คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : by Ki Bom (ยุทธการกำจัดเมีย 1)
/>
ยุทธการกำจัดเมีย 1
เมียผมน่ะเหรอ ?
อย่าถามเลย เบื่อมันจนอยากจะยกหม้อสุกี้ MK สาดใส่หน้าให้ตายๆ ไปซะที
ขี้งอน ขี้บ่น เรื่องมาก น่ารำคาญ นอยเก่งเป็นสรณะ
เรื่องใช้เงินนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยนะ อย่างกับว่าผมพิมพ์ธนบัตรเองได้ ไม่เคยสนใจหรอกว่าเศรษฐกิจจะนรกแตก ประเทศในโลกที่ 3 จะหิวโหยกันยังไง ถ้ามันอยากได้อะไร มันต้องเอาให้ได้
ไม่ต้องดูอื่นไกลหรอก ดูแค่ผมเป็นตัวอย่างก็พอแล้ว ตอนมันอยากได้ผมก็ออดอ้อนเอาใจสารพัด ทำตัวเป็นคนดีที่น่ารัก ตื้อจนผมคิดว่ามันจะแฝงตัวเป็นอมีบาในลำไส้ของผมได้อยู่แล้ว
อะไรนะ ? ผมรำคาญมันจนยอมอยู่กับมันเท่านั้นล่ะ
เฮอะ ? รักห่าอะไรล่ะ หน้าอย่างงี้เนี่ยนะผมจะรัก โฮะ!! ฝันไปเถอะ คนหน้าตาดีอย่างผม ฐานะไม่ได้ยากจนข้นแค้นอย่างผมทำไมต้องไปรักคนอย่างมันด้วย ผมก็แค่อดสงสารไม่ได้ ทนความรำคาญไม่ไหวก็เลยอยู่ร่วมหัวจมท้ายกับมันเท่านั้นล่ะ เผื่อว่ามันจะดีขึ้น เผื่อว่าผมจะดัดนิสัยมันได้บ้าง
วันไหนมันอยากเอาใจผม มันก็ทำเหมือนจะดี เดินมาเกาะแกะถามว่าจะกินอะไรดีที่รัก อยากทานอะไรมั๊ยจะทำให้กิน
คงได้แดกหรอกฝีมือมันน่ะ ขอโทษนะที่หยาบคาย แต่มันโง๊....โง่
มันถามผมเสร็จปุ๊บ เสือกตะโกนเรียกเด็กในบ้านบอกให้ทำให้ด้วย แล้วมันจะถามผมทำห่าอะไร ผมสั่งเด็กในบ้านไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ ต้องผ่านปากมันให้ทนฟังเสียงน่ารำคาญของมันทำไม ?
เซ็ง... ผมเซ็งสุดยอด วีรกรรมมันเยอะกว่านี้อีก
ผมไปมีใครที่ไหน แม่งก็ทำตัวเป็นเนวิเกเตอร์ ไม่รู้มันเป็นเมียน้อยคนสร้าง Google Earth หรือว่าเป็นอีหนูเจ้าของดาวเทียมที่สามารถ Zoom ดูมองเห็นทุกที่ในโลกรึยังไง ถึงได้ตามไปราวีตบตีเขาได้หมด
คิดดูนะคู๊ณ.... ตีสี่ตีห้า ผมกกอีหนูอยู่ มันตามไปถึงห้องของน้องเขา เคาะประตูจนผมคิดว่ามือมันจะพัง แล้วไงต่อรู้มั๊ย
อ้าว...ไม่เปิดสิครับ
ใครจะยอมเปิดวะ เปิดก็ตายน่ะสิ
มันลงทุนทุบกระจกบานเกล็ด พังมุ้งลวดเอื้อมมือมาปลดล็อคเองประตูห้องจากด้านในเอง ข้างในล็อคแม่กุญแจ มันเดือดจัด ไม่รู้ไปหาขวานที่ไหนมาจามประตูจนพัง ในที่สุดก็สามารถพาตัวของมันเข้ามาราวีสโมสรถึงในห้องได้ เอากับมันสิ สงสัยมันเรียนวิธีโจรกรรมมาหมด
เออ...จริงด้วยล่ะ ผมเม้มเงินไว้ไหนมันถึงได้รู้หมด
ต่อๆๆ พอเปิดแล้วยังไงรู้มั๊ย โอ้โห ไม่ฟังเสียง มันถามคำเดียว ให้เสียวหัวใจ แล้วผมกับน้องหนูที่อยู่บนคอนโดชั้นยี่สิบกว่าจะหนีออกไปยืนหน้าระเบียงให้ลมพัดหวิวปลิวตกลงไปรึไง ก็ต้องสู้สิ ลูกผู้ชายอย่างผมต้องอยู่สู้ความจริงอยู่แล้ว
อ้อ..ต่อๆ มันถามคำเดียวเลยว่า
“จะเอายังไง”
อู๊ว... ดูแม่ เอ๊ย พ่อ เออ... ช่างมันเหอะ เจ้าพระคุณรุนช่องถาม เอายังไง ก็เอาอย่างที่เคยเอากับมันนั่นล่ะ แต่เปลี่ยนมาโซ๊ยร่องด้านหน้าแทนร่องด้านหลัง ถามโง่ๆ ดูสิ เมียผมมันโง่มั๊ย ?
อ้าว ลืมแนะนำใช่มั๊ย เมียผมน่ะเหรอ มันก็ชื่อบ้านๆ ฟังแล้วบ้านนอกๆ นั่นล่ะ ดองเฮ ...
”ลีดองเฮ”
ช่างเรื่องชื่อเถอะ มาว่าต่อดีกว่า ดีนะที่ผมเลือกคนถูก น้องหนูคนล่าสุดนี่แรงพอตัว รู้มั๊ยเขาตอบเมียผมไปว่าไง
“ก็ไม่เอาไง ต่างคนต่างอยู่ เธออยู่ส่วนเธอ ฉันก็อยู่ส่วนฉัน” แล้วน้องหนูก็ลอยหน้าลอยตาอันน่ารักสะบัดผมยาวให้กลิ่นแชมพูหรือว่าครีมนวดผมนี่ล่ะโชยมาแตะจมูกผม โอ้ว...สวรรค์ ป๋าล่ะชอบหนูจริงๆ
“หน้าด้าน !!~”
เคี๊ยกกก.... เมียผมมีเพาเวอร์ในเสียงตอนด่าขั้นเทพครับ แค่คำว่าหน้าด้านคำเดียวคงได้ยินกันทั้งคอนโดฯแห่งนี้แน่นอน
“ผัวกูไม่ใช่กะหรี่ จะได้แจกจ่ายใช้ร่วมกับใครได้”
“อึ๊... ก็ใช้ไปแล้วอ่ะ หยวนๆ น่า เธอก็อยู่ส่วนเธอ ชั้นก็แค่คนนานๆ ใช้ที ไม่สึกไม่หรอหรอก”
“เอ๊ะ อีนี่!!~” เมียผมเริ่มเร่งเดซิเบลล์ ไม่คิดว่าจะอายใครเลยใช่มั๊ย “การศึกษาไม่ได้ช่วยให้ศีลธรรมบ่มเพาะในกมลสันดานเลยใช่มั๊ย เป็นถึงพยาบาล ไม่มีหัวคิด พ่อแม่ไม่เคยสอนไม่ให้ยุ่งกับผัวชาวบ้านรึไง”
“อย่ามาก้าวร้าวบุพการีฉันนะ”
“มึงก็อย่ามาก้าวร้าวสาวเอาผัวกูไปกก”
“ถ้าจะพูดกันดีดีแบบคนมีการศึกษาไม่ได้ล่ะก็ เธอกลับไปเถอะ ฉันสนทนาภาษาพ่อขุนรามด้วยไม่ได้หรอกนะ ต่ำ”
น้องหนูผมแจ๋วจริง ผมอยากพูดแบบนี้มานานแล้ว ติดแต่ว่าผมเป็นคนดีไม่อยากทำร้ายจิตใจใครด้วยปากตัวเอง ผมเลยปล่อยให้อีเมียหน้าเงือกนี่มันลำพองขยายอิทธิพลเรื่อยมา
เอาเลยจ๊ะหนู ป๋าสนับสนุนหนูเต็มที่
“อย่ามาอ้างเรื่องการศึกษาเลย มหาวิทยาลัยด้านการแพทย์ที่ไหนเขาสอนให้พยาบาลแย่งผัวคนอื่นล่ะ กับคนต่ำกูก็ใช้ภาษาต่ำนี่ล่ะ เป็นแค่เมียน้อยอย่ามาเผยอเถียงเมียหลวงอย่างกู”
เมียผมก็...แร๊งงง
ตลาดเหลือเกินครับคุณภรรยา ตอนนั้นผมอ๊าย..อาย อายที่เมียทำกริยายิ่งกว่าแม่ค้า กริยาไม่เคยสงวน ชักชวนให้เข้าใจผิดว่าผมก็เป็นแค่พ่อค้าตลาดสดเหมือนกับมันถึงได้คว้าอีเมียคนนี้มาขึ้นแท่นลอยคอ
“แต่ป๋าเขาบอกว่าไม่ได้จดทะเบียน ถ้าเป็นเมียจริงก็ต้องมีทะเบียนตีตราสิ แต่..เอ๊ะ...อย่างเธอมันจดไม่ได้นี่นา”
อู๊ว... น้องหนูเล่นแรงแล้วไงล่ะ จุดนี้บอบบางกับความรู้สึกเมียผมมากครับ คือ...เมียผมเป็นผู้ชาย ยังไงก็จดทะเบียนกันในประเทศนี้ไม่ได้ แต่...นั่นมันจุดอันตรายเลยล่ะครับ
“ฮึก...ฮึก....”
เอาแล้วไงล่ะ มารยาสาไขถูกขุดขึ้นมาอย่างที่ผมคาดจริงๆ น้ำตารื้นขึ้นมาท่วมม่านตา รู้ก็รู้ว่าผมแพ้น้ำตามัน มันจะร้องทำซากอะไร คิดว่าผมจะใจอ่อนงั้นสิ
แล้วเมียหน้าเงือกที่น้ำตาคลอเบ้าตวัดหน้ามาทางผม มันถามผมคำเดียวอีกแล้ว
“ใคร !!~”
โอ๊ย ถามแบบนี้ผมก็ตายสิครับ ดันถามมาได้ว่าใคร โง่ไม่เคยพัฒนา ถ้าผมเลือกมันผมจะมานอนกับน้องหนูเหรอ
“ป๊ะ !!~ ป๊ะเลือกมันเหรอ”
“ป..ปะ...เปล่า” อิ๊บอ๋าย ผมจะพูดคำว่าใช่ต่างหาก ไหงมันหลุดปากไปแบบนั้นฟะ
“ดี” เมียผมแสยะยิ้มทันที ผมว่าแล้วเชียวว่ามันต้องมารยาทำน้ำตาจะไหล
ทำไมผมถึงรู้น่ะเหรอ ?
ก็เพราะพอผมหลุดปากออกไปว่าเปล่า มันก็หัวเราะ ปาดน้ำตา แล้วปรี่เข้ากระชากจิกน้องหนูหรือที่ทุกๆ คนเรียกว่าอีหนูนั่นจนผมเผิมน้องเขากระจุยกระจาย
นี่ผมเห็นกับตาเลยนะว่าหลุดออกมาเป็นหย่อมๆ บนพื้นเห็นเส้นผมสีดำขลับสวยตัดสลับกับสีขาวของพื้นกระเบื้องงดงามทีเดียวเชียวล่ะครับ
“โอ๊ย” น้องหนูร้องน่าสงสารมากครับ เพราะตอนนี้มันไม่เหมือนตอนที่ผมกำลังคร่อมร่างน้องเขาแล้วตะบันเล่นท่าแล้วร้องอย่างสุขสม
“ม๊า...อย่าไปทำเขา น้องเขาไม่รู้เรื่อง” ผมเป็นคนดีมั๊ยล่า ปกป้องผู้หญิงเสมอครับ
“ปกป้องมันเหรอ !~”
เมียเอ๊ย ถ้าหันมาคุยกับผัวคนนี้ก็ช่วยปล่อยมือที่จิกผมน้องหนูเขาก่อนดีม๊ายยย...
ผมกำลังจะเข้าไปแยก เพราะถึงยังไงอีหน้าเงือกเมียแก่ของเก่าคนนั้นมันก็ผู้ชาย ถ้าได้ลงไม้ลงมือตบตีกันจริงๆ น้องหนูของผมคงกระอักเลือดทีเดียว
...เพราะแม้แต่ผมก็เคยเอาตัวไม่รอดมาแล้ว...
ไวเท่าความคิด น้องหนูของผมยังแรงฤทธิ์ไม่เลิก เธอจิกหัวเมียผมกลับ พร้อมกับฟาดเข้าหน้าเมียผมจังเบ้อเร่อ เสียงกระหน่ำฟาดดัง “เพี๊ยะ” ทีเดียว
แฮ่...ๆ ได้ยินเท่านั้นผมล้มเลิกความคิดที่จะเข้าแทรกแซงทันที
ไม่ใช่เพราะผมโกรธแทนอีเมียหน้าเงือกหรอกนะครับ แต่เพราะผมรู้ว่า ถ้าผมเข้าไปตอนนี้ ผมคงจะต้องตายเหมือนกับที่น้องหนูของผมจะต้องโดน
คงไม่ต้องเล่าต่อมั้งครับ วันนั้นน้องหนูของผมก็ต้องถึงกับกราบที่เท้า สาบานว่าจะไม่มายุ่งกับผมอีก โดนกระหน่ำตบซะจนปากปากเจ่อไปหมด
พอจบเรื่องผมรีบคว้าตัวเมียกลับมาที่บ้านทันที คงไม่ปล่อยให้ชาวบ้านชาวช่องเขามาถ่ายคลิปเอาไปประจานในอินเตอร์เน็ตให้เสียชื่อกันทั้งวงศ์ตระกูลหรอกนะครับ
เมียผมมันร้าย ร้ายมากๆ ร้ายจนน่าเบื่อ น่ารำคาญ มันเจ้ากี้เจ้าการไปหมด
ดู๊...กลับมาบ้านยังมีหน้ามางอนผมอีก ได้ระบายอารมณ์ซะขนาดนั้นยังจะมาทำอารมณ์เสียอะไรอีก ผมกลัวว่ามันจะบ้าไปทำร้ายใครเขาอีก พอมาถึงบ้านก็เลยนั่งกอดมันไว้ให้มันนั่งตักผม มันร้องไห้กระซิกๆ ทำเสียงแง๊วๆ อย่างกับเด็กอายุ 18 เซ้าซี้พร่ำบอกอยู่ได้ว่า
“..ป๊ะ...ม๊ะเจ็บ ดูดิ มันตบม๊ะ”
โถ่ คุณเมียครับ เขาแค่ตบ แต่คุณกระทืบเขาแทบจมดิน
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่ได้เสียโฉมซักหน่อย”
“ก็กลัวมันบวมนี่นา ป๊ะใจร้าย...ไม่คิดถึงใจม๊ะเลย”
“อ่ะๆ ป๊ะรักษาให้นะ ฟอด...” ผมแกล้งหอมแก้มนุ่มๆ ขาวๆ ของมันไปงั้นล่ะครับ ถ้าผมไม่รักษาเดี๋ยวมันก็โวยวายโน่นนี่ ตื่นมาต้องหาเรื่องขูดรีดเงินจากผมไปรักษาหน้าอีก
แต่โชคดีแฮะ วันนี้มาไม้นวม ไม่แว๊ด ไม่เกิดการทำร้ายร่างกายผมอย่างที่กระทำกับน้องหนูไปด้วย
มาแปลกแบบนี้... สงสัยอีแก่มันจะมีแผน
“ป๊ะห้ามนอกใจม๊ะอีกนะ ไม่งั้นม๊ะไม่ยอมจริงด้วย”
อีเมียผมก็ดิ้นๆ บนตักผมอย่างกับมันน่ารักซะเต็มประดานั่นล่ะครับ โอย กลุ้ม
ผมจะทำอะไรได้ล่ะครับ นอกจากต้องตกลง มันเพิ่งจับได้ว่าผมไปกกอีหนูมา รายนี้มันปราบซะอยู่หมัดอีกแล้ว รายอื่นๆ แค่ขู่ก็ไปแล้ว แต่เจอน้องนางคนล่าสุดนี่ตบตีกระเจิดกระเจิง ความแรงของเมียผมมันทวีคูณขึ้นทุกวัน
ซักวันมันต้องเกิดบ้าฆ่าผม หรือไม่ก็ตัดของผมให้เป็ดกินแน่ๆ
“ม๊ะก็อย่าร้ายนักสิ คนอื่นๆ มันก็แค่ของเล่น ยังไงป๊ะก็รักม๊ะนั่นแหล่ะน่า ยังไงผู้ชายกับเรื่องเจ้าชู้มันเป็นของคู่กันนี่นา”
“อะไรนะ !!~”
“อะ..เอ่อ...อ๊า...ใกล้วันเกิดม๊ะแล้ว ม๊ะอยากได้ของขวัญอะไร”
โอย เผลอหลุดปากอีกแล้ว คิมคิบอมปากพล่อย ขืนอีแก่ฟังถนัดผมโดนมันเตะก้านคอแน่ นับวันยิ่งแมนด้วยเมียผมเนี่ย ก็นี่ล่ะ...ผมเลยต้องไปมีอีหนูข้างนอก
ตอนมันมาตื้อผมใหม่ๆ ก็น่ารักสดใสอ่อนหวาน ดูแล้วบอบบางน่ารักน่าทะนุถนอม พอจะให้ผมกินได้อยู่หรอก แต่หลังๆ มานี่ชักจะแมนเกินหน้าผมขึ้นทุกวันเนี่ย
คิดดูสิ เป็นคุณคุณจะไม่ไปหาเศษหาเลยนอกบ้านได้ยังไง
เฮ่อ...ว่าแล้วก็ผมต้องเฉไฉด้วยการเอาของเข้าล่อ ใกล้วันเกิดมันจริงๆ นั่นล่ะ เลยมีข้ออ้างเอาตัวรอดจากกรงเล็บนางมาร
“ม๊ะ...อยากได้รถใหม่ นะป๊ะนะ นะนะนะ”
“รถ..? ขับเป็นแล้วเหรอ ?”
“ยัง...แต่จะหัด”
เอ...เอาไงดีล่ะเนี่ย อยู่ๆ นึกบ้าอะไรอยากจะได้รถ ปกติขี้เกียจตัวเป็นขน ขี้เกียจกระทั่งขับรถ นั่งเป็นคุณนายชูคอให้ผมไปรับไปส่ง
“ทำไมม๊ะอยากได้รถล่ะ”
พอผมถามเท่านั้นล่ะ เมียรักกระเด้งตัวลุกจากตักผมลงไปเท้าสะเอวหันหน้าจังก้ามาประจันหน้ากับผมด้วยสายตากร้าว ลืมบทบาทอ่อนแบ๊วใสต่อโลกใบนี้ทันที
“ขี้เกียจนั่ง Taxi เวลาตามไปอาละวาด”
น่าน... เหตุผลแบบนี้ ฝันไปเถอะว่าผมจะซื้อให้ ฝากบอกอีเมียหน้าเงือกแทนผมทีนะครับ ว่าชาติหน้าตอนบ่ายๆ เถอะ
ฝันเอาเหอะ
..
..
บอลลูนพูดต่อว่า (ไม่เกี่ยวเนอะ แฮ่ๆ... แค่อยากเป็นตัวละครกับเค้าบ้าง)
เรืื่องของสามีภรรยาคู่นี้ยังมีให้สนุกอีกแยะ เดี๋ยววันหลังบอลลูนมาต่อให้นะจ๊ะ พบกันตอนหน้าจ๊ะ
ความคิดเห็น