คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : The House of Golden Sand # 4
The House of golden sand #4
‘เราปล่อยตัวปล่อยใจให้ไหวหวั่นเกินไป’
ทงเฮคร่ำครวญในใจ ร่ำไห้อยู่เนืองๆ ภารกิจช่วยครอบครัวนั้นควรมาก่อนหัวใจ
“คุณพ่อ..ทงเฮควรทำอย่างไรดีฮะ” นึกสภาพคุณพ่อซีวอนผู้น่าสงสารที่เคยอยู่อย่างสุขสบายต้องตกระกำลำบากยากเข็ญแล้วแข็งใจ ลบภาพชายกลางให้พ้นสติ
“ทงเฮจะทำเพื่อคุณพ่อผู้มีพระคุณ” หยาดน้ำตาหลากออกมาใสสวยสดประหนึ่งเพชรบนหัวแหวน หากแต่ขุ่นขลั่กเพราะกลั่นจากความรู้สึกผิดบาปต่อสิ่งที่ตนเองกำลังจะกระทำในภายภาคหน้า
ภาพการสนทนาระหว่างเขากับบิดาลอยเข้ามา.. ย้ำเตือนหัวใจให้นึกถึงวัตถุประสงค์แท้จริงแห่งการเข้ามาเยือนสถานแห่งบ้านทรายทอง
... The House of Goden Sand ...
‘ทงเฮฟังคำพ่อนะ’ ขณะซีวอนใช้ก้อนอิญมอญยกแทนดัมเบลออกกำลังกายเนื่องจากฐานะอัตคัด เวทมากราคาถูกจำนองจำนำจนหลุดไปทุกก้อน ทว่าคุณพ่อยังหล่อต้องรักษารูปร่างอยู่เสมอกล่าวกับลูก ‘ก่อนเจ้าคุณพ่อเสียชีวิต..จริงอยู่ที่ท่านยกทรัพย์สมบัติให้กับพี่หญิงโจควอน ทว่า..เราก็ยังมีสิทธิ์ในทรัพย์นั้นอยู่’
“คุณพ่อพูดอะไรน่ะฮะ ทงเฮไม่เข้าใจ”
ลูกชายวัยใสผู้หาเลี้ยงคุณพ่อผู้ทำสิ่งใดไม่เป็นนอกจากออกกำลังกายให้ดูดีนั้นเจียมเนื้อเจียมตัวเกินกว่าจะอยากได้สมบัติที่มิใช่ของตน ตั้งใจฟังด้วยอาการหูตั้ง
‘ท่านเคยบอกพ่อว่า ในรุ่นหลานสมบัติทั้งหมดจะตกเป็นของผู้ที่เป็นหัวหน้าครอบครัว..อึ๊บ’
คุณพ่อพูดพลางซ้อนอิฐบล็อกอีกก้อนเข้าไปเพื่อเพิ่มน้ำหนักในการยก ปาดเหงื่อเยี่ยงผู้ใช้แรงงาน มันเปียกชื้นอยู่บนร่างมัดกล้ามสวยงามโดยมิได้สวมเสื้อ
ทงเฮเห็นคุณพ่อตกระกำลำบากมิมีสฤงคารเข้าไปออกกำลังกายในสถานดูแลรูปร่างครบวงจรหรือ Fitness ก็น้ำตาซึมออกทางมุมปาก
“แต่คุณพ่อเคยบอกทงเฮว่าคุณหญิงป้าโจควอนมีบุตรชายอยู่แล้วถึง 3 คน มันจะมาถึงเราได้อย่างไรกันฮะ”
‘นั่นล่ะ หากทงเฮอยากเห็นพ่อมีความสุข และกลับไปใช้เครื่องสำอางแบบ Counter Brand only แล้วล่ะก็ ทงเฮต้องช่วยพ่อ’ คุณพ่อเปลี่ยนจากการยกเวทอิฐไปเป็นซิทอัพ ต่อด้วยเล่นฮูล่าฮูบปลอมด้วยความอดสู
“ช่วย.. ช่วยอย่างไรฮะ ?” นึกถึงห้างสรรพสินค้าที่มีกระเป๋า น้ำหอม รวมถึงเสื้อผ้าเครื่องประดับมากมายแล้วสงสารพ่อ ปัจจุบันพ่อยังคงเป็นคนดี นำเอาข้าวของส่วนตัวไปจำนำจำนอง เหลือแต่เพียงของ Brand Name ซึ่งเป็นของทงเฮเท่านั้นที่พ่อไม่ยุ่งด้วย พ่อทำเพื่อเขาขนาดนี้ มีหรือจะไม่ต้องการตอบแทนพระคุณ
‘ทำอย่างไรก็ได้ให้แต่งงานกับคนบ้านนั้น’
สายตาคุณพ่อซีวอนมิได้มีความล้อเล่นแม้แต่น้อย จริงอยู่ได้ชื่อว่ามีศักย์เป็นญาติ แต่ด้วยทางสายเลือดแล้วทงเฮเองก็มิได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับ้านทรายทอง
“แต่..ทงเฮไม่เคยสวิงกิ้งทีเดียว 3 คนนะฮะ” หนุ่มน้อยกล่าวด้วยสีหน้าอยากลอง ทว่าด้วยความบริสุทธิ์ทั้งกาย(?)และใจจึงหวาดหวั่นว่าด้านหลังอาจแหกได้ไม่น้อย
‘พ่อมิได้หมายถึงให้รวบทีเดียว 3 คนเช่นนั้น หนูนี่ช่างซื่อนักลูกพ่อ’ คุณพ่อยิ้มหล่อเอื้อมมือที่มีหยาดเหงื่อแรงกายมาสะบัดใส่ลูกด้วยลีลาการเต้นกำมือขึ้นแล้วหมุนๆ ชูมือขึ้นโบกไปมา..อย่างน่ารักน่าเอ็นดู
ก่อนจะเอื้อมมือไปนำผ้าพันคอลูกที่รักมาซับเหงื่อตามร่างกาย ปล่อยให้สายลมหนาวเหน็บพัดผ่านร่างลูกจนเจ็บคอไอโขลกๆ น้ำมูกย้อยออกมาเป็นทางยางมะตอย
ทงเฮมินึกโกรธคุณพ่อเลย ผ้าพันคอ Hermes นี้บิดาเป็นผู้ออกเงินค่าตัวจากการถ่ายหนัง AV หาเลี้ยงเขาซื้อให้ หากบิดาอยากจะนำไปเช็ดเหงื่อทงเฮก็ตามใจ
ถูกต้อง ซีวอนทำบริษัทแล้วล่มจมถล่มทลายวาดวอด ทว่ายังมีร่างกายที่พอขายได้ เขาจึงต้องผันอาชีพกลายเป็นพระเอกหนัง AV หาเลี้ยงลูก
“แล้วคุณพ่อจะให้ทงเฮทำอย่างไรฮะ ทงเฮจักปฏิบัติตามคำวิงวอนของคุณพ่อ” น้ำเสียงกตัญญูนั้นสร้างความประทับใจให้บิดามากโข ซีวอนมิอยากแพร่งพรายแผนการลับนั้นจึงเรียกให้บุตรชายเข้ามาใกล้ก่อนจะผายลมแล้วกำมาให้ลูกสูดดม
ปู้ดด...
‘จำรสชาติกลิ่นความขมขื่นเหม็นเหียนนี้นะลูก จำไว้เป็นพลังในการทำสิ่งที่พ่อจะบอกลูกต่อไปนี้ ลูกต้อง...’
คำบอกกล่าวมากมายหลั่งไหลมาสู่ทงเฮที่ยี้หน้าอยากจะเป็นลมกับกลิ่นผายลมคนหน้าตาดี ทำเอาถึงกับดวงตากลมโตขึ้นขยายขึ้นอีกอย่างกับถูกผีอีเม้ยหลอก
...ใจจริงทงเฮอยากบอกกับบิดาว่า น้องเฮขอรวบ 3 เลยคนมิได้หรือ เผื่อเอาไว้ผลัดเปลี่ยนเวรกันหรรษาครามีผู้ใดอ่อนแรงแกล้งตายขณะที่ทงเฮกำลังเกิดอารมณ์หื่น
หากแต่ต้องจำใจทำตามสิ่งที่บิดาขอร้อง นึกถึงภารกิจพิชิตสมบัติบ้านทรายทองเพื่อช่วยให้บิดากลับมาสบายอีกครั้งนั้นแล้วใจหาย
... The House of Goden Sand ...
“ทงเฮเผลอใจรักคุณชายกลางเสียแล้ว..คุณพ่อ”
หนุ่มหน้าสวยครางกระซิกๆ คล้ายจะร้องไห้
หากแต่สบายใจขึ้นเมื่อพบว่า หากเขารักกับคุณชายกลางคิบอมจริง การจับผู้ชายคงเป็นความรู้สึกดีกว่าถูกบิดาคลุมถุงชนทางอ้อม
“แต่คุณพ่อบอกให้เรา..จับคุณชายใหญ่ เพื่อให้แน่ใจว่าสมบัติจะเป็นของพวกเรา แย่จริง เราจะทำอย่างไรดีนะ”
ธรรมเนียมปฏิบัติแต่โบราณ การยกสมบัติให้กับบุตรชายคนโตของบ้านรู้จักกันดี หนุ่มหน้าหวานถึงกับกัดเล็บเท้านิ้วกลางด้านซ้ายแก้ความกลัดกลุ้ม
“อา..เรารู้แล้ว ยังมีหนทางออกอยู่นี่นา”
ด้วยความเป็นคนฉลาดเป็นกรดที่แรงมากๆ หรือในภาษาวิทยาศาสตร์เรียกว่า “ซูเปอร์แอซิด” (superacid) ของทงเฮจึงนึกหนทางทางออกทั้งหมดได้ไม่ยากเย็น
... The House of Goden Sand ...
“เปรียบไปด้วยความขัดตา รู้คุณค่าแห่งเธอ เพราะว่าเธอคือตัวกูปรี กิริยาไม่งาม อย่าถามในเรื่องดี สิ่งเหล่านี้ไม่มีอยู่ในเธอ...” คิบอมครวญเพลงที่มักใช้ประกอบการประกวดนางสาวไทยอย่างอารมณ์ดี
ภาพทงเฮผุดขึ้นกลางใจ เขาช่างเลือกเพลงได้เหมาะสมกับบุคคลยิ่งนัก
“เธอ...เปรียบเสมือนควายในหมู่วัว มืดสลัวเดือนดับอับแสง...” ครู่เดียวเท่านั้นก็หัวเราะหึหึเสียงต่ำมากจนไข่ที่ลีบฝ่อไปนั้นเกิดแรงดันจนป่องออกมาเกือบใกล้เป็นปกติ “โอ้..อะไรกัน เพียงนึกถึงทงเฮคล้ายว่าจะมีมนตรารักษาร่างกายที่ผิดปกติของเราให้กลับเข้าที่”
ชายกลางใช้มือสแครชไข่ไปมาอย่างน่ายินดี เขามีอาการเหมือนน้ำในหูไม่เท่ากันเดินไม่ตรงทางมาเนิ่นนานเพราะอาการไข่ลีบศูนย์ถ่วงไม่เท่ากันนี้
“เธอเป็นเหมือนนางพญาบาลที่รักษาใจเรา จริงสินะ พญาแปลว่าใหญ่ บาล..ก็บาน เธอคงทั้งใหญ่ทั้งบาน เอ๊ะ..นี่เราเผลอคิดอะไรไม่เข้าท่าเสียแล้ว”
ชายหนุ่มขยุ้มผีเสื้อมาเด็ดปีกแก้เก้อเขินในแบบฉบับผู้ชายที่รักษามาด หากแต่ต้องยอมรับกับตนเองว่าวันนี้มีดอกไม้บานรอบกาย ตะวันทอแสงแรงเพียงใดก็ยังอบอุ่นไม่ร้อนรุ่ม ฤานี่จะเป็นอาการของ...
“ท่าจะบ้า” ฮีซอลกระซิบกระซาบนินทาเจ้านายด้วยเสียงอันดังคับบ้าน ซึ่งนั่นกลายเป็นคำตอบที่คิบอมกำลังค้นหาทีเดียว
‘เราคงบ้าอย่างบ่าวไพร่นินทามิใช่อาการอื่นใดแน่’
เลิกคิดค้นหาคำตอบที่ทำให้บรรยากาศทุกเรื่องรอบตัวรื่นเริง ปรายตามามองฮีชอลด้วยสายตาเยือกเย็นดั่งเดิมที่เคยมีมาก่อนจะพบหน้าคุณครูของน้องชาย
“อุ๊ย..อีคนพูดตะกี๊มันหายไปไหนนะ วิ่งเร็วจริง” บ่าวรับใช้แก้ตัวกลัวเกรงบารมีว่าคุณชายกลางจะได้ยิน
“ฉันจะขึ้นไปอาบน้ำอาบท่า หาบน้ำจากท่าน้ำของบ้านไปเติมในตุ่มห้องฉันให้เต็มด้วย” ชายหนุ่มกล่าว
ฮีซอลหน้าซีดเผือด นี่คงเป็นการลงโทษสถานเบาที่เขาบังอาจนินทาเจ้านาย กระนั้นยังพยายามลดโทษ
“แต่เรามีน้ำประปานะฮะคุณชาย”
“น้ำประปาไม่ถูกกับกลาก หากไม่นำน้ำจากท่ามาเติมตุ่ม ก็จงลนน้ำมันคางคกในปริมาณที่ฉันนอนแช่ตัวได้มาแทน เท่านี้นะ” คิบอมเบือนหน้าหนีอย่างเย็นชา
“ม่ายยย...” ฮีซอลกรีดร้องอย่างคนเป็นบ้า “ออกจากโกดังเก็บสมบัติก็ต้องวิ่งหาลนน้ำมันคงคก ฮีซอลจะ pass out โชคชะตาช่างโหดร้ายเกินไปแล้ว” ร่างของชายหนุ่มหน้าสวยพี่ชายฝาแฝดของฮีชอลผู้เป็นน้องผู้ซึ่งถูกลงโทษให้ผลัดกับเขาเข้าไปทำความสะอาดโกดังอ่อนแรงจนกรรแสงหมดสติ แม้แต่ฝันยังครวญว่า “อิ๊ขึๆ”
... The House of Goden Sand ...
ทงเฮเยื้องย่างไปยังป้อมยามซึ่งมีความโอ่อ่าคล้ายโรงพักซึ่งก่อสร้างใหม่ย่านถนนข้าวสารของประเทศไทยภายในบ้านทรายทอง ส่งเสียงเรียกผู้ประจำการ
“กุ๊ก...กุ๊กๆๆๆๆๆ มากินข้าวเปลือกเร้วววว”
เงียบเชียบ... ชะรอยการเรียกขานแบบนี้จะไม่สัมฤทธ์ผล ทงเฮจึงเรียกด้วยวิธีใหม่
“โอม..จงมา” คว้าเอาหม้อลงอาคมที่เคยใช้ถ่วงแม่นาคมาร่ายมนต์อีกครั้งเผื่อว่าจะดีขึ้น
กระนั้นก็ไม่ได้ผล ทงเฮสิ้นปัญญาจะเรียกหาผู้คนประจำป้อมยามไฮโซ ระหว่างกำลังทึ้งผมตนเองอย่างบ้าคลั่งทว่าเจียมเนื้อเจียมตัวด้วยอารมณ์ขุ่นมัวก็พบกับป้ายอันหนึ่งซึ่งวางไว้ประจำเคาเตอร์
‘ต้องการพบเจ้าหน้าที่กรุณารับบัตรคิวและรอเรียกตามลำดับ’
“อุ่ย” ทงเฮหน้าเจื่อนเหมือนที่เคยถูกคุณครูจับได้ขณะแกล้งตายเพื่อหลบหนีความผิดที่ใช้ถุงอุจจาระปาหน้ากระดานเพราะขี้เกียจเรียนหนังสือ
สงวนอาการไม่โวยวาย คิดว่าเป็นความผิดของตนเองที่ไม่สำรวจกระบวนการของสถานที่เอง จึงอุทานเบาๆ ต่อว่าตนเอง
“ป้ายอันเท่าไข่เห่า หมาที่ไหนมันจะอ่านออกวะ ไอ้คนทำระบบนี่มันโง่จริงๆ อย่าให้เห็นหน้านะ พ่อจะเอาตีนฟาดหน้าสักที”
คุณครูของชายน้อยเดินไปกดบัตรคิวตามมารยาท จากนั้นรอเรียกลำดับของตนเองทั้งที่ไม่มีผู้ใดอีกเลย
หมายเลข ... 0.. 0.. 1.. เชิญที่ช่องบริการค่ะ
เสียงระบบอัตโนมัติ ทงเฮได้ยินชัดเจนก้มลงมองเปรียบเทียบกับหมายเลขในมือแล้วจึงค่อยเดินไปยังเคาเตอร์อีกครั้ง
จู่ๆ ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งอยู่ในชุดครึ่งบนดูดีโผล่ตัวขึ้นมาจากด้านหลังของเคาเตอร์
“โอ้ ตาเถรตกถกกระโปรงยายชีจิ้มจี๋จิ้มจิ๊” อุทานอย่างน่ารักตามสไตล์ญี่ปุ่น(?) ด้วยความตกใจ
“สวัสดีครับ มีอะไรให้ผมช่วยครับ” ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มหล่อละลาย ทงเฮพินิจแล้วพบว่าคงอายุมากกว่าตนเอง หรือแม้แต่คุณชายใหญ่ของบ้านด้วยซ้ำจึงกล่าวให้เกียรติด้วยความมีมารยาท
“ตายห่ามาหรือฮะ ทงเฮมองหาตั้งนาน”
“ขออภัยครับ เราต้องทำตามระบบ” ทงเฮไม่อยากเชื่อน้ำลายเท่าใดนัก ชะโงกข้ามเคาเตอร์ไปก็พบว่าท่อนบนแต่งกายดูดี แต่ด้านล่างของชายคนนั้นสวมเพียงสโร่งพันเอวไว้เท่านั้นเอง
“แอบงีบอยู่ตรงนี้ก็บอกเถอะฮะ ทงเฮไม่ใช่คนเจ้ายศเจ้าอย่างอะไร ไม่รายงานคุณท่านทั้งหลายหรอกฮะ”
“ถ้าอย่างงั้นเราเป็นกันเองดีกว่านะครับ จะได้สบายๆ” พนักงานหน้าหล่อคนนั้นกล่าวเสร็จก็เลิกยิ้ม กลายเป็นใบหน้าบึ้ง อ้าปากหาวหวอดๆ ยกขามาพาดบนเคาเตอร์แทบเอาส้นเท้าขวิดหน้าทงเฮหวิดนิดเดียว “ว่าไง มาทำเชี่ยไรมืดๆ คนอื่นเขาจะหลับจะนอน”
“โอ้ว ถ่อยสมบูรณ์แบบ” ที่ทงเฮครางเพราะว่าชายคนนั้นถอดเสื้อท่อนบนที่ดูดีออก เหลือเพียงแต่เสื้อตีเมียของชาวตะวันตก หรือเสื้อกล้ามไว้ปกปิดเท่านั้น
“ขี้ข้าเหมือนกันล่ะสิเรา ว่าไง ให้ทำอะไร ?”
“โห..” ทงเฮว่าตัวเองตลาดแล้ว ก็อาจต้องชิดซ้ายเมื่อพบชายคนนี้ ยิ้มกริ่มเพราะพบบุคคลที่จะใช้งานได้แล้ว “ไม่ทราบคุณทำหน้าที่อะไรหรือครับ”
“พูดเพราะกับกูทำซากอะไร ไหนบอกสบายๆ กูเป็นหัวหน้าการ์ด มีปัญหารึไง ใครตาย ขโมยเข้าหรืออะไร รีบพูดมา ดูหนังโป๊ค้างไว้ เสียอารมณ์”
ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ่งรู้สึกว่าโลกนี้ช่างประทานโอกาสให้กับทงเฮเสียเหลือเกิน
“น่าเลื่อมใส พี่เป็นถึงยามทีเดียว ทำไมต้องดูหนังโป๊ล่ะฮะ ภรรยาพี่ไม่มีหรือฮะ”
“ตายห่าไปนานแล้ว มีแต่ลูกชายวัยหนุ่ม ว่าแต่จะซักประวัติทำสถุนอะไร เมื่อไหร่มึงจะว่ามาซักทีว่าจะเอาอะไรจากกู”
“แหม..พี่ล่ะก็ ใจเย็นๆ สิ คุณชายใหญ่ให้มาดูว่าพี่สบายดีหรือเปล่า ?”
“หา..?” ได้ยินแบบนั้นหัวหน้าการ์ดกิตติมศักย์รีบเอาขาลงคว้าเสื้อมาใส่ปรับอาการให้ดูเป็นผู้ดีเต็มสปีด
ถึงขั้นวิ่งไปเอากางเกงสแล็ค Dapper สีขาวรวมถึงรองเท้าหนังและเข็มขัดหนัง Versace’ ของจริงมาสวม จากนั้นแต่งทรงผมและฉีดน้ำหอมก่อนจะวิ่งมาสนทนากับทงเฮต่อ
“ไหน..คุณชายใหญ่อยู่ไหน ท่าน..ท่านว่ายังไงบ้างครับ ?”
“อุ๊บส์ ท่านให้มาถามเฉยๆ ว่าคุณขาดเหลืออะไรหรือเปล่าฮะ”
“ม..ไม่ ไม่มีครับ ขอบคุณท่านมาก ฝากเรียนท่านด้วยว่าผมสบายดี หากท่านมีอะไรเรียกใช้ก็ให้เรียกได้เลย ไม่ต้องเกรงใจครับ”
ท่าทีที่ปรับเปลี่ยนยามได้ยินบรรดาศักย์นั้นจากหน้ามือเป็นหลังเท้าพระโพธิสัตว์ทำให้ทงเฮคิดว่าแผนการครั้งนี้คงประสบผลได้ง่ายแน่
ขณะที่ทงเฮกำลังจะซ้อนแผนแจ้งความจำนงเท็จของชายใหญ่ยูชอน ก็มีหนุ่มร่างกายล่ำสันเดินเข้ามาอีกหนึ่งนาย
“อ้าวพ่อ จะแต่งตัวหล่อไปไหน คุณชายใหญ่มาที่นี่หรือไงครับ ?”
ทงเฮเอี้ยวหน้าด้วยท่า Matrix เอนตัวสะพานโค้งกลับไปมองก็พบว่าเด็กหนุ่มคนนี้หน้าตาดีและมีสรีระที่น่าจะจับใครข่มขืนได้ง่าย
“อย่าแซว ไอ้ลูกเปรต”
“ครอบครัวนี้อบอุ่นจังนะฮะ” กล่าวตามที่รู้สึก ทำให้ทงเฮคิดถึงบิดาบังเกิดเกล้าของตน
‘ป่านฉะนี้คุณพ่อคงกำลังเข้าฉากบึ๊ดจ้ำบึ๊ดกับม้าหรือว่าสัตว์แปลกๆ อีกเป็นแน่ โอ้..คุณพ่อของทงเฮ’
หัวหน้าการ์ดรีบแนะนำบุตรชายทันที
“นี่มินโฮ ลูกชายของผมเอง” เด็กหนุ่มที่ชื่อมินโฮโก้งโค้งให้ทงเฮทีหนึ่ง
“อายุเท่าไหร่แล้วฮะ ทำไมตัวใหญ่อย่างกับตึกแบบนี้ล่ะ” ทงเฮแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเผลอทำตามนิสัยเอ็นดูเด็กๆ ด้วยการถามคำถามปิดท้ายก่อนที่ใครจะได้ตอบ “..ว่าแต่ มีค่าเทอมแล้วหรือยังเอ่ย ?”
สายตาชำเลืองมองพ่อลูกคู่นี้แล้วเกิดอาการคันหูอยู่ไม่น้อย ทว่าแผนการใหญ่นั้นสำคัญยิ่งกว่า จึงต้องพับผ้า จัดดอกไม้ เตะตะกร้อรอคำตอบอย่างเรียบร้อยสงบใจ
“อีป้านี่ใครเนี่ยพ่อ ?”
“ใครป้ายะ ไอ้เด็กเวร.. อุ๊บส์ ทงเฮหมายถึง ที่นี่ไม่มีสตรีสูงวัยสักหน่อยนะฮะ”
แอบหยิกเด็กชื่อมินโฮจนเนื้อเขียวตรงลอนซิกแพ็กหน้าท้องด้วยใบหน้ายิ้มละมุนอย่างกับสาวน้อยวิ่งกลางทุ่งร้องเพลง Sound of the Music ไม่รู้เหนือรู้ใต้
“อย่าถือสามันเลยครับ พ่อเป็นยังไง ลูกก็เป็นอย่างนั้นล่ะ”
“ถ่อยน่ะเหรอฮะ ?” เอียงคอถามแบบไร้เดียงสา
“ให้ผมกระทืบมันเลยไหมพ่อ หรือจะยิงให้ไส้แตกก็ได้ หมู่นี้เราไปล่ากวาง ละมั่ง จิงโจ้ แล้วก็พวกครุฑในสวนหลังบ้านทรายทองกันจนเหลือน้อยแล้ว เปลี่ยนมายิงคนมั่งดีกว่า”
“ไม่เอาน่า.. เขาเป็นคนของคุณชายใหญ่ แกก็..”
ทงเฮพ่นลมออกอย่างตัวเบา รู้สึกปลอดภัยที่มีชื่อยูชอนมาคุ้มกะลาหัวไม่ให้กุดไปด้วยปากตนเอง
“ลืมไปเลย ผมชื่อยุนโฮนะครับ”
“ท..ทงเฮฮะ เป็นคุณครูสอนหนังสือของชายน้อย”
“สรุปมีอะไรให้รับใช้ครับ ?”
“ทงเฮอยากมาเห็นหน้าคนที่คุณชายท่านรักฮะ”
“เห..?” พ่อลูกมองหน้ากันด้วยสายตาประหลาดใจเหลือคณานับได้
จริงอยู่ที่คุณพ่อเป็นถึงยาม ส่วนบุตรชายมินโฮเป็นถึงคนสวน แต่ก็ไม่กล้าอาจเอื้อมคิดไปว่าผู้มีศักดินาแห่งบ้านทรายทองจะมาแลตน
“ชายน้อยอนยูชอบพร่ำถึงมินโฮขณะเรียน ส่วนคุณชายใหญ่ยูชอนก็ชอบแอบถ่ายคลิปคุณยุนโฮดูหนังโป๊และเอาไปเปิดดูในห้องโฮมเธียเตอร์แต่เพียงลำพังเสมอ”
คำโกหกมากมายถูกตีสีใส่ไข่ให้พ่อลูกรู้สึกหลงไปในวังวนแห่งความหลอกลวงจนสีหน้ามีแววเขินอายหลบซ่อนไว้ไม่มิด
‘ทีนี้ล่ะ ถ้าคุณชายใหญ่ยูชอนได้กับยาม คุณชายน้อยอนยูได้กับคนสวน ก็จะเหลือเราที่ครองคู่กับคุณชายกลางคิบอมด้วยตำแหน่งคุณครู หากวัดด้วยความน่าเชื่อถือให้ปกปกครองสมบัติ ดูท่าว่าคุณชายกลางคงจะได้สมบัติทั้งหมด เนื่องจากเลือกคู่ครองได้เหมาะสม’
ทงเฮทบทวนคิดอย่างรอบคอบแล้ว แผนการนี้ปรุงแต่งคิดไว้อย่างแยบยล ตามบรรดาศักดิ์สังคมแล้วเรื่องคู่ครองค่อนข้างสำคัญ
เมื่อตนเองได้หลงรักคิบอม ตกร่องปล่องชิ้นไปจุดบอดของคิบอมก็จะกลายเป็นเรื่องมีคู่ครองเป็นชายอย่างทงเฮ แต่ถ้าหากทำให้ชายใหญ่และชายน้อยอยู่ในฐานะมีคู่ครองเป็นชายทั้งหมด ความเสี่ยงก็จะลดน้อยลง
อีกอย่าง.. สองพ่อลูกดูถ่อยสถุลสมบูรณ์แบบ หากว่าตนเองทำสำเร็จ ชายใหญ่และชายเล็กน่าจะตกอยู่ในสถานะภรรยา หลงเหลือไว้แต่เพียงชายกลางคิบอมซึ่งเป็นสามีของตน หากเป็นเช่นนั้นจริง ความเป็นผู้นำครอบครัวจะต้องหนีไม่พ้นท่านชายกลางคิบอม แล้วสมบัติทั้งหมดก็ต้องเป็นของเรา
“ผมว่าอีป้านี่มันสติไม่ดีแน่เลยพ่อ มายืนคิดท่าทางโรคจิตน้ำลายไหลเนี่ย” มินโฮพูดกับพ่ออย่างไม่คิดเกรงใจ เนื่องจากเห็นท่าทางวาดฝันอันสวยหรูของคนตรงหน้าแล้วไซร้ได้ความคิดแบบนั้นแบบเดียว
“ว่าแต่.. อีป้านี่มันบอกว่าไอ้คุณชายน้อยเอ๋อนั่นมันชอบพร่ำถึงผมเรียนงั้นเหรอ ?”
“ไม่รู้ กูไม่ได้ฟัง กูรู้แต่ว่าต่อไปเวลาดูหนังโป๊กูจะต้องแต่งตัวหล่อๆ เวลาคุณชายใหญ่มาแอบถ่ายคลิปดูจะได้เท่ห์ทุกมุมมอง”
พ่อลูกสองคนเริ่มคิดตามภาพวาดที่คุณครูทงเฮแต่งแต้มไว้ด้วยจิตใจสกปรกประหนึ่งคากคกตกลงไปในปลักตม
“อย่าบอกเรื่องนี้กับคุณชายทั้งสองนะฮะว่าทงเฮมาเปิดเผยความลับแบบนี้ คุณท่านทั้งสองต้องเคอะเขินแน่เลย” ทงเฮสั่งให้พ่อลูก ‘โฮ’ ปกปิดสิ่งที่กล่าวไว้เป็นความลับ “แล้ววันหลังทงเฮจะมาเล่าให้ฟังใหม่”
คุณครูจากมาด้วยใจรู้สึกผิดกับการโป้ปด รำพึงว่า
“สมบัติเป็นของกูล่ะงานนี้ เยส !”
... The House of Goden Sand ...
ความคิดเห็น