คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : โรงยิม [100%]
โรงยิม
Mark part :
“เฮ้อ~”
“เฮ้อ~”
“เฮ้อ~” ถอนใจหายจนขนจมูกจะร่วงหมดล่ะ คิดแล้วคนหล่อกลุ้ม สาเหตุจากการเฮ้อของผมก็อยู่ตรงหน้านี่แหละครับ
โรงยิมอันกว้างใหญ่มหึมา เผลอๆอาจใหญ่กว่าตึกเรียนซะอีก ผมไม่แปลกหรอกครับ โรงเรียนนี้ค่อนข้างไฮโซ มีแต่ลูกคุณหนูคุณนายทั้งนั้น ที่สำคัญโรงเรียนนี้ยังเน้นกีฬามากกว่าเรียนอีก ผมก็เป็นนักกีฬานะ นักบาสอะ โหย~อย่างเท่ห์ แค่จับลูกบาสทีสาวก็กรี๊ดตรึมแล้วครับ อย่างนี่แหละครับคนมันรูปหล่อป๊ารวย ไม่อยากจะโม้เลย กลับเข้าเรื่องดีกว่า
ผมเดินตรงไปยังห้องเก็บของ พวกอุปกรณ์ทำความสะอาดก็อยู่ในนั้นหมดเลย ผมเคยทำมาครั้งนึ่งแล้ว นี่กะจะรีบทำรีบเสร็จจะได้รีบกลับบ้านไม่ต้องเจอเด็กบ้านั้นอีก
“เฮ้อ~” แล้วผมก็หยิบไม่ถูที่มันอันใหญ่ๆอะครับ ถูมันเลย ไม่กวาดมันหรอก เสียเวลา แต่หนักชิบเป๋งเลยแฮะ
“โอ้! พี่มาร์ค!!” มาแล้วครับ เสียงมาก่อนตัวเลย เฮ้อ~
“พี่มาร์คทำไรอยู่อะ” ตาน่ะมีมั้ย ถามมาได้
“ซ่อมรถ” ประชด
“ให้แบมช่วยซ่อมนะ” กวนตีนล่ะครับ
“นี่คืออะไร” ผมยกไม้ถูพื้นขึ้น รีบตอบเร็ว มันหนัก
“ไม้ถูพื้น”
“แล้วตอนนี้กูกำลังทำอะไร” ผมถูพื้นให้มันดู ถ้าตอบไม่ถูกนี่ก็กวนตีนขั้นเทพแล้วครับ
“ถูพื้น” เออ แสดงว่ายังเห็นผมเป็นรุ่นพี่อยู่
“ก็ใช่ไง แล้วตอนแรกจะถามเพื่อ”
“ก็อยากคุยด้วย” ทำหน้าหงอยๆ คือไร คิดว่าน่าสงสารไง
“เออๆ ไปเอาไม้มาถูไป จะได้รีบถูรีบกลับ” ก็แค่ไม่ชอบ เห็นแล้วมันหงุดหงิดลูกตา
“ครับ!!” พูดจบเจ้าตัวก็วิ่งดุ๊กดิ๊กไปนู้น เฮ้อ~ รีบถูตรงนี้ให้เสร็จดีกว่า ตรงนั้นให้ไอ้เด็กบ้าทำล่ะกัน
“เยส!” เสร็จแล้วโว้ย เหนื่อยเป็นบ้า นี่ก็จะหกโมงล่ะ กลับดีกว่า
“พี่มาร์ค! จะไปไหนอะ!!” ไอ้เด็กนี่
“กลับบ้าน”
“รอแบมด้วยดิ จะเสร็จแล้ว” ทำไมกูต้องรอมึงวะ
“เร็วๆดิ”
“ครับๆ” นึกสภาพดูนะครับ เด็กผู้ชายตัวเล็กๆ กับไม้ถูพื้นอันใหญ่ ที่สำคัญหนักด้วย แล้วกว่าจะถูได้แต่ล่ะครั้ง มีมั้ยแรงน่ะ
“เอามาเดี๋ยวทำเอง ขัดหูขัดตาชะมัด” จริงๆก็ไม่อยากช่วยหรอกนะ แต่ถ้าปล่อยให้ทำเอง ชาตินี้ก็ไม่ได้กลับหรอกครับ บ้านน่ะ
“ขอบคุณครับ พี่มาร์คเท่ห์จัง” ไม่ต้องชมกูรู้ตัวดี
- 10 นาทีผ่านไป -
เสร็จแล้ว เหนื่อยสุดๆ สัญญาเลยตั้งแต่นี้ผมจะตื่นแต่เช้า เข็ดหลาบมากมาย เต็ม S เป็ดสิบเอ็ดตัว
“อ่ะ น้ำครับ” ก็ว่าอยู่ไอ้เด็กนี่มันหายไปไหน
“ขอบใจ” ผมรับน้ำ แล้วเดินออกมาเลย ได้เวลากลับแล้ว
เหมือนมีคนเดินตามผมมานะ หันไปก็เจอเลย
ไอ้เด็กบ้า
“ตามมามั้ย” เริ่มหัวเสียแล้ว ยิ่งเหนื่อยๆอยู่
“ไม่ได้ตามนะครับ แบมจะกลับบ้าน” กลับบ้าน? แถวนี้? ช่างเถอะ ผมไม่สนหรอก
เอ~แต่ทำไมไม่เคยเห็นเลยวะ
ถึงแล้ว ไอ้เด็กนั้นก็หยุดอยู่บ้านหลังถัดไป หมายถึงข้างบ้านอะครับ มาอยู่ตอนไหนวะ?
“ผมเพิ่งย้ายมาอยู่น่ะครับ เมื่อวานนี้ ไม่คิดว่าบ้านพี่มาร์คก็อยู่นี้ บังเอิญจังนะครับ”
“เฮอะๆ” ไขประตูบ้านเสร็จกำลังจะปิดประตู แต่มีเสียงแทรกเข้ามาก่อน
“แต่ผมว่ามันเป็นพรหมลิขิตมากกว่านะครับ”
ปัง!!!!! ไอ้เด็กบ้า
BamBam part :
“คิคิคิคิคิคิคิ” เสียงหัวเราะผมเองครับ อาจจะประหลาดไปหน่อย ผมอาบน้ำเพิ่งเสร็จเตรียมตัวจะนอนแล้ว อือ~ นึกถึงเรื่องวันนี้แล้ว..
“อร๊ายยยย~” ฟินสุดๆ คนอะไรก็ไม่รู้ หล่อชะมัด เท่ห์ด้วย แถมยังช่วยถูพื้นอีกต่างหาก เริ่มหวั่นไหวแล้วใช่มั้ยล๊า~ ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองเลยแต่ความจริงมันฟ้อง
แล้วที่ปิดประตูเสียงดังใส่ผมเมื่อตอนเย็น นี่พี่มาร์คต้องเขินผมเเน่ๆเลย คนอะไรขนาดเขินยังหล่อ
อีกไม่นานแล้วนะพี่มาร์ค พี่ต้องตกหลุมรักที่ผมหลุดเองกับจอบ (ใช้มือคงไม่ไหว) ผมจะรอวันนั้นนะพี่มาร์ค แล้วไอ้เรื่องบ้านเนี้ย จะว่าไปก็เป็นพรหมลิขิตจริงๆนะครับ
เมื่อไม่นานมานี้ผมสืบมาได้ว่าบ้านพี่มาร์คอยู่แถวนี้ บวกกับเจ้าของบ้านหลังนี้จะย้ายออกพอดี ผมเลยขอคุณแม่ผู้เป็นที่รัก มาอยู่ที่นี้ โดยให้เหตุผลว่ามันใกล้โรงเรียน ตอนแรกก็ไม่ให้มาหรอก ผมอ้อนเกือบตายสุดคุณแม่ก็แพ้ผมอยู่ดี แล้วเมื่อเช้าที่จริงผมตื่นตั้งแต่ ตีห้า เช้ามากขอบอก แค่จะมาดักรอพี่มาร์คเฉยๆ ใครจะคิดล่ะว่าพี่แกจะไปสาย ผมเลยสายไปด้วยเลย แต่ไม่เป็นไร ถือว่าคุ้ม สำหรับวันนี้ อือ~ ฟิน~
นอนดีกว่า
“ชัลจาโย นะครับพี่มาร์ค” ^^
พี่มาร์คฝันดีรึป่าวไม่รู้
รู้แต่น้องแบมต้องฝันดีมากๆแน่เลย 55555
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์นะค่ะ
แต่ละตอนไรท์คงทำได้ประมาณนี้ (มันยาวไม่ได้อ่า T^T)
มีคนชอบฟิคนี้ก็ดีใจแล้ว
เจอกันใหม่ตอนหน้าน๊า
ฟิคเด็กบ้า
ความคิดเห็น