คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : SF Destiny
SF: Destiny
ณ ฐานทัพวองโกเล่ในญี่ปุ่น
ร่างสูงของบอสวองโกเล่ นาม ซาวาดะ สึนะโยชิ กำลังนั่งเซ็นเอกสารอย่างขะมักเขม้น ในห้องทำงานของเขา แลเมื่อเซ็นเอกสารสุดท้ายเสร็จ
“ฮู้วววววว เสร็จแล้วโว้ยยยยย เฮ้ยนี่บ่ายโมงแล้วนิ ตายๆ”สึนะพูดอย่างวิตก ลุกขึ้นคว้าสูทแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องทำงาน
ร่างสูงของเขารีบวิ่งตรงดิ่งมายัง หน้าฐานทัพพบใครบางคนกำลังนั่งรอเขาอยู่
“มาช้าตลอดเลยอ่ะ พี่สึนะ”เสียงหวานของนักฆ่า สังกัด มิลฟิลโอเล่ โอสึกาโนะ ฟีเลนะ ว่าอย่างงอนๆ
“โทษทีครับ พอดีงานมันเยอะนน่ะครับ^^;;;”สึนะพยายามอธิบาย
“ค่ะ ฟีเล่เข้าใจดีค่ะ แล้วเราจะไปกันยังค่ะเนี่ย”ฟีเล่ถามขึ้น หน้าเบ้เล็กน้อย
“ไปกันเลยครับ คนสวย^^”สึนะว่าแล้วจับมือแฟนสาวของตัวเองเดินไปที่รถ แลมโบกินี่สีส้มของตัวเอง
“ค่ะ สุดหล่อ ^^”ฟีเล่ตอบอย่างยิ้มแล้วขึ้นรถไป
ระหว่างขับรถ
“จริงๆแอบงอนนะเนี่ย ที่สึนะคุงปล่อยให้ฉันรอตั้งครึ่งชั่วโมง”ฟีเล่พูดแล้วเบ้ปากอย่างน่ารัก
“โธ่ๆรู้สึกผิดนะครับเนี่ย หายงอนนะครับ”สึนะพูดเสียงอ้อนๆ
“เฮ้อ ฉันเนี่ยไม่เคยโกรธสึนะคุงได้จริงๆสักครั้ง”ฟีเล่พูดแล้วยิ้มอย่างน่ารัก
“ฮะๆก็ฟีเล่ของผมใจดีที่สุดนิครับ^^”สึนะว่าอย่างอารมณืดี ก่อนจะหยุดรถที่ร้านคาเฟ่ เล็กๆแห่งหนึ่ง
“จำที่นี่ได้รึปล่าวครับ”สึนะถามแฟนสาว
“จำได้สิค่ะ ที่นี่เป็นที่ๆเราสองคนได้พบกันครั้งแรก”ฟีเล่พูดหันมองหน้าแฟนหนุ่ม
“ตอนนั้น ผมหลงรักคุณตั้งแต่แรกพบเลยรู้ไหม”สึนะพูดแล้วกุมมือหญิงสาว
“ฉันก็รู้สึกเหมือนกันค่ะ^^”ฟีเล่บอก แล้วสบตากับชายหนุ่ม
“เหมือนโชคชะตากำหนดให้เราได้พบกันเลยเนอะ”สึนะพูดแล้วสบตากับญิงสาว
“นั้นสิค่ะ”ฟีเล่ตอบอย่างยิ้มๆ
หรือเพราะโชคะตาส่งเราให้เกิดมาคู่กัน
ฉันจึงได้เจอเธอบนโลกที่กว้างใหญ่
ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีก่อน
ชายหนุ่มผมฟู่ฟ่องสีน้ำตาล ดวงตาสีดวงกันหรือ ซาวาดะ สึนะโยชิ กำลังง่วนอยู่กับงานในมือ
“เจ้าสึนะ เซ็นอันนั้นเสร็จแล้ว ช่วยดูอันนี้ต่อด้วย”เสียงของรีบอ์นบอก แล้วยื่นเอกสารให้
“รุ่นที่สิบครับ เอกสารคำร้องของ เลวาที ผมวางไว้นี่นะครับ”เสียงของโกคุเดระบอก
“สึนะ ภารกิจของฉันเสร็จแล้วนะ นี่เอกสารที่ได้มา”เสียงของยามาโมโตะ
“เจ้าสัตว์กินพืชชั้นต่ำ เอาเอกสารนี่ไปอ่านด้วย”เสียงของฮิบาริ
“คุฟุฟุ อย่าลืมเอกสารคำยื่นร้องของ วาติเน่นะครับ”เสียงของมุคุโร่
“วองโกเล่ครับ งานของผมเสร็จแล้ว นี่เอกสารครับ”เสียงของแรมโบ้
“สุดขั้ว!!!ซาวาดะ ฉันกลับมาจากภารกิจแล้วแล้ว”เสียงของเรียวเฮ
“เจ้าห่วย/รุ่นที่สิบ/ซาวาด/สึนะ/ซาวาดะ สึนะโยชิ/เจ้าสัตว์กินพืช/วองโกเล่x7”
“โว้ยหยุด!!!!!!!!!”สึนะวีนแตก ทุกคนเงียบกริบ
“ฉันขอสั่งว่า!!!!!!!!!!!”สึนะเว้น่วง ผู้พิทักษ์ต่างพากันกลืนน้ำลายดังเอื้อก
“อย่าตามเค๊ามานร้า T[]T”สึนะว่าแล้วรีบหนีออกจากห้อง พวกที่เลย เงิบ!!!
“เฮ้ยอย่าหนีนะ!!!!!!!!!!”ทุกคนพยายามตามหา
บรื้นๆๆๆ
แต่สึนะกลับขับแลมโบกินี่หนีไปแล้ว
ภายในรถ
“เฮ้ยไม่ไหวเลยจริงๆ -_-;;;;;”สึนะเหงื่อตกแล้วขับรถมาเรื่อยๆ ท้องน้อยๆเริ่มประท้วง
“แวะหากาแฟกินดีก่า”สึนะพูด แล้วขับไปจอดที่ร้านคาเฟ่เล็กๆแห่งหนึ่ง
ในร้านแห่งนี้ ตกแต่งแบบสบายๆดูช่วยให้ผ่อนคลายได้เยอะ สึนะไปรอช้าเดินเข้าไปในร้านล้วนั่งลงที่โต๊ะใดโต๊หนึ่งทันที
“ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีค่ะ”พนักงานสาวในร้านเดินมาถาม
“ขอ คาปูชิโนะ ครับ”สึนะตอบออกไป
“จะรับเค้กหรืออะไรเพิ่มไหมค่ะ”พนักงานสาวถามอีกครั้ง
“งั้นขอ มาการอง กับ ไดฟูกุ ล่ะกันครับ”สึนะตอบอีกครั้งหนึ่ง
“ค่ะ งั้นหรอสักครู่นะค่ะ”พนักงานบอก แล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์
สึนะจึงหันมองออกไปชมวิวด้านนอก แต่แล้วสายตาก็ไปสะดุดกับหญิงสาวคนหนึ่ง เธอมีเรือนผมสีเหลืองทอง ดวงตาสีส้ม
‘ดูตัวเล็ก น่ารักจังแหะ’สึนะคิดแล้วมองอย่างเหม่อลอยไปสักพักจน
“ค่ะ คาปูชิโน่ มาการอง แล้วก็ ไดหูกุ ได้แล้วค่ะ”พนักงงานบอก ก่อนจะค่อยๆวางของลง สึนะจึงหยุดสนใจสาวคนนั้นแล้วหยิบคาปูชิโน่ขึ้นมาจิบ กำลังมองกลับออกไปที่ข้างนอก แต่ก็ไม่พบกับเธอคนนั้นแล้ว
“เฮ้อ น่าเสียดายจัง”สึนะว่าอย่างเซ็งๆ ก่อนจะลงมือทานของตรงหน้าให้เรียบร้อย
สักพักเขาก็เดินออกจากร้านคาเฟ่นั้นแล้วกำลังจะเดินตรงไปที่รถแต่สายตาก็ดันเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนนั้นกำลังโดนใครบางคนลากเข้าไปในซอยเปลี่ยว จึงรีบตามเข้าไปดู
“นี่หรอ โอสึกาโนะ ฟีเลนะ เหอะดูอ่อนชะมัด”ผู้ชายหนึ่งในกลุ่มนั้นพูด
“ปล่อยฉันออกไปนะค่ะ!!!!!!!”หญิงสาวว่าเสียงดัง
“แต่ลูกพี่ ดูๆยัยนี่ก็สวยใช่ย่อยนะครับ”ลูกน้อยของชายคนนั้นพูด
“หึหึหึ งั้นเอามันเป็นเมียข้าก่อนแล้วค่อย ฆ่าดีกว่าแหะ”ชายหนุ่มคนนั้น
“อย่านะ!!!!!!!!!!!!”หญิงสาวร้อง
“เฮ้ย หยุดนะรังแกผู้หญิงแบบนี้ ไม่ใช่ลูกผู้ชายแล้ว”สึนะเข้าไปขัดกลางวง
“แล้วแกมาเจ๋ออะไรด้วย!!!”ชายคนนั้นว่า
“ช่วยฉันด้วยนะค่ะ”หญิงสาวมีน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตา
“เฮ้ย แกปล่อยผู้หญิงนะ”สึนะว่าเสียงดัง
“อ๋อ ทำตัวเป็นฮีโร่งั้นหรอ”ยคนนั้นว่า แล้วตรงเข้ามาจะต่อยสึนะ แต่เขาก็หลบได้แล้วจับชายคนนั้นทุ่มลงพื้น
“โอ๊ย แก!!!!”ชายคนนั้นเริ่มเดือด
“เฮ้ยลูกพี่ นี่มันบอสของวองโกเล่แฟมิลี่นี่”ลูกน้องคนหนึ่งพูดขึ้น
“อะไรนะ!!!!!!ชิ ฝากไว้ก่อนเหอะ”ชายคนนั้นว่า แล้วหนีไป
“เป็นอะไรรึปล่าวครับ”สึนะรีบไปดูหญิงสาว
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ที่มาช่วย”หญิงสาวกล่าว
“ครับ งั้นผมขอตัวนะครับ”สึนะว่า แล้วเดินกลับไปที่รถ ส่วนหญิงสาวก็มองแผ่นหลังนั้นไป
หรือเพราะความบังเอิญที่ทำให้เราได้รู้ใจ
แล้วฉันก็บังเอิญได้รักเธอคนนี้
“สึนะนี่ โอกาสึโนะ ฟีเลนะ นักฆ่าจาก มิลฟิลโอเล่ จะมาทำงานกบนาย”รีบอร์นบอก
“อ่าวคุณ”สึนะจำได้ว่าเป็นหญิงสาวคนที่เขาเคยช่วย
“สวัสดีค่ะ คุณสึนะ ฉันชื่อ ฟีเล่ค่ะ ขอบคุณเรื่องวันนั้นอีกครั้งนะค่ะ”ฟีเล่บอกแล้วยิ้มๆ
“ฮะๆ ไม่เป็นไรครับ ผมเป็นผู้ชายเห็นผู้หญิงตกอยู่ในอันตรายก็ต้องไปช่วย”สึนะตอบ โดยหน้าขึ้นสีเล็กน้อย
“เอาล่ะ ไปทำงานได้แล้ว สึนะฉันฝากฟีเล่ด้วย”รีบอร์นบอกแล้วเดินออกจากห้อง
“อื้ม….เรียกฉันสึนะก็พอไม่ต้องคุณหรอก งั้นมาเดี๋ยวผมจะพาทัวร์ฐานทัพนะครับ”สึนะพูด
“ค่ะ รบกวนหน่อยนะค่ะ สึนะคุง^^”ฟีเล่พูด แล้วเดินไปกับสึนะ
เหมือนเส้นด้ายบางๆเชื่อมโยงให้ใจได้ผูกพัน
คิดไหมเพราะอะไร แค่ตาสบตาเท่านั้นก็ซึ้งใจ
วันเวลาผ่านไปสึนะกับฟีเล่สนิทกันมากๆจนทั้งคู่รู้สึกถึงอะไรสักอย่างที่ทำให้ใจเต้นเวลาอยู่กับอีกฝ่าย
“นี่ ฟีเล่จัง ขอเอกสารด้วยครับ”สึนะพูด
“ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ”ฟีเล่บอก แล้วเดินหยิบเอกสารไปให้ชายหนุ่ม แต่ไม่รู้ไปสะดุดอะไร จึงทำให้หญิงสาวล้มไปแนบกับอกของร่างสูงที่นั่งอยู่
“O/////////O”ทั้งคู่หน้าหน้าแดงเป็นมะเขือเทศสุก
“เอ่อ/เอ่อ”ทั้งสองเลิ่กลั่ก เงยหน้าขึ้นมาสบตากันสักพัก ก็พละออกจากกัน
“ขะขอโทษค่ะ สึนะคุง _///////_”ฟีเล่หน้าแดงจัดกล่าวขอโทษ
“มะไม่เป็นไรครับ ระวังหน่อยล่ะกัน _///////_”สึนะตอบทั้งๆหน้าแดง
“นะนี่ เอกสารค่ะ _/////////_”ฟีเล่ยื่นเอกสารให้
“ขะขอบคุณครับ”สึนะก็รีบรับมาแล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ
ฉันไม่รู้จริงๆเหตุผลอะไรไม่สำคัญ
แค่ใจตรงกันก็เกินพอแล้ว
วันเวลาร่วงโรยผ่านไป ชายหนุ่มและหญิงสาวเริ่มรู้สึกความในใจที่มีต่ออีกฝ่าย
“เอ่อ ฟีเล่จังครับ -//////-”สึนะเรียกหญิงสาว
“ค่ะ สึนะคุง”ฟีเล่หันไปถามายหนุ่ม
“คือ เย็นนี้ว่างไหมครับ….”สึนะเว้นช่วงรอคำตอบ
“ว่างค่ะ สึนะคุงมีอะไรหรอค่ะ”ฟีเล่ถามอย่างสงสัย
“เย็นนี้ว่างไปทานข้าวกับผมไหม ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยน่ะครับ”สึนะตอบโดยหน้าขึ้นสีหน่อยๆ
“ว่างค่ะ ^^”ฟีเล่ยิ้มรับ
“งั้น เจอกันหน้าฐานทัพตอนหนึ่งทุ่มนะครับ”สึนะพูด แล้วหันกลับไปทำงานต่อ
“ค่ะ แล้วฉันจะรอนะค่ะ”ฟีเล่ตอบรับ แล้วทำงานต่อ
รักเธอ รักเธอ รู้เพียงเท่านั้น
แม้เราบังเอิญได้พบกัน หรือฟ้าบันดาลให้พบเธอ
ชายหนุ่มแต่งตัวให้ดูหล่อเป็นพิเศษ ก่อนจะออกไปที่หน้าฐานทัพแล้วพบกับ หญิงสาวที่วันนี้ดูสวยเป็นพิเศษ
“ฟีเล่จังครับ รอนานรึปล่าว”สึนะถาม
“ไม่นานหรอกค่ะ สึนะคุง”ฟีเล่ตอบแล้วยิ้มๆ
“งั้นเราไปกันเถอะครับ”สึนะพูด แล้วพาหญิงสาวขึ้นรถก่อนจะขับรถพาไปร้านอาหารสุดหรูแห่งหนึ่ง แล้วพาไปยังห้องอาหาร vip ที่ร่างสูงได้โทรจองไว้
“ฟีเล่จัง จะทานอะไรดีครับ”สึนะถามหญิงสาว
“ขอเป็น พาสต้า ล่ะกันค่ะ”หญิงสาวตอบ
“ส่วนของผม ขอเป็น สปาเก็ตตี้ดีปลาหมึกนะครับ”สึนะหันไปสั่งกับพนักงงาน
“ว่าแต่สึนะคุง มีเรื่องอะไรจะบอกฉันรอ”ฟีเล่รีบเข้าประเด็น
“คือว่า -//////- ตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมถึงรู้สึกดีและรู้สึกสนใจในตัวคุณมากๆ แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วครับ……”สึนะพูดเว้นช่วงแล้วกุมมือหญิงสาวเอาไว้
“….ว่าผมชอบคุณครับ ฟีเล่จัง -/////-”สึนะตอบทั้งๆหน้าแดง ฟีเล่ได้ยินก็หน้าขึ้นสีแล้วยิ้ม
“ฉันก็เหมือนกันค่ะ คุณทำให้ฉันรู้สึกดีและหลงรักคุณตั้งแต่ตอนนั้น เพราะฉะนั้น ฉันก็ชอบคุณค่ะ สึนะคุง ^////^”ฟีเล่ตอบ สึนะยิ้มกว้าง ก่อนจะจุมพิตลงที่มือบางของหญิงสาว
“ได้โปรดเป็นแฟนกับผมนะครับ”สึนะพูด
“ยินดีอย่างยิ่งค่ะ”ฟีเล่ตอบ ทั้งคู่ก็ทานอาหารดินเนอร์ด้วยกันอย่างมีความสุข
เราโชคดีที่เราต่างคนค้นเจอ แค่เสี้ยงนาทีที่พบเธอหัวใจก็บอกให้รู้เรารักกัน
เธอคือคนที่รอคนี่ใจขอมาฟ้าส่งเธอให้กัน
ไม่ว่านานเท่าไหร่ ก็จะรัก…รักเธอ มั่นใจว่าเธอคือคนนั้น
กลับเขาสู่ปัจจุบัน
“นี่เป็นวันครบรอบที่เราสองคนคบกัน”สึนะพูด แล้วกุมมือหญิงสาวเอาไว้
“ไม่รู้เพราะความบังเอิญหรือโชคชะตาถึงทำให้เราได้รักกัน”สึนะพูดต่อ แล้วสบตาหญิงสาว
“แต่ก็อยากให้คุณรู้ไว้แค่ว่า ผมรักคุณมากครับ”สึนะว่าต่อจนจบ แล้วหอมแก้มหญิงสาว
“ไม่ว่าจะมีอุปสรรคแค่เราก็ยังจะรักกัน”ฟีเล่พูดขึ้นบ้าง แล้วสบตายหนุ่ม
“และต่อให้ใครพยายามตัดความสัมพันธ์ของเรา…..”ฟีเล่พูดข้างแล้วจับมือชายหนุ่มแน่นๆ
“ฉันก็จะรักคุณตลอดไปค่ะ”ฟีเล่ว่าแล้วสบตายู่เนิ่นนาน
ชายหนุ่มก็โน้มตัวมาประกบกับริมฝีปากบางของหญิงสาว ลิ้นหรสอดแรกเข้าไปภายในเก็บเกี่ยวความหวาน หญิงสาวก็จูบตอบ สักพักทั้งคู่ก็ถอนจูบออก
“ผมจะรักคุณตลอดไปครับ ฟีเล่จัง”สึนะพูดแล้วกอดหญิงสาว
“ฉันก็เหมือนกันค่ะ สึนะคุง”ฟีเล่บอกแล้วกอดตอบ
รักเธอ รักเธอ รู้เพียงเท่านั้น
แม้เราบังเอิญได้พบกัน หรือฟ้าบันดาลให้พบเธอ
เราโชคดีที่เราต่างคนค้นเจอ แค่เสี้ยวนาทีที่พบเธอ
หัวใจก็บอกให้รู้เรารักกัน
หวานไหมค่ะ นี่เป็น SF ฉลองร้อยคอมเม้น อยากบอกว SF นี้ยาวมากๆ ไรท์แต่งไปยิ้มไป ฮะๆ เดี๋ยวไรท์จะแต่งเรียงเลยค่ะ
ต่อไปก็คงเป็นคู่ของโกคุเดระ ต่อด้วยยามาโมโตะ มุคุโร่ ฮิบาริ แล้วก็ เอ็นมะ
อย่าลืมเม้นให้ไรเตอร์นะเจ้าค่ะ ^^
ความคิดเห็น