ทำไมผมถึงเหลือตัวแค่นี้ #อย่าทับผมนะ - นิยาย ทำไมผมถึงเหลือตัวแค่นี้ #อย่าทับผมนะ : Dek-D.com - Writer
×

    ทำไมผมถึงเหลือตัวแค่นี้ #อย่าทับผมนะ

    ด้วยความที่เป็นคนดี เมาไม่ขับจึงแวะนอนที่ศาลาข้างถนนแต่พอตื่นเช้ามาไหงผมถึงตัวเท่ากล่องนมไปได้!?

    ผู้เข้าชมรวม

    55

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    55

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  8 มิ.ย. 65 / 14:10 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      เบส บูรณ์พิภพ เนติธร เป็นมนุษย์เงินเดือนจนๆ คนหนึ่ง 
      ไวน์น่ะหรอ ไอ้เบสคนนี้เคยดื่มแต่น้ำองุ่นตามร้านค้าเท่านั้นแหละ

      สเต๊กน่ะหรอ ไอ้เบสคนนี้เคยแดกแต่หมูปิ้งข้างทางเท่านั้นแหละ

      นาฬิกาเรือนละล้านน่ะหรอ ไอ้เบสคนนี้เคยใส่แค่เรือนละร้อยเท่านั้นแหละ
    ชีวิตผมช่างน่าสงสาร

      ผมโดนเมียท่านประธานเป็นคนไล่ผมออก ด้วยเหตุผลที่ว่า

      ผมไปอ่อยท่านประธาน

      ผมเค้นหัวเราะกับการที่โดนไล่ออกด้วยเหตุผลเหี้ยๆ เมียท่านประธานจะรู้มั้ยว่าผัวตัวเองนั่นแหละที่ทำตัวเป็นตาแก่โรคจิตคอยตามรังควานผมเอง

      อีกอย่างนะผมแมนทั้งแท่งเว้ย!!

      ในเมื่อโดนแจกซองขาวแบบนี้ผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกซะจากยอมถอยแต่โดยดี

       ทำไงได้ก็ผมมันจนนี่

       แต่เมียท่านประธานครับ ถ้ามึงจะไล่ออกมึงช่วยจ่ายเงินเดือนกูหน่อยได้มั้ยครับ กูไม่มีแดกแล้ว

       หลังจากไปดื่มเหล้าย้อมใจ ขากลับด้วยที่เคารพกฎจราจรที่ว่าเมาไม่ขับจึงเลือกที่จะจูงรถกลับแทน เดินได้สักพักก็ไปต่อไม่ไหวจึงแวะพักศาลาข้างทาง ตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองตัวเล็กลง

       เชี่ยย!!

       มันเกิดอะไรขึ้นกับผม!

       บอกตรงๆ ตั้งแต่เกิดมาจนอายุ 25 ปี ไม่เคยมีเรื่องมหัศจรรย์เท่านี้มาก่อน ตอนแรกก็นึกว่าดูโดเรม่อนมากเกินไปจนเกิดอาการเพี้ยน คิดว่าตัวเองโดนโดเรม่อนเอาไฟฉายย่อส่วนมาส่องตัวเองแน่ๆ แต่พอหยิกเนื้อตัวเองดูก็พบว่า เฮ้ย แม่ง มันคือเรื่องจริงว่ะ
       ยังไม่หายอึ้งไอ้แดงลูกรักก็ดันถูกขโมยไปต่อหน้าต่อตา 
       ผมเดินกลับบ้านด้วยจิตใจห่อเหี่ยวเดินไปเดินมาก็เกือบจะถูกรถหรูชน อ้อลืมไป ชนไปก็ไม่ตายหรอกเพราะสูงยังไม่ถึงท้องรถเลย 

       ด้วยความขี้เกียจเดินจึงเกาะท้องรถเพื่อหวังว่าจะประหยัดเวลามากขึ้น แต่มันดันเลยอพาร์ทเม้นท์ผมนี่สิ

       จะปืนไปเคาะประตูบอกก็ไม่ได้คงไม่ต่างอะไรกับจิ้งจกเกาะกระจกรถ
       กระโดดลงก็กลัวตายเพราะความเร็วของรถเลยเลือกที่จะรักษาชีวิตน้อยๆ ของตัวเองไว้และนั่นมันก็ทำให้ผมได้เข้าไปอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง 
       และได้พบกับ เมฆ เมธัส วิรากร


      แหม พอมาเจอหนุ่มหล่อทั้งใหญ่ทั้งยาวและที่สำคัญโคตรรวย! มีหรือที่ไอ้เบสผู้ตกงานคนนี้จะทนไหว


      แน่นอนมันไม่ไหวอยู่แล้ว!

      ไม่กงไม่กลับมันแล้วบ้าน ผมจะสละความมาดแมนของตัวเองเกาะผู้ชายคนนี้กิน! ฮ่าๆ

    เมฆ & เบส

    * เรื่องนี้ไม่ดราม่าเน้นความสดใสของน้องเบสนะคะ
    * นายเอกท้องได้ใครรับไม่ได้กดออกค่ะ
    *อาจจะมีคำพูดหยาบคายเพื่อเพิ่มสีสันของเรื่องคงไม่ว่านะคะ

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น