คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Pierrot ตัวตลกไร้น้ำตา?
แ่ยิ้มและสุสัน์ เพราะนนนี้มันเป็นแ่ัวล อยู่ในะละรไร้ื่อ นามผมือเ้าพีเอโร...
ลอมาู ผมยืน บนพระันทร์ และเล่นล พระันทร์มันลมอย่านี้ ูไม่ี ถ้าร่วไป
็มอๆู็เป็นเพียลูบอลสุสวยไ
เรื่อเียวที่ำเอาไว้ือให้วามสุทุน
มอๆไปในลุ่มนู และเห็นเธอมีน้ำา
เป็นเพราะเ้านนั้นที่ทำให้เธอทุ์ร้อนในใ
แ่นในรอบรัวูไม่ร้อนรน พวเาไม่สนใเธอบ้าหรือไร
มันน่าเ็บใ เพราะทำ
ไ้ เพียแ่ระิบ
* อย่าร้อนะอย่าร้อ เพราะเธอ นี ยัมี ัวันทั้น
แ่มอันล้มๆลิ้ไป และหัวเราะ ัๆ
โปรยิ้ม และสุสัน์ เพราะันนนี้ มันเป็น เ้าัวล
อยู่ในะ ละรโลโ ็แ่เ้าโ่ เ้าพีเอโร...
เธอยัมอันพลันน้ำา เือบไหลล
พูมารๆไ้ไหม ้อฝืนทนใเพราะใรัน
มันไม่มีเรื่อใฝืนใให้ันทำ
แ่เพียให้เธอสุสัน์ ัวันพร้อมยอมะทน
วามเป็นริเ็บปวเพียไร เปิใออมาให้รู้
ให้ันไ้พบไ้เห็นใบหน้าอเธอ้าใ้หน้าา
เ็บใ็ร้อะโนบอันสิ
อึอัแ่ไหนระบายับันเลย
เธอไม่ำเป็น้อเ็บไว้เลยเ้าใไหม
** ปวร้าวมาแ่ไหน รู้ไหมมันไม่เป็นไรหายิ้มไม่ออ
บออีรั้เธอไม่้อทน ถ้าอยาร้อไห้ัๆ
บอันแ่บอัน ถึแม้วามทุ์นั้นมันมาัเท่าไหร่ ันะรับฟัเธอเรื่อยไป และร้อไห้้วยัน
อย่าร้อนะอย่าร้อ เพราะันมีเธอนเียวที่เห็นทุสิ่
าใันที่เยลืมเลือน ลบฝัลึลไป
รอยยิ้มอเธอนั้น ที่่วยเยียวยาประอและรัษา แผลในใ
าหัวใอัน และาหัวใเ้าพีเอโร
ัวลไร้น้ำา?
ผมไม่เยร้อไห้เลยน่ะเพราะถ้าผมร้อไห้ละ็เธอนนั่น้อไม่ยิ้มแน่ๆเลยันั่นผมึ้อไม่ร้อไห้
นี่เป็นเรื่อราวในีวิอผมที่เป็นัวลอเธอนนั่น
ถามผมหรอว่าผมื่ออะไรผมื่อ ‘พีเอโร’ ใ่แล้วัวลไลไหมละใ่ื่อแบบนี้ผมทำานเป็นื่อ็บออยู่แล้วใ่แล้วละผมทำานเป็นัวลอยู่ในะละรในเมือหนึ่ที่มีเธอนนั่นอยู่้วย
ใบหน้าอผมไม่มีใรรู้แ่ะบอให้ว่าผมนะหล่อทีเียว ฮ่าๆลใ่มั้ยยิ้มออมาสิ
ผมหลรันที่ยิ้มทุนแม้ระทั้เ็นแ่หรืออะไร็าม
เรื่อนี้เป็นเรื่อสุท้ายในีวิอผมและผม็มีวามสุมาเลยละ
เ็ผู้หิผมทอนหนึ่ำลันั่ร้อไห้ใ้้นไม้ให่และไม่รอาผมหรอที่ะให้เธอมีวามสุเพราะผมือัวลไ
ผมนำลูบอลสีแๆมาวาไว้และัวอผมนั่นึ้นไปเหยียบพยายามทรัว หว่า!แ่ผม็ลมานไ้สิน่า... [^^]
และเธอ็เผยยิ้มออมาแล้ว
วามิเียวอผมือให้วามสุทุน...
ผมมอเห็นเธอในฝูนูในะที่ผมแสเรื่อราวลให้พวเาูผมเห็นเธอน้ำาึมเป็นเพราะายหนุ่มู่หมั้นอเธอที่ทำให้เธอไม่สบายใ
แ่ทำไมันน่ะรอบรัวอเธอไม่สนใเลย ทันในั่นน้อๆอเธอบัเอิปาลูบนมาโนัรยานล้อเียวอผมล้มศีรษะอผมโนระแทนเลือไหลออมาเ็น้อยนนึน้ำาึมออมา ผมึล่าวว่า
“ยิ้มสิเ้าหนู..ันเป็นัวลน่ะ”
เธอนนั่นมาพบผมเมื่อผมแสบสิ้นสุเธอน้ำาไหลมาอีรานึ
“อย่าร้อสิอย่าร้อ” [^^]
ผมี้ไปบนใบหน้าัวลอผมที่มัะยิ้มอยู่ลอเวลา
เรื่อราวสั้นๆอผม็ใล้ะบลแล้วละ...
มาถึวันนี้แล้วสิวันสุท้าย...
ผมเินึ้นไปบนราวเพื่อโว์ารแสี้ัรยายล้อเียวบนเือทุนรู้ัสิน่ะ
เือมันเิาหน่ะ[^^]
ผมลมาหน้าาัวลอผมหลุออมาเธอนนั่นวิ่ออมารับผมเอาไว้แ่็ไม่ทันารเลืออาบไปทั่วใบหน้าผมผมโีที่ผมยัไ้เห็นหน้าเธอ่อนาย
“ไม่เป็นไรหรอ”
ผมล่าวออไปอย่านั่นแ่ทำให้เธอ้อร้อไห้ออมาผมนี่มันเป็นัวลที่แย่ริๆ
“ร้อออมาเถอะ”
วันนั่นเธอไ้เห็นใบหน้าอผม เธอบอให้ผมร้อไห้ออมา ผมไ้เห็นใบหน้าอเธอเป็นรั้สุท้าย็วันนี้ละ
่อานี้ไปอย่าร้อไห้อีน่ะ
ความคิดเห็น