คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทนำ การพบเจอที่ไม่คาดคิด
บทนำ การพบเจอที่ไม่คาดคิด
ณ คฤหาสน์ตระกูล โอโตนะ
หญิงสาวร่างบางทั้ง 8 คนกำลังนั่งดุดาวชมวิวอยู่แถวๆสวยหย่อมของคฤหาสน์ กำลังนั่งคุยกันบ้าง อ่านหนังสือบ้าง ฟังเพลงบ้าง
“อื้มมมมมมม วันนี้อากาศดีจังเลยยยย”หญิงสาวคนหนึ่งพูกขึ้น
“นั่นสิ อากาศดีแบบนี้ต้องหาอะไรทำซะแล้ว”อีกคนพูดขึ้น
“อ๋ออออ เอาที่นั่นป่ะล่ะคุโระ รับรองพวกนี้ต้องชอบ”
“มันก็ต้องที่นั่นดิ จะเป็นที่อื่นไปได้อย่างไร แบมบี้”
โป๊ก!!!!!
“โอ้ยยยX2”มะเหงกสองลูก
“นี่พวกเธอคิดจะเล่นอะไรอีกเนี่ย เกรงใจคนอื่นบ้างนะ”หญิงสาวคนหนึ่งพูด
“น่าๆ พี่รินะ ไม่เห็นต้องโกรธอะไรเลย คานะว่าแบบนี้น่าสนุกออก”
“ได้ข่าวว่าเธอสนุกทุกเรื่องเลยนะ”เสียงเรียบเฉียบเอ่ย
“ฮะๆ พี่ชาร์ล็อต อย่าว่าแต่คานะเลย เค้าก็เป้น”
“ชิสะจังก็ตลอดแหละ พี่แบมบี้ขอหนมมมมมม”
“ไม่มีแล้ว กินจนจะหมดบ้านแล้วนะบีมมี่”แบมบี้เอ็ด
“งๆ เค้าจะกินอ่า”บีมมี่งอแง จนคนอื่นๆเริ่มเอือมระอา”
“อ่ะๆ บีมมี่เอาช็อคโกแลตที่แบมบี้ฝากพี่ไว้ไปกินก่อนไป”
“ช็อคโกแลตของฉัน ม่ายยยยยยพี่เมย์อันทำงี้ได้ไงอ่ะ”แบมบี้
“แบร่ๆ สมน้ำหน้ายากขี้งกเอง:P งั่มๆ”บีมมี่
“ถึงแกจะเป็นลูกพี่ลูกน้องฉัน ฉันก็ไม่เว้น แกตายยยย”แบมบี้วิ่งไล่ทันที
“เฮ้ยยยแบมบี้ บีมมี่ หยุดเดี๋ยวนี้แล้วแบบนี้จะได้ไปที่นั่นไหมห๊ะ”คุโระเริ่มหมดความอดทนจึงโวยวายออกมา
“นั่นดิๆ คานะอยากรู้แล้วว่าที่นั่นมันมีอะไร”
“เชอะ!!!!!ฝากไว้ก่อนเถอะทุกคนตามฉันมา”
“ไม่รับฝากเพราะไม่ใช่ธนาคาร แบร่ๆ:P” หลายคนชักเอือมกับสองพี่น้องนี่
เดินมาสักพักก็หยุดที่ห้องๆหนึ่งในคฤหาสน์ ดูเหมือนจะเป็นชั้นใต้ดินน่ะ
“อ่ะแฮ่มๆ ขอตอนรับทุกคนเข้า…โป๊ก….โอ้ย”คุโระพูด
“ลีลาอยู่นั่นแหละ รีบๆเปิดประตูสักที”เมย์อันที่เพิ่งตบหัวคุดระไปทีหนึ่ง
“อ่ะๆเปิดก็เปิด แล้วอย่าตกใจล่ะ”คุโระพูด ก่อนจะผลักประตูเข้าไป ข้างในมีข้างของเครื่องใช้มากมาย ขนมนมเนย ไวน์ชั้นดี ตุ๊กตา เทคโนโลยีล้ำสมัย เกมส์ และอีกมากมาย
“สุดยอดดด อย่ากับขุมทรัพย์เลย”ชิสะพูดขึ้น
“งี่เง่า อ๊ะ ตุ๊กตา!!!!”ชาร์ล็อตเอ่ยก็จะวิ่งไปที่มุมตุ๊กตา
ทุกคนต่างแยกย้ายไปทำสิ่งที่ตัวเองต้องการจนกระทั่ง คุโระเริ่มสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ
“แบมบี้ ตอที่พวกเรามาตู้อาวุธ มันไม่มีรอยถลอกไม่ใช่หรอ”
“อืม แล้วรอยถลอกนั่นมาจากไหนนะ เอ๋นั่นดาบคู่เงินสวยจังเลย”แบมบี้พูด ก่อนจะเอือมมือไปหยิบ แต่มันไม่ออกมาสักที เธอจึงต้องใช้แรงเยอะแต่พอเธอลองกดดาบเข้าไปอยู่ๆตู้มันก็เลื่อนเปิดเผยให้เห็นบรรไดหลายขั้นลงไปอีก”
“ว้าววว มันคืออะไรอ่ะพี่”บีมมี่ถาม
“ฉันก็ไม่รู้”คุโระตอบ
“ลองลงไปดูกันไหม”เมย์อันพูดขึ้น ทั้งหมดตัดสินใจค่อยๆเดินลงไปที่บันไดนั่น เดินไปได้สักพักก็มาหยุดอยุ่ที่ประตูบานหนึ่ง
“น่ารำคาญชะมัด ชิสะไปเปิดดิ”ชาร์ล็อตพูด
“เอ๊ะ เอางั้นก็ได้”ชิสะก็ค่อยบิดลูกบิดประตูแล้วค่อยๆเปิด แต่เหมือนมีบางอย่างดูดพวกเธอเข้าไปในนั่น
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ด้านคุโรมิ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดใครก็ได้ช่วยฉันที”ฉันร้องโวยวายเมื่อรู้สึกเหมือนจะตก
“กรี๊ดดดดดปู่จ๋าช่วยหนูด้วยยยยT^T” หมับ!!!!!!!!!
“เจ้าเป็นอะไรไหม”เสียงหล่อของใครสักคน ทำให้ฉันดล่งใจเมื่อจะไม่ตายแล้ว
“ไม่เป็นไรแล้ว ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้”ฉันพูด แล้วเขาน่าแดงทำไมอ่ะ
ด้าน แบมบี้
“กรี๊ดดดดดดดดดดดใครก็ได้มาช่วยหนูที!!!!!”ฉันตะโกนเสียงดัง
ฉันตกลงมาแล้วแต่มาติดอยุ่ตรงต้นไม้ใหญ่สูงด้วย ฉันกลัวความสูงงง
“เฮ้ย เจ้าขึ้นไปทำอะไรบนนั่นน่ะ”ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา
“ขึ้นมายิงนกมั้งย่ะ ฮือๆเอาข้าลงไปทีฉันกลัวความสูงงงT^T”
“ปากดีนัก งั้นเชิญเจ้ายิงนกต่อไปเหอะ”ไอ้ผู้ชายเฮงซวย
“แงๆ ช่วยฉันก่อนนะT^T”ผู้ชายคนนั่นก็หันกลับมา
“เจ้าโดดลงมาสิ เดี๋ยวข้ารับเอง”
“ฉันกลัวความสูง”ฉันพยายามพุด แต่เขาทำหน้าดุเลยต้องจำใจโดด
ด้าน ชิสะ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดพ่อแก้วแม่แก้วยช่วยลูกด้วยยยยย”
หมับ!!!!! มีคนมารับเราไว้โอ้ ชิสะไม่ต้องตายแล้ว
“ท่านไม่เป็นอะไรนะขอรับ”ฉันหันไปมองคนที่รับฉันไว้
โอ้จอจน์ ชิสะอยากกรี๊ดให้บ้านแตก คนเนี่ยโครตหล่อเลย
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”ฉันพูด
“ฮ่ะๆฮ่า ท่านไม่ต้องนอบน้อมขนาดนั่นก็ได้”เขาหัวเราะได้ น่ารักกมาก
ด้าน คานะ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดคานะยังไม่อยากกตายยยยน้า”ฉันร้องเสียงหลง
หมับ!!!!!!!!โอ้บุดด้า ฉันรอดแล้ว
“เฮ้ยยย คุณเป็นอะไรมากไหม”แต่กว่าจะหลงมาได้ฉันตะโกนมากไปหน่อย
สงสัยตาฝาดเห็นเทวดาหน้าหล่อด้วย แล้วสติก็ดับไป
“คุณๆ!!!!”
ด้าน ชาร์ล็อต
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”ฉันร้องหวังว่าจะมีคนมาช่วยนะ
หมับ!!!!เฮ้ยย!!!!!โครม!!!!!
อย่าตกใจ เสียงแรกฉันตกลงมามีคนรับไว้
เสียงที่สองไอ้เจ้นั่นมันเสียหลัก
เสียงที่สาม ฉันกับมันล้มทับกัน นิยายไปไหนห๊ะ
“โอ้ยยย เฮ้ยยนายไอ้โรคจิต”ฉันพูด เพราะฉันจำมันได้
“เธอออยัยสมองไม่เต็ม”มันพูด ปรี๊ดดค่าปรี๊ดดด
ด้าน เมย์อัน
“กรี๊ดดดดดใครก็ได้ช่วยด้วย ฉันยังไม่อยากตายยย”ฉันร้องออกมา แล้วก็เหมือนมีพระเอกบินมารับฉันไว้
“เป็นอะไรรึป่าวครับ”อ๊ากกกกใครเนี่ยหล่ออ่ะ
“เอ่อ ไม่เป้นไร_/////_”เก็บอาการไว้ๆ
“เป็นอะไร น่าแดงๆเนี่ย”เขาพุดเขามือมาจับหน้าฉัน กรี๊ดดดเขินอ่ะ
ด้าน รินะ
“กรี๊ดดดดดสิ่งศักดิ์ทั้งหลายช่วยหนูด้วยยยย”
หมับ!!!!
“เจ้าเป็นอะไรรึป่าว”สยงนั่นทำให้ฉันรู้ว่าแนรอดแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากที่ช่วย”ดูเหมือนจะเป็นคนของศาสนานิ่
“อืมไม่เป็นไรก็ดีแล้วนะ”เขาพุดแล้วลุบหัวฉันอบอุ่นชะมัด
ด้าน บีมมี่
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดช่วยหนูด้วยยยคร่า”แงๆเค้ายังไม่อยากตายยยย
“เฮ้ยยยเจ้า!!!!!”
หมับ!!!!!! โอ้ฉันรอดแล้ว
“เฮ้!!!เจ้าเป็นอะไรรึป่าว”
“ฉันไม่เป็นระ………….”สติฉันก็หายยยไป
ถ้ามีพิมพืผิดต้องขออภัยด้วยนะค่ะ ขอบคุณทุกคนที่มาสมัครค่ะ
ตอนนี้แบมบี้ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่รู้สึกว่าจะเป็นหวัดนิดหน่อย เจ็บคอมาก
ช่วยกันมั้นหน่อยนะ 1เม้น=1กำลังใจIc
e
ความคิดเห็น