ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    song ทำนองรัก...ชั่วนิรันดร์

    ลำดับตอนที่ #5 : chapter 5

    • อัปเดตล่าสุด 25 พ.ค. 57


    Song ทำนองรัก...ชั่วนิรันดร์
     

    "ฉัน โจว คยูฮยอน ยินดีที่ได้รู้จัก"
    "ลี ซองมิน"ซองมินตอบคำคามได้อย่างหวนๆไม่มีน้ำให้ไหลลื่น
    "นายมาจากไหน"
    "gold diamond"
    "ห๊าาา นั่นมันบริษัทใหญ่เลยนี่นาทำไมถึงย้ายมาล่ะ"คยูฮยอนถามไปด้วยความสงสัยเพราะว่าชื่อบริษัทที่ซองมินกล่าวออกมาเป็นบริษัทใหญ่ที่ติดอันดับ 1 ใน 3 ของเกาหลีอีกด้วย
    "ผมแค่อยากเปลี่ยนมุมมองก็เท่านั้นเองครับ"ซองมินเอ่ยตอบสร้างความกระจ่างใสให้กับอีกฝ่ายที่กอดอกยืนฟัง คยูฮยอนเดินไปยังโซฟาที่อยู่ด้สนหลังของอีกฝ่ายเมื่อเขาเดินมาหยุดถึงจุดสวนระหว่างเขากับอีกฝ่ายตาคมเหลือบมองไปยังสีหน้าใต้ผมนิ่มสวยสีทองก่อนที่จะหลับตายิ้มพร้อมกับเดินสวนออกไป กายสูงย่อตัวลงนั่งบนโซฟา ขาเรียวยาวยกขึ้นไขว่ห้างกอดอกมองอีกฝ่าย
    "จูบนาย...หอมดีนะ"
    O/////O

    ...............................................

    ในยามเย็นที่ดวงจันทร์ทอแสงสีเหลืองนวล คยูฮยอนพร้อมกับซองมินเดินออกมาจากห้องลับเดินตรงมายังห้องอาหาร ร่างสูงเดินมาหยุดตรงหัวโต๊ะเพื่อหวังให้อีกฝ่ายดันเก้าอี้นั่งให้ตัวเองได้นั่งได้อย่างสบายตามหน้าที่ของผู้รับใช้ แต่ทว่าเมื่อด้านหลังของร่างสูงนิ่งเฉยไม่มีกิริยาตอบรับ คยูฮยอนหันมองไปดูไม่พบอีกฝ่ายยืนอยู่ข้างหลัง ตาคมกวาดตามองตามหาซองมินที่หายตัวไป คำสั่งให้ออกตามหาซองมินถูกกระจายออกไปทั่วบ้าน คยูฮยอนตามหาอีกฝ่ายจนมาเจอซองมินที่กำลังมองไปยังแจกันดอกกุหลาบสีชมพูไล่สีเป็นเฉดสวยที่ตั้งอยู่บนโต๊ะกลางในห้องหนังสือที่ถูกเปิดไว้ แววตาเศร้ามองเป็นแววตาที่เหมือนมองน้องชายของตัวเอยถ่ายทอดไปยังแจกันดอกกุหลาบ มือหนาของร่างสูงแตะบ่าของอีกฝ่ายทำให้สติของซองมินกลับคืนมา ใบหน้าหวานเดินสวนออกไปโดยที่ไม่มองอีกฝ่าย  ซองมินเดินตรงมายังห้องอาหารถึงก่อนอีกฝ่ายที่เดินตามมาทีหลังมือหนาจับเก้าอี้ของตัวเองก่อนที่จะเอนตัวลงนั่ง ตาคมมองไปยังอีกฝ่ายที่นั่งไม่ไกลกันมากนัก ใบหน้าหวามก้มหวานผมสีทองปกปิดแววตาหวานเอาไว้
    "นาย..."คยูฮยอนเป็นฝ่ายเริ่มสนทนา
    "....ครับ..."
    "เป็นไรไหม"
    "ป่าว"
    "เหรอ...อืม...ดี....ฉันไม่ชอบให้ลูกน้องของฉันไม่สบายใจ"
    "ครับ"ร่างอวบก็ฟังคำพูดของอีกฝ่ายโดยที่ไม่หันไปมองแม้แต่น้อย
    "ฉันไม่ชอบให้ลูกน้องฉันเสียน้ำตา"
    "ครับ"
    "แล้วลูกน้องฉันก็ไม่เคยเสียน้ำตาด้วย"
    "ครับ"
    "เพราะอะไรรู้ไหม"

    "เพราะฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายลูกน้องของฉันเป็นอันขาด"

    !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

     

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×