที่โรงเรียนน่ะ" จุนมยอนหันมายิ้มให้ ก่อนจะหันไปปัดผมหน้าม้าให้เข้าที่ แต่สิ่งที่เห็นในกระจกก็คือร่างสูงที่นั่งกระพริบตาปริบๆและมองมาที่เขางงๆ
"เรายังไม่ได้บอกคริสหรอ?" จุนมยอนเดินมานั่งลงข้างๆคริส
"ยังน่ะสิ" ร่างสูงว่าก่อนจะแกล้งทำหน้าบูดบึ้งเพื่อจะแสดงออกว่า 'งอนนะ'
"โอ๋ อย่าหน้างอสิ" จุนมยอนยิ้มร่าก่อนจะใช้นิ้วจิ้มแก้มอีกคนจนคริสหลุดยิ้มออกมา
"ไปส่งมั้ย?" คริสเสนอจะขับรถไปส่งจุนมยอนที่โรงเรียน ใจจริงคืออยากไปส่องว่างานวันนี้มีใครที่ควรจะระวังมั้ย ถ้ามีจะได้เปิดตัวไปเลยว่าจุนมยอนน่ะมีแฟนแล้ว
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราขับรถไปเอง" คริสพยักหน้ารับช้าๆ
"แบคฮยอนกับคยองซูก็ไปใช่มั้ย?"
"ใช่ วันๆเราเจอแต่หน้าคริส เบื่อแล้ว" จุนมยอนแกล้งร่างสูงเล่น ก่อนจะตบท้ายด้วยการแลบลิ้นใส่
"เหอะ!" คริสกอดอกก่อนจะสะบัดหน้าหนี
"คึคึ เราไปนะ ข้าวเย็นเราทำไว้แล้วอยู่ในตู้เย็น..หิวก็อุ่นเอา" จุนมยอนลุกไปหยิบโทรศัพท์มือถือ กระเป๋าสตางค์และกุญแจรถใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง
"อย่ากลับดึกมากล่ะ" คริสเดินตามมากอดร่างเล็กจากด้านหลัง ก่อนจะลูบเส้นผมนิ่มเบาๆ
"ครับ" จุนมยอนยิ้มก่อนจะพยักหน้า
"อย่าให้ใครมาจีบนะ" คริสมองไปที่แหวนเงิน ที่นิ้วนางข้างซ้ายของจุนมยอนก่อนจะกดจูบไปที่แก้มใสเบาๆ
"ไม่หรอก เราจะจีบเขาก่อนเอง"
"จุนมยอน -*-" อีกครั้งที่คริสทำหน้างอ จุนมยอนแอบกลั้นขำก่อนจะหันมาจุ๊บร่างสูงเบาๆ
"ไปนะ~" ร่างบางยิ้มอย่างร่าเริงก่อนจะเดินออกจากห้องไป คริสมองตามร่างเล็กก่อนจะส่ายหน้าเบาๆและคลี่ยิ้มให้กับความสดใสร่าเริงของอีกคน นานๆจะได้ออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกสักที วันนี้จะปล่อยวันนึงก็แล้วกัน
.
.
.
.
.
.
ร่างเล็กเลี้ยวรถเข้ามาจอดภายในสนามฟุตบอลกลางแจ้งซึ่งวันนี้ถูกใช้เป็นที่จอดรถชั่วคราวเนื่องจากงานคืนสู่เหย้า ซึ่งแน่นอนว่านักเรียนเก่าไม่ว่าจะรุ่นไหนก็คงจะมากันอย่างล้นหลาม ลำพังที่จอดรถผู้ปกครองและอาจารย์คงจะรองรับไม่พอแน่ๆ เมื่อดับเครื่องได้สักพักจุนมยอนก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนทันที ปลายสายไม่ได้รับโทรศัพท์แต่หลังจากจุนมยอนตัดสายไปไม่นานอีกฝ่ายก็โทรกลับมา
"แบคฮยอนอยู่ไหนแล้วอ่ะ?" จุนมยอนยิงคำถามทันทีที่กดรับ
(แกถึงแล้วหรอวะ รอแป๊บนึงดิ) เสียงแผดๆของแบคฮยอนที่ไม่ได้ยินเสัยนานตอบกลับมา
"แล้วคยองซูถึงยังอ่ะ?"
(ไม่แน่ใจว่ะ ร้านมันอยู่ใกล้โรงเรียนอาจจะถึงแล้วมั้ง แกลองโทรหามันดูสิ)
"อ่อ ได้ๆ"
(ถ้าถึงแล้วก็รอฉันก่อนนะ จะได้เข้าไปพร้อมกัน) แบคฮยอนกำชับก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อ
"โอเค เจอกันๆ" จุนมยอนวางสายจากแบคฮยอน และต่อสายหาคยองซูทันที
(ว่าไงจุนมยอน~)
"อยู่ไหนแล้วอ่ะ คยองซู"
(ยังอยู่ร้านอยู่เลย แกถึงแล้วหรอ?)
"อื้ม อยู่ในรถ"
(งั้นเดี๋ยวเราออกไปละ ขอ5นาที)
"ถ้างั้นเรารอแถวหน้าโรงเรียนนะ"
(โอเคๆ เดี๋ยวเจอกันนะ)
ร่างเล็กก้าวลงจากรถและไม่ลืมที่จะกดล็อคประตู จุนมยอนเดินไปนั่งรอเพื่อนทั้งสองคนอยู่แถวๆลานรูปปั้นหน้าโรงเรียน ศิษย์เก่ามากหน้าหลายตาทั้งที่เคยและไม่เคยเห็นเริ่มทยอยมากันบ้างแล้ว บางคนก็เข้ามาทักทาย บางคนก็เดินผ่านไปเหมือนไม่เห็นกัน บางคนก็พาแฟนมาอวดด้วยนะ...รู้งี้พาคริสมาบ้างก็ดีอ่ะ แบคฮยอนกับคยองซูเองก็ไม่ได้เจอกับคริสนานแล้วด้วยตั้งแต่ที่คริสเรียนจบไป เมื่อไหร่สองคนนั้นจะมานะ เราอยากเข้าไปข้างในจะแย่แล้ว...นั่งรออยู่ตรงนี้นานๆมันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้แฮะ T^T
"จุนมยอน!"
ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงเรียกนั้น มินซอกยืนอมยิ้มอยู่ตรงหน้าเขา แก้มเป็นสีชมพูเรื่อเหมือนเด็กๆ เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนที่ดูเหมือนจะตัดสั้นลงกว่าครั้งก่อนที่เจอกันรับกับใบหน้าหวานนั้น มินซอกดูเด็กลงกว่าเดิมอีกอ่ะ ถ้านายผอมแบบนี้ตั้งแต่ตอนมัธยมนะต้องป็อปมากแน่ๆ
"นั่งทำไรคนเดียวอ่ะ?" มินซอกมองจุนมยอนไม่วางตาระหว่างที่ถามไปด้วย
"รอคยองซูกับแบคฮยอนน่ะ" จุนมยอนตอบพร้อมรอยยิ้ม
"งั้น...ฉันนั่งด้วยคนดิ" ไม่รอให้อีกคนตอบรับ มินซอกรีบสไลด์ตัวไปนั่งข้างๆจุนมยอนทันที
"ไม่เข้าไปข้างในหรอ?"
"นายยังไม่เห็นเข้าเลย นายไม่เข้าฉันก็ไม่เข้าหรอก" มินซอกยักคิ้วรัวๆ
"คึ ตามใจ"
หลังจากนั่งคุยกันได้สักพักคยองซูก็วิ่งมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าทั้งคู่ ก่อนจะตามมาด้วยแบคฮยอนที่เดินเลยเข้าไปด้านในแล้วถึงเดินย้อนกลับมา อายไลน์เนอร์ที่ตั้งใจกรีดมาอย่างดีคงอธิบายได้ว่าทำไมแบคฮยอนถึงมาช้า คยองซูเอาแต่ล้อแบคฮยอนไม่หยุดจนแบคฮยอนวิ่งไล่ตีอีกคน จุนมยอนและมินซอกเอาแต่นั่งดูและหัวเราะอย่างมีความสุข แบคฮยอนกับคยองซูเป็นเพื่อนสนิทประเภทที่กัดกันตลอดเวลาแต่ถึงแบบนั้นก็เป็นเพื่อนที่รักกันมาก ทั้งสี่คนเข้าไปภายในบริเวณโรงอาหารซึ่งในวันนี้ถูกเนรมิตรเป็นสถานที่จัดปาร์ตี้ชั่วคราว แบล็คไลท์และไฟดิสโก้ถูกจัดแต่งเอาไว้อย่างดี มีเวทีเล็กๆสำหรับให้วงดนตรีขึ้นมาเล่นคลอไปด้วย โต๊ะและเก้าอี้ถูกจัดสรรไว้เป็นชุดๆเพื่อรับรองศิษย์เก่าทั้งหลาย แถมด้วยเคาน์เตอร์บุฟเฟ่ต์ตรงกลางที่มีอาหารหลากหลายชนิดและที่ขาดไม่ได้เลยสำหรับวันนี้...แอลกอฮอล์เพิ่มความครื้นเครง
ผม คยองซู และมินซอก รีบไปจองที่นั่งเพราะยิ่งดึกคนก็ยิ่งเยอะ ผิดกับแบคฮยอนที่วิ่งไปที่ของกินก่อนเป็นอันดับแรก ตักมาเยอะเกินจนคยองซูต้องไปช่วยถือมาวางไว้ที่โต๊ะ คนเริ่มทยอยมาเยอะเรื่อยๆ ไม่นานก็มีเพื่อนมาจอยที่โต๊ะเราเป็นสิบ นั่งพูดคุยถึงชีวิตในตอนนี้และรำลึกความหลังสมัยเป็นนักเรียนด้วยกัน แบคฮยอนดูจะเมามันส์กับการเม้าท์มอยเอามากๆ ปากว่างไม่ได้ ถ้าไม่พูดก็กิน ไม่กินก็กระดกเหล้าเข้าปาก ส่วนผมก็ได้แต่จิบๆแล้วก็นั่งยิ้มฟังเพื่อนๆคุยกัน มันตลกตรงที่เวลาเมานิดๆอยากรู้อะไรนะก็จะพูดออกมาหมดเลย แต่ว่า...เอ่อ...ตอนนี้ผมเริ่มจะปวดฉี่แล้วล่ะ
"จุนมยอนจะไปไหนวะ?" แบคฮยอนตะโกนเรียกซะจนผมที่กำลังจะลุกไปห้องน้ำถึงกับสะดุ้ง
"เข้าห้องน้ำแป๊บ" ผมชี้ๆไปทางห้องน้ำที่ใกล้ที่สุด
"กลับมาเร็วๆนะมึงง" แบคฮยอนว่าก่อนจะหันไปคุยต่อ ผมจึงรีบเดินไปเข้าห้องน้ำ...ผ่านไปหลายปีโรงเรียนก็ยังเหมือนเดิม ทุกอย่างอยู่ที่เดิม กำแพงร้าวก็อยู่เหมือนเดิม...นี่ไม่คิดจะรีโนเวตเลยใช่มั้ยเนี่ย =_=
หลังจากที่ทำธุระส่วนตัวเสร็จผมก็จะเดินกลับไปที่เดิม แต่ระหว่างทางผมก็เจอกับใครคนนึงโดยบังเอิญ...คนที่ผมก็ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกันอีก เราไม่ได้โกรธกันแต่กลับไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยตั้งแต่จบมัธยม ผมแอบตกใจเบาๆที่เจอหน้าเขาแบบจะๆ แต่ดูจากสีหน้าของอีกฝ่ายแล้วเขาก็คงตกใจไม่ต่างไปจากผมเหมือนกัน
"จุนมยอน..." เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มตรงหน้า ผิดกับรุปลักษณ์ที่ดูเป็นหนุ่มหน้าหวานเอ่ยเรียกชื่อผมเบาๆ ยิ่งได้ฟังเสียงเขาก็รู้เลยว่าเขาตกใจมาก
"ฮิมชาน" ผู้ชายตรงหน้าคลี่ยิ้มออกมาบางๆเมื่อผมเรียกชื่อเขาตอบ
"ม..ไม่ได้เจอกันนานเนอะ" ฮิมชานยิ้มก่อนจะยกมือขึ้นมาเกาท้ายทอยเขินๆ
"นั่นสิ นายสบายดีนะ" ผมยิ้มให้เขาก่อนจะยื่นมือออกไปข้างหน้า
"ดีๆ นายล่ะ?" เขาเชคแฮนด์กับผมอย่างรู้พิธี
"เราก็เรื่อยๆอ่ะ" ผมยักไหล่...ก็เรื่อยๆจริงๆอ่ะ อยู่บ้านเกือบทั้งวันเลย
"นาย...ดูดีขึ้นมากเลยนะ ดูผอมลง" มือทั้งสองข้างของฮิมชานวางลงบนไหล่ของผมก่อนจะจับผมหมุนตัวไปมา
"คึ นายก็หล่อขึ้นนะ" ผมหัวเราะเบาๆกับท่าทีที่ดูตื่นเต้นตกใจของเขาก่อนจะพูดชมออกมาจากใจจริงๆ เมื่อก่อนฮิมขานใส่แว่นด้วยนะ แต่ขนาดใส่แว่นก็ยังหล่อเลย
"ขอบคุณครับ" ฮิมชานยิ้มก่อนจะยกมือขึ้นเกาท้ายทอยอีกครั้งแก้เขิน
"กินอะไรรึยัง?" ผมเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อจะต่อบทสนทนา
"ทานแล้วครับ เราไปหาที่นั่งคุยกันมั้ย?" ฮิมชานว่าพลางชี้ๆไปทางลานกิจกรรมด้านนอกโรงอาหาร
"ไปสิๆ" ผมพยักหน้ารัวๆ ก่อนจะเดินตามร่างสูงออกไป
.
.
.
.
.
"เหยยยย ทำไมจุนมยอนไปฉี่นานจังวะ" แบคฮยอนมองไปยังเก้าอี้ที่เคยมีจุนมยอนนั่งอยู่ก่อนจะโวยวายเสียงดังตามประสาคนที่มีแอลกอฮอล์อยู่ในเส้นเลือด ถึงจะบ่นไปแบบนั้นจริงๆก็แอบเป็นห่วงเพื่อนนั่นแหละ จุนมยอนเป็นคนป้ำๆเป๋อๆมาแต่ไหนแต่ไร แถมยังชอบมีคนมายุ่งให้เขาและคยองซูคอยขับไล่ไสส่งอยู่บ่อยๆ
"ไม่ได้ไปฉี่รึเปล่า" คยองซูที่นั่งอยู่ข้างๆสกิดแบคฮยอนก่อนจะชี้ไปที่จุนมยอนซึ่งกำลังเดินอยู่กับฮิมชาน
"เหยดเขขขร้ ถ่านไฟเก่าาา" แบคฮยอนตบโต๊ะก่อนจะลุกขึ้นยืนอย่างไม่เชื่อสายตา
"ไอ้บ้า มันยังคบกับพี่คริสอยู่ไม่ใช่หรอวะ" คยองซูดึงแบคฮยอนให้นั่งลงด้วยสีหน้าเอือมระอา
"เออว่ะ ฮิมชานแห้วแดกกกก" แบคฮยอนพูดเสียงดังก่อนจะหัวเราะร่วน ทำเอาคนทั้งโต๊ะหัวเราะตามไปด้วย
"พี่คริส?" มินซอกที่นั่งกินข้าวอยู่หันมามองคยองซูด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
"แฟนของจุนมยอนน่ะ" คยองซูอธิบาย มินซอกพยักหน้าเบาๆก่อนจะกินข้าวต่อ
"แฟนที่ไหน ผัวมันต่างหาก!" อยู่ๆแบคฮยอนก็โพล่งออกมา ทำเอามินซอกถึงกับสำลัก
"ไอ้แบคมึงเลิกตะโกนใส่หูกูได้มั้ย?" คยองซูหันไปตีแบคฮยอนที่เอาแต่เสียงดังโหวกเหวก จะไม่ว่าเลยถ้ามึงไม่นั่งข้างกูเนี่ย
"โทษๆๆ แต่เสียงกูมีพลังนะเมิงง" ไม่ทันขาดคำแบคฮยอนก็กลับมาพูดเสียงดังอีกครั้ง ก่อนจะฉีกยิ้มให้คยองซูที่ยกมือปิดหูแทบไม่ทัน
"แต่หูกูจะแตกแล้ว -_-" คยองซูกลอกตาไปมาด้วยความเหนื่อยหน่าย
"เอ๊ะ?"
"อะไรของมึงอีก"
"ฮยอนซิกอยู่ไหน ไม่ได้มากับมึงหรอคยอง?" แบคฮยอนถามก่อนจะแอบอมยิ้มพอเห็นคยองซูถอนหายใจออกมาเบาๆ
"ฉันให้มันเฝ้าร้าน ทะเลาะกับมันอยู่..." คยองซูตอบพลางเบนหน้าหนีไปทางอื่น นี่ถ้าไม่ถามคงจะลืมไปแล้วนะว่าวันนี้งอนกันอยู่
"มิน่าวันนี้ดูมึงเซ็งๆ ทะเลาะกันเรื่องอะไรล่ะมึง ซิกมันออกจะน่าร้ากกก" กูไม่ได้เซ็งฮยอนซิก กูเซ็งมึงต่างหากอีแบค -_-
"หุบปากแล้วหาแฟนให้ได้เหอะ เหลือมึงคนเดียวแล้วไอ้แบค" คยองซูว่าก่อนจะคีบเกี๊ยวประเคนใส่ปากแบคฮยอนให้หยุดพูด
"กูขอเคลมผัวจุนจ๋าได้แมะ ฮี่ฮี่~" แบคฮยอนเคี้ยวไปก็พูดไป พอนึกถึงพี่คริสทีก็ทำตาหวานเยิ้มเชียวนะ กูจะไปฟ้องจุนมยอนคอยดู
"เฮ้อออ -_-" คยองซูถอนหายใจออกมาอีกเฮือกใหญ่ ก่อนจะนั่งเท้าคางและมองไปยังเวทีเล็กๆซึ่งตอนนี้มีวงดนตรีของรุ่นน้องกำลังเล่นอยู่ มุกแย่งพี่คริสนี่มึงเล่นบ่อยจนกูจะคิดว่ามึงจะทำจริงแล้วนะ ถ้ามึงแย่งแฟนเพื่อนเมื่อไหร่กูจะเลิกคบมึงจริงๆด้วย...
"กูล้อเล่นน่าอย่าเพิ่งเมินกูสิคยองจย๋า" แบคฮยอนคล้องแขนเพื่อนตาโตก่อนจะเอนตัวมาซบไหล่อีกคนและเริ่มเอาหัวถูไถอย่างรู้หน้าที่
"ปกติไม่เมาก็หน้าด้านอยู่แล้ว ตอนเมาก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วมึงอ่ะ"คยองซูดีดหย้าผากแบคฮยอนเบาๆอย่างหมั่นไส้
"ทนไปเหอะ เพราะมึงคือเพื่อนรักกู แฮ่~" แบคฮยอนแลบลิ้นใส่อีกคน ก่อนจะกระดกแอลกอฮอล์เข้าปากต่ออย่างสนุกสนาน คยองซูเอาแต่เขี่ยอาหารตรงหน้าไปมาสลับกับชะเง้อมองว่าจุนมยอนจะกลับมาเมื่อไหร่ มินซอกที่นั่งตรงข้ามกับคยองซูเองก็มีอาการเดียวกัน
.
.
.
.
.
.
"ปีที่แล้วเราไปเที่ยว เห็นไอ้ตัวนี้แล้วนึกถึงจุนมยอนก็เลยซื้อมา ไม่คืดว่าจะมีโอกาสได้ให้นะ" ฮิมชานปลดตุ๊กตาหมีสีขาวจั้วะที่เขาเพิ่งจะเอามาห้อยได้ไม่ถึงชั่วโมงออก ก่อนจะยื่นให้จุนมยอนที่นั่งอยู่ข้างๆ ถึงเขาจะเอามาห้อยเพราะคิดว่าคงจะไม่มีโอกาสได้ให้แต่มันยังใหม่อยู่นะ เพิ่งเอาออกจากถุงเลย
"ขอบคุณนะ ฮิมชาน" จุนมยอนรับน้องหมีสีขาวมาก่อนจะยิ้มให้ร่างสูง ทำเอาฮิมชานเผลอใจเต้นไปเหมือนกัน
"เรายัง...คิดถึงจุนมยอนอยู่ตลอดนะ หลังจากที่เลิกกันแล้วเราก็มีแฟนใหม่ แต่สุดท้ายก็เลิกกันอีกอยู่ดี...คือเรา...ยังไงก็รักจุนมยอนมากกว่า ไม่มีใครเหมือนนาย ไม่มีใครทำให้เราลืมนายได้" ฮิมชานทำลายความเงียบที่ปกคลุมทั้งคู่ด้วยการตัดสินใจพูดความรู้สึกที่เขาเก็บกักเอาไว้มานานหลายปี ไม่มีโอกาสจะได้บอกและไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้บอกด้วยซ้ำ วันนี้เขาดีใจมากที่ได้เจอกับจุนมยอนอีกครั้ง หวังว่านายจะรู้สึกเหมือนกันนะ...จุนมยอน
"มันก็แค่ปั๊ปปี้เลิฟนะฮิมชาน เราเชื่อว่าซักวันนายจะเจอคนที่ดีกว่าเรา" มือเล็กเอื่อมขึ้นมาแตะไหล่อีกคนเบาๆก่อนจะส่งยิ้มปลอบใจไปให้
"แต่รักแรกมันลืมยากที่สุดนี่นา" ฮิมชานแค่นยิ้ม ก่อนจะก้มหน้าลงจ้องมองพื้นคอนกรีตตรงหน้า ความทรงจำสมัยเรียนเริ่มปรากฏภาพให้เห็นจางๆในหัว
"มันก็จริง..." จุนมยอนรู้ว่ารักแรกมันลืมยาก แต่ถ้ามาถามเขาตอนนี้เขาก็จำไม่ได้หรอกว่าความรู้สึกตอนที่เลิกกับฮิมชานใหม่ๆมันเป็นยังไง ก็มันผ่านมาหลายปีแล้วนี่นา
"นายลืมฉันได้สนิทเลยจริงๆหรอ?" ฮิมชานค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองจุนมยอนช้าๆก่อนจะจ้องลึกลงไปในดวงตาคู่สวยที่เขาเฝ้าคิดถึงมาตลอดหลายปี
"อืม....." จุนมยอนยู่ปาก ก่อนจะถอนหายใจเบาๆและพยายามใช้ความคิด...จำไม่ได้
"จุนมยอน" ไม่ทันที่จุนมยอนจะได้ตอบคำถามแรก คำถามที่สองก็กำลังจะตามมาติดๆ
"หื้ม?"
"จะเป็นไปได้มั้ย...ถ้าเราจะกลับมาคบกันอีกครั้ง" ร่างสูงกลั้นใจก่อนจะถามคำถามสำคัญออกไป จุนมยอนเมื่อได้ยินแบบนั้นก็เงียบไปพักใหญ่ๆ ทั้งตกใจที่ฮิมชานถามออกมาตรงๆแบบนั้นก่อนจะรวบรวมคำพูดทั้งหมดและตอบออกไปด้วยรอยยิ้ม
"เราดีใจนะที่ได้กลับมาคุยกับนายแบบนี้อีก แล้วก็ดีใจที่นายยังรู้สึกดีกับเรา...แต่เรื่องกลับไปคบกัน คงจะเป็นไปไม่ได้หรอก"
"อืม...กะไว้อยู่แล้วล่ะว่านายคงจะมีแฟนแล้วอ่ะนะ" ร่างสูงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะแค่นยิ้มเจื่อนๆเพื่อจะปลอบใจตัวเอง
"เราแต่งงานแล้ว ขอโทษนะ" จุนมยอนงึมงำในลำคอเบาๆแต่ก็ดังมากพอที่ฮิมชานจะได้ยิน ทันทีทันใดสายตาก็พลันเหลือบไปมองแหวนเงินที่นิ้วนางข้างซ้ายของคนตัวเล็กข้างๆที่ตอนนี้นั่งหน้ามุ่ยไปด้วยพอเห็นว่าฮิมชานดูซึมๆไป
"ไม่เป็นไรๆ...แต่เราก็คงจะชอบจุนมยอนแบบนี้ไปเรื่อยๆ ฮะๆๆ" ฮิมชานหัวเราะแห้งๆเพื่อทำให้บรรยากาศรอบตัวดีขึ้นมาบ้าง
"เดี๋ยวก็เจอน่า เชื่อเรา" จุนมยอนคลี่ยิ้มให้อีกคนพอเห็นว่าฮิมชานยิ้มได้ มือเล็กเอื้อมไปจับมือของร่างสูงเอาไว้ก่อนจะบีบเบาๆแทนกำลังใจ
"ว่าแต่แฟน...เอ่อ...หมายถึงสามีของนาย.." ฮิมชานพยายามเปลี่ยนเรื่องคุยแต่ก็ดูกระอักกระอ่วนอยู่ดี
"ใช้คำว่าแฟนก็ได้นะ ดีกว่า" แก้มขาวของคนตัวเล็กเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อเมื่อฮิมชานเลือกจะใช้คำว่า 'สามี' ไม่ค่อยมีใครเคยใช้คำนี้กับเขามาก่อนพอฮิมชานพูดแบบนั้นมันก็...เอ่อ...ไม่ชินแฮะ .///.
"อ่า แฟนนายเป็นใครหรอ? นอกจากพวกแบคฮยอนก็ดูไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องของนายเท่าไหร่เลย"
"คึ เขาชื่อคริสน่ะ เจอกันที่หมาลัยแล้วก็คบตั้งแต่นั้นมา...เขาแก่กว่าเรา3-4ปีได้"
"หล่อกว่าฉันรึเปล่า?"
"อืม"
"เห้ยยย นายเคยบอกว่าฉันหล่อที่สุดไม่ใช่อ่อ? หล่อกว่าฉันอีกอ่อ?"
"คึ นั่นมันก่อนที่เราจะเจอคริสนะ"
"จุนมยอนนนนนนน!!!"
"ฮ่าๆๆๆ โอเคๆ นายหล่อที่สุดในรุ่น"
"หึ่ยย ถูกต้องง"
"เหมือนเดิมจริงๆนะ นายเนี่ย"
ทั้งสองเริ่มคุยกันอย่างเปิดเผย เป็นกันเอง และหัวเราะเสียงดังมากขึ้น จะว่าไปได้คุยกับคนที่ไม่ได้เจอกันมานานมันก็เพลินดีแฮะ ยิ่งเป็นคนที่เคยสนิทกันมากอย่างฮิมชานด้วยก็ยิ่งมีเรื่องให้คุยกันเยอะแยะเลย ตอนนั้นเองที่มินซอกมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า...มาตั้งแต่เมื่อไหร่ผมกับฮิมชานไม่รู้ตัวเลย
"จุนมยอนอยู่นี่เอง" มินซอกยิ้มทันทีที่เจอจุนมยอนนั่งอยู่ที่ลานด้านนอกโรงอาหาร
"เห้ย? นั่นมินซอก200โลหรอวะ" ฮิมชานตาโตก่อนจะชี้ไปที่มินซอกอย่างไม่เชื่อสายตา ทำไมถีงเปลี่ยนไปได้มากขนากนี้วะเฮ้ย!
"ไม่ใช่เว้ย ชื่อกูเหลือแค่มินซอกเฉยๆแล้วเว้ย" มินซอกยืนกอดอก ก่อนจะแกล้งทำหน้ายักษ์ใส่ฮิมชาน
"แทบจำไม่ได้ จะหล่อแข่งกูหรอเห้ย?!"
"กูไม่แข่งกะมึงหรอกคร้าบ ไอ้คุณฮิมชาน"
"เออดีๆๆ" ฮิมชานยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างพอใจในคำตอบ
"จุนมยอนไปดูไอ้แบคมันหน่อยสิ" มินซอกเบนความสนใจมาที่คนผิวขาวผ่องแทน
"แบคเป็นอะไร?" จุนมยอนถามด้วยสีหน้าที่ดูเป็นกังวล
"เมาจ้า" มินซอกกลอกตาก่อนจะตอบ
"ถ้างั้นเราไปก่อนนะฮิมชาน" จุนมยอนรีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วหลังจากได้ยินจากมินซอก ลำพังตอนนี้เหลือคยองซูคนเดียวก็เอาแบคไม่อยู่หรอก ต้องช่วยกันสองคน
"ยังใช้เบอร์เดิมอยู่ป่ะ?" ฮิมชานหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาหวังจะเช็คเบอร์ของร่างเล็ก
"ใช่ๆๆ เอาไว้คุยกันนะ"
"โชคๆ" ฮิมชานยิ้มให้ก่อนจะโบกมือให้จุนมยอนและมินซอก ทั้งสองคนเดนกลับเข้าไปในโรงอาหารอย่างรีบร้อนเพื่อจะไปดูอาการของเพื่อนอีกคน ฮิมชานนั่งมองจุนมยอนเดินจสกไปอยู่ที่เดิม รอยยิ้มเศร้าๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวานอีกครั้งเพื่อปลอบใจตัวเอง ภาพความทรงจำเก่าๆค่อยๆฉายชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ...ไม่ว่าจะเมื่อก่อนหรือตอนนี้จุนมยอนก็จะเป็นฝ่ายเดินจากเขาไปก่อนเสมอ
"คื๊อเร่ อูล์ฟ! อาววววววววู๊~"
เสียงเพลงแปร่งๆที่ไร้ซึ่งดนตรีใดๆถูกกระจายเสียงออกตามลำโพงทุกจุดที่ถูกติดตั้งไว้ในบริเวณโรงอาหาร แบคฮยอนปีนขึ้นไปตะครุบไมโครโฟนบนเวทีก่อนจะทำการร้องเพลงอย่างมีมั่นใจ...แต่ว่ามันฟังไม่ได้เลยน่ะสิ -_-
"ไอ้เหี้ยแบค!! ลงมาเถอะกูขอร้อง" คยองซูวิ่งมาเกาะอยู่ที่ขอบเวทีก่อนจะเขย่าขาเพื่อนสนิทให้ฟังที่เขาพูด
"ลงเหี้ยไรกูร้องเพลงอยู่" แบคฮยอนสะบัดขา ก่อนจะจ่อไมค์ติดปากอีกครั้ง ดวงตาเล็กที่ปกติมองก็ไม่ค่อยจะเห็นอยู่แล้วหลับพริ้ม อากาศโดยรอบถูกสูดหายใจเข้าปอดเล็กไปเฮือกใหญ่เตรียมพร้อมจะเปล่งเสียงอันแสบแก้วหูอีกครั้ง
"ไปร้องที่ร้านกูมั้ย เดี๋ยวกูกับฮยอนซิกจะนั่งฟังมึงร้องทั้งคืนเลย" คยองซูรีบตะโกนขัดทันที อย่าร้องเลยมึงลงมาเมาข้างล่างเหอะกูจะร้องไห้แล้วเนี่ย!!
"จะบ้าอ่อ ไม่มีคนฟังจะร้องทำเหี้ยไรล่าาา~" แบคฮยอนตะโกนจนเสียงออกไมค์ ก่อนจะเดินหนีคยองซูไปนั่งกอดแอมป์ให้อีกคนต้องวิ่งตาม
"เห้ย คยองๆไม่ต้องให้มันลงก็ได้นะ ฮาสัดอ่ะ" เพื่อนในรุ่นที่นั่งอยู่ที่โต๊ะตะโกนออกมา ก่อนจะตามมาด้วยเสียงหัวเราะร่วนของคนเกือบทั้งฮอลล์
"เห็นมะมึงงง ทุกคนรักกู~" แบคฮยอนยิ้มออกมาทั้งที่ยังหลับตา ก่อนจะทำท่าซารางเฮย์กลางอากาศ
"ตอนมึงส่างแล้วมึงจะร้องไห้ไอ้แบค" คยองซูหมดปัญญาจะลากเพื่อนลงมาจสกเวทีแล้วจ่ะ อยากร้องเพลงก็จะให้ร้องแล้ว เนี่ย! มีคนยกกล้องขึ้นมารอถ่ายมึงแล้วอ่ะร้องเลย! เต้นเลยเอาให้พอ! ตอนเช้าคลิปว่อนโซเชี่ยลแล้วอย่ามาโวยวายถามว่าทำไมกูไม่ดูแลมึงนะ กูดูแลมึงแล้วนะแบคฮยอน ㅠ.ㅠ
"แบคฮยอนลงมาเต้นข้างล่างดีกว่านะ" เสียงหวานใสของบุคคลที่เพิ่งเข้ามาใหม่เรียกคยองซูให้ต้องหันไปมอง...เหมือนสวรรค์มาโปรด จุนมยอนมาพร้อมกับมินซอก จุนมนอนมาช่วยแล้วว!
"มึงมาเต้นกะกูป่ะล่าา จุนจ๋าาา" แบคฮยอนคลานมาที่ขอบเวทีก่อนจะยื่นหน้าไปหาจุนมยอนพร้อมรอยยิ้มกว้าง
"เราเต้นไม่เป็นหรอก แต่ว่าคริสเต้นเป็นนะ"
"พี่คริสมาหรออออ" ทันทีที่ได้ยินชื่อพี่คริส แบคฮยอนก็ลืมตาอ้าปากค้างทันที เมื่อกี้จุนจ๋าว่าไงนะ? พี่ึีิคริสจะมาเต้น? โอ้ยยยย ดีใจจิบร้าาาาาา โอ้ มาย กอดเดสสสส!! มาย เฟรนด์สึ ฮ็อต ฮ็อต ฮัสเบิ้น!!!!
"อื้ม คริสบอกว่าจะถึงแล้วแหละ" จุนมยอนยิ้มหวานให้แบคฮยอน กลบเกลื่อนเรื่องโกหกทั้งหมด...ก็วิธีเดียวที่จะล่อแบคฮยอนได้ก็ต้องผู้ชายหล่อๆน่ะสิ บ่อยครั้งที่จุนมยอนอ้างถึงคริส ก็นะ...แบคฮยอนปลื้มคริสเอามากๆ
"จริงนะมึงง?" แบคฮยอนตาเป็นประกายที่ได้ยินแบบนั้น
"จริงๆ ลงมารอข้างล่างเถอะ วงเขาจะได้เล่นต่อไง" ไม่ทันขาดคำ แบคฮยอนก็เลื้อยลงมาจากเวทีทันที ทำเอาจุนมยอนและคยองซูรับแทบไม่ทัน เมื่อตัวถึงพื้น,จุนมยอนและคยองซูก็รีบพาแบคฮยอนไปนั่งที่โต๊ะทันที คยองซูคอยจับตัวแบคฮยอนเอาไว้ ส่วนจุนมยอนก็คว้าเหล้าทั้งขวดที่วางอยู่บนโต๊ะมาเทกรอกปากแบคฮยอนทันที
"ทำอะไรน่ะจุนมยอน?" มินซอกที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ทั้งหมดถามขึ้น ก่อนจะอ้าปากค้างด้วยความไม่เข้าใจและตกใจ
"เอาเหล้ากรอกปากแบคไง" จุนมยอนตอบกำปั้นทุบดิน
"ไม่ใช่ หมายถึงแค่นี้ยังเละไม่พออีกหรอ?" มินซอกขมวดคิ้วเข้าหากัน ยิ่งดูก็ยิ่งไม่เข้าใจ เกิดแบคเมามากกว่านี้ก็เอาไม่อยู่กันพอดี
"กรอกให้หลับต่างหากล่ะ...คยองซูโทรหาฮยอนซิกหน่อยสิ" ร่างเล็กตอบก่อนจะหันไปหาเพื่อนอีกคน
"โทรทำไมอ่ะ?" ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยคำถามของคยองซูจับจ้องมาที่เพื่อนสนิท
"จะได้มาช่วยกันแบกแบคฮยอนไง" จุนมยอนตอบ พลางคอยดูแบคฮยอนเป็นระยะๆ
"แล้วจะให้มันนอนร้านฉัน!!??" คยองซูเบิกตาโตยิ่งกว่าเดิม
"ก็มันใกล้ที่สุดแล้วนี่นา" จุนมยอนบุ้ยปากอย่างช่วยไม่ได้ ถึงจะเป็นเพื่อนสนิทกันแต่ก็ใช่ว่าเขาอยากจะรบกวนคยองซูและฮยอนซิก ยิ่งทั้งคู่เป็นคู่รักแถมยังเปิดร้านเบเกอรี่ด้วยกันอะไรๆมันก็ยิ่งยุ่งยาก แต่ถ้ามองอีกมุมนึงคือนี่มันก็ดึกมากแล้ว แถมบ้านของแบคฮยอนก็ค่อนข้างไกลจากที่นี่มากด้วย กว่าจะไปจะกลับเก็เช้าพอดี คยองซูได้แต่ถอนใจอย่างช่วยไม่ได้...ไม่ได้ว่าไม่อยากให้แบคฮยอนไปค้างที่ร้านหรอกนะ เต็มใจเสียด้วยซ้ำ...ก็แค่ยังไม่อยากคุยกับฮยอนซิกเท่านั้นเอง .___.
"อ...ฮยอนซิก" คยองซูเผลอเสียงสั่น หลังจากได้ยินเสียงฮยอนซิกจากปลายสาย
(มีไร? หายงอนแล้วหรอ) ถึงน้ำเสียงจะดูเหมือนชวนทะเลาะ แต่จริงๆแล้วตอนนี้ฮยอนซิกกำลังยิ้มซะจนดวงตาจมหายไปเลย
"ยัง!" คยองซูเองก็ปากไม่ตรงกับใจเป็นอันดับหนึ่ง
(โถ่)
"ม...มาที่โรงเรียนหน่อยสิ"
(ไปทำไมอ่ะ?)
"มาช่วยเราแบกไอ้แบคกลับหน่อย"
(ห้ะ? กลับบ้านมันอ่ะนะ)
"กลับร้านเรา"
(นี่ผมต้องสละที่นอนอีกแล้ว?)
"เออ ก็มานอนห้องเราสิ...รีบมาๆ"
(อืมๆ) สิ้นเสียงตอบรับคยองซูก็วางสายทันที ลมหายใจอ่อนๆถูกพ่นออกมาจากคนตาโตอีกครั้ง จุนมยอนทิ้งตัวลงนั่งข้างๆคยองซูก่อนจะกอดหัวแบคฮยอนที่ตอนนี้เริ่มขาดสติไปแล้วให้มานอนหนุนตักตัวเอง โดยมีมินซอกคอยยืนสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ
"ฮยอนซิกนี่ดีเนอะ" จุนมยอนมองคยองซูที่เพิ่งจะคุยโทรศัพท์กับแฟนเสร็จก่อนจะอมยิ้มแซวๆ
"ยังไง?" คยองซูรีบหันมาหาจุนมยอนทันที
"ก็ว่าง่ายดี เชื่อฟังที่คยองซูพูดทุกอย่่างเลยไม่ใช่หรอ" จุนมยอนลอบขำเมื่อเห็นว่าอีกคนแอบหน้าแดงนิดๆ
"ก็...อืม" คยองซูหลบตาก่อนจะพยักหน้าเบาๆ จุนมยอนคลี่ยิ้มออกมากว้างๆให้อีกคนได้เห็น
หลังจากนั้นไม่นานนักฮยอนซิกก็มาถึงโรงเรียน ทั้งสี่คน; จุนมยอน คยองซู มินซอก และฮยอนซิก ก็ข่วยกันทั้งแบก ทั้งพยุง ทั้งลากแบคฮยอนไปขึ้นรถของจุนมยอน โดยคยองซูเป็นคนบังคับให้ฮยอนซิกขับรถ เพื่อที่จุนมยอนจะได้ดูแลแบคฮยอนได้สะดวก เมื่อมาถึงที่ร้านเบเกอรี่ฮยอนซิกเป็นคนอุ้มแบคฮยอนมานอนที่โซฟา คยองซูวิ่งเข้าไปหลังครัวเพื่อเตรียมน้ำอุ่น น้ำอื่ม ยาดม และถุงพลาสติกเผื่อว่าแบคฮยอนอ้วก จุนมยอนนั่งเฝ้าก่อนจะช่วยกันกับคยองซูเช็ดตัวและเปลี่ยนชุดให้กับแบคฮยอน สุดท้ายก็เป็นฮยอนซิคอีกที่อุ้มแบคฮยอนไปนอนที่เตียง ส่วนจุนมยอนและมินซอกช่วยกันทำความสะอาดเก็บกวาดร้านให้คยองซู
"ที่จริงมินซอกไม่ต้องมาด้วยก็ได้ น่าจะอยู่ในงานต่อ" จุนมยอนพูดขึ้นระหว่างที่กำลังกวาดเศษขยะบนพื้น
"เอ้ยๆ ไม่เป็นไร...ฉันยังไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่เลย" มินซอกถ่อมตัว พลางผูกถุงขยะและเอาไปทิ้งในถังใหญ่
"กะแล้วว่าแบคมันต้องเรื้อน เฮ้อ~" คยองซูที่เดินออกมาจากหลังครัวทรุดตัวนั่งลงบนโซฟารับแขกอย่างอ่อนแรง ก่อนจะแอบถอนหายใจ
"เราก็แบกมันกลับบ้านจนชินแล้วไม่ใช่หรอ" จุนมยอนหัวเราะกลบเกลื่อน
"ฉันว่ามันควรจะหาแฟน จริงจัง...ใครจะไปตามแบกมันกลับบ้านทุกวันวะ ฉันก็มีร้านต้องดูแล แกเองก็มีครอบครัวของแก" ได้ทีคยองซูก็บ่นใหญ่
"นานๆทีน่า" จุนมยอนยิ้มก่อนจะวางมือบนไหล่ของคยองซูเบาๆ
"แล้วนี่...ดึกแล้วแกจะกลับยัง? ป่านนี้พี่คริสรอแง่กแล้วมั้ง" คยองซูเพิ่งนึกขึ้นได้หลังจากเหลือบไปเห็นนาฬิกาที่ติดอยู่บนผนังด้านหลังเคาน์เตอร์บาร์
"จริงด้วย...มินซอกกลับยังไงอ่ะ" จุนมยอนหันไปถามอีกคน
"ฉันนั่งรถไฟฟ้ามาอ่ะ" มินซอกคลี่ยิ้ม
"ไปส่งมั้ย?" จุนมยอนเสนอจะไปส่งที่สถานีรถไฟที่ใกล้ที่สุด
"เราว่าเราไปส่งจุนมยอนดีกว่านะ นายดูเหนื่อย..ขับไหวป่ะเนี่ย"
"ไหวสิ งั้นเราไปก่อนนะคยองซู"
"จริงๆแกจะค้างที่นี่อีกคนก็ได้นะจุนมยอน"
"ไม่ล่ะ เรากลับบ้านจะดีกว่า" จุนมยอนยิ้มเจื่อนๆให้เพื่อนตาโต คริสไม่ให้ค้างกระทันหันแบบนี้หรอก...ไม่มีทาง
"อื้ม กลับดีๆนะแก" คยองซูกอดจุนมยอนอย่างที่เคยทำทุกครั้งตามประสาเพื่อนสนิท
"ฮยอนซิกลงมาละ" จุนมยอนเหลือบมองไปที่ฮยอนซิกที่เพิ่งเดินลงมาจากบันไดก่อนจะตรงมาหาคยองซู
"จะกลับกันแล้วหรอครับ?" ฮยอนซิกถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและสุภาพ จุนมยอนพยักหน้าตอบพร้อมกับรอยยิ้ม
"โชคดีนะครับ ทางนี้ผมกับคยองซูจะดูต่อเอง" ฮยอนซิกว่าพลางโอบไหล่คยองซู ทำเอาคนตัวเล็กหันมามองค้อนพร้อมกับหยิกเข้าที่เอวของร่างหนาอีกด้วย จุนมยอนยิ้มให้คนทั้งคู่พร้อมทั้งโบกมือลาและเดินมาที่รถกับมินซอก
"ฉันขับให้ดีกว่ามั้ย?" มินซอกว่าพลางยืนขวางประตูรถของจุนมยอนเอาไว้
"แล้วนายจะกลับยังไง" กว่าจะไปส่งเราถึงบ้านก็ดึกมากแล้วนะ แถมตรงนั้นมันค่อนข้างไหลจากรถไฟฟ้ามันจะสะดวกหรอ? เว้นแต่ว่าบ้านนายอยู่แถวๆนั้นเหมือนกัน
"เหย~ สบายมาก ไปนั่งเหอะ" มินซอกดันไหล่จุนมยอนให้เดินอ้อมไปฝั่งข้างๆคนขับก่อนจะเปิดประตูรถและดันจุนมยอนให้เข้าไปนั่งข้างใน
"มินซอกอ่า" จุนมยอนยู่ปากก่อนจะมองอีกคนที่ตอนนี้เข้ามานั่งข้างๆเขาและกำลังแบมือขอกุญแจรถ
"เถอะน่า บอกทางฉันด้วยนะ" มินซอกขยิบตาก่อนจะโชว์รอยยิ้มสดใสให้ร่างบาง จุนมยอนถอนหายใจก่อนจะยอมยกกุญแจรถให้มินซอกชั่วคราวเพราะดูท่าแล้วอีกคนคงไม่ล้มเลิกความตั้งใจง่ายๆแน่ มินซอกยิ้มกริ่มก่อนจะคว้ากุญแจมาสตาร์ทรถ
.
.
.
.
.
.
รถยนต์สีดำค่อยๆชะลอความเร็วก่อนจะหยุดจอดห่างจากรั้วบ้านของคริสมาก มินซอกขับเข้ามาถึงแล้วแต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าหลังไหนคือบ้านของจุนมยอน ครั้นจะหันไปถามก็พบว่าจุนมยอนหลับไปแล้ว ก็นะ...กว่าจะสู้รบกับแบคฮยอนได้ ไหนจะต้องคอยดูแลเก็บกวาดเช็ดล้างอีกคงจะเหนื่อยน่าดู เหมือนมีแรงดึงดูดระหว่างกันทำให้มินซอกไม่สามารถละสายตาจากคนตรงหน้าได้ ทั้งยังก้มลงเข้าใกล้จุนมยอนมากขึ้นอีกด้วย ยิ่งเห็นใกล้ๆก็ยิ่งตรึงใจมากขึ้นเท่านั้น ขนตายาวๆยามที่หลับตาพริ้มนั่น ผิวขาวๆที่แม้ว่าภายนอกจะมืดมิดแค่ไหนก็ยังเปล่งประกายเสมอๆ จุนมยอนที่น่ารักตั้งแต่สมัยก่อนพอมาตอนนี้ยิ่งรู้สึกว่าน่ารักขึ้นมากกว่าเดิมเสียอีก ไม่ทันได้รู้สึกตัว, จมูกรั้นของมินซอกก็สัมผัสเข้ากับพวงแก้มใสของอีกคนอย่างไม่ได้ตั้งใจ กลิ่นหอมหวนจากคนตัวเล็กที่ลอยผ่านจมูกเข้ามาทำให้มินซอกฝังจมูกลงไปที่แก้มนิ่มและสูดกลิ่นหอมนั้นฟอดใหญ่จนอีกคนเริ่มรู้สึกตัวช้าๆ
"อื้อ..." เสียงครางหงิงๆในลำคอดังขึ้นพร้อมกับจุนมยอนที่ค่อยๆลืมตาช้าๆ แต่พอเห็นหน้ามินซอกอยู่ใกล้แค่ปลายจมูกสัมผัสก็ยู่หน้าขมวดคิ้วไม่พอใจทันที
"ตื่นได้แล้วนะ" มินซอกคลี่ยิ้มให้อีกคนที่เพิ่งตื่น ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงจะมองว่ามันเป็นรอยยิ้มที่น่ารักและอ่อนโยนแต่สำหรับจุนมยอน...เขาไม่ชอบใจเอาซะเลย
"เมื่อกี้มินซอกทำอะไร?" จุนมยอนรีบลุกขึ้นนั่งหลังตรง ไล่มินซอกให้ยืดตัวขึ้นและกลับมานั่งที่เดิม
"เปล่านี่" มินซอกทำไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะมองออกไปนอกกระจกรถ จุนมยอนกอดอกอย่างไม่ค่อยพอใจ ที่เขาตื่นก็เพราะเขารู้สึกได้ เขาไม่ได้เมาเหมือนแบคฮยอนนะจะได้ไม่รู้ว่าเมื่อกี้โดนใครก็ไม่รู้หอมแก้มน่ะ
"โอเคๆ ก็ได้" มินซอกเหล่มองจุนมยอนที่ดูจะโกรธก่อนจะยอมแพ้ในที่สุด
"ทำไม?" จุนมยอนถามอย่างไม่สบอารมณ์นัก
"ก็นายน่ารัก" มินซอกตอบไปตามความจริง
"ตลก" จุนมยอนกลอกตาไปมาก่อนจะถอนหายใจเบาๆ เจอคนแบบนี้อีกแล้วสิน่า น่าเบื่อจัง :(
"จริงๆนะจุนมยอน...ฉันคิดว่านายน่ารักตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว แต่ตอนนั้นฉันรู้ตัวว่าตัวเองน่าเกลียดแค่ไหนแล้วนายก็เป็นแฟนกับฮิมชานอยู่แล้ว ฉันก็เลยตัดใจได้ง่ายๆและไม่คิดอะไรอีก แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนไปและนายก็เปลี่ยนไป ตอนเจอนายครั้งแรกในรอบหลายปีฉันรู้สึกจริงๆว่านายน่ารักขึ้นมากและมันก็คงไม่ผิดอะไรถ้าฉันจะเริ่มจีบนาย อีกอย่างนะ..นายเจอฮิมชานแต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันแล้วนี่ มันก็ควรจะเป็นโอกาสของฉัน" มินซอกเล่าความคิดทั้งหมดของเขาให้ร่างบางฟัง ถึงจุนมยอนและฮิมชานจะไม่รู้ตัวก็เถอะ แต่มินซอกรู้เห็น...เขาได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคุยกันนานพอสมควรที่จะตัดสินได้ว่าอะไรเป็นอะไรก่อนจะเดินเข้าไปปรากฏกายตรงหน้าเพื่อไปตามจุนมยอนตามที่คยองซูขอร้อง แต่ทว่าคำพูดที่ดูมั่นอกมั่นใจของมินซอกก็ทำให้จุนมยอนตัดสินอะไรได้เช่นกัน
"ไม่ว่าจะเมื่อก่อนหรือตอนนี้มันก็ยังเหมือนเดิม คือนายไม่มีโอกาส" เสียงใสเอ่ยออกมาอย่างเยือกเย็นอย่างที่มินซอกไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะออกมาจากกลีบปากบางของคนน่ารักตรงหน้า จุนมยอนกอดอกอย่างไม่พอใจกับสิ่งที่มินซอกพูดออกมา
"อ้อ...แบคฮยอนบอกว่านายมีแฟนแล้ว" มินซอกหรี่ตา ก่อนจะนึกย้อนไปถึงสิ่งที่เขารู้มาจากที่ปาร์ตี้
"ใช่"
"แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็น ฉันคิดว่าในตอนนี้ฉันดีพอที่จะจีบนายนะ นายกับฮิมชานยังเลิกกันได้แล้วทำไมกับคนนี้ถึงคิดว่าจะคบตลอดไปอ่ะ" ประโยคถัดมายิ่งทำให้จุนมยอนโกรธมินซอกจริงๆ นี่แสงสะท้อนจากแหวนเงินที่นิ้วนางข้างซ้ายนี่ไม่ได้กระแทกเข้าตาของนายเลยใช่มั้ย?
"นายไม่ได้ชอบเราเลยซักนิด สิ่งที่นายจะทำมันก็แค่ม่อไปวันๆป่ะ? เล่นตลกอะไรอยู่" จุนมยอนขมวดคิ้วจนเป็นปม น้ำเสียงกระแทกกระทั้งบ่งบอกถึงความโกรธของคนตัวเล็ก มินซอกแค่นยิ้มก่อนจะพูดต่ออย่างไม่สนใจว่าจุนมยอนจะโกรธแค่ไหน
"ใครเล่นตลก นายขำหรอจุนมยอน"
"ไม่ขำ แล้วก็เลิกเล่นได้แล้วฉันไม่ชอบ" ทันทีที่พูดจบจุนมยอนก็ลงจากรถเดินไปที่บ้านทันที คนแบบนี้ไม่จำเป็นต้องพูดด้วย...ไม่จำเป็นต้องรักษาน้ำใจ น่าเสียดายที่ฉันอึตส่าห์ดีใจที่ได้เจอนายอีกครั้งแต่ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ขอไม่เจอจะดีกว่า
"เฮ้! จุนมยอน!!" มินซอกพอเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งตามไปทันที ทั้งฉุดทั้งรั้งแต่จุนมยอนก็ปฏเสธทุกอย่าง จนสุดท้ายร่างบางต้องเร่งฝีเท้าวิ่งเข้าบ้านแต่ก็ชนกับคริสที่เปิดประตูรั้วออกมาพอดี
"จุนมยอน!" มินซอกที่วิ่งตามมาต้องหยุดฝีเท้าชะงัก เมื่อเห็นว่าจุนมยอนอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายตัวสูงใหญ่ที่เขาไม่รู้จัก ดวงตาสีเข้มที่ดูดุดันจ้องมาที่เขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ผมสีดำขลับรับกับรูปหน้าเรียวและสันจมูกโด่งที่ดูไม่เหมือนคนเอเชียเท่าไหร่ แผงอกและไหล่กว้างสมกับเป็นผู้ชาย แถมกล้ามที่แขนนั่นอีก...ถึงจะมีไม่มากแต่เสื้อยืดพอดีตัวช่วยเน้นให้เห็นชัดมากขึ้น แล้วนั่น...รอยสักที่แขน...ไอ้เหี้ยยยยย ทำไมไม่เคยมีใครบอกว่าแฟนจุนมยอนน่ากลัว!!!!!
"หืม? ใครเนี่ย" คริสมองมินซอกตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะถามขึ้น
"ฉ-ฉันชื่อมินซอก มาส่งจุนมยอน" มินซอกกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอก่อนจะตอบ
"อ่อ..สนุกมั้ย ทำไมกลับดึกจังล่ะ หืม?" มือหนายกขึ้นมาลูบเส้นผมสีดำสวยของร่างเล็กก่อนจะกดจูบเบาๆที่ขมับ...ต่อหน้าต่อตามินซอก
"ก็ดีอ่ะ พาแบคไปนอนมา" จุนมยอนตอบปัดๆ น้ำเสียงฟังก็รู้ว่าหงุดหงิดอะไรมาสักอย่างแต่คริสไม่ได้ถามอะไรต่อ
"หึหึ แล้วนี่นายจะกลับยังไง มินซอก" คริสแค่นยิ้มให้เพื่อนของจุนมยอน
"เดี๋ยว..เดี๋ยวออกไปเรียกแท็กซี่ก็ได้" มินซอกยิ้มเจื่อนๆ เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นประปรายตามใบหน้าขาว
"ไปส่งมั้ย?" คริสเลิกคิ้วถาม
"ม..ไม่เป็นไรหรอก อืม" มินซอกปฏิเสธแทบจะทันที...แค่เห็นหน้าก็อึดอัดจะแย่แล้วครับคู้ณณ
"ขอบคุณที่มาส่งแฟนผมนะ แล้วนี่มีใครมาจีบนายรึเปล่าจุนมยอน?" มินซอกกลืนน้ำลายลงคอทันทีที่ได้ยินสิ่งที่คริสพูดกับจุนมยอนที่อยากจะเข้าไปนอนเต็มแก่
"เปล่านะ ไม่มีๆผมไม่ได้จีบจุนมยอนนะ เปล่าๆ" มินซอกรีบแก้ตัวอย่างร้อนตัว จนคริสเองเริ่มผิดสังเกต
"คริสยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย" จุนมยอนพูดออกมาเบาๆ แต่ได้ยินชัดเจนกันทั้งสามคน
"ถ้างั้นก็แยกย้ายเถอะจะได้พักผ่อนกัน" คริสว่าก่อนจะดันจุนมยอนเข้าไปด้านในเพื่อที่ตัวเองจะได้ปิดประตูรั้ว มินซอกรีบเดินออกจากหมู่บ้านไปเรียกแท็กซี่ทันทีและหลังจากนี้คงจะไม่กล้ายุ่งกับจุนมยอนสักพัก
จุนมยอนรีบเดินขึ้นห้องนอนอย่างรวดเร็ว ไม่รอคริส ไม่แม้แต่จะทักเซฮุนและเทาที่นั่งเล่นเกมส์กันอยู่ เซฮุนได้แต่มองพี่สะใภ้ด้วยสายตาที่มีแต่คำถาม...ไม่เคยเห็นด้านที่หงุดหงิดของร่างเล็กมาก่อนเลยแฮะ ไม่นานนักคริสก็เดินตามจุนมยอนเข้าไปในห้อง เซฮุนถอนหายใจเบาๆก่อนจะหันมามองพี่ชายคนกลางที่กำลังกดจอยเกมส์อย่างใจจดใจจ่อไม่สนใจโลกภายนอกทั้งสิ้น ร่างโปร่งวางของเล่นทั้งหมดที่ถืออยู่ก่อนจะกลับเข้าห้องของตัวเองไปเงียบๆ
เมื่อคริสเปิดประตูเข้ามาก็เห็นจุนมยอนนอนอยู่บนเตียงในชุดเดิม คริสขยับเข้าไปใกล้ๆก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆคนตัวเล็ก
"คนเมื้อกี้...มินซอกน่ะ" คริสกระซิบเบาๆ
"ทำไมหรอ?" จุนมยอนหันมามองร่างสูงแทบจะทันทีที่ได้ยินขื่อนั้น
"มายุ่งกับนายใช่มั้ย" จุนมยอนยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยพอโดนถามแบบนั้น...ไม่มีทางที่คริสจะดูไม่ออกหรอก
"อืม" ร่างบางพยักหน้าช้าๆ
"เหอะ อ้าปากก็เห็นไปถึงไส้แล้ว" คริสแสยะยิ้มเมื่อนึกถึงท่าทีแปลกๆของมินซอกเมื่อก่อนหน้า
"แต่ตอนนี้คงไม่กล้ามายุ่งกับเราแล้วล่ะ" จุนมยอนยิ้มก่อนจะยื่นมือมาหยิกแก้มคริสเบาๆ ไม่ว่าใครพอเจอคริสลงท้ายก็ถอยหนีกันหมด เพราะงี้ถึงได้รำคาญพวกเก็บแต้มไงเล่า -_-
"หึึหึ จุนมยอน ลุกไปอาบน้ำก่อนดีมั้ย" คริสหัวเราะพอเห็นว่าจุนมยอนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มตัว มือหนาดึงแย่งผ้าห่มออกจากมือร่างบางก่อนจะไล่ให้ไปอาบน้ำ
"ขี้เกียจอ่ะ นอนเลยไม่ได้อ่อ?" จุนมยอนเขยิบเข้าหาคริสก่อนจะกอดเอวร่างสูงหลวมๆแทนการอ้อน
"ไม่อาบฉันไม่ให้กอดนะ" คริสยิ้ม ก่อนจะทำท่าเหมือนขยะแขยงคนตัวเล็กสุดฤทธิ์
"เชอะ! แล้วเมื่อกี้ตอนอยู่หน้าบ้านกอดเค้าทำไมล่ะ -3-" จุนมยอนเบ้ปากก่อนจะหยิกเอวร่างสูงเป็นการเอาคืน
"หึหึ ไม่อาบก็ไม่อาบ" คริสยิ้มกว้างจนแทบจะเห็นฟันครบทุกชี่กับท่าทางน่ารักๆของคนตรงหน้า
"เย่~" จุนมยอนนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงอย่างมีความสุขเหมือนเด็กๆ
"ถ้ามินซอกอยู่ต่ออีกหน่อยคงไม่อยากจีบนายแล้วล่ะ ซกมกงี้" คริสแซวจุนมยอนในขณะที่กำลังแทรกตัวเข้ามาอยู่ระหว่างฟูกและผ้าห่ม จุนมยอนทำปากบ่นยุบยิบๆ ก่อนจะเงียบไปหลังจากร่างสูงปิดไปจนห้องมืดสนิท
"นอนซะ พรุ่งนี้ตื่นมาอาบแล้วกัน" คริสดึงจุนมยอนมากอดแนบกายเหมือนทุกวัน ริมฝีปากหยักกดจูบเบาๆที่หน้าผากมนของร่างเล็กแทนการบอกฝันดี จุนมยอนแอบอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะผล็อยหลับไปในอ้อมกอดของร่างสูงในที่สุด
Wicked Marriage
มา! ตอนแรกว่าจะแปะเป็นลิง้ค์แต่ไม่กล้าเสี่ยงเดี๋ยวโดนแบนอีก คือนางไม่อ่านคอนเทกซ์เลยนางเห็นแปะลิ้งค์นางก็แบนแล้วเลยไม่รู้จะทำไง -_-
หลังจากตอนนี้ไปจะเริ่มเข้าโหมดเดิมกับ3-4ตอนแรกนะ ฮิ้งงงงงงงง แต่มีตัวโจ๊กโผล่มาอยู่นะ
ช่วงนี้ชยอลหายไป 555555555555 ช่างหัวมัน เอ้อ! จริงๆแล้วพี่อี้ชิงก็มีบทนะ แต่ยังมิใช่เร็วๆนี้ เดี๋ยวจะหาว่าไม่ครบ อิอิ
เราขอโทษเมนพี่จ๊อกด้วย แต่เราอยากจะตะโกนดังๆว่า มินซอกผู้ชายกากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
อิมเมจพี่มินซอกคือผู้ชายกากจริงๆ ขอโทษด้วย 5555555555555555555555555555555
แล้วก็อาจจะมีตอนพิเศษ(มั้ง) ตอนที่คริสกับจุนมยอนเจอกันใหม่ๆ แอร๊ยย #รอไปเถาะว์ =..=
งานยุ่งจิบุยย แต่อ่านเม้นท์แล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะมว้ากกกกกกกกกก ขอบคุณนะคะ ฮิ้งงง อ้ะซารางเฮโย่ว!!
ความคิดเห็น