ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ห้องเก็บของ.

    ลำดับตอนที่ #3 : - Chapter 0 : RACK 13 - [Demon]

    • อัปเดตล่าสุด 2 เม.ย. 58


    - Chapter 0 : RACK 13 -



    DEMON

     

    “ฆ่าฉัน..ได้โปรดดด ฆ่าฉันซะ..”  เธอถูกมัดมือและเท้าด้วยโซ่หนาม ซึ่งมันทรมานมากแค่ไหน คุณคงไม่อยากจะสัมผัสมันหรอก..ว่ามั้ย?

    “ชู่วๆ” ชายหนุ่มเอานิ้วแตะปากอีกคน  เธอคือผู้หญิงที่เขารัก.. ไม่สิ..ผู้หญิงที่เขาเคยเชื่อใจต่างหาก

                  2ปีที่ผ่านมา ที่เขาไว้ใจเธอ เชื่อใจเธอ เล่าทุกอย่างให้เธอฟัง แต่เธอกลับกลัวเขา ซึ่งเขาคิดว่าเธอสามารถยอมรับทุกสิ่งในตัวเขาได้ แต่..ไม่ ไม่เลยซักครั้ง

    “ฉันไม่อยากทรมานแบบนี้อีกแล้ว..ฆ่าฉัน..” เธอร้องไห้น้ำตาอาบทั้งสองแก้ม มาสคาร่าและอายไลเนอร์หลุดเยิ้มลงมาตามน้ำตาของเธอ มันทำให้ดู..น่าตลกในสายตาเดม่อน

    “พ่อผม..เสียไปเมื่อผมอายุ 3 ขวบ แม่ผม..ฆ่าตัวตายตอนผมอายุ 10 ขวบ ผมเห็นน้องสาวถูกลุงที่ผมเคารพมาตลอดข่มขืน แล้วเธอก็ฆ่าตัวเลยตอนผมอายุ 16 และผมก็ฆ่าลุงฉันตายด้วยมือของผมเอง เป็นไง เรื่องราว ฟังดูน่าสนุกดีใช่มั้ย” เขาแสยะยิ้มเล่าเรื่องครอบครัวอันแสนเจ็บปวดให้เธอฟัง แน่นอนว่าเธอรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเขาอยู่แล้ว ทุกอย่าง..ที่เขาเคยทำ

    “เดม่อน..ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณต้องเจ็บปวดแบบนี้”

    “โอเค ดี.. มองตาผมสิที่รัก.. แล้วบอกความจริงกับผม” เขาบีบแก้มอีกคนให้หันมาสบตา เธอพยายามเบนหน้าหนี แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงของเขาได้ เขาถอดแว่นตาออกเพื่อให้หญิงสาวได้มองดวงตาคู่สวยของเขาให้ชัดเจน

    “เดม่อน ฉันขอโทษ ฮือออ.. ฉันรักเวล.. ฉัน..” เธอสะอึกและพยายามกลั้นคำที่จะพูดต่อไปลงคอ ดวงตาเขา.. แปลกประหลาดและไม่เหมือนใคร เธอไม่เคยที่จะสบตาเขาตรงๆเมื่อเขาถอดแว่น เธอเก็บความลับนี้มาหลายปี เพราะเธอไม่กล้าที่จะบอกเขา..


     

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

     

     

    -3 ชั่วโมงแล้ว –
     

    “อืมมมม.. ที่รัก ฉันรักคุณ..” ดาร์ชี่โอบกอดชายคนที่เธอรัก ทั้งคู่จูบกันอย่าเร่าร้อน พวกเขาต้องการกันและกัน..
     

    “ผมก็รักคุณ.. แต่คุณแน่ใจนะว่าวันนี้เดม่อนไม่อยู่บ้านจริงๆ”
     

    “แน่ซะยิ่งกว่าแน่ซะอีก” เธอหัวเราะออกมานิดๆแล้วผลักชายหนุ่มลงบนโซฟา แน่นอนว่าวันนี้ทั้งคู่จะมีความสุขด้วยกันทั้งคืน
     

    “เฮ้ ที่รัก ผมว่าผมลืม..” เดม่อนเปิดประตูห้องเข้ามาเจอกับ.. แฟนสาวและชู้ของเธอกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม พวกเขาตกใจแล้วรีบผละออกจากกัน

    “เออ.. คือ.. ฉัน..”ดาร์ชี่พูดไม่ออก เพราะสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเดม่อน เขากำลังจะกลายร่างเป็นปีศาจของจริง..

     

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

     
     

    “พูดมาให้หมด..” เดม่อนดึงตุ้มหูห่วงของเธออกมาข้างหนึ่ง นี่ยังไม่เจ็บเท่ากับสิ่งที่เธอทำกับเขาหรอกนะ..
     

    “กรี๊ดดดดด.. ฮืออออ เดม่อน ฆ่าฉันซะ”
     

    “พูด..ในสิ่งที่คุณจะพูดออกมาให้หมด” เขาย้ำอีกครั้ง ซึ่งถ้ามีครั้งต่อไป เขาสาบานว่าเขาจะตัดหูเธอทิ้งซะ!
     

    “ฉัน.. ฉันไม่เคยรักคุณเลย ฮือออ.. เดม่อน ฉันขอโทษ..” มันเหมือนมีเหล็กร้อนๆมาแทงที่หัวใจนะ..คุณคิดงั้นมั้ย? เขาผลักเธอออก ตอนนี้เหมือนขาหมดแรง.. แต่เลือดกลับสูบฉีดรุนแรงขึ้นกว่าเดิม เขาเดินไปหาชู้รักของแฟนสาวที่สลบอยู่บนพื้น เวล..ชื่อเวลสินะ.. เขาถอดกางเกงอีกคนออกแล้วจับแกนกายที่อ่อนตัวด้วยท่าทางรังเกียจ

    “สั้นกว่าฉันตั้ง 2 เท่าแฮะ” เขาพรึมพรำกับตัวเอง
     

    “ไม่.. อย่าทำร้ายเขา” เสียงดาร์ชี่ที่ร้องอย่างโหยหวนดังมา แต่เขาไม่สนใจเสียงนั้นซักเท่าไหร่ เดม่อนเอื้อมมือหยิบกรรไกรที่วางอยู่บนโต๊ะมา แล้วตัดแกนกายที่อ่อนนั้นออกครึ่งหนึ่ง

    “ฉันใจดีแค่ไหนที่เหลือครึ่งหนึ่งให้แกน่ะ หวังว่ามันคงจะใช้งานได้อยู่ที่เพื่อนยาก” เขาพูดกับเวลที่นอนหมดสติอยู่
     

    “เดม่อน..คุณฆ่าฉันเถอะ ปล่อยเขาไป ฆ่าฉัน!
     

    “ที่รักๆ.. จะไม่มีใครตายที่นี่..โอเค?” เดม่อนเดินเข้ามาปลอบเธอเบาๆ
     

    “ฮึก.. ฉันขอโทษ..” เธอพูดแต่เขากลับบีบแก้มเธอให้อ้าปากออก แล้วยัดแกนกายชู้รักของเธอเข้าไป กลิ่นคาวเลือดฟุ้งกระจายอยู่เต็มปากหญิงสาว นี่คือบทลงโทษที่เดม่อนมอบให้กับผู้หญิงคบชู้อย่างเธอ

    “ผมใจดีกับคุณมากนะดาร์ชี่.. คุณรู้ตัวมั้ย ขอบคุณสำหรับความจริงของคุณวันนี้ และขอบคุณสำหรับทุกอย่าง..” เขาพูดพลางลูบผมอีกคนอย่างเบามือ “ถ้าคุณแจ้งความ..ผมกลับมาฆ่าคุณแน่..”

     

     

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

     
     

    ชายหนุ่มนั่งดื่มเหล้าที่หน้าบาร์ เขามองผู้คนที่เต้นกันอย่างสนุกสนาน เฮ้อออ.. ต้องกลับมาใช้ชีวิตเดิมๆอีกแล้ว เขาคิดว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนใหม่ได้ แต่..ไม่เลยซักนิด ยังไงเขาก็คือเดม่อนอยู่วันยังค่ำ และคนอย่างเขาก็อยู่กับความเสียใจได้ไม่นานซะด้วยสิ

    “เอ่อ..คุณคะ..” หญิงสาวคนหนึ่งสะกิดเดม่อน เขาหันไปมองเธอ อืม..ชุดนั่นทำให้เขาอยากถอดมันออก เพื่อให้ได้เห็นร่างกายจริงๆของเธอแฮะ..
     

    “ครับ..?”
     

    “ให้ฉันเลี้ยงเหล้าคุณนะ..”
     

    “ยินดีครับ” เขารับแก้วเครื่องดื่มสีอำพันที่เธอส่งมา ทั้งสองชนแก้วกัน สายตาของเธอช่างเย้ายวนเหลือเกิน แล้วเขาก็ยกดื่มรวดเดียวหมด เพิ่มความเร่าร้อนในคืนนี้ซักหน่อย
     

    “..” เดม่อนรู้สึกเหมือนสติเลือนราง ภาพสุดท้ายที่เขาเห็น คือเธอคนนั้นส่งยิ้มมาให้เขา แล้วกระซิบเบาๆว่า.. แล้วเจอกัน..



     

    (X) ถูกลากเข้ามา (เจอกับเรย์)   

     

     

    © themy butter
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×