คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : ตอนที่ 12 ง้อนะง้อนะ (ยามาโมโตะ&แบมแบม)
ตอนที่ 12 ง้อนะง้อนะ (ยามาโมโตะ&แบมแบม)
ย้อนความไปนิดหน่อย หลังจากที่บาริมาอ้อนขอแบมแบมไปเดินเล่นแถมชายหาด จู่ๆก็มีคนๆหนึ่งปรากฎตัวขึ้น
“แล้วเธอคิดว่าตัวเอง โตแล้วรึไง”เสียงนุ่มทุ้มน่าฟังพูดขึ้น ทำให้หญิงสาวต้องหันไปหา แล้วพบกัยายหนุ่มสึกคุ้นหน้าคุ้นตาเธอดี
“ยะยามาโมโตะ!!!!”แบมแบมตะโกนเสียงดังอย่าตกใจ
“ไง แบมแบมจัง ^^”ยามาโมโตะฑุดอย่างร่าเริง
“นะนายมาได้ยังไง นายรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่ ใครบอกนาย!!!!”แบมแบมถามรัวด้วยความตกใจ
“ฮะๆ^^;; ทีละคำถามนะ คำถามแรก ก็ นั่งรถมาสิ คำถามที่สองกับสาม คือ เจ้าหนูรีบอร์นบอกมาน่ะ ^o^”เขาพูดออกมาอย่างไม่ปิดบัง
“งั้นก็เชิญนายกลับไปเลยไป!!!!!”แบมแบมสะบัดเสียง ก่อนจะลุกหนีร่างสูงทันที
“เดี๋ยวสิ!!!!!”แต่ยามาโมโตะรั้งแขนบางเอาไว้ก่อน ทำให้ร่างเล็กเซเข้ามาซบกับอกแกร่ง
“O//////O”ร่างเล็กเบิกตากว้างด้วยความตกใจและอายมาก
“คะคือ….”ร่างสูงอ้ำอึ้ง
“ปะปล่อยฉันนะ!!!!”แบมแบมดิ้นทันที แต่กลายเป็นว่ายามาโมโตะยิ่งกอดรัดเธอเอาไว้
“ฉันไม่ปล่อยเธอไปไหนอีกแล้ว!!!!”เขาเริ่มเข้าโหมดจริงใจ นั่นทำให้ร่างเล็กรู้สึกตกใจเล็กน้อย
“พะพูดอะไรของนาย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”ร่างเล็กดิ้น แล้วใช้ศอกกระแทกกับอกแกร่งนั้น ก่อนจะหลุดออกจากอ้อมกอดของร่างสูง แล้วออกห่าง
“แบมแบม….”ร่างสูงเรียกชื่อร่างเล็ก อย่างแผ่วเบา
“ออกไปจากที่นี่ซะ!!!”แบมแบมตวาดเสียงดัง แต่ข้างในกลับสับสนและอยากจะร้องไห้ออกมา
“ไม่แนไม่ไปไหนทั้งนั้น จนกว่าเธอจะไปกับฉัน!!!!”ยามาโมโตะเริ่มเสียงดังบ้าง
“ออกไปซะ ยามาโมโตะ ทาเคชิ ฉันไม่อยากเห็นหน้านายตอนนี้”แบมแบมพูดเสียงสั่น
“แบมแบม เธอเป็นอะไร”ยามาโมโตะเริ่มเย็นลง แล้วเดินเข้าหาร่างเล็ก
“ฉะฉันไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น แค่ฉันไม่อยากเห็นหน้านายตอนนี้”แบมแบมร้องบอก ราวกับอ้อนวอน แล้ววิ่งหนีขึ้นไปบนห้อง แล้วล็อคประตูเอาไว้
ร่างเล็กทรุดตัวเอาหลังชนกับประตู น้ำสีใสค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย
“ฮึก..ฮือๆ”เสียงร้องไห้ดังขึ้น ทำให้ร่างสูงที่เดินขึ้นมาหยุดอยู่หน้าประตูห้อง
“เธอเป็นอะไรกันแน่”เขาพูดก่อนจะนั่งลงอยู่หน้าประตู เพราะหวังว่าร่างเล้กคงจะตอบในสิ่งที่เขาถาม
“นายจะตามมาอีกทำไม…ฮึก”ร่างเล็กสะอื้นตอบไป
“ฉันรู้ว่าเธอเจ็บนะ พ่อของเธอเล่าเร่องของเธอให้ฉันฟังหมดแล้ว”น้ำเสียงอ่อนโยนของยามาโมดตะพูดขึ้นให้แบมแบมได้ฟัง
“นายรู้แล้วนายจะช่วยอะไรฉันได้ ฮึก..”ร่างเล็กตอบ
“ฉันจะช่วยในสิ่งที่ฉันทำได้ พ่อเธอเล่าให้ฉันฟังว่า สมัยม.1 เธอมีความรักกับเพื่อนผู้ชายของเธอ แต่เธอก็ผิดหวังจากความรัก จนเปลี่ยนเป็นคนละคน และสร้างหน้ากากเย็นชาขึ้นมาปิดบังทุกคน”ยามาโมโตะพูด แบมแบมเบิกตากว้างร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม
“ฮึก…ฮือๆ…นายจะรื้อฟื้นมันอีกทำไม…ฮึก…ฉันพยายามลมมันแล้วนะ!!!!”แบมแบมพูด ก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างไม่หยุด
“แบมแบม เธออย่าพยายามปิดบังเลย ฉันรู้มันแล้ว รวมถึงเรื่องที่เธอเป็นโรคหัวใจด้วย”คำพูดของ ยามาโมโตะ ทำเอาแบมแบมเบิกตากว้างอีกครั้ง
ใช่…..ที่เขาพูดมันถูก…..เธอเป็นโรคหัวใจ…..และอยู่ได้อีกแค่ครึ่งปี
นั้นทำให้เธอเป็นกังวล…..และอยากจะดูแลน้องๆตลอดไปก่อนที่เธอจะตาย
และไม่อยากมีความรักเพราะไม่อยากเจ็บเป้นครั้งที่สอง ด้วยเหตุผลนี้
“ฮึกฮือๆ….นายมันบ้า…นายจะมายุ่งกับฉันทำไม นายกำลังทำฉันสับสน”แบมแบมตวาดเสียง
“ขอโทษ แต่ฉันอยากดูแลเธอและอยากให้เธอลืมอดีตนั้น”ยามาโมโตะบอก
“ฉันไม่ต้องการ!!!! ฉันไอยากมีความรัก ไม่อยากได้คนดูแล เพราะอีกไม่นานฉันก็ต้องตาย!!!”แบมแบมพูด
“นายได้ยินไหม ว่าฉันต้องตาย!!!!! ไม่จำเป็นให้ใครมาดูแลหรอก”แบมแบมบอก
“จำเป็นสิ!!!!”ยามาโมโตะ ทำเอาแบมแบมแปลกใจ
“ฉันจะช่วยเธอเอง ฉันไม่ยอมปล่อยให้เธอตายหรอก เธอเองก็ไม่อยากทิ้งน้องๆของเธอหรอกใช่ไหม”เขาพูดอย่างอ่อนโยน
แบมแบมอึ้ง ค่อยๆเปิดประตู พบร่างสูงที่นั่งคุกเข่า ก้มหน้าพูด ใบหน้าคมที่ปกติจะมีรอยยิ้มกลับดูตึงผิดปกติ
“ยามาโมโตะ…..”เธอเรียกเขาอย่างแผ่วเบา
“แบมแบม”เขาเรียดเธอ ก่อนจะดึงเธอเข้ามากอด
“ฮึกฮือๆ นายทำฉันสับสนนะ ฮือๆ!!!!!!!!”แบมแบมร้องไห้ ก่อนจะทุบหลังของร่างสูง
“ฮึก…ฉันไม่อยากเจ็บเป็นครั้งที่สองแล้ว”เธอพูดออกมา
“ให้ฉันมีโอกาสดูแลเธอเถอนะ”ยามาโมโตะพูด เขาผละออกจากร่างเล็ก ใช้มือประคองใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยน้ำตาขึ้นมองตาเขา ใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาออกให้ แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
“ฮึก..ก็ได้ฉันจะให้โอกาสนาย”ร่างเล็กพูดทั้งน้ำตาแล้วยิ้มออกมา ร่างสูงยิ้ม ก่อนจะประคองใบหน้าของหญิงสาวเขามาใกล้ แล้วจูบประกบกับริมฝีบางบางเอาไว้
ฮะๆ ไรเตอร์แต่งไปเขินไป เลยนะฮะ ส่วนเจ้าของฉากก็มานั่งด่าไรท์ว่าหวานเกินไปแล้ว แถมหน้าแดงไม่หยุดด้วยฮะๆ ^^ ไรเตอร์ขอไม่สปรอยนะฮะ เพราะไรเตอร์จะลงต่อเนื่องแล้วช่วยเม้นทุกตอนนะฮะ ไม่งั้นไรเตอร์จะงอนนะฮะ ^^
ความคิดเห็น