คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เพื่อนแบม [100%]
เพื่อนแบม
BamBam part :
พักเที่ยง
ณ โรงอาหาร
“แบมแบม!!!!”
“ห้ะ ว่าไงยองแจ” เรียกซะตกใจเลย มึง
“มึงดูเหม่อๆนะ แถมยังยิ้มแบบแปลกๆอีก หยุดเถอะ ถือว่ากูขอร้อง สยองว่ะ”
ป้าบ! จัดไปหนึ่งดอก
“เชี่ยแบม! มึงตบหัวกูมั้ยว่ะ นี่หัวคนนะโว้ยไม่ใช่ลูกบาส!!” พูดพร้อมลูบหัวตัวเองป้อยๆ น่าสงสารตายล่ะมึง
“โทษทีว่ะ เมื่อกี้ตาฝาด นึกว่าลูกบาส”
ป้าบ!!
“ไอ้เหี้ยแจ!!!”
“อุ๊ย โทษทีว่ะ ตาฝาดเหมือนกัน”
(-_-+) << สีหน้าแบมแบม
(-_-*) << สีหน้ายองแจ
เปิดศึกกันทางสายตาแล้วล่ะครับตอนนี้
ป้าบ!!!
“ไอ้เชี่ยยูค!!/ไอ้หมียูค!!”
“ทะเลาะกันเป็นเด็กๆอยู่ได้พวกมึงอะ จะกินมั้ยข้าว ถ้าไม่กินกูจะเอาไปเททิ้งเดี๋ยวนี่แหละ” อุ๊ยตาย หมีโกรธแล้ว
“เพราะมึงอะ” << แบมแบม
“เพราะมึงแหละ” << ยองแจ
“เพราะมึง” << แบมแบม
“เพราะ..” << ยองแจ
“จะหยุดรึไม่หยุด..” ..แค่น้ำเสียงก็สัมผัสได้ถึงความเย็นเฉียบ.. ใครมาเปิดแอร์แถวนี้วะ
“พะ..เพราะเรารักกันไง เรารักกันเนอะ ” รวดเร็วเลยครับ ผมกับยองแจนี่กอดกันกลมดิ๊กเลยครับ
“ช่ายยยย แบมแบมรักยองแจที่สุดในโลกเลย รักหมียูคด้วยยย~” จริงๆแล้ว ผมไม่ได้กลัวไอ้หมียูคมันเลย ไม่ได้กลัวจริงจริ๊ง อือๆ
“เฮ้อ~ กินข้าวได้แล้ว” น้ำเสียงมันกลับมาเป็นปกติแล้ว
“ครับ!/ครับ!” น้อมรับคำบัญชา
เดอะแก๊งผมมี 3 คน ยองแจ ผม แล้วก็ไอ้หมียูค ไอ้นี่น่ากลัวที่สุดเลยครับ ไม่อยากจะบรรยาย ข้ามไปเลยแล้วกัน (ยูคร้องไห้ทำมายยย)
ณ ห้อง ม.5/2
“ไอ้แบม ไอ้แบมโว้ย~” ยองแจสะกิดร่างเล็กผู้เป็นเพื่อนสนิท ฟุบหลับอยู่กับโต๊ะตัวเองเบาๆ(หรอ)
“เหี้ยรัย แจ้บๆ” ไรวะคนจะหลับจะนอน แล้วมึงไม่มีมือหรอ ใช้ตีนสะกิดกูอยู่ได้
“อี้แหวะ นอนน้ำลายย้อยเลยเว้ย”
“เรื่องของกูเถอะ ว่าแต่มึงมีรัยปลุกกูทำมั้ย เรียนเลิกแล้วหรอวะ” ผมลุกขึ้นมาคุยกับมันดีๆ ไม่หลับ ไม่นอนมันล่ะ หมดอารมณ์เลย อุตส่าห์หลับลึกแล้วเชียว
“ก็มึงยังไม่บอกกูอะ ว่าเมื่อเช้ามึงเป็นไร”
“เมื่อเช้า?”
“เออ ที่มึงเอาแต่ยิ้มเหมือนคนบ้าน่ะ แล้วอีกอย่างเมื่อเช้ามึงมาสายด้วย เวรครูสมศรีอีกต่างหาก มันต้องมีอะไรแน่ๆเลย เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ” ถ้ามึงจะคาดคั้นกูขนาดนี้นี่มึงเป็น เอฟบีไอ ใช่ม่ะ
“เร็วๆ รีบเล่า” มึงก็สนด้วยหรอวะ หมียูค
“โอเคๆ ก็ไม่มีอะไรหรอก กูมาสายครูสมศรีก็ทำโทษให้กูไปขัดโรงยิมตอนเย็นกับ..”
“กับ?” มึงจะทวนทำไมวะ
เออแล้วกูจะเว้นช่วงทำไมวะ
ก็มันตื่นเต้น..
“กับ..พี่มาร์ค..”
“กูว่าแล้วไง เหตุผลที่มึงยิ้มอย่างกะคนบ้ามีไม่กี่อย่างหรอก” กูควรดีใจสินะที่มีเพื่อนรู้นิสัยกูดีอย่างมึงเนี้ยยองแจ
อืม..มึงหลอกด่ากูป่าววะ
“แล้วมึงกับพี่มาร์คก็ต้องไปขัดโรงยิมด้วยกันคนสองคน?” ถ้ามึงไม่พูดนี่ กูนึกว่ามึงไม่อยู่แล้วนะ หมียูค
“อือ สองคน อร๊ายย~ ฟินเลยมึง” แค่คิดก็เขิน~
“เฮ้อ กูล่ะสงสารพี่มาร์คจริงๆเลยวะ” อ่าว มึงว่าไงนะ ยองแจ
“สงสารไร ออกจะโชดดี” มันต้องโชดดีดิ
“โชดดีกับผีน่ะสิ ต้องคอยเจอเด็กบ้าๆอย่างมึงตามตื้อเนี้ย”
“ไม่เป็นไรเว้ยกูยอมรับ” แมนๆอยู่แล้ว
“แล้วอีกอย่างนะเว้ย มึงไม่เคยได้ยินหรอ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก หึหึ” พี่มาร์คก็พี่มาร์คเถอะ แบมจะใช้เสน่ห์อันร้อนแรงแผดเผ่าน้ำแข็งอย่างพี่ให้ละลายไปเลย ฮุฮุ
แล้วเจอกันครับพี่มาร์ค
.
.
.
.
คึ
เจออะไร? เจอกัน เจอมาร์ค
ตอนนี้ยาวแล้ว (มั้ง)
เจอกันใหม่ตอนหน้าน๊า
ฟิคเด็กบ้า
ความคิดเห็น