เสพติดรักร้ายบูรพาที่รัก

ความรักคืออะไร

ในความคิดของฉัน ความรักมันมีเงื่อนไขของมัน

ถ้าทนกับเงื่อนไขของมันไม่ได้ คนที่เจ็บที่สุด

คือตัวเราเอง ..

                “นี่บูรพา เป็นอะไรของเธอ เหม่ออยู่นั่นแหละ บอกและว่าอย่าอ่านนิยายมาก ไปหมดและ สมองน่ะ ^^”ฉันตื่นจากภวังค์หันไปแยกเขี้ยวให้ไอ้แฟนตัวดีทันที อ้อ ลืมแนะนำไปเลย เขาชื่อปืนใหญ่เป็นแฟนฉันเอง คนสวยก็งี้มีแฟนแล้วเป็นเรื่องธรรมดา โฮะๆ><

                “ไม่มีอะไรทำหรือไงหะ หาเรื่องด่าอยู่ได้ ออกไปเล่นข้างนอกนู้นไป ชิ”ฉันเบะปากใส่ พลางชี้มือไปข้างนอก

                ตอนนี้เราอยู่กันที่ร้านดีดีว่า เป็นร้านนมสด เด็กๆเลิกเรียนก็จะมากินที่นี่กันรวมฉันด้วย ตอนนี้เลิกเรียนแล้วฉันเลยมานั่งหาอะไรแบบชิลๆ อ้อ ลืมบอกไปเลย ฉันคบกับปืนใหญ่มาสองวันแล้วละ ฉันกับเขาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ประถมหนึ่งแล้วละ สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก บ้านอยู่ใกล้กันด้วย ไม่แปลกเลยที่ฉันกับเขาจะเหมือนเพื่อนกันมากกว่าแฟน

                “ก็ทำตัวน่าด่าปะละ”ขอร้อง อย่าทำหน้าน่ารักใส่เหอะ หมันเขี้ยวชะมัด แฟนใครวะ ลากออกไปที โอ๊ย TOT

                “พอเหอะ เลิกทะเลาะกันสักที เห็นหัวฉันบ้างสิย่ะ”อ๊ะ! ฉันลืมสีฟ้าไปเลย เพื่อนสาวที่สนิทในกลุ่มของฉัน

                “เออ จะสั่งอะไรกินก็สั่งสิ นั่งเงียบกันจะได้กินไหมละ น้ำปั่นมันคงไม่ลอยมาหาปากหรอก”ฉันพูดกัดเพื่อนและแฟนอย่างอดใจไม่ไหว

                “เพราะปากเป็นแบบนี้ไง ถามจริงสิปืนใหญ่ คบกันมาสองวันนี่รักแล้วหรอวะ”ฉันนิ่งไปกับคำถามนี้ นั่นสินะ

                “ก็..”

                “...”

                “รัก”

                ฉันยิ้มกับคำตอบที่ได้มา ใช่ ฉันยิ้ม ยิ้มเพราะมีความสุขหรือขยะแขยงกับความเลวของฉันก็ไม่รู้สิ ☺

            ฉันกลับมาบ้านพร้อมความเหนื่อยทั้งหมดที่มี ฉันปล่อยตัวลงนอนราบกับเตียง  อ๊ะ ลืมแนะนำตัวไปเลย สวัสดีค่ะ ฉันชื่อบูรพา เป็นผู้หญิงตัวเล็ก(เตี้ย -^-) ออกจะหมวยๆหน่อย เพราะฉันตาตี่ ขาว ฉันเรียนอยู่ยูการ์นิต เป็นโรงเรียนชื่อดังอันดับต้นๆของการมีเรื่องเลยละ ถ้าจะถามถึงความแสบของฉันละก็ สุดๆเลยละ อ้อ ฉันอยู่มัธยมปีที่5แล้วล่ะ เห็นยังงี้ฉันเรียนดีมากเลยนะ ถึงจะขี้เกียจจนครูด่าแล้วด่าอีก แต่ก็นะ ไม่มีใครทำอะไรฉันได้หรอก ฉันมันตัวแสบอยู่แล้วนี่ อ้อ ฉันมีพี่ชายอีกสองคน คนแรกชื่อบีเอ็ม อายุ23ปี หล่อ โหด แถมยังเจ้าชู้สุดๆด้วย คนที่สองชื่อบาเซีย อายุ21ปี หล่อ หวาน เจ้าชู้ โหด ทั้งสองคนหวงฉันมาก ไม่ให้ฉันมีแฟน แต่ก็นะ ฉันน่ะมันแสบไม่เคยฟังใครหรอก ความจริงพี่ฉันน่ะให้มีนะ แต่เขากลัวแม่กันมากกว่า แม่น่ะหวงฉันมาก อ้อ แม่ฉันเป็นมาเฟียใครก็ไม่กล้ายุ่งหรอก โหดทั้งโครตเลยก็ว่าได้

                ~ just gonna stand there and watch me burn~

                อา เพลงโปรดของฉัน ว่าแต่ ใครโทรมาน่ะ ฉันรีบเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะคอมทันที

                “ฮัลโหล”

                [ ฮัลโหล นี่เราเอง ]

                “ใครอะ อาทิตย์หรอ”

                [ ใช่ เราเอง อาทิตย์ ] ฉันใจหายวะ ทำไม ได้ยินชื่อนี้ แล้วหายใจแปลกๆแบบนี้ละ

                “...”

                [ ฮัลโหล ยังฟังอยู่รึเปล่าเนี้ย ]

                “อ้อ ยังฟังอยู่ มีอะไรหรอ”

                [ ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากบอกว่ากลับมาคบกันได้ไหม ]

                “...” ฉันอึ้ง ฉันพูดอะไรไม่ออก กลับมาคบงั้นหรอ เดี๋ยวแป๊บนะ ตอนนั้นใครทิ้งฉันให้ตายวะ ไม่ใช่มันหรอ ไม่ใช่ไอ้ผู้ชายที่ชื่ออาทิตย์หรอกหรอ?

                [ กลับมาคบกันนะ ขอโทษจริงๆนะบูรพา ฉันขอโทษ ]

                “ได้สิ เรารักอาทิตย์จะตาย แค่นี้ทำไมจะไม่ได้ละ”

                [ โอเค งั้นฝันดีนะครับ รักบูรพานะ ]

                “ค่ะ” ฉันยิ้ม ยิ้มทั้งน้ำตา รู้ว่าตัวเองโง่มากแค่ไหน รู้ว่ากำลังทำร้ายใคร รู้ ทั้งที่รู้ทุกอย่าง แต่ทำยังไงได้ ฉันรักเขา รักผู้ชายที่ชื่ออาทิตย์มากจริงๆ เกลียดตัวเอง เกลียดที่รักเขาแบบนี้ ได้โปรด พระเจ้า ถ้าเขาจะทำร้ายฉัน ช่วยเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม..