คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 8 ความรู้สึกที่มีอยู่ภายในใจ (1)
ตอนที่ 8 ความรู้สึกที่มีอยู่ภายในใจ (1)
Bambam sey
หลังจากที่คุโรมิ ออกไปเดินเล่น ฉันก็กำลังเตรียมทำอาหารเย็นอยู่ อ๊ะ!!!!แต่ของสดหมดนิ เฮ้อ สงสัยต้องออกไปซื้อของอีกแล้วสิเนี่ย ไปตามยัยคุโรมิไปเป็นเพื่อนดีกว่า
ฉันเดินออกมาจากคฤหาสน์ เดินไปตรงไปอีกหน่อย ก็เห็นคุโรมิกำลังนั่งวาดภาพอยู่ ดูเหมือนกำลังตกอยู่ในห้วงความคิดแหะ กำลังคุยกับพี่คุไคอยู่สินะ เฮ้อ ไปคนเดียวก็ได้ (แล้วทำไมไม่พาคนอื่นไปแทน//แบมบี้) (เดี๋ยวมันจะได้มากกว่าของสด อย่าถามมากได้ป่ะ -*-//แบมแบม)
ฉันเดินกลับเข้าไปในบ้าน เพื่อไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่
“พี่แบมจะไปไหนหรอค่ะ”บาริ น้องสาวของฉันถามขึ้น
“ไปตลาด ไปซื้อของสดมาทำมื้อเย็นน่ะ”อีกแล้ว ทำไมฉันต้องเก๊กเป็นพี่ใหญ่ตลอดเลยเนี่ย
“อ๋อค่ะ ตามสบายเลยค่ะพี่”บาริบอก ก่อนจะเดินออกไป ฉันเดินตรงไปที่รถจักรยานยรต์คันงามของฉัน ขึ้นคร่อมบนอาน แล้วสตาร์ทออกไป
หลายครั้งที่ฉันทำตัวเป็นผู้ใหญ่เกินไป เพราะฉันต้องการจะปกป้องน้องสาวทั้ง 2 คน ให้ดีที่สุด โดนเฉพาะบาริ บาริไม่ใช่น้องแท้ๆของฉัน แต่ต้องใช้นามสกุลเดียวกันเพื่อให้บาริลืมอดีตอันเลวร้าย ส่วนบีมมี่เธอไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากผู้เป็นพ่อเลยสักครั้ง แม่ของบีมมี่หรือป้าของงฉันแต่งงานใหม่หลายครั้ง อันที่จรืงบีมมี่ไม่รุ้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อที่แท้จริงขอเธอ
อ๊ะ!!!!!!! ฉันมัวคิดอะไรอยู่เนี่ย ต้องไปซื้อของแล้ว
20 นาที ต่อมา
ฉันได้ของสดมากมาย ตอนนี้แนกำลังจะกลับคฤหาสน์ แต่ขอนั่งพักแถวสวนสาธารณะหน่อยก็แล้วกัน ฉันเดินมานั่งตรงเก้าอี้ว่าง สายตาของฉันจับจ้องไปยัง คู่พี่น้องที่เล่นกันอยู่ คนน้องเกิดหกล้ม เข่าถลอกคนเป็นพี่จึงต้องปลอบไม่ให้ร้อง แล้วพยุงกลับไปหาคุณแม่ คุณแม่ดุว่าคนพี่เล็กน้อยเพราะไม่ดูแลน้องให้ดี คนเป็นพี่น้ำตาคลอเบ้า แต่ก็ไม่ร้องออกมา
เหมือนกันเลย ตัวฉันต้องดูแลน้องๆทั้ง 2 คน จึงต้องปกปิดความอ่อนแอมาโดยตลอด แต่ทำไมคนอย่างหมอนั่นถึงเห็นได้ล่ะ ว่าฉันอ่อนแอ
“เธอน่ะ ชอบทำอะไรเกินตัวจังเลยนะ ความอ่อนแอในใจเธอมันมีอยู่มากนะอย่าทำอะไรเกินตัวสิ”
ไม่เข้าใจว่าทำไมนายถึงได้มองเห็นความอ่อนแอของฉัน รอยยิ้มนั้นอีก
ขอร้องล่ะ ฉันไม่อยากเจ็บเป็นครั้งที่ 2 อยากมาทำดีกับฉัน ผู้ชายมันเหมือนกันหมด
เห็นแก่ตัว เห็นแก่ตัวที่สุด ขอร้องล่ะ ยามาโมโตะ ทาเคชิ นายอย่ามายุ่งกับฉันอีกเลย
อย่าให้ฉัน ต้องอ่อนแอไม่มากกว่านี้
......................................................................................................................................
………………………………………………………………………
Deblonche sey
ยัยคุโรมิก็เพิ่งกลับเข้ามาในบ้านอย่างหมองๆ ยัยแบมแบมที่เพิ่งซื้อของเสร็จกลับเข้ามาแล้วเดินหน้าเศร้าเข้าห้องครัวไป นี่เพื่อนฉันเป็นอะไรกันหมดเนี่ย
เฮ้อ อีกนานล่ะนะ กว่าจะได้กินมื้อเย็นเนี่ย ขึ้นไปอาบน้ำก่อนดีกว่า
ฉันกำลังอาบน้ำแช่ตัวอยู่อ่างอาบน้ำสุดหรู ตอนนี้ฉันกำลังคิดว่าทำไมเพื่อนฉันทั้งสองคนถึงมีสภาพแบบนั้น เป็นเพราะอะไรกันแน่นะ หรือเพราะผู้ชายพวกนั้น ไม่สิ เพื่อนฉันไม่ใช่คนที่จะใจอ่อนขนาดนั้น แต่จะว่าไปตัวฉันเอง อีกใจมันก็อยากกลับไปที่นั่น อยากกลับไป…………อยากกลับไปหาเอ็นมะ บ้าสิ!!!!!!!! ทำไมฉันต้องคิดถึงมันล่ะเนี่ย โอ๊ยไม่เข้าใจตัวเอง
ตั้งสติไว้ เดธ ตั้งสติไว้ หมอนั่นน่ะ แกล้งเราสารพัด ไม่มีทางหรอกที่ฉันจะไปคิดถึงมัน แต่
พอคิดถึงใบหน้าที่มีรอยยิ้ม ใบหน้าที่แสนจะกวนๆ
ใบหน้าที่เห็นเมื่อไหร่ก็มีความสุข ก็อดคิดถึงไม่ได้อยู่ดี
ทำไมกันนะ ทั้งๆที่นายก็แกล้งฉันสารพัด ทำไมฉัรโกรธนายจริงๆจังๆไม่ได้สักที
โคซาโตะ เอ็นมะ นายทำอะไรกับหัวใจของฉัน
ทำไมตลอดเวลาที่ห่างกัน ฉันถึงต้องคิดถึงนาย
ทำไมกัน ฉันถึงเกลียดนายไม่ได้ เพราะอะไรกัน
ฉันตกอยู่มนห้วงความคิดของตัวเองอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นจากอ่าง ไปล้างตัวให้ดี
แล้วออกไปแต่งตัว ก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง ที่มีเพื่อนของฉันรออยู่
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Beemmii sey
ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น กำลังนั่งคุยกับบาริอยู่
“บีมมี่จังว่า พี่แบม คุโรมิ และ เดธ ดูแปลกๆไปปล่าว”บาริถาม
“อืม ฉันก็ว่าอย่างนั่น พวกเขาเป็นอะไรกัน”ฉันพูด
“คงจะเริ่มคิดถึงพวกนั้นแล้วมั้ง”บาริบอก
“ไม่หรอก แต่เธอพูดแบบนี้หมายความว่าไง หรือว่าเธอ………”ฉันเว้นช่วงบาริหน้าแดงขึ้นมาทันที
“มะไม่ใช่สักหน่อย ก็แค่คิดว่าพวกนั้นน่าจะเป้นแบบนั้น”บาริพูดกำกวม
“เฮ้อ บาริ ไม่ต้องปิดหรอก ฉันดูออกว่าเธอคิดอะไรกับเจ้าปลาทูน่านั้น”ฉันบอกออกไป
“ก็แหม่ บีมมี่จังอ่ะ ฉันก็อายนี่ค่ะ อ๊ะ!!!ปานนี้แล้ว ฉันขอไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ”บาริพูดก่อนจะขึ้นห้องไป ฉันเลยเดินไปที่สวนหลังบ้านสักหน่อย แต่ว่านะคงจะเป็นแบบที่บาริพูดนั้นไม่นานก็คิดถึงเจ้าพวกนั้น แล้วนายคิดถึงฉันบ้างหรือปล่าว ดีโน่ อ๊ะ!!!!!! ฉันจะไม่คิดถึงนายทำไมกัน
อะไรกัน ทำไมฉันต้องคิดถึงนายด้วย ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆเลย
ดีโน่ คาบัคโลเน่ ไอ้เจ้าบ้า ไอ้ม้าเห่ย นายทำอะไรกับฉัน
นายมันบ้าชัดๆ แต่ทำไมฉันถึงหวั่นไหวกับนายล่ะ
ไอ้เจ้าบ้าดีโน่ นายต้องรับผิดชอบที่ทำให้ฉันคนนี้
ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ ฉันไม่คิดมากกับใครนอกจากนายเลย
ไอ้บ้าๆๆๆๆ บ้าที่สุด นายออกไปจากความคิดเดี๋ยวนี้
ฉันนั่งบ้ากับตัวเองสักพัก ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์ แล้วไปกินมื้อเย็น
ตอนนี้ฉันคงมีสภาพไม่ต่างกับ ยัยสามคนนั้นแล้วสินะ เฮ้อ บ้าจริงๆเลยฉันเนี่ย
“บีมมี่เหม่ออะไร ทำไมไม่กินข้าว”พี่แบมถาม
“ปล่าวหรอก ฉันแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ อย่าสนใจเลย”ฉันพูด เดธ คุโรมิและแบมแบมมองมาที่ฉันอย่างสงสัย ฉันเลยคีบกุ้งตัวโตเข้าปากพื่อกลบเกลื่อน
เฮ้อ เพราะนายแท้ๆไอ้ม้าบ้า ฉันถึงเป็นแบบนี้ เจอกันคราวหน้า………………………………ฉันจะซัดนายไม่เลี้ยงเลย ไอ้ผู้ชายเฮงซวย
และแล้วการทานมื้อเย็นก็เป็นไปอย่างราบรื่น
วันนี้แต่งให้ตั้ง 2 ตอนแน่ะ แบมบี้อยากให้มันจบไวๆน่ะค่ะ เม้นด้วยไม่งั้นนอยด์นะเออ
ความคิดเห็น