คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : mystery room 6
“เธอกลับกันฉันนะ”
“กลับกับนายก็ได้ ฉันไม่มีทางเลือกนี่เนอะ”
ฉันตอบแบบรักษาฟอร์มอย่างที่สุดและซ้อนมอเตอร์ไซค์ตัวเก่งของเขาออกจากห้าง
“นี่ยัยแคระ นั่งให้ห่างๆฉันหน่อยได้มั้ย”
“ก็คนมันง่วงหนิ ใช่สิ ใครจะไม่น่ารังเกียจเหมือนแฟนนายล่ะ”
ฉันว่าแล้วเขยิบห่างจากเขานิดนึง ง่วงชะมัดเลย ฮ้าว~ ขับรถภาษาอะไรของตานี่เนี่ย -*-
คร่อก ~ ฟี้ zzzZZ
Wafer’s talk
เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเธอทำให้ผมได้รู้ว่าเธอหลับคาหลังผมแล้ว ! ให้ตายเถอะ ยัยเตี้ยเอ๊ย บอกให้นั่งห่างๆดันมาหลับใส่หลังกันได้ ฉันเป็นผู้ชายนะเว้ย ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะทนได้ หน้าอกเธอน่ะมันเสียดสีหลังฉัน ฉันต้องข่มความต้องการให้ถึงที่สุด ! เอาไว้ไปทะเลเมื่อไหร่เถอะ จะเผด็จศึกให้ราบคาบซะเลย
ในที่สุดก็มาถึงบ้านจนได้เล่นเอาเหนื่อย -*-! ผมค่อยๆอุ้มร่างเล็กๆบางๆของเธอเดินเข้าไปในบ้าน ในบ้านนั้นเงียบเชียบมีไฟของชั้นล่างเปิดอยู่แค่ดวงเดียว ฮิโระหลับไปแล้วเพราะก่อนหน้านี้ผมชวนมาที่ห้างที่อายะช้อปปิ้ง ฮิโระก็ปฏิเสธสงสัยคงจะเป็นเพราะว่าวันนี้ซ้อมดนตรีจนเหนื่อยล่ะสิ ผมค่อยๆดันประตูห้องอายะออก ห้องน้ำตาลขาวอ่อนๆ ผมว่าเธอแต่งห้องได้น่ารักมากเลยล่ะ สไตล์วินเทจหน่อย อ๋อ ที่ผมรู้ว่าห้องอายะอยู่ไหนเนี่ยก็เป็นเพราะว่าผมสนิทกับฮิโระมากจนเดินเข้าเดินออกราวกับบ้านตัวเองเลยล่ะ ส่วนบ้านของผมก็อยู่ข้างๆบ้านของฮิโระนี่แหละ แต่ก่อนพ่อกับแม่ก็มาอยู่กับผมแต่เมื่อธุรกิจของพ่อกับแม่ขยายใหญ่โตขึ้นพ่อกับแม่เลยไปซื้อคฤหาสน์หลังหนึ่งอยู่ห่างไกลจากที่นี่พอสมควรทีแรกแม่ของผมท่านก็เซ้าซี้อยากให้ผมไปอยู่ด้วยแต่ว่าผมกลัวว่าผมจะเบื่อที่ไม่มีฮิโระกับพี่สาวของมันอยู่ใกล้ ๆ ผมก็ไปหาพ่อกับแม่บ่อย ๆนะ ผมวางร่างบางของอายะอย่างเบามือ เวลายัยนี่หลับน่ารักใช่เล่นเลยล่ะ ไม่ต่อปากต่อคำกับผมเหมือนตอนตื่น ใบหน้าของเธอก่ายกับหมอนข้างอย่างสบายใจ เหมือนกับลูกแมวน้อยๆไร้พิษสง ผมมองไปที่รูปข้างๆเตียงข้างเธอซึ่งเป็นรูปที่เธอตอนเด็กๆถ่ายกับ ผม ฮิโระ พ่อกับแม่ของผมและของเธอ ใบหน้าของทุกคนยิ้มแย้มอย่างมีความสุข คิดแล้วก็อยากกลับไปตอนนั้นเหมือนกันนะเนี่ย ผมหันกลับมามองใบหน้าเนียนใสของอายะอีกครั้งแล้วจุมพิตที่ริมฝีปากสีชมพูอ่อนนั้นเบาๆ โดยไม่ลืมที่จะวางถุงสีขาวเป็นของๆที่ผมซื้อให้เธอตอนผมอยู่ที่ห้างนั่นแหละ หลังจากนั้นผมก็เดินออกจากห้องเธอและเดินกลับบ้านของผม
“สวัสดีค่ะทุกคน ที่ดิฉันเรียกทุกคนมาก็เพราะว่าจะมาประกาศว่าออกเดินทางเมื่อไหร่ ตอนไหนและต้องเตรียมอะไรบ้างนะคะ ไม่ทราบว่ามากันครบรึยัง” ประธานนักเรียนหญิงสาวเอ่ยเมื่อได้ยินจากสต๊าฟว่ามาเช็กชื่อทุกคนแล้วเธอก็เริ่มประกาศต่อไป
“เราออกเดินทางโดยรถทัวร์นะคะ ออกรถเวลาประมาณสี่ทุ่ม กรุณามาก่อนเวลาประมาณครึ่งชั่วโมงด้วยนะคะเผื่อมีอะไรผิดพลาดหรือประกาศแจ้งเตือนต่างๆ สถานที่ที่พวกเราจะไปนั่นก็คือ เกาะเสม็ด ทุกคนคงจะทราบดีอยู่แล้วนะคะ ส่วนตารางเวลานั้น ทางทีมงานจะแจกให้ทุกคนเอง และกิจกรรมทางเรามีเซอร์ไพรส์ค่ะ อยากจะสอบถามอะไรอีกมั้ยคะ”
“หนูค่ะ” ปราณีหรือน้องณียกมือขึ้น ที่ฉันจำชื่อน้องคนนั้นได้ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกนะ ที่ฉันจำได้เพราะชื่อแปลกต่างหากล่ะ คนอะไร้ ชื่อปราณี ศรีพญายม -*-
“มีอะไรหรือคะ”
“เอาบิกินี่ไปได้ใช่มั้ยคะ” น้องณีใจกล้าถามขึ้น
“ได้แน่นอนอยู่แล้วล่ะค่ะ แล้วก็ต้องมีกันทุกคนนะคะ ไม่งั้นอดเข้าร่วมกิจกรรมกับห้าหนุ่มวงซิกมาร์ค่ะ!”
“ผมมีคำถามครับ !” ยัยเฟริ์นกระเทยหน้าหล่อแอ๊บแมนถามเสียงขรึม แม๊นแมน อ๊าย >[]<
“ว่ามาเลยค่ะ”
“ผมเป็นผู้ชายต้องให้ผมใส่บิกินี่ด้วยหรอครับ”
“คิกๆ ไม่ต้องหรอกค่ะ ใส่แค่ชุดว่ายน้ำของผู้ชายค่ะ”
ประธานนักเรียนหลุดหัวเราะนิดนึงและตอบคำถามที่ใบเฟิร์นข้องใจ ไม่รู้ว่าตานี่จะแอ๊บแมนไปทำไมกันนะ แค่นี้คนเค้าก็รู้กันทั่วโรงเรียนแล้ว แต่ก็ต้องเคารพสถานที่สินะ
“หมดกัน ความฝันที่จะใส่บิกินี่เล่นน้ำกับหนุ่มๆของฉัน” ใบเฟิร์นหน้าหงอยเอามือเท้าคางตัวเองแล้วบ่นกระปอดกระแปด
“เอาน่าแก ไว้รอแปลงเพศก็ได้นี่นา” เต้าหู้ปลอบ
“ถึงแกไม่ใส่บิกินี่ แกใส่ชุดว่ายน้ำผู้ชายเล่นน้ำกับหนุ่มๆก็ได้อยู่หรอก” น้ำเสริม
“แต่หนุ่มๆจะไม่หลงเสน่ห์ของแกหรอกนะ แบร่ ;P” ฉันล้อใบเฟริ์นและวิ่งไปหลบอยู่หลังเต้าหู้
“ยัยแคระแกกวน.. ฉันอีกแล้วนะยะ!” ใบเฟิร์นว่าแล้วทำท่าจะเข้ามาตีฉัน แต่ฉันหลบได้ทัน ฉันรีบวิ่งหนีออกไปที่หน้าประตูห้องเรียนทันที
ปึ้ก!
ฉันหลบยัยเฟิร์นได้แต่ดั้นไปชนกับใครก็ไม่รู้ เจ็บหัวจัง อ๊อก =[]=;; หึ โชคร้ายๆจริงๆเลยนะที่ทำให้ฉันเจ็บตัวอยากเห็นหน้าซะจริง จะได้ต่อยซักป๊าบสองป๊าบ ทันทีที่ฉันสโลว์โมชั่นหันไปมองคนที่ฉันเซ่อไปชนเขา ภาพที่เห็นก็ทำเอาฉันแทบหมดลมหายใจไปทันที !
ยูกิ!
แอร๊ยยยยย พรหมลิขิต ! ต้องเป็นพรหมลิขิตแน่ๆเลยที่ทำให้ฉันชนกับเขาโดยบังเอิญ
“ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆ”
ฉันค่อมหัวให้ยูกิอยู่หลายครั้ง
“อืม”
แค่ได้ยินคำตอบแค่นี้ฉันก็ชื่นใจแล้วล่ะ ฮ้า ~ ถึงยูกิจะเย็นชาแต่ก็ยังอุตส่าห์พูดกับฉันอยู่ดีแหละ แถมยังยิ้มให้นิดนึงด้วยล่ะ กรี๊ดดด ></
ความคิดเห็น