การผจญภัยในดินแดนลึกลับ

ไกลออกไป ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีเด็กสาวผู้หนึ่ง  เธอกำลังเดินอยู่ในป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้ที่หนาทึบ มองไปทางใดก็มีแต่ต้นไม้ใหญ่ที่เหมือนๆกันไปหมดบรรยากาศก็ออกจะเย็นยะเยือก ท่ามกลางเสียงจากสัพสัตว์กรีดร้องโหยโหนกึกก้องทั่วป่า ในยามค่ำคืนอันมืดมิด ไม่มีแสงสว่างใด  มีเพียงแต่แสงจากดวงจันทร์ทราเท่านั้นที่ค่อยส่องสว่างในยามราตรีเป็นไฟนำทางให้เด็กสาวผู้หลงทาง

ใบหน้าที่ขาวกระจ่างใสของเด็กสาวบ่งบอกถึงความวิตกกังวล เธอมองไปรอบๆตัวอย่างสับสนกระวนกระวายใจอย่างยิ่ง เมื่อตอนนี้เธอไม่รู้เลยว่าตนเองอยู่ ณ ที่ใดกัน!   

“ที่นี้ที่ไหน…” เด็กสาวพรึงพร่ำกับตัวเองด้วยความหวาดหวั่นในสถานที่ที่ไม่รู้จัก เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมาอยู่ที่แห่งนี้ได้อย่างไร

เด็กสาวเดินไปข้างหน้าอย่างกล้าๆกลัวๆ ไม่ว่าจะมองไปทางใดเธอก็เห็นมันเหมือนๆกันหมด ความหวาดกลัวเข้ามาเกาะกลุ่มหัวใจเธอ  ร่างกายสั่นสะท้านจากอากาศเย็นยะเยือก ภาพที่เธอเห็นไม่ต่างจากป่าช้าดีๆนี่เอง  ผิดก็แต่ไม่มี หลุ่มศพเพียงเท่านั้นกระมัง!

                และในขณะเดียวกัน ก็มีสายตาคู่หนึ่งค่อยแอบจ้องเด็กสาวอย่างเงียบๆ

เป็น เงาตะพุ่มๆอยู่ที่บริเวณต้นไม้และกำลังค่อยๆเคลือบคลาน…เข้ามาใกล้ๆ  เด็กสาวอย่างเชื่องช้า…    และเธอยังไม่ทันได้ระวังตัวเงานั้นก็กระโจนตะคลุบ!!เด็กสาวจากด้าหลัง  จู่ๆเธอก็หันไปมองได้ทันเวลาดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจกลัว

“กรี๊ดดดดดด”  เด็กสาวกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวกับสิ่งที่ได้พบเจอ มันคือตัวอะไรกัน!

“เอมม่า! เอมม่า !” 

เมื่อได้เสียงเหมือนมีคนกำลังเรียก เธอก็กำลังได้สติ ค่อยๆลืมตาขึ้นมองไปยังต้นเสียงที่ช่วยฉุดเธอออกมา

“เธอโอเคนะ”  เด็กสาวที่รุ่นราวคร่าวเดียวกันกับเธอเอยถามขึ้นอย่างเป็นห่วง

“ฉะ…ฉันไม่เป็นไร”

เรื่องเมื่อกี้มันอะไรกัน…  เธอหอบหายใจถี่ๆใบหน้าดูซีดเผือก เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เหตุจากฝันร้าย ใช่! ฝันร้าย มันคือความฝัน แต่ทำไมไม่มันช่างเหมือนจริงยิ่งหนัก ดวงตาสีแดงกล่ำคู่นั้นจ้องมองมาที่เธอ…