ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ นิดหน่อย 80%
ตุบ ตับ อุบ !!
"แฮ่ ... พวกนายถอยไป...แล...แล้วอย่ากลับมาอีกเชียว ! "ฉันตะโกนใส่หน้าพวกวัยรุ่นที่กำลังจะทำร้ายลุงคนนึ่ง "แฮ่...อึก...ไม่เป็นไรนะค่ะ...ลุง"เสียงหอบระรัวของคุณดังจนทำให้ลุงที่ล้มลงตกใจ
"เมื่อกี้ ? เรียกฉันว่าลุงหรอ ?! "งามไส้แล้วค่าาาา เหมือนๆลุงแกจะไม่ชอบให้ใครเรียกแบบนั้น"ฉันพึ่งอายุ49 อย่ามาเรียกว่าลุงนะ! "คุฯนิ่งอึ่งไปแล้วสูบหายใจเข้าลึกแล้วส่งมือไปช่วยลุงคนนั้นยืนขึ้น
"เอิ่ม ... แล้วคุณตาจะไปไหนหรือป่าวค่ะ เดีย-----"คุณพูดไม่ทันจบก็มีผู้ชายร่างใหญ่โตเดินมาพลักคุณออกจากคุณตาคนนั้น คุณล้มลงที่พื้นแทนที่คุณตาคนนั้น"โอ้ย ! พวกคุณเป็นใครค่ะ!"คุณตะโกนด้วยความโกรธเพราะไม่เคยมีใครพลักคุณล้มได้ ตั้งแต่ที่คุณเรียนเทคคอนโดจบสายดำมาไม่เคยมีใครกล้ามาพลักคุณล้มแบบนี้
"นายท่านไม่เป็นอะไรนะครับ ? ผู้หญิงคนนี้ทำให้ท่านบาดเจ็บหรือป่าว ?"เหมือนๆชายชุดดำคนนั้นไม่สนใจใยดีคุณเลยแม้แต่น้อย ... ทำให้คุณยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่คุณลุงขึ้นยืนจ้องชายสวมชุดสูทสีดำเหมือนจะหาเรื่อง ? แต่คุณตาคนนั้นพูดขอบคุณแล้วถามกลับอย่างเป็นห่วง
"ผมไม่เป็นไร แล้วหนูเป็นไรมั้ย ? จอนห์นายพลักเธอแรงแบบนั้นถ้าเธอได้รับบาลแผลจะทำยังไง ?!!"คุณตา(?)คนนั้นต่อว่าชายสวมสูทสีดำเมื่อโกรธแค้นมากกว่าที่คุณโกรธเสียอีก"หนูชื่อว่าอะไร ? บ้านอยู่ไหน ? เดียวผมไปส่ง เหมือนๆคุณไม่ใช่คนเกาหลีเลย ? "คุณตา(?)ถามคุณ
"ชื่อ (ชื่อคุณนั้นละค่ะ) เป็นคนไทยค่ะ"คุณตอบเสียงเรียบๆแต่สายตายังจ้องคนสวมสูทไม่วางตา
"ว้าว ! ผมไม่เคยห็นสาวไทยที่ไหนดึงดูดได้แบบคุณเลย"คุณตา(?)พูดพร้อมตบมือ"สนใจไปออดิชั่นกับเรามั้ย?"คุณตา(?)ถามคุณต่อ
"ดึงดูด ? ออดิชั่น ? "คุณทวนคำพูด
"ใช่ นี้นามบัตรผม หวังว่าผมจะได้เจอคุณในวันนั้นะครับ"คุณตาพูดยิ้มๆแล้วเดินจากคุณไป ในมือคุณถือนามบัตรที่คุณตาเอาให้คุณเมื่อกี้
"แฮ่ ... พวกนายถอยไป...แล...แล้วอย่ากลับมาอีกเชียว ! "ฉันตะโกนใส่หน้าพวกวัยรุ่นที่กำลังจะทำร้ายลุงคนนึ่ง "แฮ่...อึก...ไม่เป็นไรนะค่ะ...ลุง"เสียงหอบระรัวของคุณดังจนทำให้ลุงที่ล้มลงตกใจ
"เมื่อกี้ ? เรียกฉันว่าลุงหรอ ?! "งามไส้แล้วค่าาาา เหมือนๆลุงแกจะไม่ชอบให้ใครเรียกแบบนั้น"ฉันพึ่งอายุ49 อย่ามาเรียกว่าลุงนะ! "คุฯนิ่งอึ่งไปแล้วสูบหายใจเข้าลึกแล้วส่งมือไปช่วยลุงคนนั้นยืนขึ้น
"เอิ่ม ... แล้วคุณตาจะไปไหนหรือป่าวค่ะ เดีย-----"คุณพูดไม่ทันจบก็มีผู้ชายร่างใหญ่โตเดินมาพลักคุณออกจากคุณตาคนนั้น คุณล้มลงที่พื้นแทนที่คุณตาคนนั้น"โอ้ย ! พวกคุณเป็นใครค่ะ!"คุณตะโกนด้วยความโกรธเพราะไม่เคยมีใครพลักคุณล้มได้ ตั้งแต่ที่คุณเรียนเทคคอนโดจบสายดำมาไม่เคยมีใครกล้ามาพลักคุณล้มแบบนี้
"นายท่านไม่เป็นอะไรนะครับ ? ผู้หญิงคนนี้ทำให้ท่านบาดเจ็บหรือป่าว ?"เหมือนๆชายชุดดำคนนั้นไม่สนใจใยดีคุณเลยแม้แต่น้อย ... ทำให้คุณยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่คุณลุงขึ้นยืนจ้องชายสวมชุดสูทสีดำเหมือนจะหาเรื่อง ? แต่คุณตาคนนั้นพูดขอบคุณแล้วถามกลับอย่างเป็นห่วง
"ผมไม่เป็นไร แล้วหนูเป็นไรมั้ย ? จอนห์นายพลักเธอแรงแบบนั้นถ้าเธอได้รับบาลแผลจะทำยังไง ?!!"คุณตา(?)คนนั้นต่อว่าชายสวมสูทสีดำเมื่อโกรธแค้นมากกว่าที่คุณโกรธเสียอีก"หนูชื่อว่าอะไร ? บ้านอยู่ไหน ? เดียวผมไปส่ง เหมือนๆคุณไม่ใช่คนเกาหลีเลย ? "คุณตา(?)ถามคุณ
"ชื่อ (ชื่อคุณนั้นละค่ะ) เป็นคนไทยค่ะ"คุณตอบเสียงเรียบๆแต่สายตายังจ้องคนสวมสูทไม่วางตา
"ว้าว ! ผมไม่เคยห็นสาวไทยที่ไหนดึงดูดได้แบบคุณเลย"คุณตา(?)พูดพร้อมตบมือ"สนใจไปออดิชั่นกับเรามั้ย?"คุณตา(?)ถามคุณต่อ
"ดึงดูด ? ออดิชั่น ? "คุณทวนคำพูด
"ใช่ นี้นามบัตรผม หวังว่าผมจะได้เจอคุณในวันนั้นะครับ"คุณตาพูดยิ้มๆแล้วเดินจากคุณไป ในมือคุณถือนามบัตรที่คุณตาเอาให้คุณเมื่อกี้
JYP
... ปาร์ค จินยอง ...
เบอร์ติดต่อ ......
... ปาร์ค จินยอง ...
เบอร์ติดต่อ ......
ลุงผัก !!! คุณแทบกรี๊ดเพราะตกใจ ทำไม๊ ทำไม ! คุณถึงจำผู้ชายคนนี้ไม่ได้ ลุงผัก ประธาน บริษัท JYP !! โอ้วววว โอกาสที่จะได้ใกล้ชิดนิชคุณเอย แบมแบม got7 เอย JB เอย มาร์ค เอย โอ้วววว งานนี้ไม่ไปไม่ด้ายยยยยยยย แต่ว่า ? คุณจะเอาอะไรไปออดิชั่นดีละ? คุณไม่เคยเต้นมาก่อนเลย ? คุณไม่เคยทำผลงานอะไรเลย !! จะมีก็แต่ผลงานชนะเลิศ ศิลปะการต่อสู็แค่นั้นเอง -0- คุณยืนนิ่ง ไม่ขยับเป็นเวลานานพอสมควร
"แม่ฮะๆ นั้นหุ่นหรอฮะ เหมือนคนจริงๆเลย"แม่ลูกที่เดินผ่านไปมาแถวนั้น ซุบซิบกันใหญ่
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด !!!!" พอคุณตั้งสติได้กรี๊ดแตกสิค่ะ -^- ทำเอาเด็กที่คิดว่าคุณเป็นหุ่นนี้วิ่งหนีเลยค่ะ (ฮา) คุณรีบวิ่งกลับบ้านอย่างรวดเร็วและเหมือนจะไม่เหนื่อยเลยด้วยซ้ำไป คุณพุ่งไปตรงไปที่ห้องโดยไม่สนใจเสียงเจ้าของหอเรียกเลยแม้แต่น้อย คุณล้มตัวลงบนเตียงแล้วมองนามบุตรในมืออย่างเคร่งเครียด
'ไปดีมั้ยเนี้ย ? แต่ฉันจะเอาอะไรไปแสดงละ ?'คุณคิดในใจ'ง่า .... ทำไมดีๆๆๆๆๆๆ แต่ฉันมาเรียนนะ? ใช่ฉันมาเรียน! แต่อยากไปงะ ! 'ความคิดของคุณตีกันจนวุ่นวายไปหมด
กึ่งๆ (?)
เสียงวงล้อวิ่งเล่นของหนูแฮมเตอร์ที่คุณเผลอซื้อมาใส่กรงน้องเม่นแคละคุณลุกขึ้นตรงไปที่กรงเม่นน้อยทันที
"ทำไงดีละ ? ฉันอยากไปออดิชั่น แต่ก็ไม่รู้จะเอาอะไรไปโชว์ดีอะ น้องเม่นช่วยฉันทีสิ T^T"เหมือนๆคุณจะเป็นบ้าไปแล้วสินะ"ทำไงดีๆๆๆๆ ฉันนี้มันบ้าจริงๆ ง่าาา !!!"
ตึงๆ
เสียงคนข้างห้องทุบฝาข้างเหมือนจะให้คุณเงียบเสียงลงหน่อย"เงียบหน่อยสิ! มันดังมาห้องฉันแล้วนะ !"
"คุณคนข้างห้องค่ะฉันตัดสินใจไม่ได้ ! ทำไงดีค่ะ !!"คุณตะโกนตอบคนข้างห้องหน้าตาเฉย
"ตัดสินใจ ? ตัดสินใจอะไรเล่า !? "เค้าตอบกลับด้วย
"ฉันคิดว่าจะไปออดิชั่น แต่หน้าที่ฉันคือมาเรียนนี้ค่ะ! แต่ฉันก็อยากไปออดิชั่นด้วย ทำไงดีค่ะ ? ฉํนสับสนถึงขั้นพูดกับสัตว์เลี้ยงเลยด้วย !?"คุณตอบ
"ย๊าา !! เธอนี้บ้าหรือป่าวเนี้ย ?"เค้าตะโกนตอบ"แล้วเธฮอยากทำอะไรมากกว่ากันละ ?"
"ฉัน....ไม่รู้ค่ะ"คุณตอบพร้อมเอาหลังชนกำแพง"ฉันเลี้ยงไม่ถูกค่ะ มีคนยืนโอกาสให้ฉันแล้วฉันก็อยากลอง..."
"งั้นก็ไปดิ ? แค่อยากลองมันไม่เสียหายหรอ ไอ้เรื่องแบบนี้ แถมได้ประสบการณ์ด้วย !? "เค้าตะโกนบอกคุณ
นั้นสินะ...แค่นี้เองไม่ส่งผลกระทบหรอ? แถมคุณอยากลองไปดูอีกด้วยนะ
"ขอบคุณนะค่ะคุณคนข้างห้อง!! แต่ว่าฉันไม่รู้จะเอาอะไรไปโชว์ดี ?"คุณพูด
"ลองหาในเน็ตดูสิฉันว่ามันน่าจะช่วยอะไรได้บาง อ่อ ! แลวก็ช่วยลดเงียบเธอด้วยนะ มันทำให้ผมไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ"เค้าตอบ
"ค่ะ !!"คุณตะโกนตอบแล้วพุ่งเข้าหาโน็ตบุ๊คทันที
...ผ่านไปสามชั่วโมง...
นี้ไง !! ไอนี้ละ ฉันคิดว่าฉันทำมันได้แน่ ท่า Martial Arts !! มันก็เหมือนที่ฉันทำในเทคคอนโดนั้นละ เป็นท่าหากินขอ got 7 ด้วย เยื่ยมเลย ฉันต้องลองดูแล้วละ !
วันออนดิชั่น
คนเยอะจัง -0- ฉันจะต้องชนะคนพวกนี้งั้นหรอ ? มีแต่คนเจ๋งๆทั้งนั้นเลย
"แม่ฮะๆ นั้นหุ่นหรอฮะ เหมือนคนจริงๆเลย"แม่ลูกที่เดินผ่านไปมาแถวนั้น ซุบซิบกันใหญ่
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด !!!!" พอคุณตั้งสติได้กรี๊ดแตกสิค่ะ -^- ทำเอาเด็กที่คิดว่าคุณเป็นหุ่นนี้วิ่งหนีเลยค่ะ (ฮา) คุณรีบวิ่งกลับบ้านอย่างรวดเร็วและเหมือนจะไม่เหนื่อยเลยด้วยซ้ำไป คุณพุ่งไปตรงไปที่ห้องโดยไม่สนใจเสียงเจ้าของหอเรียกเลยแม้แต่น้อย คุณล้มตัวลงบนเตียงแล้วมองนามบุตรในมืออย่างเคร่งเครียด
'ไปดีมั้ยเนี้ย ? แต่ฉันจะเอาอะไรไปแสดงละ ?'คุณคิดในใจ'ง่า .... ทำไมดีๆๆๆๆๆๆ แต่ฉันมาเรียนนะ? ใช่ฉันมาเรียน! แต่อยากไปงะ ! 'ความคิดของคุณตีกันจนวุ่นวายไปหมด
กึ่งๆ (?)
เสียงวงล้อวิ่งเล่นของหนูแฮมเตอร์ที่คุณเผลอซื้อมาใส่กรงน้องเม่นแคละคุณลุกขึ้นตรงไปที่กรงเม่นน้อยทันที
"ทำไงดีละ ? ฉันอยากไปออดิชั่น แต่ก็ไม่รู้จะเอาอะไรไปโชว์ดีอะ น้องเม่นช่วยฉันทีสิ T^T"เหมือนๆคุณจะเป็นบ้าไปแล้วสินะ"ทำไงดีๆๆๆๆ ฉันนี้มันบ้าจริงๆ ง่าาา !!!"
ตึงๆ
เสียงคนข้างห้องทุบฝาข้างเหมือนจะให้คุณเงียบเสียงลงหน่อย"เงียบหน่อยสิ! มันดังมาห้องฉันแล้วนะ !"
"คุณคนข้างห้องค่ะฉันตัดสินใจไม่ได้ ! ทำไงดีค่ะ !!"คุณตะโกนตอบคนข้างห้องหน้าตาเฉย
"ตัดสินใจ ? ตัดสินใจอะไรเล่า !? "เค้าตอบกลับด้วย
"ฉันคิดว่าจะไปออดิชั่น แต่หน้าที่ฉันคือมาเรียนนี้ค่ะ! แต่ฉันก็อยากไปออดิชั่นด้วย ทำไงดีค่ะ ? ฉํนสับสนถึงขั้นพูดกับสัตว์เลี้ยงเลยด้วย !?"คุณตอบ
"ย๊าา !! เธอนี้บ้าหรือป่าวเนี้ย ?"เค้าตะโกนตอบ"แล้วเธฮอยากทำอะไรมากกว่ากันละ ?"
"ฉัน....ไม่รู้ค่ะ"คุณตอบพร้อมเอาหลังชนกำแพง"ฉันเลี้ยงไม่ถูกค่ะ มีคนยืนโอกาสให้ฉันแล้วฉันก็อยากลอง..."
"งั้นก็ไปดิ ? แค่อยากลองมันไม่เสียหายหรอ ไอ้เรื่องแบบนี้ แถมได้ประสบการณ์ด้วย !? "เค้าตะโกนบอกคุณ
นั้นสินะ...แค่นี้เองไม่ส่งผลกระทบหรอ? แถมคุณอยากลองไปดูอีกด้วยนะ
"ขอบคุณนะค่ะคุณคนข้างห้อง!! แต่ว่าฉันไม่รู้จะเอาอะไรไปโชว์ดี ?"คุณพูด
"ลองหาในเน็ตดูสิฉันว่ามันน่าจะช่วยอะไรได้บาง อ่อ ! แลวก็ช่วยลดเงียบเธอด้วยนะ มันทำให้ผมไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ"เค้าตอบ
"ค่ะ !!"คุณตะโกนตอบแล้วพุ่งเข้าหาโน็ตบุ๊คทันที
...ผ่านไปสามชั่วโมง...
นี้ไง !! ไอนี้ละ ฉันคิดว่าฉันทำมันได้แน่ ท่า Martial Arts !! มันก็เหมือนที่ฉันทำในเทคคอนโดนั้นละ เป็นท่าหากินขอ got 7 ด้วย เยื่ยมเลย ฉันต้องลองดูแล้วละ !
วันออนดิชั่น
คนเยอะจัง -0- ฉันจะต้องชนะคนพวกนี้งั้นหรอ ? มีแต่คนเจ๋งๆทั้งนั้นเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น