คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
ก๊อก ๆๆ ปังๆๆๆ!!!
“ไอ้พรีมตื่นโว้ย จะไปไหม” เสียงไอ้พี่บ้าตะโกนอยู่หน้าห้อง แกจะปลุกฉันไปไหนเนี่ย เพิ่ง 7 โมงเช้าเองยังปิดเทอมอยู่เลยด้วย อารมณ์เสีย!!!
“พี่พีท พี่จะปลุกฉันทำไมเนี่ย” ฉันถามกลับ
“แกไม่ไปดูประกาศผลสอบหรือไง”
“ไป เฮ้ย!!! ทำไมเพิ่งปลุกล่ะ”
“ฉันให้ป้าศรีมาปลุกแกตั้งแต่ 6 โมงครึ่งแล้วมั้ง รอแกครึ่งชั่วโมงแล้วแกยังไม่ลงมาซักที ฉันจึงมาปลุกแกเองนี่ไง” เออ ฉันมันผิดเอง T_T
“งั้นรอฉันแปปนึงนะ ขอเวลาอาบน้ำ แต่งตัวก่อน อย่าเพิ่งทิ้งเค้าน้า” ฉันบอกไอ้พี่ชายตัวดีด้วยเสียงลากยาว แล้วเดินไปอาบน้ำ
~~~15 นาทีผ่านไป~~~
“พรีม แกเสร็จรึยังว่ะ”
“เสร็จแล้วค่ะ จะเร่งอะไรหนักหนานะพี่เนี่ย” ฉันแต่งตัวเสร็จแล้วรีบเดินออกมาส่องกระจก อ๊ะ!!! คัยในกระจกน่ะ สวยจัง หน้าตาเหมือนนาตาลี เกลโบวา ผสมกับนุ่น วรนุชเลย ฮิฮิ
“มาแล้วค่ะ พี่พีทสุดหล่อ” ฉันทำเสียงหวานที่สุดเท่าที่จะทำได้ พร้อมกับเอามือไปคล้องแขนพี่ชาย
“ขนลุกว่ะ ไอ้พรีม” ไอ้พี่เฮงซวย น้องแกออกจะน่ารักขนาดนี้ ชิ ดูทำท่าแขยงซิ ฉันเป็นคนนะ ไม่ใช่ปลิง
“แหมถ้าเป็นพวกสาวๆ หน้าโง่ที่มาชอบพี่ พี่คงให้พวกมันกอดล่ะซิ ทีน้องตัวเองไม่ให้กอด เชอะ” งอนแล้วด้วย
“ก็มันแน่อยู่แล้ว ก็คนมันหล่อนี่หว่า ไอ้น้องเบ๊อะ” ไอ้เลว ถ้าฉันไม่เห็นแกเป็นพี่นะ ฉันเตะผ่าหมากแกแน่ ปากไอ้ด่างจริงๆ
“เออ งั้นไปกันได้แล้ว เดี๋ยวเพื่อนฉันรอนาน และฉันก็ไม่อยากทะเลาะกับแก ไอ้พี่บ๊อง” สะใจ นานๆ ทีได้ย้อนมันบ้าง
~~~~~~~~~~~~~~
“พี่ว่าฉันจะสอบติดมั้ยอ่ะ” ฉันถามพี่พีทขณะที่มันขี่รถไปส่งฉัน
“ไม่รู้ดิ แต่ฉันว่าแกน่าจะไม่ติดว่ะ เพราะแกมันโง่ ฮะ ๆๆ ฮ่า” ทำเป็นหัวเราะไปเถอะแกน่ะ ทีตอนอยู่ม.ต้น แกยังได้แค่ 3.35เอง ออ ลืมบอกไปค่ะ พี่พีทเค้าเรียนอยู่ปี 2 คณะเภสัชศาสตร์แล้วค่ะ มันเริ่มขยันตอนม.4 เทอมปลายค่ะ
“เออ อ๊ะ!!! ถึงแล้ว พี่รอฉันที่รถนี่แหละ” ฉันบอกพี่พีท
“เฮ้ย ให้ฉันไปด้วยดิ ฉันเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนนี่นะ แถมน้องใบเฟิร์นก็มาไม่ใช่หรอ หึหึ” พี่ค่ะ หื่นไปและ
“ก่อนที่พี่จะเจอน้องใบเฟิร์น เจอน้องแมนก่อนมั้ย นั่นไง มาโน้นและ” ฉันใช้นังแมนมาขู่ ก็พี่พีทกลัวนังแมน เพื่อนกะเทยของฉันเขมือบน่ะซิ
“งั้นพี่รออยู่รถดีกว่า บรื่อ” พี่พีทบอกด้วยท่าทางขยะแขยงสุดชีวิต โธ่ ฉันพึ่งรู้สึกสงสารพี่ฉันตอนนี้แหละ
“นังพรีม แกมาแล้วหรอ เป็นคนนัด 6.45 ดันมาซะ 7 โมงครึ่ง”
“ฉันขอโทษ นาฬิกาปลุกมันเสียน่ะ” ฉันบอกมัน
“นาฬิกาปลุกเสียหรือแกเล่นเน็ตจนดึกย่ะ ไปได้แล้ว นังคิวตี้ นังใบเฟิร์นนั่งทำใจรอแกอยู่แถวบอร์ดประกาศผลโน้น” รู้ดีไปซะทุกเรื่องเลยนะ นังแมน แต่ขอบใจพวกแกมากเลยนะ ที่รอฉันเพื่อไปดูผลพร้อมกัน ซึ้ง….
ที่หน้าบอร์ดประกาศผล ยัยใบเฟิร์นกับยัยคิวตี้เพื่อนๆกลุ่ม Chickapoo นั่งรอฉันด้วยความตื่นเต้น สงสัยกังวลเรื่องผลสอบแน่ๆ เลย
“หวัดดีเฟิร์น หวัดดีคิวตี้ มากันกี่โมงล่ะ”
“ไม่รู้ว่ากี่โมงนะ แต่มาก่อนแกนานมากกกก”
“ไม่ต้องมากวนเลยนะ ยัยคิวตี้ ก็เมื่อคืนฉันนอนดึกนิ่”
“เออๆ ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก มาช้าก็ดีฉันจะได้มีเวลาทำใจ” เอาเข้าไปยัยคิวตี้เอ๊ย แกจะเครียดทำไมย่ะ แกเก่งจะตาย
“เฟิร์น แล้วเฟิร์นเครียดเหมือนยัยคิวตี้รึป่าว” ฉันถามเฟิร์นเพราะเห็นนั่งเงียบที่สุด สงสัยจะไม่ค่อยกังวล
“ฉันเครียดยิ่งกว่าคิวตี้อีกอ่ะ ทำไงดีอ่ะ ฉันกลัวไม่ติดอ่ะพรีม” โห ตัวสั่นแบบนี้ใครก็ดูออกว่าเครียดมาก
“ไม่ต้องเครียดหรอกเฟิร์น ไม่ติดก็ไม่เห็นเป็นไรเลย โรงเรียนอื่นที่ดีๆ ก็มีอีกเยอะ” ฉันปลอบยัยเฟิร์น
“นี่พวกแก ฉันว่าเราไปดูผลเลยเถอะ จะได้รู้แล้วรู้รอดไปเลยว่าติดหรือไม่ติด” นังแมนบอกด้วยท่าทางจริงจัง
“อืม เอาก็เอา Let ‘ Go!!!”คิวตี้บอกด้วยสำเนียงDudjarid สุดขีด
ความคิดเห็น