คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : The wrath 1
The wrath 1
การแก้แค้นเริ่มขึ้นแล้ว
ร่างของหญิงสาวผมสั้นสีชมพูเข้ม ดวงตาสีแดงหน้าตางดงามราวกับนางฟ้านางสวรรค์ ชายใดเห็นก็อยากจะครอบครอง หากแต่ร่างนั้นถูกแขวนตรึงด้วยโซ่ที่มีมีดปลายสาย มีดถูกปักลงไปบนร่างและยึดตรึงกับโซ่คล้ายเหมือนกับตุ๊กตาหุ่นเชิด มีบาดแผลและเลือดนองทั่วร่าง ไม่ว่าใครที่มาเห็นภาพตรงหน้าก็คงช็อกไปตามๆกัน
ภาพตรงหน้าทำให้บอสวองโกเล่รุ่นที่ 10 อย่าง ซาวาดะ สึนะโยชิ ถึงกับกำหมัดแน่น เพราะร่างตรงหน้าคือ ‘นาสึกิ มิจิโยะ’ ลูกพี่ลูกน้องของเขา
“ระรุ่นที่ 10 ครับ”มือขวาคนสนิทอย่าง ‘โกคุเดระ ฮายาโตะ’ ต้องคอยช่วยดู เพราะเขาพอรับรู้ได้ว่าตอนนี้รุ่นที่ 10 กำลังรู้สึกอย่างไร
“สะสึนะ ใจเย็นๆก่อนนะ เดี๋ยวเราไปคุยต่อในที่ประชุมเถอะ”เพื่อนสนิทอย่าง ‘ยามาโมโตะ ทาเคชิ’ ก็รีบเข้ามาช่วยดู สึนะไม่ตอบอะไร หน่วยงานของวองโกเล่เข้ามาเก็บศพของมิจิโยะไป สึนะนิ่งเฉยแล้วก็เข้าประชุมทันที
“คุฟุฟุ วองโกเล่ครับ คราวนี้มันรายที่ 5 แล้วนะครับ ยังไม่มีเบาะแสเพิ่มเติมอีกหรอครับ”ผู้พิทักษ์สายหมอก ‘โรคุโด มุคุโร่’เอ่ยถามสึนะที่ยังคงนั่งเงียบ
“เจ้าสัตว์กินพืช แกนึกไม่ออกเลยรึไงว่าไปมีศัตรูที่ไหนบ้าง”ผู้พิทักษ์เมฆาอย่าง ‘ฮิบาริ เคียวยะ’ยังอดไม่ได้ที่จะถาม
“วองโกเล่ ผมว่าเรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้ว คราวก่อนก็เป็นคุณคุโรคาว่า ฮานะ ไหนจะมาคราวนี้เป็น คุณนาสึกิ มิจิโยะอีก มันต้องการทำร้ายคนรอบตัวเราหรอครับ”แรมโบ้ที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้วถามอย่างสุขุม
“ซาวาดะ!!!ถ้านายยังนิ่งเฉยแบบนี้ต่อไป เกิดพวกเคียวโกะเป็นอะไรขึ้นมาฉันไม่อยู่เฉยแน่สุดขั้ว”เรียวเฮกล่าว เขาเองก็แทบจะอาละวาดหลังจากสูญเสียคนรักอย่าง คุโรคาว่า ฮานะไป
ปึง!!!!!!!!!
เสียงทุบโต๊ะดังขึ้น ทำให้ทุกคนมองไปยังสึนะที่ความอดทนน่าจะหมดลงแล้ว
“เงียบสักทีได้ไหม ฉันเองก็คิดมากไปต่างจากพวกนายหรอกนะ รายแรกที่ถูกฆ่าก็คือ มิร่า มัสแตงเนล คนติดตามของเคียวโกะ รายที่สอง มิโดริ ยูกะ ญาติของยามาโมโตะ รายที่สามก็ เบียงกี้ รายที่สี่ก็ คุโรคาวะ ฮานะ แล้วล่าสุดก็ มิจิโยะจัง ลูกพี่ลูกน้องฉันนะ ฉันก็เครียดไม่ต่างจากพวกนายหรอก!!!!!!!”สึนะเสียงดังใส่อย่างหมดความอดทน ดวงตาสีน้ำตาลฉายแววความคิดมากออกมา ทุกคนในที่ประชุมเงียบไม่มีใครเงยปากออกมา
“รุ่นที่ 10 ครับ เราได้เบาะแสเพิ่มเติมมาแล้วครับ คาดว่าน่าจะสารที่คนร้ายส่งมาท้าทายพวกเรา”โกคุเดระพูดแล้วส่งกระดาษให้สึนะทันที
ไงวองโกเล่รุ่นที่ 10และผู้พิทักษ์
หึหึหึ ตอนนี้พวกนายคงจะโกรธแค้นฉันมากสินะ
แต่มันยังไม่ครึ่งหนึ่งกับความแค้นของฉัน
ฉันไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่ เพราะเป้าหมายของฉันคือการให้วองโกเล่อย่างพวกแกได้รับรู้
ว่าการที่ต้องสูญเสียคนสำคัญไปมันเป็นยังไง
หัวใจสีขาว
“ทางหน่วยตรวจสอบ คาดว่าคนที่ฆ่าพวกยูกะน่าจะเป็นผู้หญิงจากการการเขียน ลายมือ และคำที่เขียนลงไปน่ะนะ”ยามาโมโตะบอกเสริมต่อทันที สึนะนั่งหน้าเครียดเขาเองก็พพยายามนึกให้ออกว่าใครกันนะที่กล้าทำเรื่องแบบนี้น่ะ
“ทำไม ไม่ลองให้เจ้าหนู ช่วยดูให้ล่ะเจ้าสัตว์กินพืช”ฮิบาริถามขึ้น สึนะส่ายหน้าแล้วมองไปที่แรมโบ้
“คือ รีบอร์นน่ะไปอิตาลี่ แล้วบอกแค่ว่า ปัญหาเนี่ยแกเป็นก่อขึ้นเอง ก็ต้องแก้ไขด้วยตัวเอง เอ่อแกในที่นี้หมายถึงวองโกเล่นะครับ”แรมโบ้ตอบแทน พร้อมอธิบาย
“คุฟุฟุ งั้นก็ต้องเป็นปัญหาที่เกี่ยวกับวองโกเล่โดยตรงสินะครับ”มุคุโร่พูดออกมา ท่าทีของเขาดูคิดมาก
“ถ้าเป็นของซาวาดะโดยตรง ทำไมถึงโยงพวกเราไปด้วยล่ะสุดขั้ว”เรียวเฮเริ่มเดือดอีกรอบ
“ไม่หรอก ปัญหาของฉันเป็นเพียงส่วนหนึ่ง ปัญหาโดยตรงน่าจะเป็นความแค้นที่มีต่อวองโกเล่มากกว่า”สึนะกล่าว ทำให้ทุกคนหยุดเงียบและเห็นด้วยกับความคิดของสึนะ
@ สตูดิโอ
ร่างบอบบางของชิโรอิ อยู่ในชุดสายเดี่ยวสีฟ้าสดใส กระโปรงสั้นสีขาวเป็นชั้นๆ ผมสีเงินถูกดัดเป็นลอนใหญ่ๆ แต่งหน้าอ่อนๆ มีเครื่องประดับเข้าชุด กำลังโพสท่าถ่ายแบบเตรียมขึ้นปกนิตยสารอยู่
“ยอดเยี่ยมไปแล้ว โคโคโระจัง ถ่ายของวันนี้หมดแล้วนะ สำหรับวันพรุ่งนี้อยากจะลองอะไรแปลกใหม่ ถ้าใหย้อมสีผมจะขัดข้องรึปล่าว”โปรดิวเซอร์เข้ามาถามเธอ
“ไม่ค่ะ ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ”เธอตอบแค่นั้น ก่อนจะหันไปหาเอเจนซี่ที่คอยหางานถ่ายแบบให้เธอ
“มีงานที่ไหนต่ออีกหรือปล่าวค่ะ พี่โนเนะ”เธอถามออกไปทันที
“เดี๋ยวมีงานถ่ายโฆษณาผลิตภัฑณ์เครื่องสำอางของ คาริสม่า อีกอย่างเดียวเท่านั้นจ๊ะ” ‘มิยาคาว่า โนเนะโกะ’ เอเจนซี่ของิโรอิตอบทันที แบมบี้พยักหน้ารับรู้แล้วเข้าไปในห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่แล้วสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นคนที่น่าจะเป็นเป้าหมายต่อไปของเธอ
“อ้าว ฮารุจัง มาแล้วหรอจ๊ะ แหม่มาตรงเวลาดีจังนะ”โปรดิวเซอร์คนเดิมตรงเข้าไปทัก
“ฮาฮิ สวัสดีค่ะ แหม่ได้มาถ่ายแบบให้นิตยสารนี้ฮารุก็ต้องมาตรงเวลาสิค่ะ”เธอตอบด้วยน้พเสียงสดใสร่าเริง
‘หึ ฉันชอบความสดใสของเธอนะ เอาเป็นว่าคืนนี้ฉันจะไม่เล่นเธอถึงตาย แค่ให้เจ็บปวดทรมานเจียนตายก็คงพอ’ชิโรอิคิด ก่อนจะเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อสีขาวมีฮู้ด กับกางเกงขาสั้นสีดำ พร้อมถุงน่องที่ใส่มา แล้วออกไปจากห้องทันที
ตกเย็น
ชิโรอิกลับมาบ้านในสภาพที่เหนื่อยล้าเล็กน้อยจากการทำงาน เธอเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นเห็นร่างของชายหนุ่มผมสีดำปลายสวมหมวกสีดำแทบสีส้ม มีกิ้งก่าคาเมเลียสีเขียวอยู่บนหมวก จ้อนม้วนเป็นเอกลักษณ์ ดวงตาคมสีดำ กำลังนั่งอยู่บนโซฟาโดยมีบาริเมะหนุนตักหลับตาพริ้ม
“จะมาที่นี่อีกทำไม”ชิโรอิถามเสียงเรียบ ส่งสายตาหงุดหงิดไปให้ชายหนุ่มที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟา
“ฉันกะจะมาคุยกับเธอ เห็นคุณป้าข้างบ้านบอกว่าน้องสาวเธออยู่ๆก็กรี๊ดลั่นบ้านเลยเข้าดู ตอนนี้สงบลงแล้วล่ะ”เสียงทุ้มตอบกลับมา ดวงตาคมจับจ้องร่างของหญิงสาวที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาเขา
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย ขอบคุณมากที่ช่วยดูน้องสาวฉัน เชิญกลับไปได้แล้ว คุณรีบอร์น”ชิโรอิพูด ‘รีบอร์น’ ก็ยังคงจ้องเธอ เขาถอนหายใจเบาๆแล้วยกศีรษะของบาริเมะขึ้น เขาลุกแล้วเอาหมอนมาหนุนให้กับบาริเมะแทน
“ฉันต้องการจะคุยกับเธอ โอโตนะ แบมบีโกะ”รีบอร์นว่าเสียงเรียบ ดวงตาคมสีดำจ้องมองลึกลงไปดวงตาสีเงินของหญิงสาวราวกับพยายามอ่านใจของเธอว่ากำลังคิดอะไรอยู่
“ชื่อของฉันคือ ‘โคโคโระ ชิโรอิ’ กรุณาหัดจำเอาไว้ด้วย แล้วก็ถ้าคิดจะอ่านใจฉันก็อย่าหวังเพราะนายสามารถอ่านใจของคนที่มีหัวใจว่างเปล่าอย่างฉันได้หรอก”ชิโรอิว่าเสียงเรียบ
“เมื่อไหร่เธอจะหยุดสักที….เธอต้องรอให้วองโกเล่ตายไปครบทุกคนเลยรึไงเธอถึงจะหยุดน่ะ!!!!”รีบอร์นถามหญิงสาวตรงหน้าอย่างตรงประเด็น เขารู้มาตลอดว่าคนที่ไล่ฆ่าสาวๆที่ตายไปคือเธอ
“หึ…ตอนแรกฉันก็กะไว้แบบนั้น….แต่ว่านะฉันรอดูพวกนายทรมานดีกว่าจะได้รู้สึกเหมือนอย่างที่ฉันต้องเจอมาตลอด 10 กว่าปี”ชิโรอิลั่นวาจาอย่างโกรธเคือง พลักร่างของายหนุ่มออกจากไปจากตรงหน้า
“กลับไปได้แล้ว….นายจะบอกพวกบอสวองโกเล่ก็ได้นะ…ว่าฉันเป็นคนทำน่ะ…เพราะฉันไม่หวั่นอยู่แล้ว”ชิโรอิกล่าวแล้วหันหลังกลับแต่ถูกมือหนาจับต้นแขนบางของเธอเอาไว้
“ฉันไม่คิดจะทำแบบนั้นหรอกนะ…เพราะที่เป็นปัญหาที่เจ้าสึนะมันก่อเอง มันก็ต้องแก้เองแต่…นี่ถือเป็นการฝึก..แกฉันไม่เข้าใจว่าวองโกเล่เคยทำอะไรให้เธองั้นหรอ ฉันพอจะเดาได้ว่าเธอไม่ได้แค่โกรธเรื่องที่สึนะทำให้น้องสาวเธอเป็นแบบนี้ บอกฉันหน่อยได้ไหม”รีบอร์นมีน้ำเสียงที่อ่อนลงเล็กน้อย เขาดึงร่างบางให้หันมาประจันหน้ากับเขา จับล็อคแขนสองข้างของเธอเอาไว้
“ปล่อยฉัน!!!!นายไม่จำเป็นต้องรู้”ชิโรอิสะบัดแขนก้มหน้าพยายามไม่มองหน้าร่างสูง
“โคโคโระ ชิโรอิ มองหน้าฉันแล้วตอบคำถามเดี๋ยวนี้!!!!”รีบอร์นตวาดเสียงดัง ชิโรอิทำใจเงยหน้าขึ้นมา แต่ใบหน้าของเธอกับชายหนุ่มห่างกันแค่นิดเดียว นั่นทำให้เธอเริ่มประหม่า ดวงตาคมสีรัตติกาลของชายหนุ่ม ทำให้เธอหยุดนิ่งราวกับต้องมนต์สะกด ทางชายหนุ่มเองก็ไม่ต่างกัน ใบหน้าหวานกับดวงตาสีเงินเป็นประกายนั่นทำให้เขาคลั่งได้จริงๆ ทั้งคู่นิ่ง ร่างสูงเริ่มขยับโน้มใบหน้าไปหาใบหน้าหวาน จมูกของทั้งสองแตะกันและ…….
“ฮึก…ฮือ….”เสียงร้องไห้ทำให้ทั้งคู่ได้สติ ชิโรอิพลักรีบอร์นออกทันที
“ออกไปเดี๋ยวนี้!!!!!”เธอตวาดใส่ ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อจากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร ขยับหมวกก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้หญิงสาวยังยืนหน้าแดงและสับสนกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่
‘ไม่ได้นะ…ความรู้สึกแบบนี้แกต้องลืมมันไปให้หมด หน้าที่ของแกคือการแก้แค้น จำไว้ โคโคโระ ชิโรอิ’
อั๊ยย่ะ!!! แอบฟินตอนท้าย คิดเหมือนบาริไหมค่ะ >////< บาริเชื่อว่าหลายคนคงปักใจเชื่อแล้วสิว่า…ชิโรอิต้องคู่กับรีบอร์น แต่พวกคุณแน่ใจกันแล้วหรอค่ะ รอดูกันต่อไปค่ะ….เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น