เกียร์ของพี่รึปล่าว - นิยาย เกียร์ของพี่รึปล่าว : Dek-D.com - Writer
×

    เกียร์ของพี่รึปล่าว

    เป็นเรื่องของ"ตู้เชฟ"เฟรชชี่ปี1ที่ได้บังเอิญเก็บเกียร์ของ"ต้า''เดือนมหาลัยเเละเดือนคณะวิศวะสุดหล่อตู้เชฟเลยเอาเกียร์มาคืนเเละได้ทำความรู้จักเเละได้เเปรมาเป็นความรัก

    ผู้เข้าชมรวม

    46

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    46

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  25 พ.ย. 63 / 13:35 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    สวัสดีครับผมชื่อตู้เชฟนะครับปีนี้ผมอยู่ปีหนึ่งเเล้วครับเเละอีกอย่างที่เป็นโชคดีของผมคือผมติดที่มหาลัยเเละคณะเดียวกันกับเพื่อนสนิทของผมนั้นก็คือไอ้แบงค์มันเป็นเพื่อนสนิทผมตั้งเเต่ม.ต้นจนถึงม.ปลายเลยครับเป็นเพื่อนที่ผมสนิทที่สุดเเล้ว

    เอิ่มผมพูดเยอะไปเเล้วงั้นผมจะพาไปดูวันไปมหาลัยวัยเเรกกันเลยนะครับ

                            _____________________

    ผมกำลังขึ้นรถไปมหาลัยบ้านผมก็ไม่ได้รวยอะไรหรอกครับเเค่พ่อเป็นเจ้าของธุรกิจเองครับไม่พูดเยอะดีกว่าอยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นจากโทรศัพท์ของผม

    [ มึงอยู่ไหนเเล้วผมว่าเเล้วว่าต้องเป็นมัน

    [กำลังไปเว้ย] ผมตอบกลับมันไป

    [เอองั้นกูรอโรงอาหารนะมันตอบกลับมา

    ผมอ่านเเต่ไม่ได้ตอบอะไรเมื่อรถที่คนขับขับผ่านสนามบาสผมหันไปเจอผู้ชายคนหนึ่งเขากำลังโยนบาสลงห่วงอยู่มันคือความฝันของผมเลยคนับที่จะได้เล่นบาสผมหยุดความคิดนั้นเมื่อรถจอดตรงหน้าคณะของผม ผมลงจากรถเเล้วหันไปรอบๆเเล้วผมก็หันมาบอกคนขับรถว่าให้กลับได้เลยผมเดินไปที่หน้าโรงอาหารก็เห็นผู้ชายตัวสูงนั่นก็คือไอ้เเบงค์

    "กว่าจะเสด็จมานะครับ"  มันพูดพร้อมกับทำหน้าเซ็งเซ็ง   

    "ก็มาเเล้วนี้ไงจะบ่นไรเยอะเเยะว่ะ"  ผมตอบกลับคนที่ยืนหน้ามุ่ยอยู่ตรงหน้าผม

    "ไปกินข้าวเหอะกูหิว"  ผมตัดบทสนทนาด้วยการชวนมันไปกินข้าวพอถึงโรงอาหารผมก็ไปซื้อข้าวเเล้วก็มานั่งผมนั่งคนละฝั่งกับไอ้เเบงค์พอผ่านไปสักพักผมก็ได้ยินเสียงกรี๊ดดังขึ้นมา

    "เเกพี่ต้าหล่อมากอ่ะ" 

    "ใช่เเกหล่อมาก"

    "โอ้ยละลายไม่ไหวเเล้ว"

    "ใครว่ะ" ผมหันกลับมาถามไอ้เเบงค์

    "เอ้ามึงไม่รู้จักพี่ต้าหรอว่ะ"

    "ไม่อ่ะ"

    "พี่เขาเป็นเดือนมหาลัย"มันตอบผม

    "อ๋อ เท่ว่ะ"  

    ผมมองไปที่พี่เขาอีกรอบเเล้วพี่เขาก็มองมาทางผมเเล้วกระตุ้กยิ้มเอาจริงเป็นถึงเดือนมหาลัยไม่หล่อก็บ้าล่ะ

    "มึงอิ่มยัง" ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อคนตรงหน้าพูดขึ้น

    "อิ่มเเล้วไปเลยป่ะ" ผมตอบกลับมัน

    "ป่ะ"

    ผมลุกขึ้นเเล้วเดินไปห้องประชุมตอนที่ผมเข้าไปมีคนน้อยมากส่วนรุ่นพี่ก็ยังไม่มาผมเลยชวนไอ้เเบงค์ออกไปเดินเล่น

    "ไปเดินเล่นกันมึงพี่เขายังไม่มา"

                   "ไปดิ"

    ผมเดินออกมาข้างนอกบรรยากาศในมหาลัยนี่ก็ดีเหมือนกันนะผมเดินไปเรื่อยๆจนเจอพี่คนหนึ่ง

                   "น้องครับ"พี่เขาทักผม

                    "ครับ??" ผมตอบ

                     "พี่ขอไลน์หน่อยได้ไหมครับ"

                      "เอ่อ ....ได้ครับ"

      พี่เขายื่นโทรศัพท์ให้ผมผมหยิบมาเเล้วใส่ไอดีไลน์เสร็จแล้วก็ยื่นให้พี่เขา

                      "พี่ชื่อบีมนะครับ"

                      "ผมชื่อตู้เชฟครับ"

                       "นี่พี่จีบเพื่อนผมหรอครับ"

    เสียงเเหบเเทรกขึ้นมาพร้อมกลับผู้ชายร่างสูงที่มายื่นตรงข้างผมนั่นก็คือไอ้เเบงค์

                       "พี่เขาเเต่ขอไลน์ป่ะว่ะ'' ผมสะกิดมัน

                      "เเล้วถ้าพี่บอกว่าชอบล่ะ" พี่เขาตอบ

                    "เพื่อนผมยังไม่รู้จักพี่เลยนะ"ไอ้มันบอก

                    "ก็จะทำให้รู้จักไง"พี่บีมตอบ

    ไอ้เเบงคกำลังที่จะเอ่ยปากตอบพี่บีมไป

                   "เห้ยไอ้บีม"

    อยู่ก็มีเสียงเเรกขึ้นมาเป็นผู้ชายร่างสูงตัวขาวใส่เสื้อช็อปคือมองรวมๆเเล้วโครตดูดีอ่ะ

                    "อ้าวไอ้ต้ามีไรว่ะ"

                    "ได้เวลาเข้าเชียร์ล่ะ"

                     "น้องตู้เชฟไปรอในก้องประชุมเถอะครับเดี๋ยวพี่เข้าไป" พี่เขาหันมาเเล้วบอกผม

                     "ครับ''  ผมยิ้มเเล้วหันหลังเดินไป

                    "พี่เขาจีบมึงเเน่" ไอ้คนข้างผมพูด

                  " คิดเยอะว่ะมึงอ่ะ" 





                       ______________________________

                           โปรดติดตามตอนต่อไป

           

     


                              ติดชมได้นะคะ




    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น