[SF]เมา....รัก (U-KISS_soohyun x kevin)

ข้อมูลเบื้องต้น

มีคนกด แบนนนนนน ตัวแดงๆๆๆๆๆๆอ่ะ แอบเสียใจ กระซิกๆ *ดราม่า* 5555 ไรเตอร์เลยลบอันเก่าแล้วเอามาลงใหม่.... แน่นอนว่าเอ็นซีหายเกลี้ยงแน่ (แล้วมันจะเหลือเนื้อหาอะไรล่ะเนี่ย -.,-;;;) อ้อ! เราไม่มีบล็อกของพวกเอ็กซ์ทีนอะไรทำนองนี้ด้วยอ่ะ เพราะฉะนั้น ใครที่อยากอ่าน หรือว่าอ่านไม่ทันก้ แปะคอมเม้นท์ไว้ได้นะคะ เดี๋ยวอาจจะส่งเป็นเมลล์ไปให้ค่ะ เฮ้อ~ I have nothing to say~~ Please leave some comments...

เนื้อเรื่อง

'ซ่า...ซ่า'

เสียงดังหนวกหูที่ถูกปล่อยออกมาจากทีวีเครื่องใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางห้องของเด็กชายทั้ง7คนที่เรียกตัวเองว่า 'U-KISS' ทำให้เด็กชายคนนึงทนไม่ไหว
"ตุบๆ...โอ้ย!พังอีกและ นี่...ติดสิๆ" อี กีซอบ ที่หมดความอดทนลุกขึ้นมาตบตู้4เหลี่ยมที่ตั้งอยู่กลางบ้าน
"นี่เบาๆหน่อยสิ กีซอบ ชั้นว่าเครื่องมันพังเพราะนายไปทำร้ายมันนั่นแหละ มันเลยทรยศไม่ให้นายดูรายการโปรดไง" ตามมาด้วยเสียงบ่นของพี่โตสุดอย่าง อเล็กซานเดอร์ แต่ถึงอย่างนั้น อี กีซอบก้ยังคงตั้งหน้าตั้งตาตบทีวีต่อไป เพราะคิดว่าวิธีนี้จะทำให้ภาพกลับมา
"ซานเดอร์ฮยอง ไปกันเหอะ พี่ผู้จัดการเรียกแล้ว" น้องชายของไอดอล คิม ฮยองจุน แห่ง SS501เข้ามาตามพี่คนโต เพื่อจะไปรับ อิไล และ ดงโฮ ที่ตอนนี้ถ่ายรายการเสร็จแล้ว
"ผมจะติดรถไปกับพี่ด้วยนะ เดี๋ยวไปอัดรายการวิทยุต่ออ่ะ"
"แล้วชั้นจะฝากบ้านไว้กับ กีซอบ ได้มั้ยเนี่ย! ชั้นไม่มีตังค์ซื้อทีวีใหม่หรอกนะ"ซานเดอร์ยังไม่หยุดบ่น
"ผมไม่ได้ทำมันพังซะหน่อย =3=" กีซอบทำหน้าบู้ใส่พี่คนโต
"เดี๋ยวผมดูให้เอง..." เสียงแหลมเล็กดังแทรกพร้อมกับร่างเพรียวบางที่ปรากฏขึ้น
"เออ! เควิ่นก้อยู่นี่นา งั้นพี่ฝากด้วยนะ"
"อื้ม! พี่สองคนรีบไปเหอะ^^"
สิ้นเสียงปิดประตูของพี่ๆทั้งสอง เสียงทีวีก้ดังขึ้นมาอีกครั้ง!
"เย้ส! มาแล้วๆๆ" ไม่พูดเปล่า อี กีซอบทิ้งตัวลงบนโซฟา หยิบถุงขนมขึ้นมาแกะ แล้วก้จ้องทีวีตาไม่กระพริบ
"นี่ ดูทีวีมากๆเดี๋ยวก้ตาเสียหรอก" ร่างบาง(กว่า)พูดแซว
"มานั่งดูด้วยกันสิ" กีซอบเอ่ยชวน
"งั้นเดี๋ยวเราไปเอาขนมมาให้เพิ่มนะ" พูดจบเควิ่นก้เดินไปที่ห้องครัว
ตอนนั้นเองสมาชิกคนสุดท้ายที่ยังไม่เคยถูกเอ่ยชื่อก้เปิดประตูเข้ามา นั่นทำให้ อี กีซอบต้องละสายตาจากทีวีมาที่ ชิน ซูฮยอนแทน
"กลับมาแล้วหรอพี่" เด็กชายหัวยุ่งกล่าวทัก ตาหันกลับไปมองทีวี
"..........อืม" คำตอบอึกอักในลำคอ เป็นสัญญาณให้รู้ว่ามีอะไรผิดปกติกับพี่คนรองที่ปกติจะแหกปากเสียงดังและร่าเริงเสมอ
"เฮ้อ! เมามาอีกละ" กีซอบหันกลับไปมองพี่คนรองอีกครั้งก่อนที่ซูฮยอนจะเดินหายไปทางห้องครัว....เหมือนเค้าจะรู้เลยว่าเป้าหมายของเค้าอยู่ที่นั่น...และเค้าก้เดาถูกจริงๆ


เควิ่นกำลังยืนหันหลังให้เค้า เทขนมใส่จานอยู่
เค้าหันมาเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้
"กลับมาแล้วหรอ พี่ซูฮยอน" ร่างเล็กกล่าวด้วยน้ำเสียงร่าเริง
"....อา....เคว่ิน..."
ซูฮยอนตรงเข้าไปหาเควิ่นก่อนที่จะโอบเอวบางเอาไว้ คางมนเกยอยู่บนไหล่ของร่างบาง
"พ..พี่ซูฮยอน!" เควิ่นร้องด้วยความตกใจ
"....เค...วิ่น...." ร่างสูงพึมพำใส่หูร่างบางก่อนที่จะเงียบไป มือหนาค่อยๆคลายออกจากเอวบาง
"พี่ซูฮยอน....จะทำอะไรอ่ะ....ฮยอง?" มือบางจับแขนที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อก่อนที่จะเขย่าเบาๆ แต่ก้ไม่มีการตอบสนองใดๆ
"หลับแล้วหรอ...ตกใจหมดเลย" ร่างบางค่อยๆแงะร่างหนาออก และประคองร่างหนาเพื่อจะพากลับไปนอนที่ห้อง

เควิ่นค่อยๆหย่อนตัวซูฮยอนลงบนเตียงก่อนที่จะจัดการนำผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ผู้เป็นพี่
"หืม...กลิ่นเหล้าหึ่ง ไปดื่มกับพวกพี่ๆAM-PMมาแหงเลย นี่ถ้าพี่ซานเดอร์มาเจอ พี่โดนบ่นไป3วันแน่" ร่างบางบ่นขณะยืนดูพี่คนรองที่หลับไม่ได้สติอยู่บนเตียง

'ก๊อกๆ'

"เควิ่น อยู่รึเปล่า....พี่ซูฮยอนได้ยินผมมั้ย?" เสียงเรียกของ กีซอบนั่นเอง
เควิ่นรีบเดินไปเปิดประตูเพื่อให้กีซอบหยุดตะโกน
"มีอะไรหรอ กีซอบ?" ร่างบาง(กว่า)ถาม
"อ่อ พอดีได้ยินเสียงนายร้องเหมือนตกใจ มีอะไรรึเปล่า?"
"ไม่มีอะไรแล้วล่ะ ^_^&"
"แล้วพี่ซูฮยอนล่ะ?"
"หลับไปแล้ว ^^"
"อ่อ ถ้ามีอะไรก้มาเรียกและกันนะ ^^"
"อื้ม! ขอบใจนะ กีซอบ"

หลังจาก อี กีซอบ เดินจากไป(เพื่อไปดูทีวี)เควิ่นก้กลับไปทำหน้าที่ต่อ ร่างบางค่อยๆหย่อนก้นลงนั่งบนเตียง มือบางหยิบผ้าชุบน้ำขึ้นมาเช็ดใบหน้าของพี่คนรองเบาๆ

"จะว่าไปตอนที่พี่หลับนี่ก้ดีเหมือนกันนะ จะได้ไม่มาแกล้งผมไง คิคิ" ร่างบางพูดกับร่างหนาที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง
พูดไปมือก้เช็ดหน้าให้ซูฮยอนไปด้วยไล่ไปเรื่อยๆจนถึงคอ แต่แล้วมือบางก้หยุดชะงัก....พอนึกถึงส่วนต่อไปที่ต้องเช็ด....เค้าต้องถอดเสื้อซูฮยอนหรอเนี่ย =[]=;;;

".......เอาไงดีๆ.....ผมขอละกันนะพี่ซูฮยอน ยังไงเราก้ผู้ชายเหมือนกัน คงไม่เป็นไรหรอกเนอะ ..."พูดจบ มือบางค่อยๆเอื้อมไปแกะกระดุมเสื้อทีละเม็ด แต่แกะไปได้2เม็ดเท่านั้น อยู่ดีๆมือหนาก้คว้าเอาข้อมือของร่างบางและกำไว้แน่น เหมือนเป็นสัญญาณบอกให้หยุดการกระทำนั้น
"อ่าว พี่ซูฮยอน ผ..ผมขอโทษน้า ผมก้แค่จะ...โอ้ย!" ไม่ทันได้แก้ตัว ร่างหนาเหวี่ยงคนตัวเล็กให้ลงมานอนกับเตียง ก่อนจะยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง สภาพของทั้งคู่ในตอนนี้คือ ซูฮอนนั่งคร่อมเควิ่น(สลับโพซิชั่น 55) สีหน้าที่ไม่ยิ้มแย้ม เพราะยังไม่ค่อยสร่างจากฤทธิ์เหล้าของซูฮยอนทำให้เควิ่นเข้าใจว่าเค้ากำลังโกรธอยู่
"พี่อย่าโกรธเลยนะ ผมขอโทษ...พี่ซู...อุ๊บ!"เสียงของเควิ่นถูกกลืนหายไป เกิดอะไรขึ้นน่ะหรอ ก้ซูฮยอนใช้ริมฝีปากของเข้าหยุดมันน่ะสิ
ร่างบางถึงกับทำอะไรไม่ถูกด้วยความตกใจ
ก้แหม...อยู่่ดีๆถูกเมะตัวพ่ออย่างซูฮยอนจูบเอานี่นา
"อื้อ...." ร่างบางพยายามต่อต้านอย่างเต็มที่
ไม่ว่าจะพยายามส่งเสียง ทุบ ตี หรือ ดิ้น แต่ก้ไม่สามารถจะทำอะไรร่างหนาได้เลย จนเควิ่นเริ่มเหนื่อยและหมดแรง แถมเริ่มจะหายใจไม่ออกแล้วด้วย
มือบางกำแขนเสื้อของร่างหนาไว้แน่น และกลับมาดิ้นอีกครั้งเพราะเค้ากำลังจะขาดออกซิเจนตาย
...เหมือนจะรู้ว่าร่างเล็กเริ่มจะขาดอากาศ
ซูฮยอนรีบละริมฝีปากออกจากร่างบางทันทีเพื่อทิ้งช่วงให้ร่างเล็กได้พักหายใจบ้าง อะไรบ้าง
"แฮ่ก...พี่ซูฮยอน....พี่ละเมอแล้ว...ผม..เควิ่นนะ...." ร่างบางพูดออกมาอย่างยากลำบากเพราะหอบหายใจไปด้วย
"หืม....ก้เควิ่นไง..." คำตอบของร่างสูงยิ่งทำให้เควิ่นงงเข้าไปใหญ่
"...แล้ว...แล้วพี่มาจูบผมทำไม?"
"......." ไม่มีคำตอบจากร่างสูง แต่มีอย่างอื่นให้แทน...

ซูฮยอนกดจูบลงไปบนริมฝีปากบางอีกครั้ง เป็นการบังคับให้เควิ่นต้องเก็บคำถามที่อยากถามอีกมากมายเอาไว้ไปในตัว...

คราวนี้ร่างสูงสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของร่างบาง ยิ่งเพิ่มความตกใจให้กับร่างบางเข้าไปอีก ก้เค้าไม่เคยจูบใครนี่นา
เควิ่นพยายามจะหดลิ้นหนี แต่ยิ่งหนีมันกลับยิ่งเหมือนจริงมากกว่าเดิม
ร่างบางพยายามจะผลักร่างหนาออกไปแต่ก้ไม่เป็นผล แรงของเค้าสู้แรงของซูฮยอนไม่ได้เลย ร่างบางค่อยๆผ่อนแรงลงเรื่อยๆเมื่อรู้สึกว่ามันไม่สำเร็จ อันที่จริง...เค้าเองก้เริ่มรู้สึกเคลิ้มไปกับรสจูบของ ชิน ซูฮยอนแล้วเหมือนกัน



---ขอตัดออกนะคะ---





กลับมาที่ห้องนั่งเล่น ในเวลาเดียวกันนั้น...ทุกคนกลับถึงบ้านพอดี

"พี่เควิ่นนนนนนนน~" เสียงมาก่อนที่เจ้าตัว(แสบ)จะเปิดประตูเข้ามาซะอีก
"พี่เควิ่นนนน ผมหิว...อ่าว พี่กีซอบ พี่เควิ่นอ่ะ?" ประโยคแรกที่มักเน่สุดน่ารักอย่าง ดงโฮจะต้องพูดเสมอเมื่อกลับถึงบ้าน
"อยู่กะพี่ซูฮยอนอ่ะ" พูดไม่มองหน้าคนที่พูดด้วยอีกตามเคย
"ว้า...ไปแข่งกันร้องเพลงรึไง" มักเน่ของเราก้เลยเปลี่ยนแผนไปหาของกินในห้องครัวด้วยตัวเองแทน
"เฮ้อ~เหนื่อยจัง~" อิไลที่เดินตามเข้ามา แอบบ่นเล็กน้อย ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ อี กีซอบ สภาพอิไลตอนนี้ไม่ต่างกับร่างไร้วิญญาณ
"อ้าว! ทีวีกลับมาแล้วนี่" อเล็กซานเดอร์เดินเข้ามาด้วยความรู้สึกประหลาดใจ ก้ตอนที่เขาออกจากบ้านไป มันจะพังไม่พังแหล่อยู่แล้ว
"ผมกู้มันกลับมาเองแหละ ^0^" กีซอบตอบเสียงดังฟังชัดด้วยความภูมิใจ
"อิไล หลับแล้ว ไปอาบน้ำไป" เสียงบ่นของเจ้าแห่งความเนี้ยบและสะอาด คิม คิบอม ปลุกไล่อิไลให้ไปอาบน้ำ-นอน
"คับโผม~" อิไลขานรับทั้งๆที่ยังไม่ลืมตาจากนั้นก้เดินเซๆเข้าไปทางห้องนอน
ตอนนี้ กีซอบ อเล็กซานเดอร์ คิบอม และ น้องบูบู ครองทีวี


ตัดมาที่อีตานกพิราบ.....

อิไลเข้าไปในห้องของตัวเองเพื่อจะหยิบเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัว ก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ ที่ต้องผ่านห้องของทุกคน รวมทั้ง...ห้องของซูฮยอนด้วย....
แต่สมองนกพิราบของเขาก้ไม่ได้กระตุ้นให้เค้าสงสัยอะไรเลยซักนิด...อิไลก้เลยแค่...เดินผ่านไปเฉยๆ......

ขากลับ....หลังจากอาบน้ำเสร็จ
"เฮ้อ...อาบน้ำแล้วตื่นเลย~" นกพิราบบ่น
อิไลเดินผ่านห้องของซูฮยอนอีกครั้ง
"ฮยอง..อยู่ป่ะเนี่ย?" คุณนกพิราบส่งเสียงถามคุณพี่เจ้าของห้อง
"........" ไม่มีคำตอบฮะ
"หลับไปแล้วมั้ง..." อิไลสรุปทุกอย่างเองหมด และกำลังจะก้าวเท้าเพื่อเดินต่อ หูของเค้าก้บังเอิญได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังลอดออกมาจากห้องของซูฮยอน
"......โอ้ย....อย่านะ....ไม่อาวว...อ๊าา~" เสียงคุณนายอูน่ะฮ่ะ

"เสียงแบบนี้มัน....หรือว่า...." สมองนกพิราบกำลังประมวลผล

"หรือว่า.......พี่ซูฮยอนกับเควิ่น......."
เร็วเข้าลูก *0*

"...แอบดูหนังโป๊กันชัวร์เลย!"-.,- (เอ่อ...มองโลกในแง่ดีไปป่ะลูก...)

"คิคิ....พรุ่งนี้ค่อยไปแซวฮยองดีก่า"อิไล คิม เดินจากไปอย่างหลั่นล้า~(เอิ่ม......อิไลลูก.....-.,-)


หลังจากที่จัดการทำธุระส่วนตัวอะไรกันเรียบร้อย เหล่าสมาชิกทุกคนก้แยกย้ายกันเข้านอน ยกเว้นบางคนที่ยังนั่งอัพTwitter (อเล็กซ์: ตูอัพแล้วใครอ่านวะ - - , ไรเตอร์: เอ่อ...ก้อิชั้นน่ะแหละ :-P) และใครอีก2คนที่ยังไม่นอน....




---ขอตัดออกนะคะ---






เช้าวันรุ่งขึ้น...

"อืม...." ร่างบางค่อยรู้สึกตัวและลืมตาขึ้นช้าๆ เขารู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว โดยเฉพาะบริเวณสะโพก หนำซ้ำยังรู้สึกเหม่ือนมีอะไรหนักๆมาทับอีกด้วย ร่างบางพยายามเรียงลำดับเหตุการณ์เมื่อคืนนี้
"...เข้าครัว...พาพี่ซูฮยอนกลับห้อง...แล้วก้ ...เห้ย!" ร่างบางตกใจอีกครั้งเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อวาน เค้ามีอะไรกับซูฮยอนจริงๆหรอเนี่ย?
ร่างบางเหลือบมองลงมาที่ลำตัวของเขา

"เห้ย...แขน...หนักจัง" แขนของซูฮยอนนั่นเอง ร่างหนากำลังนอนกอดเค้าจากด้านหลังอยู่
ร่างบางพยายามแกะมือปลาหมึกของร่างหนาออก แต่ดูเหมือนยิ่งแกะร่างหนาก้ยิ่งกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม
"โอ้ย...ปล่อยสิ...ไอ้พี่บ้า...โอ้ย" ยิ่งขยับก้ยิ่งเจ็บ ยิ่งดิ้นก้ยิ่งรัดแน่นขึ้น
"ตื่นเช้าจัง..." ร่างสูงกระซิบ น้ำเสียงงัวเงียสุดๆ
"นี่..ถ้าตื่นแล้วก้ปล่อยมือได้แล่ว..." พูดไปก้ทำแก้มป่องไปด้วย ในใจก้นึกถึงแต่เรื่องเมื่อคืน ทำให้หน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ น่ารักเป็นที่สุด!!
"....ม่ายอาว" ร่างสูงพูดเสียงอู้อี้
"นี่....ปล่อยสิ เราไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย -*-"
"อ่าว...นึกว่าเป็นซะอีก..." ร่างสูงตื่นทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น
"แล้วเมื่อคืนมันคืออะไรล่ะ?"
"จะบ้าหรอ...เมื่อคืนพี่เมานะ จำได้มั้ย...ที่พี่ทำไปทั้งหมดก้เพราะว่าพี่เมานั่นแหละ" เควิ่นเน้นเสียงคำว่า 'เมา' สุดฤทธิ์
ร่างสูงเงียบไปซักพัก ก่อนจะตอบร่างบาง
"ใครบอกว่าเมาล่ะ"
"ก้อ...กลิ่นเหล้าหึ่งซะ..." ร่างบางตอบเสียงแผ่ว เหมือนไม่ค่อยมั่นใจ
"แต่ชั้นแน่ใจว่าชั้นยังสติดีอยู่นะ นี่ไง!ตื่นมายังจำได้อยู่เลย"
"......." เควิ่นเงียบ
"แล้วเมื่อคืนพี่เรียกชื่อใครนอกจากนายรึเปล่า?"คำถามนี้ทำเอาร่างบางนิ่งคิดไปซักพัก
"ป...เปล่าอ่ะ พี่เรียกชื่อผม..." คำตอบของร่างบางทำให้ร่างหนาเผลอยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ
"งั้นก้แสดงว่า...พี่ไม่ได้ทำเพราะเมาแล้วล่ะ"
คำตอบที่ได้ยินทำเอาร่างบางแอบงง
"พี่กำลังจะบอกว่า...?" เควิ่นเว้นเอาไว้ หวังจะให้ซูฮยอนตอบ
"บอกว่า?" ชิน ซูฮยอนแกล้งโง่
"ก้อธิบายให้มันชัดหน่อยสิ ผมไม่เข้าใจที่พี่พูด"
"อ๋อ~ได้สิ" ซูฮยอนเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆหูของเควิ่น มือหนายิ่งโอบเอวบางแน่นขึ้นอีก
"ชั้นรักเควิ่น....รักจริงๆนะ"
"...พี่จะบอกว่า...พี่ทำไป เพราะว่ารักผมงั้นหรอ...." ดูเหมือนเควิ่นจะเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้นแล้ว
"ใช่ แล้วนายล่ะ....รักชั้นรึเปล่า?"
เควิ่นนิ่งคิดซักพัก เค้าไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยจนกระทั่งเหตุการณ์เมื่อคืนเกิดขึ้น ลึกๆแล้วเค้าเองก้แอบรู้สึกดีอยู่เหมือนกันนะ
"ว่าไง....?" ซูฮยอนทักขึ้นอีกครั้งหลังจากรู้สึกว่าเควิ่นเริ่มคิดนาน
"แปลกดีเนอะ...ฮยองอ่ะขี้แกล้ง แต่ผมก้ยอมให้แกล้งทุกครั้งเลย..."
"ตอบไม่ตรงคำถามนะ"
"คิดต่อเองมั่งดิ -3-"
"ขอโทษครับ พอดีผมโง่" แกล้งน้องนี่สนุกจัง
"ก้ถ้าผมไม่ชอบพี่...เมื่อคืนผมจะยอมให้พี่ทำรึไง -*-"
"แค่ชอบเองหรอ"
"...ก้ดีกว่าเกลียดล่ะน่า -3-"
"...แล้วนายโกรธชั้นรึเปล่า?"
"โกรธเรื่อง?"
"ก้...ที่ชั้นทำนาย....(เจ็บ)"
"ไม่โกรธหรอก ก้พี่บอกว่าพี่ทำเพราะพี่รักผมไม่ใช่หรอ"
ชิน ซูฮยอนนิ่งยิ้มกับคำตอบของเควิ่นไปซักพัก ก่อนจะนึกอะไร(หื่นๆ)ขึ้นมาได้

"...เควิ่น...รู้อะใรมั้ย"
"อะไร??"
"เสียงนายเซ็กซี่มากเลยนะ..."
"จริงดิ *0*"
"อยากรู้มั้ยล่ะ...ว่ามันเป็นยังไง?"
"เป็นยังไงอ่ะ??" เควิ่นทำหน้าสงสัย
"หึหึ นายนี่อินโนเซนต์ชะมัด ^^" ซูฮยอนยิิ้ม เค้าค่อยๆคลายมือออกจากตัวเควิ่นก่อนจะพลิกตัวขึ้นคร่อมเควิ่นอีกครั้ง
"O__o??"
"เดี๋ยวนายก้จะได้ยิน เหมือนที่ชั้นได้ยินเมื่อคืน ~"
"ห๊ะ?...ฮยอง?...เห้ย!ไม่เอาแล้ว!!" เพิ่งรู้ตัวว่าโดนหลอก มันก้สายไปแล้วล่ะ -..-

เมื่อลูกแกะแสนซื่อ(บื้อ)อยู่ใต้ร่างหมาป่าแสนเจ้าเล่ห์...มันจะเหลือเรอะ สุดท้ายลูกแกะก้ต้องโดนกินไปตามระเบียบสิเคอะ เหอเหอ~



PS.ก่อนจบ

"ไม่ต้องกลัวหรอกน่า ยังไงชั้นก้รับผิดชอบนายอยู่แล้ว ^^"
"ยังไง?"
"นายก้มาเป็นแฟนชั้นไง หึหึหึ ^^" ดูมันออกแนวหื่นๆนะ -..-
"ทำไมมันดูไม่คุ้มกันเลยล่ะ T T กรี๊ดดด(?) ไอ้พี่ลามก หยุดน้าาาาาาา~"

เสียงกรีดร้องแบบนี้...เราคงต้องปิดไฟแล้วก้ปล่อยให้เป็นเรื่องของผัวเมีย เอ๊ย! ปล่อยให้สองคนนี้เค้ามีความสุขไปละกันนะ คริคริ

(ดูท่าทางเช้านี้หนูวิ่นคงจะเดินไม่ไหวแล้วล่ะ อุ๊ย! ชั้นหลุดอะไรออกไปเนี่ย :-P)


จบเหอะนะ -.,-

THE END จ้ะ