คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Lesson 1: ครูพิเศษจอมเนียน
SPlus
Lesson 1: ครูพิเศษจอมเนียน
สวัสดีมิตรรักแฟนเพลง เอ้ย!!ไม่ใช่ สวัสดีรีดเดอร์ทุกคน พบกับชิโรอิ อีกแล้ว ตอนนี้ฉันกำลังนั่งๆนอนๆอยู่ในห้องนอนของฉันค่ะ บ้าของฉันเป็นคอนโดสุดหรู ผู้บริหารกิจการคอนโดก็ฉันเนี่ยแหละ =_= งงอ่ะดิ ว่าทำไมสาวน้อยอายุ 13 อย่างฉันเป็นถึงผู้บริหารกิจการคอนโดสุดหรู ขอตอบเลยว่า ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน (แป่ว!!) =_= ก็ฉันไม่รู้นิ พอมาที่ญี่ปุ่นตอนม.1 คุณพ่อก็บอกให้ฉันคอยดูกิจการของคอนโดนี้ด้วย ตอนนี้ฉันเลยกลายเป็นผู้บริหารคอนโดนี้ไปโดยปริยาย
เข้าเรื่อง ตอนนี้ฉันนั่งๆนอนๆรอเพื่อนของพี่ทูน่าตาแห้ง(??) อย่างใจจดใจจ่อ ฉันอยากรู้ซะจริงว่าทำไมฉันต้องไปข้างบ้านเขาด้วยอ่ะ อยู่คอนโดก็สบายดีอยู่แล้ว แต่ว่าเพื่อที่จะได้กินซูชิฟรีบ่อยๆ(??)ชิโระยอม >_< (เห็นแก่กิน) ถ้าถามว่าพี่ทูน่าอยู่ไหน กำลังค้นหาอะไรกินอยู่ในมุมห้องครัวภายในห้องคอนโดฉัน
“ชิโรอิจัง พี่หิวข้าว *o*”นั่นแน่มาแล้ว ท่าทูน่าโมเอะวิ้งๆ (ท่าอะไรของเอ็ง) เหอะๆทำไมพี่เขาไม่รู้จักทำกินเองเนี่ย โว๊ะ อารมณ์เสีย
“ก็ร้าน Pet shop ข้างล่างเลย บอกเขาเอาอาหารปลาตรา ซากุระ =w=”ฉันกวนกลับไปทันที และไม่นานฉันไม่ได้มะเหงกหนึ่งทีจากญาติผู้พี่
โป๊ก!!!!!
“เจ็บนร้า!!!!!T^T กวนนิดกวนหน่อยก็ไม่ได้”ฉันร้องโอดอวย เอามือกุมหัวน้อยของฉันทันที งื้อ เขาเจ็บนนะ T^T (แบ๊วไปล่ะ)
“สมควร =_= ไปทำอะไรให้พี่กินหน่อย ทำเผื่อเพื่อนพี่ด้วย พี่รู้ว่าชิโรอิจัง คิดไปหามื้อเย็นที่ร้านซูชิเพื่อนพี่ แต่ขอโทษปานนี้เขาปิดแล้วล่ะ”พี่ทูน่าว่ายาว ง่ะรู้ทันอีก…แง่ะ แบบนี้ก็อดซูชิอ่ะดิT^T งื้อ เขาอยากกินอ่ะ
“ก็ได้ๆแล้ววไม่ทราบว่าคุณพี่ชายจะทานอะไรไม่ทราบค่ะ”ฉันประชดเล็กน้อย มองพี่ชายด้วยหางตาอย่างอำมหิต
“อย่ามองพี่ด้วยสายตาแบบนี้ =_= ทำอะไรก็ได้พี่กินได้หมด แต่พี่อยากกินเนื้อแฮมเบอร์เกอร์สเต็กอ่ะนะ อ๋อ เมื่อกี้พี่ดูในตู้เย็นแล้ว ไม่มีวัตถุดิบอะไร เชิญชิโรอิจังไปซื้อของข้างล่างได้เลย”เนี่ยนะ ทานได้หมด ที่การสั่งอีก อยากฆ่าญาติผู้พี่ของตัวเองจริงๆ ฮึ้ม!!! หลังจากคิดเสร็จฉันก็เดินไปหยิบกระเป๋าตังค์แล้วเดินออกจากห้องเพื่อจะไปซุปเปอร์ด้านล่างทันที
และในจังหวะที่เดินออกจากลิฟต์นั่นเอง
“อ๊ะ!!!!”ฉันก็เผลอเดินไปชนใครเข้า หว๊า!!!!ทรงตัวไม่ได้แล้วจะล้มแล้ว แง๊ ใครก็ได้ช่วยฉันที
หมับ!!!!!
และแล้วคำขอของฉันก็เป็นจริงผู้ชายคนหนึ่งดึงต้นแขนของฉันไว้ไม่ให้ล้ม แล้วดึงฉันให้ทรงตัวยืนได้
“เธอเป็นอะไรรึปล่าว ^^”เขาถามด้วยรอยยิ้มจนฉันรู้สึกหมั่นไส้อย่างบอกไม่ถูก แต่ก็นะยังไงเขาก็ช่วยฉันไว้นิ
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณที่ช่วย แต่….ปล่อยมือฉันก่อนได้ไหม”ประโยคแรกฉันพูดอย่างนอบน้อม แต่ประโยคหลังที่ฉันส่งสายตาอำมหิต เมื่อไหร่จะปล่อยมือฉันสักทีห๊ะ!!! -_- คนอะไรเนียนชะมัด นี่ถ้าฉันไม่เตือนสงสัยได้เนียนลากฉันเข้าม่านรูด (หล่อนคิดอะไร)
“อ๊ะ ขอโทษที ฉันขอตัวนะ^^”เขาว่าแล้วปล่อยมือ ก่อนจะเดินไป น่าจะไปได้ตั้งนานแล้วย่ะ ฮึ้ม!!!! (อารมณ์เสียอะไรนักหนา) หนวกหู
“ไปซื้อของดีกว่า”ว่าแล้ว ฉันก็เดินไปซื้อของที่ซุปเปอร์ทันทีอย่างสบายใจเฉิบ หุหุหุ ลัลล้า (อารมณ์ไหนของหล่อน??)
ผ่านไป 20 นาที
ฉันซื้อของเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ฉันขึ้นลิฟต์ไปยังชั้น Vip ของคอนโดนี้ ก็แหม่เป็นถึงผู้บริหาร จะให้อยู่ชั้น ธรรมดาได้ไง (ได้ข่าวว่า ฉันธรรมดาก็หรู Vip ไม่ยิ่งหรูเลยเรอะ??)
“พี่สึนะ ชิโระมาแล้ว >o<…..O_O”พอเปิดประตูเข้ามาฉันก็เรียกญาติผู้พี่ของฉันทันที แต่ภาพเบื้องหน้าที่ฉันเห็นคือ ผู้ชายหน้าตาดีสองคนกำลังคร่อมกันอยู่ที่พื้น (นี่ไม่ใช่ฟิค Y นะเฮ้ย =[]=) คนหนึ่งคือ ญาติผู้พี่ของฉัน อีกคนคือคนที่ช่วยฉันไม่ให้ล้มเอาไว้
“ทำอะไรกันน่ะ!!!!!!! O_O”ฉันถามแล้วตาโตเบิกรัศมีเจิดจรัสเมื่อเห็นภาพตรงหน้า มันช่างโดนใจสาววายอย่างชิโระอะไรเยี่ยงนี้ อย่าจะกรี๊ด แต่ก็กวนเสียภาพพจน์สาวห้าว
“เฮ้ย!!!!!ไม่มีอะไรชิโรอิจัง”พี่สึนะรีบดันผู้ชายคนนั้นออกแล้วลุกขึ้นมาอธิบายกับฉัน พี่คิดว่าฉันจะคิดว่า พี่กับผู้ชายคนนั้นจะจับกดกันรึไง เหอะ!! ฉันรู้หรอกน่า
“ฉันรู้น่า จากการคาดเดาของฉันพี่คงจะสะดุ้งขาตัวเองแล้วหงายหลัง แถมยังทะลึ่งไปดึงเขาล้มมาด้วยอีกใช่ไหม”ฉันพูดไปตามที่ฉันคาดเดา
“ถูกต้องเลย =[]= รู้ได้ไงอ่ะ”ก็ฉันแอบอ่านบทมาเมื่อกี้เนี่ย =w= (อย่านอกเรื่องสิย่ะหล่อน) เอาเหอะ ตอนนี้สิ่งที่ฉันอยากรู้ที่สุดคือ
“เขาเป็นใคร เกี่ยวข้องอะไรกับพี่ ตอบมาด่วน -_-+”ฉันถามโดยส่งสายตาไม่ไว้ใจไปให้หมอนั่นด้วย ซึ่งเขาก็เอาแต่ยิ้ม แล้วก็ ยิ้ม จนน่าหมั่นไส้
“อ่า คนนี้เพื่อนพี่เอง ‘ยามาโมโตะ ทาเคชิ’ ก็เนี่ยแหละคนที่ฉันจะให้มาเป็นครูสอนพิเศษให้กับชิโรอิจัง”พี่ทูน่า อะไรนะ อะเกนพลีส!!! O.o ครูสอนพิเศษ ไอ้เนียนนี่อ่ะนะ
“โอ้ส!!!ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^^ ฉันเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่มัธยมของสึนะ แล้วเธอชื่ออะไรงั้นหรอ”อ่าว นี่พี่สึนะยังไม่ได้บอกชื่อฉันหรอเนี่ย (ถ้าเขาบอกแล้ว เขาจะถามเธอทำไม)
“โอโตนะ ชิโรอิ ญาติผู้น้องของพี่ทูน่า ฝากเนื้อฝากตัวด้วย -_-”ฉันพูดเรียบๆพยายามใจเย็นให้ได้มากที่สุด
“อ่านะ รู้จักกันแล้วก็ดี รายละเอียดค่อยคุยกันทีหลังตอนนี้พี่หิวมาก T^T ดังนั้น ชิโรอิจังไปทำกับข้าวให้พี่ทานด่วนเลย ก่อนที่พี่จะกินหัวเธอแทน =_=”พี่ทูน่าบอก แล้วใช้มือลูบท้องของตัวเอง เฮ้อ นี่พี่ชายฉันบ้าไปแล้วรึไง อยู่ๆจะกินน้องตัวเอง =_= เอาเหอะ แล้วฉันก็จัดแจงไปที่ห้องครัวทันที เพื่อลงมือทำอาหาร
“สึนะ ทำไมนายถึงเลือกให้ฉันมาติวเข้มวิชาพละให้กับน้องนายอ่ะ”เสียงของยามาโดโมะ (เขาชื่อ ยามาโมโตะ) เออนั่นแหละ ยามาฮาโตะ (=_=;;;) เอ่ยถามพี่ทูน่าทันที อ๊ะๆฉันไม่ได้แอบฟังนะ พวกพี่เขามาคุยกันที่โต๊ะทานข้าว ใกล้ๆมุมห้องครัว ฉันก็เลยได้ยิน
“ฉันไว้ใจยามาโมโตะคุงที่สุดแล้ว อีกอย่างคือ ฉันคิดว่า เด็กห้าวๆอย่างชิโรอิ ยามาโมโตะน่าจะคุมอยู่”เสียงพี่สึนะตอบกลับไปทันที หมายความว่าไง =_= คนอื่นเอาฉันไม่อยู่รึไงห๊ะ (เรื่องจริงนิ) ก็เออ =_=;;;;;
“งั้นหรอ แล้วถึงให้ติวเข้มแค่วิชาเดียวล่ะ”ยามาโมโตะ (ถูกสักที) ถามต่ออย่างสงสัย ขอล่ะพี่ทูน่าห้ามตอบตรงเกินไปนะ =_=
“ติด ร แค่วิชานี้วิชาเดียว ชิโรอิเป็นพวกไม่ชอบพละน่ะนะ โดดเรียนประจำ แต่เรื่องวิชาการเขาก็เก่งอยู่หรอก มีแค่วิชาพละเนี่ยแหละที่ห่วยแตก ทั้งๆที่ชอบมีเรื่องกับเด็กผู้ชายแท้ๆ”พี่ทูน่า T^T จะชิโระทำไมอ่ะ แถมแฉซะหมดเปลือกเลยด้วย T[]Tอับอาย
“ฮะๆ ก็เหมือนนายนั่นแหละ แต่นายไม่ถนัดทั้งวิชาการทั้งพละ แต่พอขึ้น ม.3 นายก็เปลี่ยนไปเลย แต่ก็ยังเป็นคนที่รักเพื่อน และเป็นเพื่อนสนิทฉันเหมือนเดิม ^^”ยามาโมโตะพูดแล้วยิ้มอย่างน่าหน้าหมั่นไส้สุดๆ เหอะๆ พี่ทูน่าหน้าเสียเล็กน้อยหลังจากโดนยามาโมโตะประจาน แต่ก็ก็กลับมาดีขึ้นประโยคหลังๆ =w= เดี๋ยวฉันเอาไว้ล้อดีกว่า
“งั้นหรอ ^^ ว่าแต่….ชิโรอิจัง!!!!เสร็จยัง พี่หิวจนไส้กริวแล้ว T^T”พี่ทูน่าร้องโอดอวยทันที เหอะๆอีกนิดเดียวอ่ะนะ ถ้าพี่ไม่ขัด
“หนวกหู!!!!ถ้าอยากกินก็เงียบๆหน่อย”ฉันลองพูดแบบโหดๆไป จะลองดูปฏิกิริยาของพี่เขาสักหน่อยว่าจะเป็นอย่างไง ผลคือ หัวหดทั้งสองคนเลย =w= เหอะๆต่อไปฉันใช้วิธีนี้บ่อยๆดีกว่า อิอิอิ =w= (ชั่วร้ายมาก)
“เอ้าเสร็จแล้ว”ฉันพูดแล้วยกจานไปเสิร์ฟคุณชายทั้งสองคนทันที แบบไม่รีรอ ก่อนจะหันไปกลับไปหยิบจานของตัวเองมาวางที่โต๊ะ ก่อนจะเดินไปหยิบแก้วน้ำมา 3 ใบ รินน้ำใส่ให้เรียบร้อย แล้วนำไปเสิร์ฟทีเดียว รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนใช้เลยแหะ (เพิ่งรู้ตัวเรอะ!!!)
“ทานละนะครับx2//ทานละนะค่ะ”ฉัน พี่ทูน่า และนายยามาโมโตะพูดพร้อมกันทันที แล้วลงมือทานอาหารตรงหน้า
“อื้ม ^o^ อร่อยเหมือนเดิมเลยชิโรอิจัง”พี่สึนะบอกแล้วสวาปาม???ต่อทันที เหอะๆพี่ใครวะตะกละจริง
“อร่อยดีนะ ฮะๆ ^o^ ชิโรอิจังเก่งจริงๆ”ยามาโมโตะพูดชมฉัน เยส!!!มีคนชมด้วย >_< แน่นอนอยู่แล้ว คนทั้งเท่ห์ แล้วก็เก่ง (หลงตัวเอง) หนวกหู
“งั้นก็กินให้หมดล่ะ ว่าแต่กินเสร็จแล้ว เดี๋ยวฉันก็ต้องไปอยู่บ้านนายแล้วอ่ะดิ”ฉันถามยามาโมโตะทันทีที่มีโอกาส
“ชิโรอิจัง….ยามาโมโตะคุง แก่กว่าเธอนะ เขาอายุ 22 เท่าพี่ มาเรียกนายเนยได้ไง =_=”พี่ทูน่าหันมาบอกฉัน อะไรแว๊ แค่นี้ก็ผิด
“อืมๆ งั้นจะให้เรียกพี่หรือว่าคุณล่ะ =_=”ฉันหันไปถามทันที ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงแล้วอ่ะ
“เรียก พี่ก็ได้นะ ^^”ยามาโมโตะว่าอย่างยิ้มๆ นี่หมอนี่จะยิ้มตลอด 24 ชั่วโมงเลยรึไงย่ะ =_= เกิดมาฉันไม่เคยพบเคยเจอ
“อืมๆงั้นก็พี่ยามาโมโตะ โอเคยัง พี่ทูน่า =_=”ฉันหันไปถามญาติผู้พี่ตัวดีที่ชอบ่งการฉันทันที
“ค่ะ หายไปไหน มีหางเสียงด้วยสิ =_=”พี่ทูน่าบอก โวยยยยยยยยใครก็ก็ได้ฆ่าฉันให้ได้ที ก่อนที่ฉันจะลงมือชำระปลาทูน่า อ๊าก!!!!!!!!!!!!!
---------------------------------------------------TBC----------------------------------------------------------
Talk
ขอบคุณคุโรมิจังมากที่เตือนเรื่องคำผิด ฮะๆ ^^ ตอนนี้รู้สึกมันจะรั่วๆแหะ แต่ก็เอากับเหอะนะ อย่าคิดมาก อิอิอิ ^^
ความคิดเห็น