คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : mystery room 4
“ก็จริงอยู่หรอกที่ ตอนเด็กๆฉันขี้แย แต่ตอนนี้ฉันไม่ขี้แยแล้วนะ ฉันเนี่ยล่ะที่จะได้โอ๋เธอ ฉันคิดว่าตอนนี้เธอน่ะขี้แยยิ่งกว่าฉันซะอีก”
เวเฟอร์ยิ้มบาง ๆ
I’m the best damn thing that your eyes have ever seen
เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นเมื่อฉันรู้ว่าเป็นใครฉันก็กดรับทันที
“ค่ะ แม่”
(อายะกับฮิโระ เป็นไงบ้างลูกสบายดีมั้ย)
“ก็ดีค่ะ แม่”
(อายะจ้ะ เงินที่พ่อกับแม่ส่งไปน่ะ พอใช้มั้ย)
“พอค่ะแม่ ทำไมหรอคะ”
(คือธุรกิจที่พ่อกับแม่ทำอยู่ในตอนนี้เนี่ย มันค่อยข้างซบเซาน่ะลูก และพ่อกับแม่คงจะส่งเงินให้พวกลูกน้อยลงอีก)
“ไม่เป็นไรนะคะแม่”
(เรื่องที่พ่อกับแม่จะบอกลูกในตอนนี้ ลูกต้องฟังดีๆนะจ้ะ คือเมื่อไม่กี่วันมาเนี่ย บริษัทคู่อริของพ่อกับแม่ ส่งพนักงานในบริษัทมาล้วงความลับในบริษัทของเรา ทำให้กิจการของพ่อกับแม่ตอนนี้แย่มาก ตอนนี้แม่ต้องการให้พ่อของเวเฟอร์ช่วยหน่อยน่ะลูก แม่เห็นว่าพวกลูกสนิทกับเวเฟอร์ดี แม่อยากให้พวกลูกช่วยพูดกับเวเฟอร์ให้หน่อยเค้าจะได้พูดกับพ่อเค้าให้ แม่โทรมาแค่นี้นะลูก รักลูกกับฮิโระมาก)
“โอเค ค่ะเดี๋ยวหนูจะพูดให้นะคะ สวัสดีค่ะ”
บริษัทมันร้ายมาก! ได้ค่ะแม่เดี๋ยวอายะจะช่วยแม่เอง เพื่อพ่อกับแม่
“เวเฟอร์ ฉันมีเรื่องอยากจะให้นายช่วยหน่อยน่ะ” ฉันพูดเสียงแผ่วลง
“เรื่องอะไร ถ้าฉันพอช่วยได้ฉันก็จะช่วย” เวเฟอร์เอามือล้วงกระเป๋าแล้วมองหน้าฉัน
“เอาไว้ฉันจะบอกทีหลัง แล้วกันฉันต้องไปทำกับข้าวก่อน ตอนนี้ฮิโระคงหิวแย่”
พอพูดจบฉันก็รีบวิ่งเข้าบ้านทันที เดี๋ยวโดนฮิโระบ่นอีก
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จฮิโระก็ไปอาบน้ำและขึ้นนอนไป แต่ว่าเวเฟอร์ยังไม่กลับฉันก็เลยได้มีโอกาสคุยกับเวเฟอร์กันสองคน
“เธอมีอะไรให้ฉันช่วยล่ะ” เวเฟอร์นั่งเอนหลังแล้วใช้มือประสานกัน
“คือว่า ฉันอยากให้นายไปคุยกับพ่อของนายน่ะ”
“คุยกับพ่อฉันเรื่องอะไร?”
“ช่วยพ่อกับแม่ฉันน่ะ เรื่องธุรกิจเด็กอย่างนายไม่รู้หรอก” ฉันบอกปัด ๆแล้วใช้มือปัดๆไปมาแสดงท่าทางประกอบ
“ยัยเตี้ย มาว่าฉันเด็กตัวเองน่ะเตี้ยกว่าคนอื่นเค้าอีก”
“โอเค ๆ ฉันขอโทษละกัน นายช่วยฉันได้รึเปล่าล่ะ ช่วยพูดกับพ่อนายให้หน่อยนะ นะๆๆ” ฉันตื้อแล้วเขย่าแขนเขา
“ได้ เธอจะให้ฉันช่วยพูดกับพ่ออย่างสุดกำลังหรือว่าช่วยแบบไม่อยากช่วยล่ะ” เวเฟอร์ที่ใช้ความคิดอยู่นานก็ตอบฉันจนได้
“นายนี่ถามอะไรแปลก ๆ ถ้าช่วยก็ต้องช่วยสุดกำลังสิ “
“แต่ถ้าช่วยสุดกำลังมีข้อแม้นะ” เวเฟอร์ยิ้มเย็น ๆ
ข้อแม้ ! ข้อแม้อะไร =[]=;
“เธอต้องมาเป็นแฟนฉัน”
อึ้งค่ะ อึ้ง ! อะไรกันเนี่ย ตลกละ ๆ ฉันฟังผิดแน่ๆเลย
“นายพูดว่าอะไรนะ เมื่อกี้ฟังไม่ชัดน่ะ”
“เธอต้องมาเป็นแฟนฉันไงละ ^_^” เวเฟอร์ยิ้มร่า
เดี๋ยวนะขอฉันเรียบเรียงประโยคใหม่และแปลความหมายของคำๆนี้ก่อน มันหมายความว่า เวเฟอร์ให้ฉันไปเป็นแฟนเขางั้นหรอ ! บ้ารึเปล่า เดี๋ยวนะ ฉันเคยได้ยินยัยน้ำ พูดบ่อยๆว่า ‘เฮ้อ ~ เสียดายจัง เวเฟอร์ไม่น่ามีแฟนแล้วเลย’ ไหนว่านายนี่มีแฟนแล้วไง งงจ้างง -_-^
“ไหนมีแฟนแล้วไม่ใช่หรอ” ฉันถามแบบกล้าๆกลัวๆ
“มีแล้วก็มีอีกคนได้หนิ” เวเฟอร์ยังยิ้มร่าเหมือนเดิม
ถ้าฉันเป็นแฟนอีกคน ฉันเป็นกิ๊กเขางั้นหรอ O_o’ เฮ้ จะบ้ารึเปล่า
“หมายความว่าฉันเป็นกิ๊กนายหรอ”
“จะพูดงั้นก็ถูก ^_^”
“ไม่มีใครรู้ใช่มั้ย”
“ใช่ ^_^”
เฮ้อ อย่างนี้ค่อยยังชั่วหน่อย รู้แค่เราสองคน เป็นก็เป็นวะ ! แค่นี้เองไม่เป็นไรหรอก เพื่อพ่อกับแม่ อายะสู้ตาย >[]<
“แล้วฉันต้องทำยังไงบ้างล่ะ” ฉันถามเขาอย่าง งง ๆ
“ก็เป็นแฟนกันยังไงก็ทำอย่างงั้นแหละ แต่คนอื่นรู้หรือไม่รู้มั้งนะ”
“นายห้ามบอกเรื่องนี้กับยูกิเลยนะ” ฉันว่าแล้วเอาแขนไขว้กันเป็นรูปกากบาท
“ทำไมถ้าฉันบอกเรื่องนี้กับยูกิจะทำไม” เวเฟอร์โมโห อะไรกันเขาจะโมโหทำไมกันนะ
“ก็ฉันชอบยูกิอยู่น่ะสิ” ฉันพูดอย่างเขินๆแล้วบิดตัวไปมา
“เธอจะชอบคนอื่นไม่ได้! เธอเป็นแฟนฉันอยู่นะอายะ” อ้าว =_=’ อะไรกันเป็นกิ๊กไม่ใช่หรอ
“กิ๊ก ไม่ใช่หรอ กิ๊กน่ะกิ๊ก ตอนนี้ดึกมากแล้วนายกลับไปได้แล้ว เบื่อขี้หน้า”
ฉันผลักอกเวเฟอร์เบาๆ
“โอเคๆ กลับก็ได้ ฝันดีนะ” พอพูดจบ เวเฟอร์ก็ยื่นหน้ามาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่
“เฮ้ย ไอ้บ้าทำอะไร” ด้วยความตกใจฉันเลยตีหลังเขาแรงๆ
“ก็หอมแก้มไง ^_^ เธอก็ได้ไปงานมี๊ดแอนด์กรี๊ดใช่มั้ย ดีจังเลยนะ บาย” เขาเอื้อมมือมาหยิกแก้มฉันเบาๆแล้วเดินกลับบ้านไป หนอยไอ้บ้าเอ๊ย ! ฉันลูบแก้มที่แดงเถือกของตัวเองเบา ๆ
วันรุ่งขึ้น
ฉันก็ซ้อน มอ’ไซค์มาโรงเรียนกับฮิโระอีกตามเคย แล้วก็รีบวิ่งขึ้นห้อง 5B ของตัวเองไปเพื่อที่จะไปเม้าท์แตกกับเพื่อนๆของฉัน
“ฮ้ายยยยย >[]<” ฉันทักทายเพื่อนสาวทั้งสามคนอย่างร่าเริง
“เป็นไงมั่งอายะ เมื่อวานนี้ได้งานมั้ย”เต้าหู้เงยหน้ามาจากกองเม้าท์แล้วดึงมือฉันให้นั่งลง
ความคิดเห็น