คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Lesson 4: น่ารักเกินไปแล้ว
SPlus
Lesson 4: น่ารักเกินไปแล้ว
เซฮัลโล่ว ^o^ มาเจอกับชิโรอิอีกแล้ว หลังจากที่วิ่งมา 3 กม.แถมเจอคำพูดแปลกๆของพี่ยามามโตะ ทำเอาฉันช็อคไป 5 นาที แล้วได้สติ ก็ไปออาบน้ำต่งตัวทันที สำหรับเช้าวันนี้ฉันไม่ได้ออกไปไหน ก็แต่งตัวสบายๆ เสื้อยืดคอวรแขนยาวลายทางสีฟ้าสลับดำ กางเกงขาสั้นสีดำ ผมสีดำยาวก็มัดรวบเอาไว้ สบายๆชิวๆ ^o^
“เอ้า ทาเคชิ หนูชิโรอิ มาทานข้าวเช้าเร็ว”คุณลุงสึโยชิเรียกฉัน อ๊า!!!ในที่สุดก็จะได้กินซูชิแล้ว *o*
“คร้าบ เดี๋ยวผมลงไป”พี่ยามาโมโตะส่งเสียงตอบคุณลุง ฉันเองก็ไม่รู้ว่าพี่เขาอยู่ส่วนไหนของบ้าน แต่ที่รู้ๆตอนนี้ฉันจะไปกินซูชิ
“มาแล้วค่ะคุณลุง ว้าวซูชิน่าทานจังเลย *o*”ฉันพูดแล้วตาลุกวาวทันทีก็แหม่มันน่าอร่อยนินา
“เอ้ามาแล้วหรอ หนูชิโรอิ ทานเยอะๆเลยนะ เห็นว่าชอบซูชินิใช่ไหม^^”คุณลุงถามด้วยรอยยิ้ม
“ค่ะ คุณลุง ชิโระชอบซูชิมากๆเลยล่ะค่ะ *o* ทานละนะค่ะ”ฉันว่ายาว ก่อนจะจะใช้ตะเกียบคีบ ซูชิเนื้อปลาโอโทโร่มากิน
“อื้ม!!!สดใหม่อร่อยจริงๆ สมแล้วที่เป็นของร้านทาเคะซูชิ!!! ^o^b”ฉันพูดแล้วยกนิ้วยอดเยี่ยมให้คุณลุงทันที
“ฮะๆงั้นกินเยอะๆเลยนะ ^^”คุณลุงบอกแล้วลูบหัวฉัน อ่ารู้สึกดีจัง หุหุหุ
“มาแล้วคร้าบ!!!อ่าวชิโรอิจัง ทำไมกินไม่รอพี่เลยอ่ะ ^o^”พี่ยามาโมโตะพร้อมรอยยิ้มที่มีตลอด 24 ชั่วโมง ไม่ได้โม้นะ ขนาดนอนยังยิ้มเลย -^-
“ก็พี่ยามาโมโตะช้านินา ชิโระหิวจะแย่แระ คุณลุงก็ไม่ว่า เลยกินก่อน”ฉันพูดแบบลอยหน้าลอยตา ไม่สนใจสักเท่าไหร่
“ฮ่ะๆ เอ้าก็ได้ๆ งั้นเดี๋ยวกินข้าวเช้าเสร็จ ออกไปข้างนอกเป็นพี่หน่อย ทานล่ะนะครับ”พี่ยามาโมโตะบอก แล้วเริ่มกินซูชิเช่นกัน
“ไปไหนอ่ะ งั่มๆ”ฉันถามในขณะที่คีบ ซูชิหน้ากุ้งหวานเข้าปาก
“ก็นะไปทำธุระ นิดหน่อย แล้วอยากให้ชิโระไปช่วยน่ะนะ ตกลงจะไปไหม”พี่ยามาโมโตะถามลองเชิงอีกครั้ง
“ถ้าฉันบอกว่า……ไม่”ฉันพูดออกไปแบบนั่น แล้วมอหน้าพี่เขา
“พี่ก็จะลากเธอไปอยู่ดีนั่นแหละ 555+”พี่ยามาโมโตะหัวเราะ ขอบคุณ!!!!แล้วพี่จะถามฉันเพื่ออะไรกันว่ะค่ะ งั่มๆ กินต่อดีกว่า
ผ่านไปหลังจากทานซูชิเสร็จแล้ว =w=
“เอ้อ!!อิ่มแล้วคร้าบ/อิ่มแล้วค่ะ”ฉันกับพี่ยามาโมโตะพูดพร้อมกัน
“เอาล่ะ ทีนี้เราก็ไปกันเหอะ”พี่ยามาโมโตะบอก หือ…..
“พี่จะให้ฉันไปในสภาพนี้หรอ”ฉันถามเพื่อความแน่ใจ เพราะว่าชุดที่ฉันใส่มันธรรมดามากๆ
“ก็เอาเถอะ ไม่ได้อะไรมากนิ แค่เพื่อนพี่เขาอยากเจอพี่กับเธอแค่นั้น”พี่ยามาโมโตะตอบออกไป ใครกันว่ะ อยู่ๆก็อยากเจอฉัน (‘_’)???
“อ่ะไปก็ไป เฮ้อออ”ฉันพูดแบบปลงๆ แล้วพี่ยามาโมโตะก็กึ่งจูงกึ่งลากฉันออกจากบ้านไปทันที ไม่รอช้า
“รออยู่หน้าบ้านนะ เดี๋ยวพี่ไปเอามอเตอร์ไซต์ออกมาก่อน”พี่ยามาโมโตะบอก แล้วเข้าไปในมี่ที่ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นโรงจอดรถ (ก็ใช่น่ะสิ)
“บรื๊นนนนบรืน!!!!!!”เสียงเครื่อยงยนต์ดังออกมา ก่อนฉันจะเห็น รถมอเตอร์ไซต์คันเก๋สีน้ำเงิน อั๊ยย่ะ!!!!!!นั่นมัน รถฮาเล่ นินา เจ๋งไปเลย >_<
“พี่มีรถแบบนี้ด้วยหรอ”ฉันถามออกไป
“ก็อืม ปกติก็ขับออกไปทำงานอ่ะนะ ฮะๆ ^^”พี่ยามาโมโตะบอกแล้วหัวเราะ
“เอ้าขึ้นมาได้แล้ว”เขาบอก เอ๋!!นี่ฉันจะได้นั่งรถฮาเล่หรอ กรี๊ดดดดด ดีใจ >o<
“อื้ม!! >_<”ฉันพยักหน้าแล้วส่งเสียง ขึ้นซ้อนท้ายพี่ยามาโมมโตะทันที
“อ่ะนี่ ใส่ไว้นะ”พี่เขายื่นหมวกกันน็อคสีฟ้าอ่อนให้ พี่เขาก็ใส่เช่นกัน
“ไป กันเลยพี่ยามาโมโตะ >o<”ฉันว่าเสียงดังเหมือนเด็กๆ พี่เขาก็หัวเราะแล้วบิดเครื่องออกตัวทันที ยะฮู้ว!!!!!!!!! สุดยอด >o< (มันบ้า)
“แล้วสรุป พี่จะบอกได้ไหมว่าจะพาฉันไปไหนอ่ะ”ฉันถามในขณะที่พี่เขากำลังขับรถอยู่อย่างมีสติไม่ประมาท
“โรงเรียนนามิโมริ พี่รับเป็นโค้ชทีมเบสบอลให้น่ะนะ”พี่ยามาโมโตะตอบ โรงเรียนนามิโมริ ก็ที่ฉันเรียนอยู่อ่ะดิ
“อ๋อหรอ -3- พี่รู้จักกับกัปตันทีมเบสบอลคนปัจจุบันของโรงเรียนหรอ”ฉันถามออกไปทันที ถ้าจำไม่ผิดล่ะก็คงจะเป็น มาซาชิ โยสึฮิระ นักเรียนชั้นม.3 ห้อง A นามิโมริ กัปตันชมรมทีมเบสบอลของนามิโมริ
“อื้ม รุ่นน้องพี่เองล่ะ รู้จักกันมานานล่ะ เขาให้พี่สอนเบสบอลให้ตั้งแต่เด็ก ^^”พี่ยามาโมโตะตอบแล้วยิ้ม เหอะๆ พี่ไม่รู้ธาตุแท้ของหมอนั่นใช่มั้ยเนี่ย =_=
“เหอะๆพี่ยังรู้จักหมอนั่นไม่พอนะรู้ไหม”ฉันพูดออกไป พี่ยามาโมโตะทำหน้างง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร จนพวกเรามาถึงโรงเรียนมัธยม นามิโมริ
“รุ่นพี่ยามาโมโตะ!!!!!!!!”ทันทีที่ขขับเข้ามาภายในโรงเรียนจนถึงสนามเบสบอล พวกเหล่านักเบสบอลของโรงเรียนต่างพากันส่งเสียงร้อง เรียกพี่ยามาโมโตะ
“โอ้ส!!!หวัด(ไม่)ดีทุกคน ^^”พี่ยามาโมโตะทักแล้วยิ้มออกมาให้นักเบสบอลพวกนั่น
“นั่นใครหรอครับรุ่นพี่”นักเบสบอลคนหนึ่งถามขึ้นแล้วชี้มาที่ฉันทันที ฉันจึงถอดหมวกกันน็อคออกแล้วหันหน้าไปหาพวกนั่น
“ยัยทอมชิโระ!!!!!!!!”พวกมันประสานเสียงเป็นหนึ่งเดียว น่ารำคาญซะจริง
“บอกแล้วไงว่าอย่ามาเรียกทอม!!! -*- แล้วใครใช้ให้พวกแกเรียกชื่อฉันแค่ ชิโระ”ฉันเอ็ดเสียงดังแล้วส่งสายตาอำมหิต
“อย่าถือตัวไปหน่อยเลยน่า น้องชิโระ J แล้วเป็นไงมาไงถึงมากับรุ่นพี่ยามาโมโตะได้ล่ะเนี่ย”ผ้ายคนหนึ่งถามขึ้น และถ้าฉันจำไม่ผิด
“ใครให้เรียกฉันว่าชิโระหรอก โดยเฉพาะคนอย่างนาย มาซาชิ โยสึฮิระ”ฉันพูดเสียงเรียบ ส่งสายตาอำมหิต ฮึ้ม!!ไอ้บ้านี่เจอเมื่อไหร่ ฉันต้องโมโหทุกที
“เอ่อ รู้จักกันหรอ ชิโรอิ กับ มาซาชิ รู้จักกันหรอ”พี่ยามาโมโตะที่ไร้บทมาสักพัก (เดี๋ยวก็โดนดาบหรอก -_-;;;) แล้วมองหน้าฉันกับมาซาชิ ไปมาสลับกัน
“รุ่นพี่โรคจิต ปาดหมา วิปริต ผิดเพศ เสพตัณหา >p<”ฉันพูดออกไปเสียงดังใส่หน้าหมอนั่นทันที
“พูดแบบนี้กับรุ่นพี่ไม่ดีนะ ชิโระจัง ^^***”นายซามาชิพูดโดย บนใบหน้ามีเส้นเลือดปูดออกมาเล็กน้อย ฮะๆสมๆ
“ฮ่ะๆเอาเหอะ ยังไงก็รู้จักกันไว้ก็ดีแล้ว ^^;;;;”พี่ยามาโมโตะเหงื่อตกเล็กน้อย แล้วมองหน้าฉันทันที
“แล้วทำไม พี่ยามาโมโตะถึงมากับน้องชิโระได้ล่ะครับ”มาซาชิถามพี่ยามาโมโตะ แล้วจะรู้ได้ไปทำไมฟร่ะ!!!
“อ๋อ พอดีมันมีทางด้าน การจัดตำแหน่งนักเบสบอล แล้วก็อีกหลายๆเรื่องน่ะ เห็นว่าชิโรอิ มีฝีมือการจัดนู้นทำนี้ดีนินา”พี่ยามาโมโตะอธิบาย อ๋อใช่ ไม่อยากจะอวดนะ ฉันมีความสามารถด้านการจัดการ วางตำแน่งทุกอย่างให้เข้าท่านะ^w^
“อ่าแล้วพี่ยามาโมโตะรู้จักชิโระได้ไง แล้วไปรับมาจากที่บ้านหรอ”มาซาชิถามรัว ไอ้บ้านี่จะรู้ไปทำไมอ่ะ ไม่เกี่ยวกับแกสักหน่อย
“อ๋อ ชิโรอิเป็นญาติผู้น้องของเพื่อนพี่เองล่ะนะ อีกอย่างพี่ไม่ได้ไปรับเขามาจากบ้านหรอก เขาอยู่บ้านพี่เนี่ยแหละ ^^”พี่ยามาโมโตะว่าแล้วยิ้มแปร๋น
“เอ๋!!!!!!”ทุกคนประสานพร้อมกัน
“ฉันไปพักอาศัยกับพี่เขา พี่เขาเป็นครูสอนพิเศษให้น่ะนะ =_=”ฉันอธิบายพร้อมทำหน้าเบื่อหน่าย ไอ้พวกนี้ต้องคิดอะไรพิเรณแน่ๆ
“เอาเหอะ เดี๋ยวชิโรอิ ไปประวัตินักเบสบอลแต่ละคนนะ”พี่ยามาโมโตะ หันมาสั่งมาบอกกับฉัน
“อืมๆ งั้นขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”ฉันพูด แล้วเดินออกจากตรงนั้นไป แล้วหลบมุมอยู่หน้าห้องน้ำจ้องไปที่พี่ยามาโมโตะ กับ พวกนั่น
นี่ๆตอนนี้ไม่รู้ว่าอะไรมันมาอยู่ในใจฉันหรอกนะ แต่ตอนนี้ฉันแค่รู้สึกว่า พี่ยามาโมโตะเขา………………..น่ารักเกินไปแล้ว >////////< (ฮิ้วววววว)
------------------------------------------------------TBC-------------------------------------------------------
ในที่สุด ฉันก็แต่ง Lesson 4 จบ ใช่เวลา 2 วันกว่าจะจบ =_=
ความคิดเห็น