คือแบบตอนเริ่มสงสารพี่ซินมากๆอ่ะ โดนรังแก โดนประนาม โดนทำร้ายตั้งแต่เด้กๆเพียงเพราะความเชื่ออะไรที่เล่าต่อๆกันมา แล้วยิ่งพอมาพ่อพี่ซิยเสียไปนี่คงรู้สึกโดดเดี่ยวมากๆอ่ะ แอบงงเหมือนกันว่าทำไมอะไรอยู่ดีๆพี่นัทโผล่มาได้ไง แล้วยังมาทำหื่นใส่เขาอีก นี่ถ้าเป็นพี่ซินตอนพี่นัทรู้ว่าเป็น เด็กต้องสาป นะ วูบเลยอ่ะแล้วพี่นัทมาหายไปเลยอีก ตอนนี้รู้สึกเหมือนดโนรังเกียจจากพี่นัทเลย (

ขอสารภาพก่อนเลยว่าอ่านเรื่องนี้ช้ากว่าคนอื่นเพราะจะรออ่านจนจบรวดเดียวไปเลย ตั้งแต่เห็นไรท์โพสต์ไว้ก็เห็นเค้ามาม่าแล้วแหละ ใช้เวลาทำใจอยู่นานเหมือนกันจึงตัดสินใจอ่านจนได้ บอกเลยว่าเรื่องนี้มัน เข้มข้นมากทางเจ็บปวดเสียน้ำตา เนี่ย ... อ่านไปแรกๆพยายามไม่เสียน้ำตาแล้วนะพอถึงจุดจุดนึงตอนที่พี่นัทบอกกับเพื่อนว่าจะพาพี่วินไปทะเลเพราะเป็นความฝันของเค้านี่แบบ...พรากกกกกกกกกกกกกกก TTTTTTT_TTTTTTTTT เก็บไว้ไม่ได้แล้วจริงๆตอนนั้น ตอนนี้ก็นั่งขยำทิชชู่เปียกในมืออยู่เลย คือแบบมันไม่ได้เข้าใจความเจ็บปวดของแต่ละฝ่ายอย่างเดียวอ่ะ มันรับรู้ถึงความรู้สึกของทั้งบาส ฟอง พี่นัท พี่ซิน คือแบบ มันอื้มหืมมาก ไม่รู้จะใช้คำพูดอะไรมาอธิบายดี ตอนจบก็ยังไม่วายหลอกให้เสียน้ำตาไปก่อนอีกด้วยนะ อาจเพราะเป็นคนอินง่ายคือแบบเข้าใจอารมณ์พี่ซินที่สุดอ่ะตอนจบ ถ้านี่ไม่เห็นว่าพี่ซินรักพี่นัทมากนะจะกระโดดถีบพี่นัทสักหลายๆตลบก่อนเรื่องเริ่มแล้ว 55555555 ยังไงๆก็ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับฟิคเรื่องนี้ หวังว่าจะได้เห็นผลงานอีกในไม่ช้าน้าาา เยิฟๆ :3
ปล. เอาไปเต็มห้าดาวเลยเถอะมาขนาดนี้แล้ว

สวัสดีค่า :) พอดีเพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่านเมื่อวานนี้แล้วเพิ่งจบ บอกก่อนว่านี่ก็เล้งหานิยายแนวมาเฟียกับกวางน้อยแบบนี้มาเยอะเหมือนกัน ตัดช้อยส์ทิ้งไม่อ่านไปก็เยอะเหมือนกัน ขอบคุณรูปหน้าปกที่ทำให้สนใจอ่านเน้อ 55555 พูดถึงเรื่องตัวละครในเรื่องชอบตัวเอกสองคนนั่นแหล่ะ ชอบความที่เลโอใสซื่อมาก คือยอมใจความน่ารักที่ทำให้วาเซตินไม่กำราบร้ายใส่ เป็นกวางน้อยที่ดุมากจริงๆ ก็เข้าใจเลยว่าทำไมคุณคาร์ลถึงได้หลงรักขนาดนั้น (ตาแก่เอ๊ย555555) ส่วนตัวละครคุณคาร์ลนี่อ่านตอนแรกนึกว่าจะเป็นพวกมาเฟียเอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้ซะอีก ที่แท้ก็ละมุน อ่อนโยน (แต่กับแค่เลโอเท่านั้นนี่เอง55555) ชอบที่เรื่องไม่ได้มีการฆ่าแกงกันเลือดสาดกระจุยอะไรเบอร์นั้น มันก็คงเหมาะกับความน่ารักใสๆของเลโอด้วยแหละมั้งที่ทำให้น่าสนใจดี สรุปง่ายๆก็คือชอบความรักวัยใสกับตาคนแก่นี่แหล่ะ ชอบที่ได้เห็นการเติบโตของเลโอ ได้เห็นความรัก ความผูกพันที่ค่อยๆก่อเกิดขึ้นมา ทำให้สุดท้ายก็รู้ว่าคนเรายอมเสียสละทุกอย่างได้เพื่อคนที่เรารักเสมอ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามเนอะ ขอบคุณที่แต่งนิยายเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ สนุกมากๆเลย :) ---- WaterCooll