[YAOI] DESTINY

     เอเวียนน่า ดินแดนลึกลับในป่าเขาแอมะซอน  ดินแดนที่สร้างความอุดมสมบูรณ์แก่ทุกชีวิตในโลกใบเล็กแห่งนี้มาหลายพันปี แรกเริ่มทุกชีวิตในเอเวียนน่าเกิดขึ้นมาจากธรรมชาติ คอยดูแลรักษา กระทั่งธรรมชาติมอบพลังพิเศษให้แก่ชาวเอเวียนน่า... เมื่อเวลาผันผ่านผู้ทรงภูมิในชนเผ่าคอยพัฒนารูปประดิษฐ์จนก้าวไกลกว่าหลายแห่งในโลกใบเล็กนี้  "อาร์กอส" ชนเผ่าทางเหนือแลเห็นหนทางสู่ความเจริญจึงหวังแย่งชิงดินแดน แม้นจะปกป้องไว้ได้แต่เป็นเหตุให้คิงและควีนผู้เปรียนเสมือนศูนย์รวมหัวใจแห่งเผ่าตายลง หลงเหลือไว้เพียงเจ้าชายน้อยผู้มีอายุเพียง 5 ขวบปี..

เท้าเล็กเปลือยเปล่าขาวนวลย่ำเดินระหว่างทางกลับวิลเลจพรางร้องเพลงฮึมฮัมอารมณ์ดีเพราะวันนี้เป็นวันเกิด 15 ปีของเจ้าตัว ในใจได้แต่นึกคิดว่าอาซาผู้เฒ่าแห่งชนเผ่าจะเตรียมอะไรไว้ให้เขาบ้าง

     "วิเวียน เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!!" เสียงดังมาจากข้างหลังเรียกให้เจ้าของสายตาสีฟ้าใสหันไปมอง

     "กอร์เรียส เรารู้แผนทุกอย่างหมดแล้ว บอกมาเลยนะว่ามีไอศครีมรสเชอเบตมาให้เรา" วีเวียนแสร้งเชิดหน้าบึนปากแต่ตากลับเหลือบมองไปทางเพื่อนสนิทหวังให้มีไอศครีมรสเชอเบตในวันเกิดเจ้าตัวปีนี้อีกครั้ง

     "ไม่วิเวียน!! พวกอาร์กอสบุกมา ผู้เฒ่ากำลังสั่งการตั้งรับอยู่ นายรีบมาเร็วเข้า!!" สิ้นคำ ใบหน้าอ่อนหวานเปลี่ยนเป็นตกตะลึง รีบสยายปีกสีขาวนวลที่ซ่อนไว้กลางหลังไปยังที่เกิดเหตุทันที 

     สิ่งที่เห็นทำให้คนตัวเล็กน้ำคลอ ก้อนเนื้อในอกสูบฉีดอย่างหนัก ภาพผู้คนในเผ่าถูกมัดด้วยรูปประดิษฐ์ของตนเอง ภาพควันโขม่งและป่าไม้ล้มตายที่เกิดจากการต่อสู้ ซ้อนทับกับภาพจำอันเลือนลางเมื่อสิบปีก่อน วิเวียนเกือบกระโจนเข้าไปในวงล้อมนั่นแล้วถ้าเพื่อนสนิทไม่ลากมือมายังกระท่อมชายป่าอันเป็นที่ลับของตนเสียก่อน 

     "กอร์เรียส ปล่อยเรา เราจะไปช่วยทุกคน!!" คนตัวเล็กดึงดันยื้อ มืออีกข้างยกขึ้นปาดน้ำตาไม่ให้คนอื่นเห็นความอ่อนแอ

     "วิเวียน นายออกไปตอนนี้ไม่ได้ พวกอาร์กอสจะจับนายกล่าวคำสัตย์ นายก็รู้ว่าถ้าไม่มีเชื้อพระวงศ์กล่าวคำสัตย์ดินแดนจะยังคงเป็นของเรา" กอร์เรียสเตือนสติเพื่อนสนิท พร้อมวิ่งลากเปิดประตูไปยังห้องหนึ่งใจกลางกระท่อมที่มีบุคคลหนึ่งรอทั้งสองอยู่

     "อาซา!" วิเวียนรีบวิ่งไปดูอาการชายชราผมขาวนอนทรุดอยู่มุมห้องที่ตอนนี้เลือดสีแดงข้นกำลังไหลรินออกมาจากบาดแผลเรื่อยๆ ในใจได้แต่นึกโทษตนเองที่อ่อนแอไม่สามารถปกป้องเอเวียน่าไว้ได้

     "ไม่เป็นไรวิเวียน ไม่เป็นไร มันเป็นสิ่งที่ชะตาลิขิตไว้แล้ว ขอโทษด้วยที่วันเกิดอายุครบ 15 ปีไม่เป็นดั่งทีหวัง นี่ไอศครีมรสเชอเบต" ชายแก่พรมยิ้มพรางลูบไปที่หัวสีบลอนด์นั่นอย่างแผ่วเบา มืออีกข้างยื่นไอศครีมรสโปรดไปให้ วิเวียนส่ายหน้าน้ำตาไหลกลายเป็นเกล็ดประกายที่เป็นความพิเศษของเชื้อพระวงศ์

     "วิเวียน ฟังให้ดี เจ้าจงตามหาคู่แห่งโชคชะตา ผู้มีเส้นผมสีดำดั่งรัตติกาล นัยน์ตาเฉยชาไม่สนสิ่งใด เมื่อครั้นพบหน้าแรงชะตาดึงดูด ก่อให้เกิดพลังเขาคนนั้นคือผู้ปลดปล่อย จำไว้วิเวียน เขาคือผู้ปลดปล่อย" เสียงแหบพร่าของผู้เฒ่ากล่าวก่อนมือหยาบจะค่อยๆเลื่อนลงมาจากหัวสีบลอนด์พร้อมเปลือกตาหย่นจะปิดสนิท วิเวียนนิ่งค้างปล่อยให้เกล็ดใสไหลไปเรื่อยๆไม่สนเสียงเพื่อนสนิทที่กำลังบอกให้เขารีบไปที่แอ่งเพื่อหนีก่อนที่พวกอาร์กอสจะตามมาเจอ คนตัวเล็กสั่นจนไม่รู้ว่าเพื่อนลากเขามาที่แอ่งอามาเรียได้อย่างไร ตาสีฟ้าใสหันไปมองผู้เป็นเพื่อนที่ตาแดงกำลังกลั้นน้ำสีใสอยู่ก่อนดึงเข้ามากอดพร่ำกระซิบว่าเขาไม่อยากไป เขาไม่อยากทิ้งคนในเผ่า เขาไม่อยากทิ้งผู้เฒ่าให้อยู่ตัวคนเดียว

     "ตราบใดที่พวกมันยังไม่ได้ครอบครองเอเวียนน่ามันจะยังไม่กำจัดพวกเรา วิเวียน ทุกคนที่นี่เป็นห่วงนาย ขอให้นายปลอดภัย" คนตาแดงจับไหล่เพื่อนทั้งสองข้างไว้พร้อมพูดคำปลอบ

     "วิเวียน ไม่รู้นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราคุยกันหรือเปล่า แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานแค่ไหน นายคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน วิเวียน" สวมกอดอีกครั้งก่อนจะผลักเพื่อนนัยน์ตาเศร้าหมองลงสู่แอ่งอามาเรีย แอ่งสีมรกตเปล่งประกายใสล้อมรอบคนตัวเล็กก่อนร่างคนจะหายไป...