สามีภูธร - นิยาย สามีภูธร : Dek-D.com - Writer
×

    สามีภูธร

    “มีเมียอย่าฉันไม่ดีตรงไหนมิทราบ” “ก็ไม่ดีทุกตรงนั่นแหละ งานบ้านก็ทำไม่เป็น ซักผ้าก็ซักไม่ได้ ขนาดกางเกงในยังต้องให้ฉันซักให้เลย ถามจริงเถอะ เกิดมาเป็นคนได้ไง เลี้ยงควายยังดีกว่าเลี้ยงคุณซะอีก”

    ผู้เข้าชมรวม

    1,965

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    9

    ผู้เข้าชมรวม


    1.96K

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    16
    จำนวนตอน : 1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  28 ก.ค. 62 / 00:47 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    เรื่องนี้แต่งตามจินตนการล้วนๆ หากมีจุดใดผิดพลาด 

    แนะนำติชมได้ค่ะ พร้อมนำไปแก้ไขค่ะ 

    เช่นเคยค่ะ อัพให้อ่าน 50-60% จากเนื้อเรื่องทั้งหมดค่ะ

    แจ้งไว้แล้ว บ่นภายหลังไม่ได้นะตัวเธอ


    จุ๊บๆ 


    สายเปย์ที่ว่าแน่ ยังแพ้สามีภูธร




    เมื่อสาวไฮโซดีกรีนางเอกชื่อดังต้องมาแต่งงานกับคนบ้านนอกคอกนาอย่างพันธ์รบ เจ้าของไร่อิ่มบุญที่ต้องรับมือกับความเรื่องมากในทุกเรื่อง หัวสูงยิ่งกว่าเสาไฟฟ้า ข้าวของเครื่องใช้แต่ละอย่างต้องแบรนด์เนม เลี้ยงวัวเลี้ยงควายยังเลี้ยงง่ายกว่าเมียไฮโซซะอีก

    “อ่ะ” พันธ์รบมองกระดาษที่อยู่ตรงหน้า

    “อะไร” ก่อนถามด้วยความสงสัย

    “ก็ของที่คุณต้องซื้อให้ฉันไงล่ะ” รพีรำไพตอบ พันธ์รบรับกระดาษมากรอกสายตาอ่าน

    “ของสิบกว่าอย่างสองแสนห้าเชียวเหรอ แพงกว่าควายทั้งตัวเลยนะ” พันธ์รบเงยหน้าพูดกับภรรยา

    “แพงเพิงที่ไหนล่ะ ราคากลางๆ เลยนะ คุณไปตามร้านที่ฉันบอกก็แล้วกัน ไปถึงร้านก็บอกเขาว่า มาเอาของให้คุณก้อย ฉันสั่งร้านไว้แล้ว คุณมีหน้าที่จ่ายเงินและเอาของมาให้ฉันก็พอ”

    “ราคากลางๆ ของคุณเนี่ยมันกลางตัวละหมื่นเชียวนะ แล้วเสื้อผ้าจะซื้อที่เดียวสิบห้าชุดเลยเหรอ แค่ค่าชุดก็ปาไปแสนห้าแล้ว” พันธ์รบไม่เคยซื้อชุดราคาแพงอย่างนี้มาก่อน อดแปลกใจไม่ได้ว่า เสื้อผ้าชุดละเป็นหมื่นหน้าตามันเป็นยังไง เนื้อผ้าสั่งตรงมาจากสวรรค์หรือไง เหตุใดจึงแพงเช่นนี้

    “ก็ฉันสั่งมาใส่น่ะสิ ฉันใส่ชุดไม่ซ้ำกัน สิบห้าชุดก็สิบห้าวัน อีกครึ่งเดือนคุณก็ไปกรุงเทพ ไปซื้อให้ฉันใหม่ ดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่ให้ซื้อเสื้อในกับกางเกงในด้วย เพราะสองอย่างนี้ฉันใส่ซ้ำกันได้” พันธ์รบอ้าปากค้างกับคำพูดของรพีรำไพ เกิดมาเขาเพิ่งเคยเจอคนใส่ชุดไม่ซ้ำกัน แอบสงสัยว่า ชุดเก่าที่ใส่แล้วหล่อนเอาไปไว้ไหน

    “ชุดละเป็นหมื่นคุณใส่ครั้งเดียวเนี่ยนะ ผลิตเงินเองได้หรือไง แล้วเสื้อผ้าที่คุณใส่แล้ว คุณเอาไปไว้ไหนล่ะ” พันธ์รบคงไม่อยากรู้คำตอบแน่ เพราะถ้ารู้รับรองว่า เขาต้องเอาเท้าก่ายหน้าผากแน่นอน


    แนะนำตัวละคร


    พันธ์รบ (นักรบ)

    หนุ่มบ้านไรวัยสามสิบห้าปี ดีกรีนักเรียนนอก 

    ชอบชีวิตสุขสงบอยู่กับธรรมชาติ ป่าเขา และไร่อันเป็นที่รัก

    แต่แล้วชีวิตอันเรียบง่ายของเขาต้องหมดลง เปลี่ยนเป็นความวุ่นวาย

    เขาต้องรับมือกับอิทธิฤทธิ์ของเจ้าแม่เอาแต่ใจ เรื่องมาก 

    จนแทบอยากเอาหัวโหม่งนุ่นตายวันละหลายรอบ 

    เจ้าของคำพูดที่ว่า "เลี้ยงคุณเลี้ยงควายยังดีเสียกว่า"  




    รพีรำไพ (ก้อย)

    ดาราสาวจอมเอาแต่ใจ ทำอะไรก็ไม่เป็น ดีแต่ชี้นิ้วสั่งงาน

    ชีวิตอันแสนหรูหราของหล่อนต้องหมดลง เมื่อต้องมาเป็นภรรยาของหนุ่มบ้านไร่

    ผู้ชายที่มีชีวิตตรงกันข้ามกับตน และเดาหน้าตาว่าคงเหมือนกรรมกร แต่พอได้เห็นหน้าค่าตาตัวจริงเสียงจริงของว่าที่สามี ความไม่อยากแต่งงานก่อนหน้าหายวับไปกับตา มิหนำซ้ำเขายังรวยล้นฟ้า มีหรือที่หล่อนจะไม่อยากแต่งงานด้วย 

    และมีหรือที่หล่อนจะปรับตัวเข้าหาเขา 

    มีแต่เขานี่แหละจะต้องปรับตัวเข้าหาตน 


    อย่าลืมติดตามกันนะคะ

    ขอบคุณค่ะ



    ฝากติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ ของไรท์ด้วยค่ะ

    โปรดเถิดรัก
    อัญญาณี
    www.mebmarket.com
    ลักษิณาถูกตราหน้าว่า “ท้องไม่มีพ่อ” ต้องทนกล้ำกลืนกับคำนี้มาตลอดหกปี แต่อยู่ๆ พ่อของลูกก็เข้ามาในชีวิต ซึ่งหล่อนไม่ต้องการเขา ทว่า...เขากลับต้องการหล่อนใจสุดขาดดิ้น “น้องปราชญ์คือลูกของพี่ใช่ไหม” ณดลถามเสียงสั่น ลุ้นกับคำตอบ “ใช่หรือไม่ใช่ ก็ไม่เกี่ยวกับพี่โปรด” “ทำไมจะไม่เกี่ยว ในเมื่อคืนนั้นเรานอนด้วยกัน พี่จำได้ว่านอนหลายท่าด้วย หรือรักจะเถียงพี่ว่ามันไม่จริง” ณดลทวนความหลัง ลักษิณาหน้าร้อนผ่าว “รักไม่รู้ ตอนนั้นพี่ก็รู้ว่ารักโดนวางยา แล้วพี่ก็เมามากด้วย พี่โปรดจะจำได้ไง” “จำได้สิคะ เรื่องของรัก พี่จำได้ทุกเรื่องค่ะ แม้ว่าผ่านมากี่ปีพี่ก็จำได้ไม่ลืม” เขาพูดเสียงหวาน เป็นน้ำเสียงที่หล่อนฟังแล้ว หัวใจวูบไหวขึ้นมาทันใด “ว่าไงคะ น้องปราชญ์ใช่ลูกของพี่หรือเปล่า” “ไม่ใช่ น้องปราชญ์ไม่ใช่ลูกพี่โปรด” หล่อนยืนกรานคำเดิม “แน่ใจนะว่าไม่ใช่” ณดลถามย้ำ ก้าวเท้ามาหาร่างงามที่ถอยร่นหนี “มารื้อฟื้นความทรงจำหน่อยเป็นไง คืนนั้นรักบอกว่าจำอะไรไม่ได้ วันนี้ ตอนนี้รักมีสติทุกอย่าง พี่จะทำให้รักจำความสุขของเราวันนี้ไปจนวันตาย” พูดจบ ลำแขนกำยำของณดลก็สวมกอดสาวสวย รัดแน่นจนหล่อนดิ้นไม่หลุด ตกอยู่ในอารามตกใจ ไม่คิดว่า ณดลจะทำเช่นนี้ “พี่อยากจูบรักมากเลยรู้ไหมคะ” เขาพูดเสียงหวานชิดเรียวปากสั่นระริก “พี่ขอจูบหน่อยนะคะ” ณดลไม่รอให้หล่อนตอบรับหรือปฏิเสธ ริมฝีปากเขาบดเบียดเรียวปากนุ่มทันที ปิดกลั้นเสียงที่ตอบโต้ ควานหารสหวานอันละมุนภายในช่องปากสาว ลักษิณาตัวแข็งทื่อกับจูบแรกในรอบหกปี
    นางบำเรออุ้มรัก เล่ม 1
    อัญญาณี
    www.mebmarket.com
    แควก...แควก“กรี๊ด! อย่าค่ะ อย่าทำรวีแบบนี้...ฮือ”เสียงเสื้อผ้าฉีกขาดดังขึ้น ตามด้วยเสียงกรีดร้อง อ้อนวอนของณัฐรวี ทว่าคนกระทำหาได้ฟังเสียงหล่อน เขายังคงออกแรงฉีกเสื้อผ้าจนขาดติดมือมาอีกหลายครั้ง ทั้งเนื้อทั้งตัวหล่อนเหลือเพียงชุดชั้นในท่อนบนและท่อนล่าง“รวีกลัวแล้ว ต่อไปรวีจะไม่ใส่ชุดนี้อีก...ฮือ...พี่เมฆอย่าทำอะไรรวีเลยนะคะ” กระแสเสียงสั่นเครือ เจ้าของประโยคคำพูดน้ำตาไหลอาบแก้ม ยกมือไหว้ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ตรงหน้าด้วยท่าทางหวาดกลัว“เธอไม่มีสิทธิ์ใส่ชุดนี้ ชุดนี้ฉันซื้อให้แก้วตา ไม่ได้ซื้อให้เธอใส่” เสียงเขาเดือดดาล ก่อนกระชากแขนเรียวเล็กสุดแรง ร่างณัฐรวีลอยขึ้นตามแรงฉุด “อย่าเอาตัวเธอไปเทียบกับแก้วตา เธอมันก็แค่เศษดินเศษหญ้าที่รองมือรองเท้าฉัน เป็นได้แค่นางบำเรอ แต่แก้วตาคือว่าที่เมียฉัน จำใส่หัวไว้”พูดจบ ณัฐรวีรับรู้ถึงแรงเหวี่ยง เสี้ยววินาทีต่อมา ร่างงามกระทบกับที่นอนเต็มแรง หล่อนเจ็บไปทั้งตัว แต่นี่มันเป็นแค่ความเจ็บปวดเริ่มต้น ความปวดร้าวระบมร่างกายและจิตใจกำลังตามมาชุดใหญ่ เป็นความเจ็บปวดที่ไม่เคยชาชินสักครั้ง
    นางบำเรออุ้มรัก เล่ม 2
    อัญญาณี
    www.mebmarket.com
    แควก...แควก“กรี๊ด! อย่าค่ะ อย่าทำรวีแบบนี้...ฮือ”เสียงเสื้อผ้าฉีกขาดดังขึ้น ตามด้วยเสียงกรีดร้อง อ้อนวอนของณัฐรวี ทว่าคนกระทำหาได้ฟังเสียงหล่อน เขายังคงออกแรงฉีกเสื้อผ้าจนขาดติดมือมาอีกหลายครั้ง ทั้งเนื้อทั้งตัวหล่อนเหลือเพียงชุดชั้นในท่อนบนและท่อนล่าง“รวีกลัวแล้ว ต่อไปรวีจะไม่ใส่ชุดนี้อีก...ฮือ...พี่เมฆอย่าทำอะไรรวีเลยนะคะ” กระแสเสียงสั่นเครือ เจ้าของประโยคคำพูดน้ำตาไหลอาบแก้ม ยกมือไหว้ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ตรงหน้าด้วยท่าทางหวาดกลัว“เธอไม่มีสิทธิ์ใส่ชุดนี้ ชุดนี้ฉันซื้อให้แก้วตา ไม่ได้ซื้อให้เธอใส่” เสียงเขาเดือดดาล ก่อนกระชากแขนเรียวเล็กสุดแรง ร่างณัฐรวีลอยขึ้นตามแรงฉุด “อย่าเอาตัวเธอไปเทียบกับแก้วตา เธอมันก็แค่เศษดินเศษหญ้าที่รองมือรองเท้าฉัน เป็นได้แค่นางบำเรอ แต่แก้วตาคือว่าที่เมียฉัน จำใส่หัวไว้”พูดจบ ณัฐรวีรับรู้ถึงแรงเหวี่ยง เสี้ยววินาทีต่อมา ร่างงามกระทบกับที่นอนเต็มแรง หล่อนเจ็บไปทั้งตัว แต่นี่มันเป็นแค่ความเจ็บปวดเริ่มต้น ความปวดร้าวระบมร่างกายและจิตใจกำลังตามมาชุดใหญ่ เป็นความเจ็บปวดที่ไม่เคยชาชินสักครั้ง

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น