คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [..-Real Situation-..] 5
/>
[..-Real Situation-..]
“เป็นไงบ้างคะ คุณหนู” คุณนมปรี่เข้ามาหาคิบอมทันทีที่เห็นว่าเดินเข้ามาในบ้าน ไร้เสียงตอบรับ ไร้การอธิบาย พักหนึ่งเธอนำน้ำมาให้ดื่มก่อนจะ Start ถามอีกครั้ง
“คุณดองเฮเธอว่าไงคะ”
“เค้ายังไม่อยากเจอผม” คิบอมตอบสั้นๆ
“โถ่...คุณหนู”
“ผม...ชนะแล้ว ผมชนะแล้วครับคุณนม แต่ทำไม มัน...รู้สึกแบบนี้ ผมทำผิดหรือถูกกันแน่ ตอนนี้ผมไม่รู้อะไรแล้ว” คิบอมซุกหน้าลงกับไหล่ของหญิงวัยกลางคนที่ฟูมฟักเขามาปานลูกแท้ๆ ยามท้อแท้ เหนื่อยใจ เขาก็มักจะเป็นแบบนี้
“ทำไมถึงบอกว่าชนะล่ะคะ ความรักมันไม่มีชนะหรือแพ้หรอกนะคะ”
“ก็เพราะมันไม่ใช่รักไงครับ ผมถึงชนะ ฮ่าๆ...” ปากทำเสียงหัวเราะ แต่น้ำเสียงนั้นขาดน้ำ แห้งผาก ไม่มีอารมณ์สนุกเจือปนอยู่แต่น้อย ”ผมมีเรื่องสารภาพครับคุณนม” ในที่สุดก็ถึงเวลาที่คิบอมจะบอกเรื่องราวทั้งหมดกับแม่นมเสียที
..
..
ใช้น้ำเพื่อซ่อนว่าร้องไห้
แม้ว่าจะแกล้งหัวเราะ
แต่ความเจ็บปวดก็ยังแสดงออกมาทางสีหน้า
ใครๆ ถามว่าเป็นอะไร
ความรักก็เหมือนการไอ...มันซ่อนกันไม่ได้
“ความรักก็เหมือนการไอ มันปิดบังไม่เคยได้ ยิ่งกลั้น ฝืนไว้ มีแต่จะจุกอก สุดท้ายก็ต้องสำรอกอาการผิดปกตินั้น หนักขึ้น..หนักขึ้น ยอมรับเถอะว่าคุณ...” ซีวอนเอ่ยขึ้นเมื่อเขากลับมาเจอสภาพของดองเฮ
“ใช่ เรายอมรับ แต่ก็เพราะยอมรับ เขาถึงได้เป็นแบบนี้ เขาประชด..เอาชนะ ทั้งที่เอาชนะได้แล้วตั้งแต่วันที่...เรารักกัน ไม่สิ วันที่ผมรักเขา”
“เขาอาจจะแค่ทำจนเป็นนิสัย เหมือนที่คุณเคยทำก็ได้”
“ใช่ อาจใช่ หรืออาจจะไม่”
ความคิดเห็น