คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ตอนที่ 10 ยามเช้าที่เข็มขัดสั้น (คาดไม่ถึง) 2 (100%)
ตอนที่ 10 ยามเช้าที่เข็มขัดสั้น (คาดไม่ถึง) 2
หลังจากหนีมาแล้วก็ ตรงไปยังห้องต่อไปทันที
Bambie sey
สวัสดีค่ะ มาเจอกับฉันอีกแล้วนะค่ะ ตอนนี้ฉันมายยังห้องต่อไป ก็คือห้องของ
เดม่อน & ชาร์ล็อต (พี่ชายและพี่สะใภ้ของเดเรีย แอ้ก!!!//ไรเตอรโดนชาร์ล็อตฆ่า)
และในขณะที่ฉันกำลังจะเคาะประตูนั้น
“กรี๊ดดดดดดดดไอ้โรคจิตแกทำอะไรฉัน!!!!!!!”เสียงชาร์ล็อตก็ดังขึ้นมา
“ผมสิที่จะต้องโวยวาย คุณทำอะไรผม!!!!!!!!”เดม่อนตะโกนกลับ
“กรี๊ดดดด แกไปตายซ้า!!!!!!”
โครม!!!!!!ตุ๊บ!!!!!!!!!!เผลี๊ยะ!!!!!!อ๊ากกกกกกก!!!!!!!!!กรี๊ดดดดดดด!!!!!!!!!!!
เอิ่มฉันควรเข้าไปไหมเนี่ย เอาว่ะ
ก๊อกๆๆ
แอ๊ด!!!!!ปัง!!!!!!
“มีอะไร”ชาร์ล็อตเดินมาเปิดอ่างหงุดหงิด สภาพของชาร์ล็อตนั้น กระดุมเสื้อด้านบนปลดออกสองเม็ด ข้างล่างอีก สองเม็ด ผมเผ้ายุ้งเหยิง ส่วนเดม่อนที่นอนตายอยู่ที่พื้น เปลือยท่อนบน
“พี่ตื่นมาเห็นสภาพพี่กับเดม่อนเป็นแบบนี้ก็เลยอัดเขาใช่ไหม”ฉันถามเมื่อปะติบปะต่อเรื่องได้
“ใช่!!!!!”ชาร์ล็อตตอบทันที
“คือที่จริงแล้ว เมื่อคืนี่กับเดม่อน ดวลไวน์กัน แล้วก็บ่นมาร้อนทั้งคู่ พี่ก็ปลดกระดุม เดม่อนก็ถอดเสื้อ สุดท้ายก็สลบไป พวกพี่จ๊อตโต้เลยลากพวกเธอขึ้นมานอนบนห้อง”ฉันเล่าความจริงให้ฟัง ร์ล็อตอึ้งก่อนจะมองไปเดม่อน ด้วยสายตาสำนึกผิดนิดๆ ย้ำนิดๆ
“เอ่อ เดี๋ยวอาลน้ำแล้วลงไปทานข้าวด้วยนะ”ฉันพูด แล้วชิ่งไปห้องต่อไป
นัคเคิ้ล & รินะ
คงไม่อยากหรอกมั้งในการปลุกพี่รินะ อืม…. -_-
ก๊อกๆ
แอ๊ด!!!!!!!
และแล้วนัคเคิ้ลก็มาเปิด ไม่เสียแรงที่ไว้ใจ ^0^
“มีอะไรหรอ”นัคเคิ้ลถามฉัน(แล้วจะให้เขาไปถามใครล่ะ//รีดเดอร์)
“คือว่าฉันมาปลุกน่ะ ไปอาบน้ำแล้วก็ลงไปทานข้าวด้วยนะ”ฉันบอกไป
“อืม เดี๋ยวปลุกรินะแป๊บ”นัดเคิ้ลบอก ก่อนจะเดินไปเขย่าตัวรินะ
“รินะ ตื่นสิ ตื่นเร็ว”
“อืมมมมมมมมม”แล้วพี่นฃรินะก็หันหน้าหนี
“บอกให้ตื่นไง”นัคเคิ้ลพูด ก่อนจะไปจับขาเรียว เฮ้ย!!!จับตรงนั้นเดี๋ยวมัน
ตุ๊บ!!!!!!โครม!!!!!!!!
นั้นไงฉันว่าแล้ว สภาพที่เห็นคือ รินะถีบนัคเคิ้ลกระเด็นไปชนโต๊ะแล้วล้มลงมาทับอีกที
“เอ่อ ฉันขอตัวก่อนนะ” ฉันพูด ก่อนจะรีบชิ่งไป กลัวนัคเคิ้ลจะโกรธ
เรื่องที่ไม่ยอมเตือนเขา แล้วเป้าหมายต่อไปของฉันก็คือห้องนี้คร่า
แรมโพ & บีมมี่
คู่นี้ดูท่าว่าจะปลุกยากแหะ
ก๊อกๆๆ
ฉันเคาะประตูแต่ก็ไม่มีใครโผล่เฮดออกมาเลยเออดีจริงๆ ฉันเลยงัดไม้ตายคือ กุญแจสำรองเปิดเข้าไปเลย
แอ๊ด………………
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >////////////////////< อยากบอกว่าภาพตรงหน้าฉัน น่ารัก&ฟินมั่กๆ เพราะว่าบีมมี่หลับอุตุกำลังกอดแรมโพอย่างแน่น แรมโพที่หลับใหลก็กอดตอบ ที่เรียกง่ายๆก็กอดกันกลมเชียว ดูท่าว่าจะอบอุ่นจนฝันดีทั้งคู่ ยิ้มหวานเชียว
คู่นี้ปลุกไงดีนร้า (‘_’)????....................นึกออกแล้ว หึหึหึหึ ฉันพูดจบก่อนจะวิ่งไปที่ชั้นล่าง เพื่อขอโทรโข่งมา
“ตื่นเดี๋ยวนี้นร้า!!!!!!!!!!!!!!”ฉันเร่งเสียงให้ดังที่สุดปลุกขี้เซ้าทั้งสอง
“อ๊ากกกกกกกกแสบแก้วหู!!!!!!!”แรมโพร้องก่อนจะเอาหัวไปซุกกับบีมมี่ เฮ้ยๆ O.o
“อื้อออออออออออรำคาญ”บีมมี่บ่นก่อนจะเอาหัวไปซุกกับอกแกร่งของแรมโพ
กรี๊ดดดดดดดดดใครมีกล้องบ้างฉันจะถ่ายเก็บไว้ (เดี๋ยวฉันถ่ายเอง=.,=//ไรเตอร์)
“ก็รู้ว่าขี้เซ้าแต่ช่วยตื่นมาดูสภาพตัวเองก่อนได้ไหม”ฉันพูดเสียงดัง
“หืม…..เฮ้ย!!!!!!!/กรี๊ดดดดดดดด”เมื่อสภาพก็ดีดออกจากกันทันที
“เฮ้อ ไปอาบน้ำแล้วก็ลงไปกินข้าวล่ะ ฉันไปล่ะ”ฉันล่เพลีย ก่อนจะเดินไปอีกห้องหนึ่ง
ห้อง โคซาร์ท & เมย์อัน
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฉันเคาะประตูรัวๆเพราะยังอารมณ์เสียจากห้องที่แล้วไม่หาย
“อ่าวๆคุณแบมบี้ไปกินรังแตนที่ไหนมาครับ”โคซาร์ทออกมาพร้อมกวนประสาท
“ห้องก่อนหน้าย่ะ พี่เมย์อันตื่นยัง”ฉันถามไป
“เพิ่งตื่นไปอาบน้ำเมื่อกี้เองครับ ตื่นมาก็สะลึมสะลือ เดินสะดุดขาตัวเองหน้าห้องน้ำ”โคซาร์ทว่าอย่างขำๆ หมดมาดเลยพี่เมย์อัน =_=
“อูย!!!!”เสียงโอดอวยของเมย์อันดังออกมาจากประตูห้องน้ำ
“อ่าวยังไม่ได้อาบน้ำนิ”โคซาร์ทถาม
“ลืมผ้าเดตัว =_=;;;”พี่เมย์อันบอก ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำแต่
“เฮ้ย!!!!”รู้สึกเหมือนจะสะดุดเท้าอีกรอบ แต่คราวนี้โคซาร์ทเข้าไปรับแต่ดูว่าน้ำหนักของฝ่ายหญิงจะไม่ใน้อยจึง
โครม!!!!!!!!!
ล้มไม่เป็นท่า =_=;;;;; แต่ก็ได้ภาพฟินอีกภาพเพราะโคซาร์ทคร่อมพี่เมย์อันอยู่ กรี๊ดดด >_<
“เอ่อ ฉันไม่รบกวนล่ะกั เดี๋ยวลงไปทานข้าวด้วย”ฉันพูด ก่อนจะปิดประตูเดินลงไปชั้นล่าง
เอ………………..ฉันลืมอะไรหว่า???????.....อะไรแดงๆเนี่ยแหละ……
อ่าจริงสิ ข้าวต้มหาบร้อนหมดแล้ว สงสัยต้องรีบไปอุ่นใหม่ ฉันคิด ก่อนจะรีบวิ่งไปข้างล่างทันที (สรุปก็ลืมอยู่ดี -_-;;;//ไรเตอร์)
ครบ 100% แล้วจร้า เม้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ความคิดเห็น