คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : Soda - by ไอซ์จัง - End
/>
“ไม่ได้ !!~” น้ำเสียงเด็ดขาดของชาวญี่ปุ่นผู้ได้ชื่อว่าเป็นบิดาของคิบอมดุดันจนคนทั้งบ้านสะดุ้ง
“แต่..”
“ไม่มีแต่ ตระกูลของเราขึ้นอยู่กับการแต่งงานครั้งนี้ หากแกจะรับคนที่แกรักมาเป็นเมีย ฉันก็ไม่ขัด แต่ต้องหลังจากแกแต่งงานครั้งนี้ก่อน”
“โอโต๊ะซัง...” คิบอมพยายามวิงวอน “แต่ผม...ไม่ได้ชอบผู้หญิง”
“แกคิดว่าฉันไม่รู้รึ แกเป็นลูกของฉัน ฉันเลี้ยงมากับมือทำไมฉันจะไม่รู้”
“โอโต๊ะซังยังจะบังคับจิตใจผมอีกหรือครับ” คิบอมนั่งตาแดงหลังตรง
“ถ้าแกชอบผู้ชาย ฉันก็หาผู้ชายให้แกได้ แต่ต้องสนับสนุนตระกูลได้ แล้วตอนนี้ทางฝ่ายนู้นก็กำลังสรรหาลูกเขยเหมือนกัน” ผู้ชายเป็นใหญ่ในบ้านหลังนี้ มารดาที่เป็นชาวเกาหลีได้แต่นั่งทอดสายตามองลูกชายอย่างสงสารเช่นกัน
“พรุ่งนี้จะเป็นวันดูตัว แกห้ามปฏิเสธ อ้อ...เตรียมของขวัญไปด้วยล่ะ จะเป็นวันเกิดของฝ่ายนู้นพอดี” สิ้นคำบิดาก็เดินกลับเข้าไปหายลับไปกับตา เหลือเพียงมารดามาลูบหลังบุตรชาย
“ใจเย็นนะลูก ลองไปดูก่อน ถ้าไม่ชอบยังไงก็ค่อยว่ากัน แม่เห็นมาแล้ว ฝ่ายนู้นน่ารักมาก ไม่แน่ ลูกอาจจะเปลี่ยนใจ” เธอปลอบใจ
“แต่ผมมีคนรักแล้วนะครับ แล้วผม...ก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ผมทำกับเขาไว้ เราสองคน...รักกัน ผมสัญญาไว้แล้วว่าจะดูแลเขาไปชั่วชีวิต”
“ลูก...มีอะไรกับฝ่ายนั้นแล้วรึ” มารดาตาโต
“ครับ เรารักกันไปแล้ว”
“เฮ่อ... ความรัก ยังไงพรุ่งนี้ก็ลองไปดูตัวก่อนแล้วกัน ไม่แน่ว่าฝ่ายโน้นอาจจะเป็นฝ่ายปฏิเสธเราเองก็ได้ ใจเย็นๆ นะลูก” เธอทำได้แต่เพียงเท่านั้น สองแม่ลูกกอดกันเบาๆ
0000000000
และแล้วเวลาก็มาถึง
...เวลาแห่งความหนักใจ
คิบอมยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องเดิมที่เขาเคยมีสัมพันธ์รักกับดองเฮ ...ยูกิของเขา
‘ทำไมต้องเป็นที่นี่ด้วยนะ’
เขาครวญในใจ เป็นเรื่องบังเอิญเหลือเกินที่บัดนี้เขาต้องมายืนอยู่ที่หน้าห้องหนึ่งซึ่งปลูกดอกกุหลาบสีชมพูดอกใหญ่ หน้าห้องมีป้ายเขียนไว้ว่า “Pink Lady”
คิบอมนั้นเป็นฝ่ายชาย จึงจำเป็นจะต้องมาถึงก่อน โดยมีบิดาและมารดาซึ่งมาในแบบฉบับชุดญี่ปุ่นเต็มขั้น รวมถึงตัวเขา ฝ่ายโน้นเป็นผู้เลือกสถานที่ในการนัดดูตัวครั้งนี้
เมื่อทราบครั้งแรกคิบอมถึงกับสะอึก
แต่นั่นก็เป็นสิ่งดีที่จะทำให้คิบอมระลึกได้เสมอว่า..
..เขากับยูกิของเขานั้นรักกันเพียงใด
สถานที่แห่งนี้จะทำให้เขายึดมั่นต่อความรักของยูกิน้อย หากแม้ว่าอีกฝ่ายจะหน้าตาดีชวนหลงใหลเพียงใด เขาจะยังคิดถึงซอกมุม อาหารและมิกซ์-โซดาที่ใช้เป็นอุปกรณ์ประกอบการแสดงรักฉากใหญ่ในคืนนั้น
0000000000
หลังจากที่นั่งรอเพียงไม่นาน ประตูบานเลื่อนแบบญี่ปุ่นบานเดิมก็ถูกเลื่อนเบาๆ พร้อมกับการมาของกลุ่มคน อนุมานได้ว่าคงเป็นบิดามารดาแล้วก็คู่ดูตัวของเขา
คิบอมไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมอง เขาแสดงออกชัดเจนให้อีกฝ่ายได้เห็นว่าเขาเองนั้นไม่เต็มใจแม้แต่น้อยที่จะมาดูตัวครั้งนี้ เขาเลี่ยงการมองดูใบหน้าอีกฝ่ายแม้แต่ยามที่ทำความเคารพผู้ใหญ่อีกฝ่าย มันทำให้ผู้ใหญ่ฝ่ายโน้นหน้าเสียทีเดียว บิดามารดาของคิบอมจึงต้องตีขาใต้โต๊ะให้คิบอมรักษามารยาท จู่ๆ คิบอมก็พบว่าคนทั้งหมดนั้นลุกไปจากห้องพร้อมๆ กัน คงเป็นแผนการของผู้ใหญ่อยากจะให้เด็กทั้งสองได้ทำความรู้จักกันเอง
สถานการณ์อึดอัดจึงจำเป็นต้องเงยหน้าขึ้นมาแกล้งทำยิ้มนิดๆ ไม่ให้บิดามารดาต้องขายหน้าไปกว่านี้ เขากะจะบอกไปตามจริงว่าต้องขอโทษสำหรับการดูตัวครั้งนี้ เพราะว่าเขามีคนรักอยู่แล้ว
แต่แล้วก็ต้องผงะ....
เมื่อสำรวจใบหน้าคู่หมั้นของตนเองชัดเจนแล้วพบว่า....
“ยูกิซัง” คิบอมครวญ
ดองเฮนั่งยิ้มทำหน้าเจ้าเล่ห์ไม่รู้ไม่ชี้ แต่ยักคิ้วข้างหนึ่งให้อย่างทะเล้น
“ท...ทำไมเป็นคุณ” คิบอมละล่ำละลักเพราะยังตกใจอยู่
“เพราะเป็นคุณ...” ดองเฮตอบไม่เคลียร์ เมื่อเห็นดวงตาของคิบอมเบิกกว้างเพราะไม่เข้าใจจึงได้พูดต่อ “พ่อกับแม่จะให้ผมแต่งงานกับคนที่ท่านเลือก ผมก็เพิ่งรู้เมื่อวันเกิดฮีชอลว่าที่จริงนั้น...คือคุณ”
“แต่คุณไม่บอกผม” คิบอมเหมือนจะฉุน
“ผมจะบอกให้คุณรังเกียจผมอย่างงั้นเหรอครับ คิบอม ผมเองก็ต่อต้านการคลุมถุงชนของท่าน พวกท่านรู้ว่าผมเองก็ไม่ชอบผู้หญิงจึงหาคนที่จะมาดูแลผม บังคับให้ผมแต่งงานกับคนที่ท่านเลือก ผมพยายามดิ้นรนต่อต้านมาตลอด กระทั่ง...คุณบอกว่า คุณรักผม”
“หมายความว่า...”
“ครับ ต่อให้ผมรักคุณมากแค่ไหน ถ้าคุณไม่รักผม ผมก็จะปฏิเสธการดูตัวครั้งนี้อย่างหัวชนฝา แต่ก็นั่นล่ะ เพราะเป็นคุณ..” ดองเฮยิ้มหวานแล้วเล่าเรื่อง “ตอนแรกผมคิดว่าคุณจะรู้อยู่แล้วว่าเราทั้งสองต้องดูตัวกัน คุณจึงได้นัดผมมาที่นี่...ในคืนนั้น”
“ผมไม่รู้ ผมไม่รู้จริงๆ” คิบอมลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมมานั่งข้างดองเฮเพื่อจะได้สนทนาสะดวก
“โอโต๊ะซังของคุณบอกว่า คุณไปขอยกเลิกการดูตัว เพราะบอกว่ามีคนรักแล้ว ผมยังสองจิตสองใจว่าที่คุณพูดไปนั้น ...คนรักของคุณคือผมหรือเปล่า หรือว่าแค่...คุณได้ผมแล้วก็ไม่ต้องการแต่งงาน”
“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ ผม..ผมรักคุณนะยูกิ” คิบอมกอดร่างเพรียวขาวไว้แน่น ลูบไล้แผ่นหลัง บรรจงจูบหน้าผากใสและแก้มนิ่มเป็นการปลอบใจอีกฝ่าย รู้สึกได้ว่าร่างในอ้อมกอดของตนนั้นกำลังกระตุกดั่งพยายามกลั้นอารมณ์ที่จะร้องไห้ ทำให้เขาจึงต้องรีบกอดไว้ให้แน่นกว่าเดิม
“ผมก็รักคุณ คิบอม..ซารางเฮโยะ”
คิบอมถอนกายตนเองออกมาใช้สองมือจับที่หัวไหล่สองข้างของดองเฮไว้ เหลียวมองไปที่ร่างนั้นยังมองเห็นรอยจูบที่ซอกคอจางๆ ร่องรอยที่เขาเป็นผู้สลักเสลาเอาไว้ด้วยความรักในคืนก่อน
“โอะเระวะ โอะมาเอะงะซุคิดะ” คิบอมยิ้มแก้มปริและบรรจงพูดเป็นภาษาที่เขามีสายเลือดอยู่กึ่งหนึ่ง ดองเฮแก้มแดงและส่ายหน้าเพราะรู้ถึงความหมายดี
“จะบ้ารึไง เค้าเอาไว้ให้ผู้ชายพูดกับภรรยาไม่ใช่เหรอครับ คุณควรจะพูดว่า ‘ซุคิเดสึ’ ไม่ใช่รึไง” ดองเฮเอียงอาย
“ถูกแล้วล่ะครับ เพราะอีกไม่นาน คุณจะต้องเป็นภรรยาผมแล้วนี่นา... แต่งงานกับผมนะครับ ยูกิซังของผม”
ไม่ได้มีคำตอบเป็นคำพูด หากแต่ดองเฮได้แค่พยักหน้าขึ้นลงหนักๆ หลายๆ ครั้ง พร้อมน้ำตารื้นท่วมตา สองร่างโผเข้ากอดกันให้สมกับความรักที่แอบซ่อนมาตลอด 5 ปี
“อ้อ ลืมไปอีกอย่าง Happy Birthday นะครับ” คิบอมกระซิบที่ข้างหูเบาๆ
0000000000
หลังจากสองฝ่ายแยกจากกัน คิบอมยิ้มไม่หุบ พอพอกับดองเฮ เขาเดินไปส่งว่าที่เจ้าสาวพร้อมกับว่าที่พ่อตาแม่ยายให้ขึ้นรถ ก่อนจะขึ้นรถตนเองกลับไป
ภายในรถของดองเฮนั้น บิดามารดาผลัดกันถามเสียงใส
“เป็นไงล่ะ ไหนตอนแรกบอกจะไม่แต่ง ไม่ดูตัว ไหงตอนนี้ยิ้มไม่หุบเลยล่ะ”
“ก็ แหม...ผม คุณพ่ออ่ะ ช่างเถอะ ของขวัญวันเกิดปีนี้ดีที่สุดในโลกเล้ย.....”
ลูกชายคนเดียวยิ้มกระดี๊กระด๊า ผลัดกันหอมแก้มบิดามารดาที่นั่งเคียงกันอยู่ด้านหน้าของรถ เขาโผล่ตัวจากช่องว่างระหว่างสองเบาะมาเสวนากับบิดามารดาตลอดทาง
“สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะลูก ขอให้มีความสุขมากๆ” มารดาอวยพร
“ครับ ปีนี้ผมมีความสุขที่สุดในโลกแน่ๆ ครับ”
The End
ฮิฮิ
เรื่องหน้า HBD Lee Dong Hae จากฝีมือการเขียนของพี่ปักษากวีเจ้าเก่า
รอติดตามอ่านกันด้วยนะจ๊ะ
ความคิดเห็น